100 || Dollhouse || Speeltopic - Speeltopics

Doll House
Everyone thinks that
we're perfect.

Story
Weet jij wat er vroeger allemaal in je poppenhuis afspeelde toen jij de kamer verliet? Nee, niemand weet het. Men denkt dat er niks gebeurd, maar er is wel degelijk wat gaande. Mandy Martin, een dame die voor haar verjaardag een poppenhuis kreeg, had er ook niks van verwacht. Ze geloofde men en liet het poppenhuis achter in haar slaapkamer, maar dat was een fout, want haar poppenhuis is al ze weg is pas echt een dolle boel. Wat er gebeurd? Elke keer als de deur gesloten wordt gaan de armen bewegen, krijgen de benen gevoel en gaan de monden open. De poppen krijgen hun gedachten terug en nu begint hen leven als de poppen in een poppenhuis. Had je dat niet verwacht? Mandy ook niet, maar toch is het wel degelijk waar. Wij volgen de poppen in haar poppenhuis als zij de kamer verlaten heeft. Hoe hen leven zich afspeelt in haar poppenhuis.

Rollen
MEIDEN VOL
naam - geslacht - faceclaim - username - pagina

Hermoine Cain - meisje - Melanie Martinez - CarouseI - 1.3
Olive Jackson - meisje - Emily Bador - Vesania - 1.5
??? - meisje - ??? - Melancholic - ???
??? - meisje - Sabrina Carpenter - JoSnape - ???
Scarlett Ariana Bones - meisje - Adelaide Kane - Ochtendzon - 1.5
Helena Lysander - meisje - ??? - Soco - 1.3
Madelyn Davids - meisje - Chloë Moretz - Iratus - 1.5
Amore Huntington - meisje - Eliza Kayudina - Desierto - 1.3
Veronica Reed - meisje - Kimmy Schram - Ochtendzon - 1.6
??? - meisje - ??? - _Orphan_ - ???

??? - jongen - ??? - CarouseI - ???
??? - jongen - Orlando Bloom - Allmilla - ???
??? - Jongen - Logan Lerman - Iratus - ???
??? - jongen - ??? - Atarau - ???



Lijst

Naam
Leeftijd
Innerlijk
Uiterlijk
Geschiedenis
Relaties
Overig


Regels

- Een kort woordenaantal, makkelijk haalbaar.
- Er bestaan geen perfecte personages.
- Nieuwe topics worden gemaakt door mij, tenzij anders aangegeven
- Wij volgen sowieso de huisregels van Quizlet.
- Relaties&Shit is voor het praattopic, onthoudt dat.


PRAATTOPIC

---

Just say you'll be my firefly, take everything or nothing at all.

      Een bekende pop met blond haar en donkere outfit - al haar outfits waren nu eenmaal donker, alsof ze de nacht probeerde na te boosten - kwam aanlopen. Jo, my Friendy. 'Friendy!' zei ik even vrolijk voor ze een kort gesprek met Blue Boy uitwisselde, die ook weer vroeg hoe ze geslapen had, maar voor ze wat dan ook kon antwoorden, hoorde ik de stem van Scarlett door het hele poppenhuis gaan.
      'MOEDER, 2 UUR!'
Ik zuchtte en bewoog me niet, waren we ooit betrapt dan? En als we betrapt zouden worden, dan nog? Wat zou die vrouw nou willen doen tegen een aantal emo poppen in een knalroze poppenhuis? Ik zag het probleem niet, zette de mok op het aanrecht en keek rustig voor me uit.

---

obsessive rage

Clothes 'Friendy!' zegt Olive vrolijk waardoor ik grijns, "Oli" 'Goedemorgen Jo,' zegt hij kalm. 'Goed geslapen?' ik zucht even, okay, als we dan aardig beginnen te doen moet ik het misschien ook maar terug doen. "Jawel "zeg ik, nu iets vriendelijker, "Jij?" Op dat moment hoor ik een harde stem door het huis heen, 'MOEDER, 2 UUR!' "Bloody hell" mompel ik, "Kan ze niet gewoon oprotten ofzo"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

'Friendy,' zegt Olive vrolijk tegen Jo.       'Oli,' antwoordt deze met een grijns. 'Jawel,' vervolgt ze - met een voor Jo vriendelijke toon - tegen mij. 'Jij?'       Net als ik wil antwoorden snerpt een kreet door mijn stem heen. 'Moeder op 2 uur!' gilt Scarlett. Ik zucht even. Die kan ons hier toch niet zien.       'Wel oké, dankje.'

---

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Etamin Dragão:
'Moeder op 2 uur!' hoorde ik iemand gillen en ik verslikte me van de schrik in mijn stuk brood. Ik begon te hoesten en kon uiteindelijk terug normaal adem halen. "Fijn om te weten hoor", zei ik, ook al geloofde ik haar wel. Het hele huis trilde in zijn grondvesten toen die grote vrouw de deur dicht sloeg. Ik deed het echter rustig aan, de kans dat ze meteen in het poppenhuis zou kijken was wel vrij klein. En anders kon ik gewoon ter plekke in "pop-modus" veranderen. Ik nam een paar slokken van mijn glas melk en zette hem dan terug neer.

