• Feeën, elfen, eenhoorns, weerwolven, vampieren en meerminnen/mannen. Creatures of the night, zo worden ze ook wel genoemd. 's Avonds als jij slaapt komen deze wezens tevoorschijn. Ze leven in het hart van het bos. Met ze allen in harmonie. Alles lijkt soepel te gaan, zover dat kan in de bovennatuurlijke wereld. Totdat een groepje tieners blijft kamperen in het midden van het bos. Hoe zal dat aflopen? Houden de creatures of the night zich verscholen? Of komen ze toch tevoorschijn?


    Creatures of the night:

    Meerminnen/mannen:
    Meerminnen en meermannen zijn erg op zichzelf. Ze leven in een groep, maar hebben weinig contact met de andere creatures of the night. De groep meerminnen en meermannen zijn heel hecht. Ze komen weinig op het land, maar wanneer ze besluiten het land op te komen moet eerst hun staart veranderen naar benen. Die verandering is extreem pijnlijk, ook de verandering van benen naar staart is zeer pijnlijk. De groep leeft in een meer ergens midden in het bos. Alle andere wezens leven rondom het meer. De meerminnen en mannen zijn zeer belangrijk voor de creatures of the night. Want hun zijn de wezens die het meer beschermen, zonder het meer is het niet mogelijk dat de creatures of the night bestaan. Diep in het meer ligt namelijk een zeldzaam kristal die zorgt voor het leven van het bovennatuurlijke.


    Het meer


    het kristal dat ze beschermen.


    Meermin


    Weerwolven:
    Weerwolven zijn zeer trouwe en vriendelijke wezens. Totdat je aan hun familie komt. Dan kun je maar beter wegwezen voor je er niet meer bent. Deze weerwolven zijn niet zoals in de meeste verhalen: een mens dat zeer behaard is en met scherpe tanden en klauwen, Of iemand die wordt gedwongen om met volle maan te veranderen, Nee deze weerwolven zijn gewone mensen die zelf kunnen bepalen wanneer ze in een wolf veranderen, Iedere wolf verandert vanaf zijn/haar 14e levensjaar, om exact dezelfde tijd dat ze zijn geboren, voor het eerst in zijn/haar wolf. Alleen de alfa kinderen veranderen al vanaf hun 12e voor het eerst in zijn/haar wolf. Op de leeftijd van 16 jaar kunnen ze hun mate vinden. Een mate is kort voor soulmate, je tweede helft. Zonder je mate zul je het niet overleven. Tuurlijk kun je je mate afwijzen, maar dan onderga je een vreselijke pijn en sterft je wolf langzaam, totdat je uiteindelijk gewoon een mens bent. Iedere weerwolf heeft een stem in zijn/haar hoofd. Dat is zijn/haar wolf. De wolf heeft een eigen naam en eigen persoonlijkheid.

    Ranken:
    -Alfa en Luna: De hoogste rank die je kunt hebben. Je wordt als alfa geboren en luna wordt als je de mate van de alfa bent. Tuurlijk zijn er ook she-alfa's maar die zijn zeldzaam. Die heb je alleen als de vorige alfa geen zoons kon krijgen. De mate van de she-alfa heet dan een luno. Altijd de oudste zoon van de alfa wordt de volgende alfa. Alle roedel leden moeten respect hebben voor de alfa en luna.
    -Bèta: Tweede in rank. Zorgt voor de roedel als de alfa en luna weg zijn voor zaken.
    -Gamma: Derde in rank. Zorgt als ook de bèta samen met de alfa en luna weg zijn voor zaken
    -Delta: Hoofdkrijger van een roedel. Traint alle krijgers
    -Elder: De ouderen in een roedel. Helpt mee met beslissingen van de alfa en luna. Elders worden gerespecteerd zelfs door de alfa en luna.
    -Omega: Laagste rank. wordt vaak gezien als ongedierte en zwakkelingen. Omega's worden meestal ook in elkaar geslagen door roedelleden.
    -Rogue: Roedelloze wolf. Wordt vaak als gevaarlijk gezien.

