• MIAMI SQUARE

    Miami is een stad van extremen. In deze RPG volgen we een groep jongeren met enorme dromen. Zij wonen in deze fantastische stad en zijn hard op weg om deze uit te laten komen, maar in de tussentijd moeten ze natuurlijk wel ontspannen. Dat gebeurd op Aston Square, een enorm plein waar je allerlei uitgaansgelegenheden kunt vinden. Deze jongeren hebben niets met elkaar gemeen, behalve dat ze altijd op dezelfde plek uitgaan.

    Regels
    - OOC gaat tussen haakjes.
    - Meld het als je een tijdje niet kunt posten
    - 16+ is toegestaan, maar meld het wel even boven je post
    - Topics worden alleen door mij en Steph geopend.
    - Afgezien van deze 'regels' zijn er geen regels. Posts zijn zo lang of kort als jij wilt. Niets hoeft perfect. Je opmaak maakt niet uit. Doe je ding en have fun!

    Jongens:
    - Dean Adam Jackson - Clowder - Model
    - Alex Pennington - Tilikum - Acteur
    - Saide Aurelian Kyan - Meixue - Schrijver/auteur
    - Tyler Jay Lopez - Cotrona - Acteur
    - Dale Langford - Tolstoy - Model
    - Theodore “Theo” Philips - Mw0 - DJ
    - Sean Jeremiah Alvarez - greenlight22 - Kunstenaar

    Meisjes:
    - Elaine "Lainey" Ruskin - Tolstoy - Danseres
    - Tallulah Cassidy Fowler - Granian - Films & schrijven
    - Leya Thompson - Brinvi - ?
    - Emma Michaelson - Perffect - Schrijfster films & boeken
    - Samantha 'Sami' Douglas - Cotrona - Zangeres
    - Avery Saélihn Phelan - Cahira - Danseres
    - Sarah Cohl - Tubbietoost - ?


    [ bericht aangepast op 29 jan 2017 - 19:52 ]


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Sarah Cohl


    Sarah keek geschrokken om zich heen. Ze was samen met haar buurmeisje naar Miami Square gekomen, maar was haar nu al kwijt. Ze woonde nog niet zo lang in Miami, pas een maand of 3, en had nog bijna geen vrienden gemaakt. Ze was niet zo'n feestbeest, maar haar buurmeisje had haar beloofd aan een aantal mensen voor te stellen. Blijkbaar was ze dat vergeten.

    Sarah zocht haar moed bijeen. Het liefst was ze meteen omgedraaid en naar huis gegaan, maar ze dwong zichzelf om minstens 2 drankjes te drinken en minimaal een uur te blijven. Ze zette een glimlach op en liep naar de bar, waar het al behoorlijk druk was. Daar bestelde ze een glas bier. Met het glas in haar hand keek ze door de mensenmassa. Ergens in haar hoofd galmde dat ze maar geluk had. Toen ze een half jaar geleden nooit gedacht dat ze hier ooit zou komen. Wat was Miami toch een bijzondere stad!


    [ bericht aangepast op 29 jan 2017 - 19:53 ]


    The thing you do mean something to people -Ncis



    City of stars, there’s so much that I can’t see.

