RPG | Miami Square | Speeltopic - Speeltopics

Miami is een stad van extremen. In deze RPG volgen we een groep jongeren met enorme dromen. Zij wonen in deze fantastische stad en zijn hard op weg om deze uit te laten komen, maar in de tussentijd moeten ze natuurlijk wel ontspannen. Dat gebeurd op Aston Square, een enorm plein waar je allerlei uitgaansgelegenheden kunt vinden. Deze jongeren hebben niets met elkaar gemeen, behalve dat ze altijd op dezelfde plek uitgaan. Regels - OOC gaat tussen haakjes. - Meld het als je een tijdje niet kunt posten - 16+ is toegestaan, maar meld het wel even boven je post - Topics worden alleen door mij en Steph geopend. - Afgezien van deze 'regels' zijn er geen regels. Posts zijn zo lang of kort als jij wilt. Niets hoeft perfect. Je opmaak maakt niet uit. Doe je ding en have fun! Jongens: - Dean Adam Jackson - Clowder - Model - Alex Pennington - Tilikum - Acteur - Saide Aurelian Kyan - Meixue - Schrijver/auteur - Tyler Jay Lopez - Cotrona - Acteur - Dale Langford - Tolstoy - Model - Theodore “Theo” Philips - Mw0 - DJ - Sean Jeremiah Alvarez - greenlight22 - Kunstenaar Meisjes: - Elaine "Lainey" Ruskin - Tolstoy - Danseres - Tallulah Cassidy Fowler - Granian - Films & schrijven - Leya Thompson - Brinvi - ? - Emma Michaelson - Perffect - Schrijfster films & boeken - Samantha 'Sami' Douglas - Cotrona - Zangeres - Avery Saélihn Phelan - Cahira - Danseres - Sarah Cohl - Tubbietoost - ?

[ bericht aangepast op 29 jan 2017 - 19:52 ]

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

---

---

Met een tevreden glimlach nam ik mijn spiegelbeeld in mezelf op. Oké, mijn voeten deden nu al pijn van de hoge hakken en het jurkje was zeker niet iets wat ik ooit op mijn werk zou dragen.. maar toch voelde ik me er ook niet zo ongemakkelijk in als ik eigenlijk verwacht had. Ik wist dat ik me zo richting Aston Square zou moeten begeven maar ik kon het niet laten om toch nog even te genieten van de rust die mijn kamer bracht. Ik werd er nu al bijna geïrriteerd van als ik dacht aan de hoeveelheid mensen die ik zo waarschijnlijk zou ontmoeten. Ik wist dat ik niet goed was in groepen en hoewel ik mezelf had voorgenomen om mijn beste beentje voor te zetten bleek dat nu al een vrij onmogelijk doel. Na een diepe zucht schraapte ik mezelf bij elkaar en greep ik mijn tasje om vervolgens resoluut mijn appartement uit te lopen. Het duurde even voor ik de goede weg vond want mijn Engels was nog niet wat het zou moeten zijn en ik vervloekte in gedachten de hakken die ik had aangetrokken. Desalniettemin zette ik door en begroette ik iedereen die ik tegen kwam met een vriendelijke, geforceerde glimlach. Voor een etalageruit hield ik kort halt en controleerde mijn make-up terwijl mijn vingers soepel een keer door mijn haren heen woelde, die in lichte golven over mijn schouders heen hingen; voor eens deden ze wat ik van ze verlangde te doen. "Excusez-moi, puis-je commander un rouge vin?" vroeg ze aan de eerste de beste barman die ze gespot had en ging zitten op een van de barkrukken. Ze hoopte dat de man had begrepen dat ze rode wijn wilde hebben, helaas was haar Engels nog te gebrekkig om drank te bestellen dus moest ze vertrouwen op de taalvaardigheid van de barman. Het was pas haar eerste maand in Miami dus kende ze ook nog weinig mensen, enkel wat vaag bekende gezichten maar verder kwam ze niet Dankbaar knikte ze naar de barman toen hij de rode vloeistof voor haar neerzette en nipte er kort aan. .