    Mates: Je kunt je mate herkennen aan zijn of haar geur. Het is een hele lekkere en sterke geur en je wolf wordt er kalm van. Ook kun je je mate herkennen aan het feit dat als je elkaar aanraakt allemaal tintelingen voelt of als je elkaar in de ogen kijkt er bijna in lijkt te verdrinken. Meestal bij de eerste ontmoeting hoor je je wolf meestal keihard 'MATE' roepen of de mannelijke wolf gromt het. Mates zijn zeer bezitterig en beschermend over elkaar, hoe hoger de rank, hoe bezitteriger en beschermende de persoon is. De mannelijke wolven zijn het ergst. Ze worden jaloers als je ook maar met een andere man praat die niet gemated is en ze laten je geen gevaarlijke dingen doen.

    Matingsproces: Het matingsproces is een proces waarin je laat zien dat zij/hij van jou is. Het begint met marken. Een mark is het technisch laten bijten door je mate. Nadat de persoon je heeft gebeten dan verschijnt zijn/haar wolf op de plek waar je gebeten bent. Een soort tattoo. De mark wordt geplaatst waar de nek en schouder elkaar raken. Je sweetspot wordt het ook wel genoemd. De tweede stap en gelijk ook de laatste stap is het met elkaar doen. Met elke stap van dit proces wordt je geur meer met de ander vermengd waardoor andere wolven ruiken wie je mate is en of je al gemated hebt.


    Weerwolf


    Vampieren:
    Vampieren worden vaak gezien als bloedzuigende monsters. Maar deze vampiers drinken geen mensenbloed, maar dierenbloed. Ze zijn veel vriendelijker dan de meeste mensen denken. Ze zoeken ook geen ruzie met de weerwolven, zoals in vele verhalen wordt gezegd.


    Vampier


    Eenhoorns:
    Eenhoorns zijn van zichzelf heel schuw. Er zijn maar een paar eenhoorns in het hele bos. Het is dan ook zeer zeldzaam als je er een tegen komt. Je komt ze meestal tegen als een gewoon mens. Als mens zijn ze veel minder schuw. Deze eenhoorns zijn net zoiets als een weerwolf. Ze kunnen veranderen van mens naar eenhoorn en hebben ook een stem in hun hoofd. Die net als bij weerwolven een eigen naam heeft en een eigen persoonlijkheid. Alleen hebben eenhoorns geen soulmates en kunnen ze vanaf hun eerste levensjaar al shiften. De eenhoorns zorgen voor het leven in heel het bos. Met hun hoorn kunnen ze zieke dieren genezen en dode planten weer tot leven wekken.


    Eenhoorn


    Elfen en feeën:
    Elfen en feeën zijn bijna hetzelfde. Beide wezens hebben een van de vier elementen als kracht en leven ze in boomhutten. De elfen en feeën zijn nogal nieuwsgierig. Deze wezens hebben gewoon de lengte van normale mensen. Ze kunnen zich veranderen van grootte. Ze zijn of net zo lang als de mens of zoals in die verhaaltjes net zo groot als je pink. De boomhutten zijn klein, maar groot genoeg voor de elfen en feeën om in te leven als ze maar de grote hebben van een pink. Het verschil tussen deze twee wezens is dat de feeën vleugels hebben en de elfen niet. Een ander verschil is dat alleen feeën het element lucht kunnen besturen. Elfen en feeën zijn vaak bij elkaar te vinden. Deze wezens zijn elkaar beste vrienden. De elfen en Feeën hebben een eigen taal, maar ze spreken ook de taal die in de omgeving wordt gesproken.


    Boomhutje


    Elf


    Fee


    Invullijstjes:

    Meermin/man
    Naam:
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Uiterlijk: (Foto als mens + beschrijving)
    Meermin/Meerman: (Een foto als meermin/man + beschrijving)
    Innerlijk:
    Extra:


    Weerwolf:
    Naam: (Van jezelf en je wolf)
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Uiterlijk: (Foto als mens + beschrijving)
    Wolfvorm: (Foto als wolf + beschrijving)
    Innerlijk:
    Innerlijk van wolf:
    Rank:
    Mate al gevonden of niet. Zo ja, het matingsproces al voltooid?:
    Extra:


    Vampier:
    Naam:
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Hoe ben je vampier geworden:
    Uiterlijk: (foto + beschrijving)
    Innerlijk:
    Extra:


    Eenhoorn:
    Naam: (zowel jezelf als van je eenhoorn)
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Uiterlijk: (foto + beschrijving)
    Uiterlijk eenhoorn: (Foto als eenhoorn + beschrijving)
    Innerlijk:
    Innerlijk van eenhoorn:
    Extra:


    Elf en feeën:
    Naam:
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Uiterlijk: (Foto + beschrijving. Als een fee bent denk om de vleugels!)
    Innerlijk:
    Welk element bestuur je:
    Extra:


    Mens:
    Naam:
    Geslacht:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Extra:



    Rollen:

    Meermin/man:
    -(v) Serena Ross DarkOne
    -(v) Teagan Madison Stewart Coronam

    Weerwolf:
    -(v) Lilyana 'Lily' // Lone Red - Rogue Choctaw
    -(m) Tomas Eli Galen // Eyolf - BetaMissBurton
    -(m) Mason Aiden Crawford // Filtrian - Alfa Coronam
    -(v) Adelaide Clarissa Dawson // Phoenix - Omega _InsideFire_
    -(m) Eoin Jace Twain // Midnight - Gamma _InsideFire_

    Vampier:
    -(m) Dysdaimon Dracul Blackwood DarkOne
    -(m) Joey Whistle JoSnape
    -(v) Amelia Roberts Oscura
    -(v) Lucretia Celine Dean Aniketos

    Eenhoorn:
    -(v) Naiomi Kessier // Eretria Mw0
    -(v) Anna Firefly // Nightwish MyDreams
    -(m) Atticus Elias Boaz // Atticus Aniketos

    Fee:
    -(v) Callista 'Callie' Middlemans Trishanakru

    Elf:
    -(m) Elyon Filverel Yelrora Coronam
    -(v) Jo Wilson JoSnape
    -(v) Thalia Fearondarl Saralonde

    Mens:
    - (v) Maya Nova Kayes _InsideFire_

    Regels:
    -Minimaal 100 woorden schrijven
    -Topics worden alleen door mij _InsideFire_ gemaakt
    -Geen perfecte karakters
    -16+ toegestaan, meld het alleen even bovenaan je post in het rood.
    -Reserveringen blijven 3 dagen staan, Tenzij je een goeie reden hebt waardoor het niet lukt.
    -Probeer minstens 1 keer per week reageren.
    .-Maximaal 3 personages
    -Personages komen er pas bij te staan als ze helemaal af zijn!
    -Personages van anderen niet besturen zonder hun toestemming
    -OOC graag aangeven met [] {} of ()
    -Als je met het topic wilt stoppen geef het even door en laat hem/haar dan op een realistische wijze verdwijnen of sterven.
    -Naamsveranderingen doorgeven


    Rollentopic
    Praattopic

    Begin:
    De mensen zijn bezig met het voorbereiden op het uitje naar het bos. De avond begint te vallen. Over 1 dag is het zover. Dan gaan ze maar het bos, waarvan wordt gezegd dat het zeer gevaarlijk en dat als je het betreed je nooit meer terug zal keren. De creatures of the night starten gewoon hun normale nacht.

    [ bericht aangepast op 28 feb 2017 - 14:04 ]


    We all just wanna be somebody



    Elyon Filverel Yelrora
    ''I can shoot an arrow in your chest before you even can say a word.''
    Elf • 140 years old • The forest • With Callie