    EMMA MICHAELSON
    24 jaar | Outfit


    "Een mooie naam, Alex." Ze proefde zijn naam door hem uit te spreken. Ze vond het bij hem passen, bij zijn blije glimlach, zijn mooie ogen en zijn donkere haren.
          Emma bekeek hem na hij zijn jas had uitgetrokken, vond zijn kledingstijl simpel, maar was al te blij toen ze zijn cologne rook.
          "Op dit moment? Niks. Ik ben pas verhuisd, dus eigenlijk vul ik mijn dagen met uitpakken en inrichten. Vreselijk saai." Ze grinnikte met hem mee.
          "Dat valt wel mee toch? Ik vind dat altijd wel leuk, beetje schuiven met dingen tot ze op de goede plek staan."
          "Over anderhalve week begint mijn baan. Nou, ja, baan is een groot woord. Ik hoop acteur te worden en heb een kleine rol aangeboden gekregen," vertelde Alex verder. Emma veerde op.
          "Echt? Wat tof! Acteur dus, hè. Spannend, hoor." Zijn ontspannen en vrolijke uitstraling had effect op Emma, ze werd er enthousiast van. Dit beloofde in ieder geval een erg leuke avond te worden.
          Op de vraag van Alex had Emma een heel lang antwoord kunnen geven, maar ze hield zich netjes in. "Ik schrijf boeken," deelde ze eerst kort mee. Haar enthousiasme dromde echter in heel haar lichaam en ze kon het niet laten iets meer te vertellen.
          "Ik begon met filmscripts schrijven, maar die bleven maar op de plank liggen. Dus nu heb ik de scripts iets aangepast en uitgegeven. Ik hoop nog altijd dat een beroemde regisseur mij belt om te zeggen dat we een film gaan maken." Ze lachte om haar droom, die misschien meer iets was voor een tienermeisje die droomt van beroemd worden en met Harry Styles zoenen. Misschien was een deel van haar eigenlijk ook nog wel dat tienermeisje.


    [ bericht aangepast op 29 jan 2017 - 19:57 ]


    Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

          SAIDE AURELIAN KYAN

                28 years • Writer • Outfit • 'Where are the skinny lattés?'



    Saide haalde zijn sleutels uit zijn zak en sloot zo de deur achter zich. Met een licht drafje liep hij de trap af en hij deed de voordeur toe. Alsof hij het eerder had gedaan, leidde zijn instinct hem naar de straat waar zijn stamkroeg gelegen was. Hij duwde met een schouder tegen de deur en zette een voet binnen. Zijn witte schoenen leken nieuw opgepoetst te zijn toen hij ze vergeleek met het bevlekt hout. Saide knikte naar de barman wat betekende dat hij zijn vaste bestelling wou. Lattés. Hij liep al naar een leeg zeteltje en drapeerde zich daar. Terwijl hij op zijn latté wachtte, onderzocht hij de mensen eens. Hij zag er enkele aan de bar die hem best bekend leken. Saides gedachten werden onderbroken door het geluid van een mok dat op het eikenhouten tafeltje werd neergezet. Alvorens zich te voeden aan de bruine en hemelse vloeistof, nam hij een suikerzakje of twee en kapte hij deze in zijn koffie. Hij roerde kort en zette zijn schoenen op het zeteltje.


    (Hier is ie dan!)

    [ bericht aangepast op 29 jan 2017 - 20:07 ]


    Heaven is a place that we all have

    Mt


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.


    Theo Philips
    24 jaar, DJ, At the bar




    Theo liep zijn appartement uit. Het was een groot luxe appartement midden in het centrum. Hij was erg blij met zijn plekje. Hij woonde er nu alweer een tijdje en voelde zich helemaal thuis in de sferen van Miami. Het was al redelijk laat en Theo hoefde vandaag niet te werken. Op de drukke avonden boekte de clubs hem nog niet. Daar was hij nog niet succesvol genoeg voor. Op rustige avonden mocht hij best vaak draaien in zijn favoriete clubs. Hij vond het niet erg dat hij vanavond niet hoefde, want nu kon hij lekker zelf uit gaan.

    Hij liep vanaf zijn appartement naar Aston Square. Dit was maar een paar straten verderop en hij nam eigenlijk alleen maar een taxi op het moment dat hij echt niet meer naar huis kon lopen. Theo stak een peuk op. Dit was een van de enige dingen die hij niet leuk vond aan zichzelf. Maar zonder kon hij niet. Het zorgde voor rust.