---

Some people in your life come as blessings, others come in your life as lessons.

EMMA MICHAELSON 24 jaar | Outfit Emma glimlachte om Alex. Hij was knap, bedacht ze zich toen pas. Natuurlijk had ze gezien dat hij aantrekkelijk was, maar als hij zo lachte, voelde Emma zich op haar gemak.       "Hé, als die regisseur jou belt, bel jij mij dan? Dan kan ik in jouw film spelen! Dat zou tof zijn!"       "Zal ik zeker doen, Alex!" De belofte lag in haar blik en ze keek pas van hem weg toen ze weer een slok nam.       "Wil je nog wat drinken?" vroeg ze aan de man naast haar. Haar eigen glas was leeg en met plezier zou ze voor hem betalen.       "Zie het als een welkomst cadeau." City of stars, there’s so much that I can’t see.

[ bericht aangepast op 4 feb 2017 - 9:05 ]

---

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

Het was al een hele tijd geleden dat ik nog op Aston Square mijn gezicht had laten zien. Nadat ik daar de vorige keer goed gescoord had en zij mij niet teruggebeld had, was ik er even weggebleven. Deels uit schaamte en deels uit schrik om haar opnieuw tegen te komen. Ze was knap en lief en ambitieus en alles wat ik zocht in een vrouw. Behalve het "geïnteresseerd" gedeelte, dat had ik nog niet helemaal onder de knie. Langs de andere kant zorgde Aston Square wel altijd voor mooie insta's. Misschien was het tijd dat mij erover heen zette, tenslotte was de straat van iedereen. Na een snelle outfit selfie en een facebook check-in was ik er helemaal klaar voor om er de hele nacht tegenaan te gaan en, met een beetje geluk, te scoren.

Het was niet echt heel druk leek me. Belangstellend nam ik iedereen in me op. Er zaten een aantal uitzonderlijk knappe dames tussen vanavond. Ik zou ze voor het uitkiezen hebben. Een gewiekste, scheve glimlach verspreidde zich over mijn gezicht. Dit werd easypeasy bedacht ik zelfgenoegzaam. Vol zelfvertrouwen baande ik mij een weg naar de bar. "Een old fashioned, S' il vous plaît." Vrouwen vonden dat wel aantrekkelijk, een man die hier en daar wat Frans kon. Maar ja, ik was ook gewoon aantrekkelijk. Het Frans was gewoon een extra cherry on top.. Een paar krukken verder zat een beeldschone verschijning met een glas rode wijn, ik schonk haar mijn meest oogverblindende glimlach.

Net dan viel mijn oog op een rode bos krullen met een pracht van een lijf onder. Strak in een zwarte skinny. Ik beet op mijn lip. Zou het echt? Voor die ene avond dat ik hier besluit terug te komen. Zou ze hier echt ook zijn? Play it cool, dale. Ik schraapte mijn keel en richtte mij terug op mijn drank. De koude rilling die over mijn rug liep, probeerde ik zo goed en zo kwaad als ik kon te onderdrukken.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

Alex Pennington | 26

Emma beloofde hem dat ze zou bellen en met een grijns krabbelde hij zijn nummer op een servet.       "Deal," zei hij. "Dan gaan wij even een steengoede film in elkaar zetten." Hij schoof het servet haar kant op en knipoogde. Daarna vroeg ze hem of hij nog wat wilde drinken. Een welkomstcadeau.       "Ja, lekker. Er gaat zeker nog een biertje in. Dan trakteer ik jou straks," zei hij met een glimlach. "Trouwens, zou ik eens wat van je mogen lezen? Je hebt me wel enorm nieuwsgierig gemaakt nu." Alex las niet heel vaak, maar de acteur in hem vond het altijd interessant om scripts te lezen, of verhalen die mogelijk verfilmd konden worden.