    Callie gaat tegen mijn borstkas leunen en ik protesteer helemaal niet. Ik trek haar voorzichtig tegen me aan en werp een blik op Tinuthel die inmiddels Callie haar been aan het inwikkelen is met verband. ''Wat nu? Je vader zoekt je.'' Zegt Callie angstig tegen me en ik kijk haar recht in haar ogen gaan. ''Maak je niet druk, Callie. Hij zal niet tussen onze relatie komen, dat zal niemand niet. Ik laat niemand je verwonden, liever ik dood dan jij. Als het moet vermoord ik elke woud elf als ik jou veilig kan houden.'' Kalmeer ik Callie en wrijf haar zachtjes over haar rug. ''De wond blijft nog even door branden door de medicijnen, maar je zal het snel genoeg niet meer voelen.'' Zegt Tinuthel tegen Callie en staat op van de bosgrond. Haar bruine ogen boren zich in de mijne, maar ik begrijp niet wat Tinuthel duidelijk probeert te maken. ''Ga je weg?'' Vraag ik aan Tinuthel, een tikkeltje teleurgesteld. ''Ik ga niet helemaal weg. Ik blijf hier rondhangen, als er nog vijandige elven komen schiet ik ze neer zodat jullie je moment kunnen hebben. Ik waarschuw je als je vader eraan komt.'' Antwoordt Tinuthel in het Engels en daarna schieten haar hazelnootbruine ogen naar Callie. Mijn armen heb ik om haar heen geslagen, terwijl ze tegen mijn borstkas aan ligt. ''Wees voorzichtig, jullie allebei. Niet alle elven hebben het zo op feeën als jij en mij, Elyon. Succes, meisje. Je hebt geluk met Elyon als vriendje. Hij ramt twee pijlen door mijn hoofd als ik een mes op je richt, wedden?'' Knipoogt Tinuthel grappend en ik voel me opgelucht dat Tinuthel Callie accepteert en normaal tegen haar doet. ''Dag, allebei. Als je nog komt opdagen in Amneneas zie ik je nog wel, Elyon.'' Met die woorden zegt Tinuthel Callie en mij gedag. Ze pakt haar twee werpmessen weer vast en verdwijnt tussen de vele bomen. Ik richt mijn volledige aandacht op Callie en ben blij dat we weer samen zijn. ''Ik houd zoveel van je.'' Zeg ik fluisterend tegen haar en druk een zacht kusje op haar voorhoofd.


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    Callista 'Callie' Middlemans | | Air Fairy



    'I may look sweet, but I can turn easily into a sociopath''
    Ik voel me rustiger wanneer ik zachtjes tegen hem aan leun. Over mijn angst over wat we moeten doen, kijkt Elyon me in mijn ogen aan.
    "Maak je niet druk Callie, hij zal niet tussen onze relatie komen, dat zal niemand niet. Als het moet vermoord ik elke Woud elf als ik jou veilig kan houden." zegt hij tegen mij. Ik glimlach lichtjes nadat hij dat gezegd heb.
    "Ik zou hetzelfde voor jou doen, als ik sterker was,".
    De vrouwelijke elf zegt tegen mij dat de wond nog zal branden maar dat snel wegtrekt.
    "Dankjewel," zeg ik "voor het verzorgen van mijn wond en mij niet te vermoorden,". De elf waarschuwt zowel mij als Elyon en vertrekt daarna.
    "Ik houd zoveel van je," zegt hij tegen mij.
    "Ik ook van jouw," zeg ik glimlachend "maar moeten we niet ergens schuilen? De elfen weten al dat we hier ergens zijn en ze zoeken jouw,".


    ‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina



    Elyon Filverel Yelrora
    ''I can shoot an arrow in your chest before you even can say a word.''
    Elf • 140 years old • The forest • With Callie



    Genietend sluit ik mijn ogen als Callie tegen me aan blijft liggen. Het liefst zou ik willen dat dit moment voor eeuwig zou blijven bestaan. ''Ik ook van jouw, maar moeten we niet ergens schuilen? De elfen weten al dat we hier ergens zijn en ze zoeken jouw.'' Stelt Callie ineens voor en ik zucht zachtjes. ''Dat is wel verstandig, ja. Het maakt me echt niet uit dat ze me zoeken. Ik heb al gezegd, Callie, ik vermoord elke elf die op mijn pad komt als ik jou daarmee in veiligheid kan stellen.'' Zeg ik tegen het feeënmeisje en sta langzaam op van de grond. Ik pak Callie op en houd haar in mijn armen aangezien ze door de wond in haar been niet kan lopen. Het heeft tijd nodig om te helen. ''Houd even mijn boog vast.'' Zeg ik tegen Callie en zorg dat ze mijn boog van de grond kan pakken. Daarna loop ik met Callie in mijn armen van de open plek weg en tussen de bomen door, tegenover de richting waar Tinuthel is heen gegaan. Ik ben best sterk, al zeg ik het zelf, maar momenteel houden mijn armen het niet meer. Ik merk een boomstam op en zet Callie daarop neer. Ik ga rechtop staan, strek mijn armen en kijk daarna zoekend om me heen voor het geval er een vijandige elf opduikt. ''Voel je je al wat beter?'' Vraag ik bezorgd aan het feeënmeisje tegenover me en vraag me in gedachtes af of ze weet hoeveel ik om haar geef en van haar houd.