    Hij stond voor de club en maakte een babbeltje met de uitsmijter aangezien zijn sigaret nog niet op was. Hij kende veel mensen en zo ook de uitsmijter, die moest je altijd te vriend houden. Nadat hij zijn sigaret had uitgedrukt en weggooide liep hij naar binnen. Hij nam de sfeer van de club in zich op, het was al aardig druk maar nog niet op zijn piek. De muziek dreunde goed door de zaal en er waren al best wat mensen aan het dansen. Theo manoeuvreerde zich tussen de dansende mensen heen naar de bar. Daar zag hij een bos blauwe haren, die had hij niet kunnen missen. Hij benaderde haar. “Hey Avery” hij had een hand op haar schouder gelegd. Avery en Theo kende elkaar van het uitgaan. Ze waren goede vrienden geworden maar hij was haar al een tijdje niet meer tegengekomen. “Alles goed? Lang geleden dat ik je heb gezien” schreeuwde hij boven de muziek uit. Hij seinde naar de barman om een drankje te bestellen. Hij keek naar Avery haar glas. “Wil je er nog een” en hij wees naar haar glas, er zat nog aardig wat in maar hij vond het ook zo stom om haar niks aan te bieden.



    The world is a book and I will read it

    Sarah Cohl


    Sarah was in gedachten verzonken toen hij binnenkwam. Toen ze hem echter ik het oog kreeg kon ze haar verbazing niet onderdrukken.. Even twijfelde ze, maar toen ze zag dat hij een koffie dronk wist ze het zeker. Het moest en zou Davy zijn, de jongen die ze afgelopen jaar op vakantiehad leren kennen! Zonder twijfel sprong ze van haar barkruk af en liep naar hem toe. 'Hey! Dat is lang geleden.' groette ze hem enthousiast. Toen zag ze tot haar schrik dat het iemand anders was. Ze werd rood. 'Sssorry' mompelde ze en ze deed een stapje achteruit. 'Ik dacht dat je iemand anders was.'


    ze loopt naar Saide


    The thing you do mean something to people -Ncis

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Avery Saélihn Phelan

    ”She was free in her wildness.
    She was a wanderess, a drop of free water.
    She belonged to no man and no city. ”

    • Twenty-five • Dancer • At the club • Don’t mind me. •

    ”Goedeavond, dames.”
    Als vanzelf wordt mijn aandacht al vrij snel getrokken naar de jongeman die zich op de lege barkruk langs me laat zakken, waarop een subtiele glimlach zich op mijn mondhoeken weet te krullen. “Ook een goedeavond, Emma,” meen ik de vrouw aan de andere kant van hem vrij direct te horen zeggen. “Goedeavond,” reageer ik en strijk een losse pluk achter mijn oor. Nieuwsgierig als dat ik ben laat ik mijn poelen van de man naar de vrouw glijden en neem beide vluchtig een keer in me op. Veel tijd om echter mezelf eveneens voor te stellen krijg ik niet, als de barman zijn tijd heeft gevonden om een bestelling op te nemen; die ik hem zonder enige aarzeling weet te geven, gezien mijn voorkeur voor een drankje nog altijd hetzelfde was, waardoor deze haast automatisch over mijn lippen heen rolde.
          De zachte aanraking van een hand op mijn schouder doet me vervolgens schuins naar achteren kijken, om daar een zeer bekend gezicht te ontmoeten. “Hey Avery,” roept Theo over de muziek naar me toe. Ik had de jongen leren kennen tijdens een van de vele avondjes uit en mocht mezelf daarna nog meerdere keren kostelijk vermakelijk in zijn aanwezigheid — wat zeker tot gezellige avonden geleid had. De laatste keer was echter wel alweer een tijdje geleden. “Alles goed? Lang geleden dat ik je heb gezien. Wil je er nog een?” Alvorens Theo de barman een seintje had gegeven wees hij nu naar het glas dat enkele tellen geleden voor me op de bar was geplaatst; waar ik nog geen enkele slok van had genomen. Grinnikend schud ik mijn blauwe lokken zachtjes op en neer, waarna ik de jongeman subtiel iets naar me toe trek om me verstaanbaar te maken zonder luid te gaan schreeuwen.
          ”Nee dankje, ik heb net besteld. Het is inderdaad lang geleden,” glimlach ik hem toe. Kort glijden mijn poelen een keer over zijn gezicht heen. “Maar met mij is alles goed, en met jou? Geen draai avond vanavond?”


