• Plaats hier je nieuwste of mooiste flaptekst! • - Forum spelletjes

• HET GROTE FLAPTEKST-TOPIC • Naar aanleiding van het “plaats hier je laatst geschreven zin”-topic bedacht ik me dat dit topic ook wel leuk zou zijn. Plaats hier je nieuwste flaptekst, vraag én geef feedback! Ik zal beginnen. De jonge Jens Edmunds heeft niemand meer. Zijn familie is dood en ondanks zijn wanhopige pogingen aansluiting te vinden bij zijn medestudenten, slaagt hij er maar niet in toekomstbestendige vriendschappen op te bouwen. Dat hij zich eenzaam voelt, lijkt niemand iets uit te maken. Tot er, nadat hij bruut voor autist wordt uitgemaakt, iets in hem knapt. Hij besluit het heft in eigen handen te nemen en laat zich door niemand meer stoppen. • The worst thing you write is still better than the best thing you did not write •

[ bericht aangepast op 26 jan 2017 - 9:46 ]

---

oi, suzy

HoIIy schreef:

      In District 6. transport, staat een huis. Of tja, een huis? Ik bedoel, zijn de in elkaar gezakte muren en gebroken ramen nog echt een huis te noemen?
      Nu maakt dit niet zoveel uit, waar het om gaat, zijn de bewoners. Een achtjarige jongen, met altijd zwarte vegen op zijn eigenlijk zo bleke gezicht.
      Schoorsteenveger, meestal Roet genoemd, maar voor mij is hij nog steeds gewoon Robin. Hij heeft een zus van zeventien, ze is een beetje vreemd, en komt vaak thuis met vreemde onderdelen en ruikt naar benzine.
      Automonteur. Dat meisje, dat meisje ben ik. Misschien, vraag je je af of er niet iets mist, twee kinderen in een vervallen huis, is dat wel goed?
      Nee, dat is het natuurlijk niet, maar alleen wij zijn over. Roet en Twist, Twist en Roet. De rest is dood of rot langzaam weg achter de tralies, wat voor mij net zo goed dood is. We worden langzaam uitgeroeid, op elke mogelijke manier die je je maar kan bedenken, allemaal één voor één. Eén van ons is de volgende.
      En die volgende, dat ben ik.

Ik ben ook niet helemaal zeker over deze (voor een Hunger Games fanfictie)
Er zit een hint in als je van boven naar beneden de eerste letter na de tab leest tho

Vind de hint heel leuk gedaan, maar door de hint/beginletters voelen de zinnen ook wel een beetje gekunsteld om in het plaatje te kunnen passen, misschien kun je daar nog eventjes naar kijken (:

Olsson schreef:
Na de dood van zijn ouders leidt Sven Hermansson een eenzaam bestaan. Hij leeft in grote onbekendheid en is een onopvallende verschijning. Familie heeft hij nauwelijks en vrienden evenmin.
Tot de monsters die hem in zijn slaap achtervolgen sterker en sterker worden. Ze veranderen Sven in een gevaar van het grootste soort: hij ontwricht de hele maatschappij en denkt er niet over te stoppen, zelfs als er doden gaan vallen. En vanaf dat punt is er geen weg meer terug.


Wat vinden jullie hiervan?

Vind 'm goed, maar... dat is het ook. Het prikkelt me niet zo erg om het echt te gaan lezen. Misschien komt dat wel omdat het min of meer al ademt: nou, hij gaat iets van mensen vermoorden of zo. Snap je wat ik bedoel? Kan het niet zo lekker uitleggen. Ik denk dat deze flaptekst een beetje maar mystiek nodig heeft en misschien ook iets minder 'feitelijke' zinnen?

Olsson schreef:
Na de dood van zijn ouders leidt Sven Hermansson een eenzaam bestaan. Hij leeft in grote onbekendheid en is een onopvallende verschijning. Familie heeft hij nauwelijks en vrienden evenmin.
Tot de monsters die hem in zijn slaap achtervolgen sterker en sterker worden. Ze veranderen Sven in een gevaar van het grootste soort: hij ontwricht de hele maatschappij en denkt er niet over te stoppen, zelfs als er doden gaan vallen. En vanaf dat punt is er geen weg meer terug.