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    {Ik heb besloten om voor de mensen (alleen ik tho XD) de tijd wat vooruit te spoelen omdat ik anders zo lang moet wachten}


    Maya Nova Kayes.

    Be yourself. People don't have to like you, and you don't have to care.


    Geïrriteerd sloeg ik op mijn wekker. ''Kleintje, de wekker hoeft niet stuk hoor.'' Hoorde ik mijn zus zeggen. Ik mompelde wat vaags. ''Kleintje, het is tijd om op te staan als je nog wat aan je dag in hert bos wilt hebben.'' Gelijk schoot ik omhoog. Dat is ook zo. Snel stond ik op en het eerste wat ik deed was vallen. Ik krabbelde overeind en pakte een stapeltje kleren dat ik de vorige avond klaar had gelegd. Ik nam een snelle douche en al gauw stond ik beneden. Dat ik snel beneden was, kwam waarschijnlijk merendeels door het feit dat ik van de trap viel maar dat boeit niet. Brandon was nergens te bekennen, maar algauw realiseerde ik me dat hij moest werken vandaag, Mira, Steve en Monique stonden om me heen en hielpen me overeind. ''Bedankt.'' Mompelde ik. Mijn ouders en jongste zusje waren nergens te bekennen. ''Als je zoekt naar onze ouders en Veraluna dan kun je lang zoeken. Ze zijn namelijk naar Veraluna's ballet voorstelling.'' Zei Steve. Ik knikte kort en keek even in het rond en zag dat mijn tas bij de voordeur stond en er lag een briefje op. Nieuwsgierig liep ik erheen en las het briefje.

    Lieve Maya,
    We hopen dat je veel plezier hebt in het bos.
    Kusjes, je liefhebbende ouders.


    Boos verfrommelde ik het papiertje. en greep mijn jas van de kapstok. ''Ik ga.'' Zei ik kortaf. Mijn zussen en broer namen me in een omhelzing en wensten me veel plezier en succes. Ongemakkelijk gaf ik hun een knuffel terug en zodra ze me los lieten, deed ik mijn tas op mijn rug en liep de deur uit.

    Het was ondertussen donker geworden en ik was verdwaald. Een angstig gevoel bekroop me, alsof ik bekeken werd. Mijn voeten deden zeer en mijn maag rommelde. Ik zuchtte diep en liep stevig door. Na nog wat doorgelopen te hebben kwam ik terecht bij een meer. De ruimte eromheen was goed om mijn tent op te zetten en dat was precies wat ik deed. Ook verzamelde ik nog wat hout en maakt een vuurtje.

    [ bericht aangepast op 23 feb 2017 - 21:42 ]


    We all just wanna be somebody




    Dysdaimon Dracul Blackwood || Vampire

    ''Laat ze met rust.'' hoorde ik Jo zeggen ik keek haar aan. ''Ik doe hun niks prinsesje, zolang zij mij niks doen.
    De zeemeermin en de eenhoorn kwamen tevoorschijn en ik keek hun beide aan.
    ''Je kan haar niet redden.'' zei ik en ik grijnsde gemeen ik pakte Jo vast en rende er op vampier snelheid er vandoor. Thuis zette ik Jo op een stoel neer en dacht ik na, waarom deed ik dit eigenlijk? waarom liet ik haar niet gaan?
    ''Je mag gaan.'' zei ik uit eindelijk, hopelijk ging ze ook voordat ik van gedachte zou veranderen en oow dat zou gebeuren mij kennende.







    Serena Ross || Mermaid

    ''Wat nu?'' zei Naiomi ik gebaarde dat ze me moest volgen en we kwamen te voorschijn
    ''Je kan haar niet redden.'' zei hij en voordat ik antwoord kon geven of iets kon doen om Jo te helpen pakte hij haar vast en verdween. Ik rolde even met mijn ogen. ''Serieus moest hij dat nou doen?'' zei ik tegen niemand in het bijzonder, ik wende me tot Naiomi. ''Ik stel voor dat ze hulp gaan halen voordat hij Jo dadelijk vermoord of weet ik veel wat die van plan is.'' ik wachtte op haar antwoord.