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    Samantha 'Sami' Douglas
    Outfit || 21 || Singer

    Het was een lange week geweest en ik ben dan ook erg blij dat het eindelijk tijd is om wat te relaxen. En waar beter dan op Aston Square, wat ik bijna mijn tweede thuis zou noemen. De plek waar je helemaal los kon gaan en alles even achter je kon laten, I love it. Ondertussen kijk ik in mijn kast, wat zou het vandaag worden. Mijn blik glijd over de tientallen jurkjes die er hangen, tot mijn blik valt op een zwart jurkje. Hij was simpel, maar een van mijn favorieten. Nauwsluitend met lange mouwen, een v-hals en een lengte die me de kans gaf om genoeg been te showen. Ik schiet erin en besluit vervolgens een paar lange hakken aan te doen. Ik werp een tevreden blik in de spiegel en pak mijn clutch. Mijn haar en make up had ik al gedaan. Ik grijns even, ik hield van dit soort avonden. Lekker rustig bezig zijn en je uiterlijk wat bijwerken, om vervolgens te gaan feesten. Snel doe ik het licht uit en sluit de deur van mijn kleine studio waar ik nu bijna twee jaar woon.
    Het duurt niet lang voor ik het plein op loop en even kijk ik om me heen. Wat zal het worden, of misschien beter gezegd.. Waar gaan we beginnen. Soms bleef ik bij een club, soms bij meerdere voor de avond. Ligt maar net aan de mensen en de sfeer die avond. Uiteindelijk viel mijn blik op een van de grootste clubs die zich aan het plein begaf. Het was dan ook een van mijn persoonlijke favorieten, dus mijn keuze was snel gemaakt. Ik liep naar binnen en ik keek naar de meerderheid van de mensen die zich op de dansvloer bevond. Iets waar ik ook nog wel zou eindigen ergens op deze avond, maar eerst een drankje.
    Met kleine maar snelle passen loop ik naar de bar en neem plaats op een van de weinige niet bezette stoelen. Hier bestelde ik een vodka rose, een mild maar goed drankje om mee te beginnen. Terwijl ik het glas aanneem en een slok neem, draai ik me om en laat mijn blik over de club gaan.


    El Diablo.


    Theo Philips
    24 jaar, DJ, At the bar




    Ze grinnikte nadat Theo haar een drankje aan had geboden, haar blauwe haren schudde zachtjes mee terwijl ze nee schudde. Avery trok Theo iets naar haar toe, zo kon hij haar beter verstaan "Nee dankje, ik heb net besteld." De barman was ondertussen bij Theo, theo bestelde snel een Bacardi cola. Iets wat hij vaak dronk. Hij hield niet zo van bier, plus bier was niet goed voor zijn lichaam. "Het is inderdaad lang geleden." Ze glimlachte, Theo was blij haar weer eens te zien. Andere avonden waren altijd heel plezierig met haar. Haar diep bruine ogen keken hem sprekend aan. "Maar met mij is alles goed, en met jou? Geen draai avond vanavond? Vroeg ze geïnteresseerd. "Ja met mij is ook alles goed" de barman had ondertussen zijn drankje bij hem neer gezet en Theo knikte als dank naar hem. "Redelijk druk, maar vanavond hoef ik niet te draaien nee." Hij pakte een slok van zijn koele drankje. Hij voelde het door zijn warme lichaam glijden, heerlijk. "Gelukkig maar, anders was ik jou niet tegen het lijf gelopen!" Zei hij enthousiast.