---

The antidote for fifty enemies is one friend. ~ Aristotle

Mary Grey
Just because my path is different doesn't mean i'm lost.

Ik zat in één keer recht op. De slaap was verdwenen en echter kon ik wel gillen. Ik sloot mijn ogen en liet de dingen die net in mijn slaap zich hadden afgespeeld door me heen komen. Het voelde nog steeds alsof een klein jongens handje over mijn arm wreef, maar dat was een leugen. Hij was dood. Pelle was dood. Ik liet me zakken en sloot mijn ogen terwijl ik zachtjes tot tien telde.

Een zachte hand gleed over mijn poppen haar en ik keek hem recht in zijn ogen aan. Mijn helpende woorden hielpen niet meer, hij had zijn keuze gemaakt. Ik keek Pelle recht in zijn ogen aan, waar tranen waren ontstaan, en ik voelde dat ik ook moest huilen. ''Rustig maar, Mary, het komt wel goed met jou!'' Hij kneep in mijn plastic wangetjes terwijl hij me van zijn bed vandaan haalde en bij zijn andere knuffels zette. ''Je bent sterk, dat heb ik altijd geweten.'' Ik knikte. ''Pelle, het is niet erg! Kom!'' Ik stak mijn hand naar hem uit, maar hij zag het niet. Mijn zoveelste woorden hadden geen zin. Hij ging zitten en opende het raam en na een diepe zucht draaide hij zich om. ''Doe je ogen dicht, Mary. Dit wil je niet zien.'' Hij ging zitten op de vensterbank en keek me recht in mijn ogen aan. '''Vaarwel.'' Opnieuw vloog er een traan over mijn wang, ''ik hou van je.'' Ik sloot mijn ogen en liet zijn laatste woorden tot mij doordringen: ''Ik ook van jou.'' Voordat ik de klap op de stenen hoorde keek ik naar het lege raam. Ik hoopte dat hij nog op me afliep en me knuffelde. Dat hij te bang was geweest en hij 100x sorry zou zeggen, maar nee. Hij was weg.

Onhandig streek ik mijn witte jurk glad die ik bijna elke dag al aanhad. Ik liep naar de spiegel en trok mijn strik strak terwijl ik met roze lipgloss over mijn lippen ging, waarna ik naar beneden ging en een kleine buiging maakte. '''Goedemorgen! Wat een prachtige dag is het!'' Meteen was de nachtmerrie verdwenen uit mijn netvlies en genoot ik van het volle zonlicht dat de kamer binnen ging. Terwijl ik thee voor mezelf inschonk ging ik met mijn hand over de smaken en trok er droogjes er een willekeurige uit. Bosbes leek het lot voor me gekozen te hebben en zo deed ik het zakje in de warme beker met warm water. Ik zette een onderzetter neer op de tafel waarna ik de theekop erop zette en me liet vallen op de bank om zo de tv aan te zetten. ''Iemand zin in netflix?''

[ bericht aangepast op 17 maart 2017 - 22:03 ]

---

Just say you'll be my firefly, take everything or nothing at all.

Etamin Dragão:
Ik keek op toen er weer iemand binnen kwam. Ze ging op de bank zitten en zei wat over netflix. Ach ja, die zoektocht naar glinsterende spullen kon wel even wachten, toch? Ik dronk mijn glas melk volledig op en zette dan mijn gerief bij de afwas, om dan naar dat meisje te lopen en me naast haar op de bank te zetten. "Ik heb er wel zin in, welk gaan we zien?" vroeg ik aan haar. Hopelijk geen horror of zo, maar zo'n pure liefdesdrama moest het ook niet echt worden...

---

The antidote for fifty enemies is one friend. ~ Aristotle

      Na een tijd die wel uren leek -maar ik was nu eenmaal goed in overdrijven- kondigde het opnieuw schuddende huis en het dichtklappen van een voor mij enorme deur aan dat het mens eindelijk weg was. Gelukkig maar. Ik sprong van het aanrecht af en liet de koffiemok staan, uit luiheid hem op te bergen. Omdat het kon zwaaide ik mijn benen in de lucht om op mijn handen verder te lopen, niet dat ik er zó enorm goed in was, maar hé, zo'n drie en een halve stap moest lukken voordat ik omviel.
      Buiten bereik van Jo en Francis - en wie dan ook - maakte ik de "radslag" af en liep gewoon verder, de keuken uit. Geen gedag, geen woord. Geen zin om wat te zeggen, in plaats daarvan liep ik naar buiten, waar ik twee mensen aantrof. Dalia en Cameron, ah fijn, eentje ervan was nog wel vagelijk uit te staan.
      'Hé, Pinkie!' zei ik vrolijk en plofte op haar schoot, omdat het kon. Als ze me dan wilde neersteken, had ik daar geen problemen mee, het zou een nieuwe ervaring zijn, altijd goed toch? 'Hoe gaat ie ermee?'

---

obsessive rage