---

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

EMMA MICHAELSON 24 jaar | Outfit Zij grinnikte om zijn enthousiasme - de regisseur moest namelijk nog op komen dagen, anders viel het hele plan in duigen.       Emma bewonderde zijn handschrift, op een servet schrijven was namelijk verdomd moeilijk. Met zorg borg ze het nummer op in haar tas en keek vervolgens toe hoe de barman twee vers getapte biertjes voor hun neus zette.       "Trouwens, zou ik eens wat van je mogen lezen? Je hebt me wel enorm nieuwsgierig gemaakt nu." Alex keek haar aan en ze bloosde.       "Als het goed is, kun je een boek kopen in de winkel, of tweedehands, als iemand het nu al zat is." Ze lachte om haar eigen woorden. "Maar als je eens langskomt, mag je ook het exemplaar uit mijn boekenkast lenen," vervolgde ze uitdagend. Haar lippen waren iets getuit in een ondeugende glimlach en pas na een tiental seconden sloeg ze haar ogen neer.       "Sorry, maar ik moet echt even het toilet bezoeken." Ze greep haar tas en nam ook haar bier mee. "Tja, soms zijn er gewoon enge mannen die iets in je drankje doen, dus het zekere voor het onzekere," legde ze Alex graag uit. "Tot zo," knipoogde ze ter afscheid.       Emma gooide haar krullen op zij, terwijl ze over de mensen heen probeerde te kijken. Het toilet was niet heel ver, maar het was aardig druk geworden. Ze ging mee met de stroom dansende en zwetende mensen. Ze stond net achter een grote kerel die tussen iedereen door kwam, dus maakte gebruik van het paadje dat hij maakte.       Ineens zag ze een bekend gezicht. Ze verslikte zich in een slokje bier.       "Dale!" riep ze enthousiast in een poging over de muziek heen te komen. Ze voelde haar maag zich vastknopen en dacht terug aan haar avontuur met de lange man voor haar. Het was een hele goede avond geweest, maar had nooit teruggebeld. Langzaam werden haar wangen nog roder en ze hoopte dat hij het aan de alcohol zou wijten. City of stars, there’s so much that I can’t see.

[ bericht aangepast op 4 feb 2017 - 23:04 ]

---

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

"Dale!" Ik verslikte mij, uitzonderlijk onelegant, in mijn drankje. Emma zag er absoluut geweldig uit deze avond. Een beetje aangeschoten misschien maar desalniettemin, geweldig. Al hoestend draaide ik mij om op mijn kruk. "Emmaaa, hoe, eh, geweldig je hier te zien!" Laten we hopen dat die aarzeling haar ontgaan was. Get your shit together, Langford. Ik hoestte nog een keer, voor de schijn nu. "Wat zie je er goed uit. Dus, ja, wat brengt jou hier vanavond?" Mijn handen trilden. Mijn hart bonkte. De vlinders in mijn buik maakten me bijna misselijk.

---

Soms ben ik het sterkste wijf ter wereld en soms ben ik een kwartelei.

EMMA MICHAELSON 24 jaar | Outfit Emma glimlachte de man gulzig toe en grinnikte om zijn onhandige gekuch.       "Emmaaa," rekte hij haar naam uit. Zijn ogen stonden groot, maar Emma merkte het niet op.       "Geweldig je hier te zien! Wat zie je er goed uit."       Met rode wangen ontving ze de complimenten, bedankte Dale zachtjes.       "Ik ben blij je weer eens te zien," zei ze oprecht.       "Dus, ja, wat brengt jou hier vanavond?" vroeg hij vervolgens.       Emma keek bedachtzaam bij zijn vraag, maar haalde haar schouders op, om vervolgens vrolijk te antwoorden: "Ik was wel toe aan een avondje dansen!"       "Maar vertel, hoe gaat het met je!" Emma nam een slok van haar bier en keek met nieuwsgierige ogen naar de man op. City of stars, there’s so much that I can’t see.

---

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.