    Theo besefte toen pas dat het redelijk warm was in de club maar dat hij nog steeds zijn leren jack aanhad. Hij trok deze snel uit om vervolgens weer naast Avery te gaan zitten. "En hoe gaat het met jou carrière? Nog iets exceitings meegemaakt?" Vroeg hij serieus geïnteresseerd.


    The world is a book and I will read it

    Alex Pennington | 26

    "Dat valt wel mee, toch?" zei Emma. "Ik vind dat altijd wel leuk, beetje schuiven met dingen tot ze op de goede plek staan." Alex moest lachen en nam nog een flinke slok bier. Daarna schudde hij zijn hoofd.
          "Was het maar zo'n feest. Nee, ik sjouw wat af en heb eigenlijk veel te veel spullen. Misschien zou het helpen als ik dingen weggooi..." antwoordde hij bedenkelijk. Alex had tenslotte véél spullen en dan met name kleding. Bergen met kleding.
          Tot zijn grote verbazing reageerde Emma heel enthousiast op zijn baan. Dat had Alex niet verwacht. In Los Angeles werd hij eerder uitgelachen, omdat hij nog steeds niet beroemd was. Hij besloot dat hij Emma wel aardig vond en dat groeide alleen maar toen ze begon te vertellen over haar eigen werk. Alex glimlachte toen hij haar ogen zag fonkelen en haar enthousiasme zag groeien. Het was wel duidelijk dat het schrijven echt haar passie was.
          "Hé, als die regisseur jou belt, bel jij mij dan? Dan kan ik in jouw film spelen! Dat zou tof zijn!" zei Alex en het was maar een half grapje. Stel je voor, dat hij écht in een film zou mogen spelen. Hij moest zijn best doen om niet weg te dromen bij het idee.


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    ——————————————————————————

    ——————————————————————————

    Avery Saélihn Phelan

    ”She was free in her wildness.
    She was a wanderess, a drop of free water.
    She belonged to no man and no city. ”

    • Twenty-five • Dancer • At the club • Don’t mind me. •

    ”Ja met mij is ook alles goed,” reageerde Theo, terwijl de barman ondertussen zijn drankje was komen brengen, waarop ik een slokje van het mijn nam. “Redelijk druk, maar vanavond hoef ik niet te draaien nee.”Glimlachend blikte ik naar de jongeman op en speelde zachtjes met het glas van mijn eigen drankje door mijn wijsvinger over de rand heen te laten glijden. “Gelukkig maar, anders was ik jou niet tegen het lijf gelopen.” Het enthousiasme waarmee hij zijn woorden over bracht maakte het dat een zachte lach over mijn lippen heen rolde en werkte eveneens aanstekelijk. Ik moest toegeven het erg leuk te vinden om Theo weer eens te zien , vooral na de lange tijd die er nu tussen had gezeten, en ik voelde me dan ook goed in zijn aanwezigheid.
          ”En hoe gaat het met jouw carrière? Nog iets exceitings meegemaakt?”
    Een grijns verscheen op mijn gezicht zodra het onderwerp waar ik zo van hield naar boven werd gehaald. Het was niet dat ik verdronk in mijn eigen plezier van het dansen, daarnaast had ik natuurlijk ook nog andere dingen, maar dat het iets was waar ik me met veel liefde mee bezig hield was een vooropgestelde feit. “Ik hoop binnenkort iets exceitings mee te maken, als het meezit tenminste,” grijnsde ik licht en strook met mijn vingers een keer door mijn lokken heen. “Vorige week heb ik audities gedaan voor een demo-team, waarvan ik in de loop van volgende week bericht hoop te krijgen.”
          Een subtiele vorm van een zenuwachtig gevoel bekroop me even toen ik terugdacht aan de auditie. Ik had er enorm mijn best voor gedaan en aardig wat werk ingestoken om het korte stukje dans tot een uiterste precisie uit te kunnen voeren. Het zou een zware domper wezen als ik er niks mee behaald zou hebben, waarbij ik tevens een kleine kans zou mislopen om ooit - hopelijk - de choreo bij een bekend iemand te mogen doen; de weg ernaar toe mocht weliswaar nog ver zijn, maar het demo-team zou het eerste stapje in de juiste richting zijn.
          ”Wanneer mag je weer draaien?”