    Kleine stukjes weinig inspiratie nu.

    Jo       Wilson

    "Nothing's gonna Hurt me with my Eyes Shut..."


    Daimon keek me aan waardoor ik even mijn adem inhoud. ''Ik doe hun niks prinsesje, zolang zij mij niks doen."
    De twee meiden komen tevoorschijn, god no!
    ''Je kan haar niet redden.'' zei Daimon en ik grijnsde gemeen, wacht... wat!? Nee! Moet ik echt gered worden? Is het zo erg? Hij pakt me vast en rent ervan door, hij is gelukkig wel weg bij die anderen. Hij rende terug naar zijn huis en zette me op de stoel, de stoel van daarnet. Hij blijft even staan en zegt niets, ik probeer te kijken waar hij naar kijkt maar ik kan het niet zien. Hij is vast aan het denken, ''Je mag gaan.'' zegt hij tenslotte. Ik sta voorzichtig op maar loop niet weg, waarom loop ik niet weg? Misschien wil ik niet weg, niet weg bij hem. Ik kijk hem even aan, weer zijn ogen! Nee! Zo beangstigend maar ook zo lokkend. Lokkend genoeg voor mij om te blijven staan. "Hoe bedoelde je dat ze me niet konden redden? Redden waarvan? Van jouw?" ik wacht even af maar doe alvast een stapje naar achter.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]




    Dysdaimon Dracul Blackwood || Vampire


    Ze stond voorzichtig op maar ik bleef strak naar voren kijken, gaf geen krimp op haar bewegingen. ''Hoe bedoelde je dat ze me niet konden redden? Redden waarvan? Va jouw?'' ik rolde met mij ogen ik hoorde dat ze een stapje naar achter deed. Waarom kon ze nou nooit eens luisteren, ze was koppig! eigenwijs! ''Jo, waarom luister je gewoon niet en ga je weg? ga naar je eigen volk toe.'' ik keek haar aan bijna smekend. ''Voordat ik je iets aan doe.'' zou ik haar echt iets aan doen? ik schudde langzaam mij hoofd, nee waarschijnlijk niet.
    Ik liep naar de raam toe en zag dat het donker werd. Ze kon nu niet weg, het was te gevaarlijk voor haar wat nou als er een gevaarlijk wezen haar zou grijpen? Oke, gevaarlijker dan mij bestond bijna niet maar goed. ''Het begint donker te worden, het lijkt me verstandig als je een nachtje hier blijft en morgen terug gaat. Zonder verder iets te zeggen loop ik langs haar af en loop ik de trap op naar mijn slaapkamer om mijn nette kleding te ruilen voor een joggingbroek en een sweater, ik deed mijn blouse en jasje uit waardoor ik nu in een ontbloot bovenlijf stond, vele littekens, oude wonden die ik niet de kans gaf om automatisch te helen waren te zien, ik wilde dat deze littekens mij eeuwig aan zouden doen denken wat ik in die honderden jaren heb gedaan, goede dingen maar vooral veel slechte dingen.

    Jo       Wilson

    "Nothing's gonna Hurt me with my Eyes Shut..."


    ''Jo, waarom luister je gewoon niet en ga je weg? ga naar je eigen volk toe.'' Hij kijkt me bijna smekend aan. ''Voordat ik je iets aan doe.'' Daimon schud zijn hoofd bijna onopmerkzaam. Een gedachte.
    Daimon loopt naar het raam, ik zie nu ook dat het donker word. ''Het begint donker te worden, het lijkt me verstandig als je een nachtje hier blijft en morgen terug gaat." Ik trek een wenkbrauw op, ik heb er niet zoveel problemen mee maar hij weet niet wat hij wil. Of juist wel maar zo klinkt hij niet. Zonder verder iets te zeggen loopt hij langs me de trap op. Waarschijnlijk naar zijn kamer. Ik blijf een beetje ongemakkelijk staan. Help... Ik strijk met mijn hand langs de muur en zo loop ik naar boven toe. Hem heel zachtjes achterna. Zijn kamerdeur staat nog open dus ik ga in de opening staan en leun tegen een stukje muur. Ik probeer niet op hem te letten, ik bedoel, half naakt, hoe kan je daar niet op letten!? Mijn ogen glijden even over de littekens, sommige leken half geheeld, wou hij ze niet geheeld hebben?
    Ik schrik even op, oh god, zit ik nou letterlijk een halve minuut naar hem te kijken? Snel kijk ik de andere kant op en loop iets verder zijn kamer in, geen idee of het mag. Ik loop naar een raam en kijk naar buiten. Ik ga in zijn vensterbank zitten en kijk weer even naar hem, "W..." ik adem even in, rustig worden nu, niet stotteren! En niet laten afleiden, "Waar kan ik... Slapen?" weer laat ik mijn blik over zijn bovenlichaam glijden, bloody hell! Niet doen Jo!