Wat vinden jullie hiervan?

---

The soul needs autumn.

Skrivbar schreef:
(...)

Vind 'm goed, maar... dat is het ook. Het prikkelt me niet zo erg om het echt te gaan lezen. Misschien komt dat wel omdat het min of meer al ademt: nou, hij gaat iets van mensen vermoorden of zo. Snap je wat ik bedoel? Kan het niet zo lekker uitleggen. Ik denk dat deze flaptekst een beetje maar mystiek nodig heeft en misschien ook iets minder 'feitelijke' zinnen?

Dat ben ik wel met je eens, maar dat is wel echt moeilijk...!

Wervelwind schreef:
(...)

Ik vind het heel mysterieus, maar tegelijk krijg je toch een soort van beeld van wat voor verhaal het gaat zijn. Echt goed gedaan!

Haha, jij en Skrivbar zeggen precies het tegenovergestelde!

---

oi, suzy

Olsson schreef:
(...)

Haha, jij en Skrivbar zeggen precies het tegenovergestelde!

Haha, dan zie je maar hoe persoonlijk die dingen zijn!

---

The soul needs autumn.

Olsson schreef:
(...)

Haha, jij en Skrivbar zeggen precies het tegenovergestelde!

Da's ook mooi :') Misschien komt dat omdat ik al een beetje bekend ben geraakt met jouw soort flapteksten en dus 'meer' ben gaan verwachten? En ja, dat is heel erg moeilijk. Ik zit op het moment ook enorm te stoeien met mijn eigen nieuwe idee.

Misschien kun je dit veranderen in zoiets: Sven Hermansson heeft niemand meer. Geen ouders, geen familie en geen vrienden. Een opvallende verschijning is hij ook niet en bekendheid al evenmin. Het enige dat hem nog aan zijn bestaan doet herinneren zijn de monsters die hem in zijn slaap achtervolgen. In zijn hoofd jagen ze hem na tot hij verandert in een gevaar van de grootste soort: ontwrichtend. Alles moet wijken en hij peinst niet om te stoppen, maar... is er dan nog wel een weg terug?

Het is niet mijn bedoeling het te herschrijven, ik wilde alleen illustreren dat deze zinnen bij mij een ander effect op roepen. Ik denk nu: ontwrichten, waarbij dan? Waarom? Wat moet er precies wijken? Etc. In jouw flaptekst weet ik dat het om de maatschappij gaat - en dat neemt het idee dat het misschien om 1 persoon gaat weg; hierbij kan het nog steeds allebei zijn.

Ik zeg niet dat dit beter is, het is enkel een beetje hardop denken (:

Skrivbar schreef:
(...)

Da's ook mooi :') Misschien komt dat omdat ik al een beetje bekend ben geraakt met jouw soort flapteksten en dus 'meer' ben gaan verwachten? En ja, dat is heel erg moeilijk. Ik zit op het moment ook enorm te stoeien met mijn eigen nieuwe idee.

Haha, er zijn van die momenten waarop even niets leuks in je opkomt. Vervelend, maar niet onoverkomelijk.

@ Wervelwind, inderdaad, het is maar net afhankelijk van je smaak.

[ bericht aangepast op 26 jan 2017 - 14:48 ]

---

oi, suzy

En dit?

Duisternis heeft hem in haar macht. Zijn ziel is weggevreten en wat overblijft, is een zielig hoopje ellende. Sven Hermansson, een eenzame man zonder ouders, in de greep van een onheilspellende schemer. Het noodlot heeft zijn objectieve blik weggenomen en de grens tussen realiteit en waanzin vervaagt meer en meer. Sven verandert in een gevaar van het grootste soort: hij ontwricht de hele maatschappij en denkt er niet over te stoppen, zelfs niet als er doden gaan vallen. En vanaf dat punt is er geen weg meer terug.