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    SEAN JEREMIAH ALVAREZ

    26 JAAR | KUNSTENAAR | VOOR DE/EEN CLUB

    Gefrustreerd gooide Sean de kwast tegen muur aan. De muur was eens zo mooi wit geweest, maar sinds Sean in deze ruimte zijn schilderspullen neer had gezet had de witte muur veel te verduren gehad. In zeven van de acht gevallen zat Sean gewoon rustig te schilderen, maar als eht even tegen zat dan zat het ook even echt goed tegen. Dan wou geen enkel lijntje goed op het doek staan, zoals vandaag zelfs een domme struik wist hij niet normaal te schilderen en dan begon Sean blijkbaar uit frustratie met zijn kwasten te gooien.
    Een zucht rolde over zijn lippen heen, waarna zijn ogen afgleden naar de klok. Normaal gesproken was Sean het type wat was clubs in liep vlak voor de tijd dat je binnen moest zijn, maar sinds het schilderen toch niet werkte kon hij zich net zo goed gaan klaarmaken. Gaan klaarmaken ja, Sean kreeg het op een of andere manier altijd voor elkaar om na een schildersessie, die soms de hele dag duurde, helemaal onder de verf te zitten. Vandaar dat hij op de dagen dat hij zich zelf rustig de tijd gaf om even te schilderen niet het huis verliet voordat hij een goeie lange douche had gehad.
    Na die lange douche genomen te hebben en zich zelf ook nog eens aangekleed te hebben was Sean er klaar voor. Wat er precies in zou moeten houden wist de jongeman zelf ook nog niet, Sean ging meestal niet echt uit met mensen. Hij kwam in zijn eentje aan en hoopte er daarna gewoon op dat hij bekenden tegen kwam om de avond mee te spenderen. Iets wat in het grootste deel van de gevallen ook wel lukte en zo niet dan zorgde hij wel dat hij iemand vond om de rest van de avond mee rond te hangen.
    Een stuk vroeger dan normaal stond Sean op Aston Square, maar in plaats van naar binnen toe te gaan bleef Sean buiten staan. De jongeman leunde tegen de muur van een club die op Aston Square stond. Terwijl Sean een sigaret voor zich zelf rolde volgde hij met zijn ogen de mensen die de clubs binnen liepen of die nog gewoon wat door het uitgangsgebied slenterden en meer plezier leken te beleven buiten de clubs dan ze binnen zouden kunnen. Het grootste deel van ze mensen keken nog helder uit hun ogen, maar er was een enkeling die nu al niet meer zo helder waren. Langzaam krulden Sean's mondhoeken omhoog bij het zien van dit, maar al snel leek de jongeman meer gefocust op de sigaret die tussen zijn vingers bungelde dan de voorbij gaande mensen.


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

    L E Y A      T H O M P S O N


    De krullen van de blondine deinden vrolijk op en neer terwijl ze over Ashton Square liep. Haar auditie die dag was erg goed gegaan, waardoor haar zonnige humeur bijna onbreekbaar was. Ze hoopte echt dat ze de rol kreeg. Het was niet een erg grote rol, maar het was beter dan niks en ze moest érgens beginnen. Met een beetje geluk leidde deze rol tot een grotere rol, en die grotere rol tot een auditie in Hollywood. Het liefst ging ze gelijk al naar Hollywood, dat was tenslotte het Mekka van films, maar er was geen enkele mogelijkheid hoe ze de huur daar kon betalen, zonder baan. Miami was al duur genoeg.
          Haar ogen gleden over het plein, terwijl ze probeerde te bedenken naar welke club ze ditmaal wilde, toen haar ogen vielen op een man viel die vlakbij haar stond (SEAN). Nonchalant liep ze op hem af en leunde ze naast hem tegen de muur. 'Ik hoop dat die rode vlek op je arm verf is en niet bloed of een andere vreemde substantie.'

    [ bericht aangepast op 1 feb 2017 - 6:18 ]


    To the stars who listen — and the dreams that are answered


    Theo Philips
    24 jaar, DJ, At the bar




    "Ik hoop binnekort weer iets exceitings mee te maken, als het mee zit tenminste." Zei Avery terwijl ze met haar vingers door haar blauwe haren streek. Theo keek haar nieuwsgierig aan. "vorige week heb ik audities gedaan voor een demo-team, waarvan ik in de loop van de week bericht va hoop te krijgen." theo zag dat het meisje bij de gedachte ervan een beetje zenuwachtig over werd. "Serieus? Super vet!" zei hij enthousiast. "Ik weet zeker dat je die auditie gekilled hebt." Hij legde bemoedigend een hand op haar knie.

    "Wanner moet je weer draaien?" vroeg Avery aan hem. Theo pakte nog een slok van zijn drankje. Zijn agenda schoot snel door zijn hoofd. "Aanstaande dinsdag mag ik weer." Op de door de weekse dagen was het nooit zo druk en werd Theo nog wel eens geboekt door de clubs op Aston Square. "Ik ben de laatste tijd ook vooral bezig met thuis en in de studio nieuwe tracks te maken." Hij hoopte met deze nieuwe muziek een hit te scoren waardoor hij misschien wel een platencontract kan tekenen bij label. Tot dusver was die droom nog niet geslaagd maar aan zijn motivatie zal het niet liggen. Hij ging zich vanaf nu echt meer focussen op de muziek uit de studio. "Kom je anders dinsdag ook? Wat extra publiek is altijd leuk." zei Theo met een lach


    The world is a book and I will read it

    SEAN JEREMIAH ALVAREZ

    26 JAAR | KUNSTENAAR | VOOR DE/EEN CLUB

    Precies boven Sean hing een licht, het licht gaf niet het normale gele licht het licht wat van de lamp afkwam had wat een oranje achtige kleur. Sean kon nou niet zeggen dat het licht meteen het meest flatteus licht was, maar het licht zorgde er wel voor dat Sean zijn eigen handelingen kon zien en dat hij ook direct het gezicht kon zien van het meisje. Het meisje wat op hem af kwam lopen. Het was een blondine, een blondine met een heel bos vol krullen, mooie krullen.
    Langzaam kwam de blondine Sean zijn kant op lopen, toen ze eindelijk naast hem stond kwam ze net zoals Sean tegen de muur aan leunen. Terwijl hij wachtte tot dat zij iets tegen hem sprak bracht Sean de sigaret naar zijn lippen toe. 'Ik hoop dat die rode vlek op je arm verf is en niet bloed of een andere vreemde substantie.' Sprak de jongedame naast hem. Voordat Sean hier een reactie op gaf blies hij de rook weer uit, hierna draaide hij zich meer naar de blondine toe. Kort keek hij naar beneden naar de arm waarop ze had gedoeld waarna hij zijn mond opende. 'Wat is er mis met een beetje bloed, je zou zeggen dat meisjes het juist aantrekkelijk zouden vinden. Als of ik net iemand in elkaar heb geslagen ofzo.' Het verbaasde Sean dat de rode verf nog op zijn arm zat, hij had van te voren toch echt gedoucht, maar blijkbaar was de rode verf toch niet makkelijk van zijn huid af gegaan. 'Maar ja helaas kan ik niet zeggen dat ik zo 'mannelijk' ben en moet ik toe geven dat het inderdaad verf is.'


    I could be your perfect disaster, you could be my ever after.