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]




    Dysdaimon Dracul Blackwood || Vampire

    Ik hoorde al dat ze me achterna kwam, voordeel van vampier zijn ik hoor alles maar ik laat het nooit merken. Ik merkte dat ze naar mijn raam toe liep maar ik liet niet merken dat ik dat wist, misschien vermoede ze wel dat ik het wist maar oke, ik trok mijn broek uit waardoor ik nu alleen in mijn boxer stond, ik pakte mijn joggingbroek uit de kast en liet nu pas blijken dat ik haar zag, ze had inmiddels plaats genomen in mijn vensterbank. ''W...'' ze ademde even in en ik grijnsde, ''Waar kan ik... Slapen?'' ik merkte dat ze haar blik over mijn bovenlichaam liet glijden, snel trok ik mijn joggingbroek aan en mijn sweater. ''Mijn excuses.'' zei ik en ik glimlachte. ''Je kan in mijn bed slapen, ik slaap toch nooit.'' zei ik tegen haar, had ik haar uitgenodigd om te blijven slapen? waarom eigenlijk? ach ja wat maakt het uit, wel gezellig, denk ik... Maar wel gevaarlijk, maar ze is zo mooi, zo prachtig.

    Jo       Wilson

    "Nothing's gonna Hurt me with my Eyes Shut..."


    Daimon trekt zin broek naar beneden, heeft hij wel door dat ik hier zit!? Ik ging ervan uit maar... Oké zoveel problemen heb ik er niet mee. Daimon pakt zijn joggingsbroek en kijkt nu pas mijn kant uit. Mijn hart stopt even met kloppen als hij grijnst. Lacht hij me op een stille manier uit? Snel trekt Daimon zijn joggingbroek en sweater aan. ''Mijn excuses.'' zegt hij en glimlacht. Ik glimlach even ongemakkelijk, hij is ineens... anders... ''Je kan in mijn bed slapen, ik slaap toch nooit.'' Ik kijk even naar zijn bed, "Dat zou... fijn zijn" glimlach ik, ik ben even stil, mijn hersens kraken naar een onderwerp om een lange, ongemakkelijke stilte tegen te gaan.
    "Word jij niet... Anders in de nacht met volle maan?" vraag ik voorzichtig. Hij is op dit moment rustig maar hij kan zo weer omspringen in boos of een andere emotie, "Ik bedoel met anders in emotie en gedrag..."


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]




    ''Dat zou... fijn zijn.'' glimlachte ze, ik glimlachte ongemakkelijk terug. ''Word jij niet... Anders in de nacht van de volle maan?'' vroeg ze voorzichtig. ''Ik bedoel met anders in emotie en gedrag.'' Ik grinnikt e even en liep dreigend op haar af. ''Ow ja, ik wordt helemaal gek, ik ben dan nog gevaarlijker als nu, ik krijg ineens vleermuisachtige vleugels, mijn hoektanden worden wat groter en...'' ik wacht even en grijns dan. ''Mijn ogen worden bloed rood.'' ik grinnikte en was even stil. ''Grapje.'' zei ik tegen haar en ik glimlachte geruststellend naar haar, waarschijnlijk was het geen leuk grapje maar ach ik ben een vampier die horen geen leuke grapjes te maken, of wel, of niet ach boeiend. Ik loop naar de deur en draai me dan even om. ''Wil je wat eten prinses?'' vroeg ik aan haar.

    Jo       Wilson

    "Nothing's gonna Hurt me with my Eyes Shut..."