Dromen kunnen uitkomen... Maar nachtmerries ook.

[ bericht aangepast op 26 jan 2017 - 21:20 ]

---

oi, suzy

Olsson schreef:
En dit?

Duisternis heeft hem in haar macht. Zijn ziel is weggevreten en wat overblijft, is een zielig hoopje ellende. Sven Hermansson, een eenzame man zonder ouders, in de greep van een onheilspellende schemer. Het noodlot heeft zijn objectieve blik weggenomen en de grens tussen realiteit en waanzin vervaagt meer en meer. Sven verandert in een gevaar van het grootste soort: hij ontwricht de hele maatschappij en denkt er niet over te stoppen, zelfs niet als er doden gaan vallen. En vanaf dat punt is er geen weg meer terug.

Dromen kunnen uitkomen... Maar nachtmerries ook.

Jaaaa, dit werkt voor mij echt veel beter!

Skrivbar schreef:
(...)

Jaaaa, dit werkt voor mij echt veel beter!

Yass! :'D

---

oi, suzy

Oké, één van mijn vele pogingen. Ik hoor graag wat er beter kan, welk gevoel het oproept en of je idee interessant vindt. If not, dan ook; maar wel graag wat ik eraan zou kunnen veranderen. Ik heb ook nog geen titel en weet nog niet of ik het online ga zetten (als je het lezen wil, dan hoor ik dat graag, misschien verander ik dan van mening).

_____

Ze probeerde het te proeven. De smaken; de zoete ondertonen, de zilte, ruwe korrels van het zout. Maar er gebeurde niks.

Het is 2089 en de wereld is veranderd. Vliegtuigen kunnen afstanden van twee keer zo ver overbruggen in de helft van de tijd, energie wordt op duurzame wijze opgewekt en de laatste experimenten worden uitgevoerd om de onderste steen boven de krijgen van de kwantummechanica. Met nog tachtig dagen op de klok voor het experiment afgeblazen moet worden bij gebrek aan wetenschapsfondsen, wordt de grootste ontdekking van de eeuw gedaan: teleportatie.

Een klein, select groepje krijgt de eer om een jaar lang dit nieuwe vervoersmiddel uit te testen, terwijl er internationaal op hoog niveau overleg wordt gevoerd om wetten te ontwerpen. Eén van de uitverkorene is [naam]. Overdag is ze een PR consultant in Melbourne, Australië en 's avonds kruipt ze in bed in Nijmegen, Nederland.

Als bijna alles rond is en de wereld zich opmaakt voor de grootste verandering van de eeuw, wordt er een dove baby geboren. En nog één. En nog één. Niet alleen baby's, maar ook jongeren en ouderen lijken langzamerhand minder goed te kunnen horen. En dan overvalt het [naam] zelf; ze verliest haar smaak...

Kan ze de wereld nog overtuigen dat teleportatie meer kapot maakt dan je lief is? Of zal men de verandering van de menselijke biologie gewoon maar moeten accepteren?

[ bericht aangepast op 27 jan 2017 - 16:21 ]

Ik vind hem vrij lang eerlijk gezegd. Maar dat kan ook mijn persoonlijke smaak zijn. De quote als eerste deel vind ik wel erg leuk gedaan!

---

oi, suzy

Olsson schreef:
Ik vind hem vrij lang eerlijk gezegd. Maar dat kan ook mijn persoonlijke smaak zijn. De quote als eerste deel vind ik wel erg leuk gedaan!

Hij is vrij lang, daar heb je gelijk in. Maar is dat ook storend? Wil je daardoor afhaken? Ik denk dat als ik het korter maak dat ik de context een beetje kwijt raak namelijk.

Skrivbar schreef:
Oké, één van mijn vele pogingen. Ik hoor graag wat er beter kan, welk gevoel het oproept en of je idee interessant vindt. If not, dan ook; maar wel graag wat ik eraan zou kunnen veranderen. Ik heb ook nog geen titel en weet nog niet of ik het online ga zetten (als je het lezen wil, dan hoor ik dat graag, misschien verander ik dan van mening).

_____

Ze probeerde het te proeven. De smaken; de zoete ondertonen, de zilte, ruwe korrels van het zout. Maar er gebeurde niks.

Het is 2089 en de wereld is veranderd. Vliegtuigen kunnen afstanden van twee keer zo ver overbruggen in de helft van de tijd, energie wordt op duurzame wijze opgewekt en de laatste experimenten worden uitgevoerd om de onderste steen boven de krijgen van de kwantummechanica. Met nog tachtig dagen op de klok voor het experiment afgeblazen moet worden bij gebrek aan wetenschapsfondsen, wordt de grootste ontdekking van de eeuw gedaan: teleportatie.

Een klein, select groepje krijgt de eer om een jaar lang dit nieuwe vervoersmiddel uit te testen, terwijl er internationaal op hoog niveau overleg wordt gevoerd om wetten te ontwerpen. Eén van de uitverkorene is [naam]. Overdag is ze een PR consultant in Melbourne, Australië en 's avonds kruipt ze in bed in Nijmegen, Nederland.

Als bijna alles rond is en de wereld zich opmaakt voor de grootste verandering van de eeuw, wordt er een dove baby geboren. En nog één. En nog één. Niet alleen baby's, maar ook jongeren en ouderen lijken langzamerhand minder goed te kunnen horen. En dan overvalt het [naam] zelf; ze verliest haar smaak...

Kan ze de wereld nog overtuigen dat teleportatie meer kapot maakt dan je lief is? Of zal men de verandering van de menselijke biologie gewoon maar moeten accepteren?

Ik vind je concept erg interessant, maar er is één ding dat ik niet goed begrijp: worden deze kinderen doof geboren door teleportatie of niet? Want aangezien teleporatie nog nieuw is en maar een heel klein select groepje het uittest, snap ik de link daartussen niet. En iedereen kan minder goed horen, maar zij verliest haar smaak?
Want als het een verandering in biologie is, dan kan het niet dat jongeren en ouderen opeens ook minder goed horen en zeker niet dat het zo plots gebeurt.

---

The soul needs autumn.

Ze probeerde het te proeven. De smaken; de zoete ondertonen, de zilte, ruwe korrels van het zout. Maar er gebeurde niks.

Overdag werkt [naam] als in PR consultant in het Australische Melbourne en 's avonds vliegen haar dromen aan haar voorbij in haar Nederlandse bed. Hoewel de vliegtuigen in 2089 sneller zijn dan ooit tevoren, is dat niet het middel waar ze mee reist. Nee, ze teleporteert iedere dag naar haar werk. Maar wat als blijkt dat de ontwikkelingen in de kwamtummechanica meer kapot maken dan je lief is? En hoe stop je de rest van de wereld die deze verandering van de eeuw eigenlijk alleen maar wil omarmen?

Beter?

Wervelwind schreef:
(...)

Ik vind je concept erg interessant, maar er is één ding dat ik niet goed begrijp: worden deze kinderen doof geboren door teleportatie of niet? Want aangezien teleporatie nog nieuw is en maar een heel klein select groepje het uittest, snap ik de link daartussen niet. En iedereen kan minder goed horen, maar zij verliest haar smaak?
Want als het een verandering in biologie is, dan kan het niet dat jongeren en ouderen opeens ook minder goed horen en zeker niet dat het zo plots gebeurt.

Dit kan natuurkundig geloof ik niet, maar dat boeit me niet zo.
Het idee is dat het jarenlang uitvoeren van de kwantummechanica experimenten als een soort omgekeerde snelheid (dus juist jaren later) de biologische ontwikkeling van de mens beïnvloedt: de baby's. Tegelijkertijd blijkt het testen van de teleportatie ervoor te zorgen dat de zintuigen van mensen langzamerhand verslechteren (want teleportatie is ook kwantummechanica). Maar bij iedereen valt dus iets anders uit.

[ bericht aangepast op 27 jan 2017 - 17:18 ]