    Daimon loopt dreigend op me af waardoor ik een beetje naar achter schuif, ''Ow ja, ik wordt helemaal gek, ik ben dan nog gevaarlijker als nu, ik krijg ineens vleermuisachtige vleugels, mijn hoektanden worden wat groter en...'' hij stopt even en mijn hart gaat 10x zo snel als normaal. ''Mijn ogen worden bloed rood.'' ik kijk hem doordringend, dan grinnikt hij. ''Grapje.'' Ik haal opgelucht adem en grijns eventjes, "Pestkop" zeg ik. Daimon draait zich om en loopt naar de deur, ''Wil je wat eten prinses?'' ik ga weer staan, "Misschien. Ligt eraan wat je hebt he" hij is zo anders. Minder eng, maar toch ook weer enger. Bang om hem te verliezen, dit moment, en dat hij weer naar de wrede hem gaat. Ik denk dat ik hem altijd eng zou blijven vinden, op de momenten dat hij wil dat ik hem eng vind of hij gewoon eng doet. Toch blijft iets me bij hem aantrekken.
    Ik loop meer naar hem toe en strijk even langs zijn wang, heel even en zacht. Dan trek ik mijn hand weer terug en neem ik weer wat afstand.


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]




    Ze grijnsde. ''Pestkop.'' zei zze. Ze ging weer staan. ''Misschien. Ligt eraan wat je hebt he.'' ik grinnik. ''Ik heb verschillende types bloed, bloed o-negatief bloed o-po.'' mijn stem stokte even toen ze naar me toe kwam en langs mijn gezicht streek. Ze trok snel haar hand terug en nam wat afstand verward schudde ik mijn hoofd en kwam ik tegen de deurpost aan met mijn rug. ''Ik uhm, ik.'' stamelde ik. ''Dat was ook een grapje, ik heb wel wat dierenbloed maar ik denk dat jij liever vast voedsel hebt, konijn? hert uhm... iets anders..'' ik slikte even wauw wat deed zei met mij. ''Misschien moet je mee lopen naar de keuken, kan je zelf kijken.'' ik glimlachte zwakjes en liep mijn kamer uit, weer de trap af en naar de keuken.

    Jo       Wilson

    "Nothing's gonna Hurt me with my Eyes Shut..."


    ''Ik heb verschillende types bloed, bloed o-negatief bloed o-po.'' Ik grinnik wanneer Daimon een beetje verward raakt door mijn actie en door zijn actie met het bloed. ''Ik uhm, ik.'' een glimlach speelt om mijn lippen, dat is schattig. ''Dat was ook een grapje, ik heb wel wat dierenbloed maar ik denk dat jij liever vast voedsel hebt, konijn? hert uhm... iets anders..'' ik blijf hem rustig aankijken. ''Misschien moet je mee lopen naar de keuken, kan je zelf kijken.'' ik knik en loop hem achterna.
    "Werd je nou echt verlegen achtig iets?" grinnik ik zachtjes en kijk hem aan, hij is langer en ik moet ook meer moeite doen om hem bij te houden met lopen dus ik blijf staan, hij mag zelf weten of hij ook blijft staan. Even sluit ik mijn ogen, beelden van vandaag flitsen voorbij. Van dat ik langs het meer liep, naar hem toe ging, hij me pijn deed en nu dit...


    het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

    Callista 'Callie' Middlemans | | Air Fairy



    'I may look sweet, but I can turn easily into a sociopath''
    "Dat is wel verstandig," hoor ik Elyon zeggen waarna hij vervolgd dat hem het niet uitmaakt of hij doodgaat of niet.
    "Idem dito," zeg ik glimlachend "alleen ik wil liever nu nog blijven leven,". Elyon tilt mij vervolgens op en vraagt me daarna om zijn boog te pakken, wat ik dan ook meteen doe. We lopen een stukje waarna ik vervolgens op een boomstam wordt gezet. Ik zie hem vervolgens rond kijken in de hoop geen elf te zien.
    "Voel je je al wat beter,?" vraagt Elyon aan mij. Hierop knik ik lichtjes.
    "Het gaat wel wat beter, maar dat spul brandt nog steeds als een gek en geen idee of ik erop kan lopen,". Zeg ik dan vervolgens terwijl ik hem aankijk met een bezorgde blik.


    ‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina