• • HET GROTE FLAPTEKST-TOPIC •


    Naar aanleiding van het “plaats hier je laatst geschreven zin”-topic bedacht ik me dat dit topic ook wel leuk zou zijn. Plaats hier je nieuwste flaptekst, vraag én geef feedback!

    Ik zal beginnen.

    De jonge Jens Edmunds heeft niemand meer. Zijn familie is dood en ondanks zijn wanhopige pogingen aansluiting te vinden bij zijn medestudenten, slaagt hij er maar niet in toekomstbestendige vriendschappen op te bouwen. Dat hij zich eenzaam voelt, lijkt niemand iets uit te maken. Tot er, nadat hij bruut voor autist wordt uitgemaakt, iets in hem knapt. Hij besluit het heft in eigen handen te nemen en laat zich door niemand meer stoppen.


    • The worst thing you write is still better than the best thing you did not write •

    [ bericht aangepast op 26 jan 2017 - 9:46 ]


    oi, suzy

    Ik kom even random dit topic binnenvallen :Y)
    Mijn flapteksten zijn btw meestal best lang, dus voor de mensen die dat vervelend vinden, sorry.

    Je zou me gemakkelijk kunnen vergelijken met glas. Alles wat ik doe, is gemakkelijk te doorzien. Ik kan niks verbergen. Je kan altijd zien wat ik denk, wat ik wil, wat ik vind. Ik oog dun, klein, onschuldig, alsof ik nooit iets uit zal richten. En ik ben breekbaar. Als je eenmaal mijn zwakke plekken hebt gevonden, hoef je maar een beetje druk te zetten en ik breek al.

    Toch zal ik je moeten teleurstellen als je het uit wilt proberen. Heel kan ik namelijk een stuk minder schade aanrichten dan gebroken. Als ik in stukken lig, is het voor mij het moment om toe te slaan. Want als mijn scherven verspreid liggen over de arena tijdens dit dodelijke spel, dan zal je je vrijwel altijd snijden.

    Als ik tegenover je sta, houd dan in je achterhoofd dat niets is wat het lijkt.


    (This signature is removed for copyright infringement)

    Dit is mijn "flaptekst" voor soty (:

    Ditta en haar drie zussen groeien op in het Deense hof onder koning Christof van Denemarken. Ze worden door de koningin opgenomen als haar pleegdochters. Waarna in korte tijd haar twee oudere zussen worden verloofd met kroonprinsen en uit haar leven verdwijnen.
    Ditta leert op jonge leeftijd wat er echt gebeurt is met haar vader, de vorige koning van Denemarken. Wat haar twee ooms Abel en Christof, de huidige koning, er mee te maken hebben. Van de ene op de andere dag wordt Agnes, haar jongste zusje, zomaar naar het vrouwenklooster gestuurd om daar als abdis te werken.
    Als Ditta vragen begint te stellen, zijn zowel de koning als koningin er niet van gediend. Ze krijgt een brief in handen, die haar leven veranderd. Die brief zou de ondergang kunnen zijn voor de huidige koning. Ditta moet snel handelen, voordat ook zij verdwijnt in een klooster.

    Maar ik ben nu zo in mijn verhaal dat "haar jongste zusje, zomaar naar het vrouwenklooster gestuurd om daar als abdis te werken." Heel anders gaat... dus wat vinden jullie moet ik het herschrijven en naar dit toe gaan of het op ontvoering houden en daarna krijgt Ditta te horen wat er gebeurd is?

    De Libanese achtjarige Raf is een leukemiepatientje. Een terminaal leukemiepatientje. De kerstperiode nadert en Raf wil er het beste van maken. Al gauw gaat het jongetje brieven schrijven gericht naar de kerstman waarin hij zijn wensen opsomt. Hetgeen dat Raf echter niet weet is dat met de kerstdagen ook zijn laatste dagen naderen. De tijd dringt en zijn ouders zitten met hun handen in het haar, terwijl Raf hoopvol zijn brieven schrijft. Zullen zijn wensen toch nog uitkomen?


    Ha, nog steeds niet afgeschreven


    Heaven is a place that we all have

    Chrysante schreef:
    Ik kom even random dit topic binnenvallen :Y)
    Mijn flapteksten zijn btw meestal best lang, dus voor de mensen die dat vervelend vinden, sorry.

    Je zou me gemakkelijk kunnen vergelijken met glas. Alles wat ik doe, is gemakkelijk te doorzien. Ik kan niks verbergen. Je kan altijd zien wat ik denk, wat ik wil, wat ik vind. Ik oog dun, klein, onschuldig, alsof ik nooit iets uit zal richten. En ik ben breekbaar. Als je eenmaal mijn zwakke plekken hebt gevonden, hoef je maar een beetje druk te zetten en ik breek al.

    Toch zal ik je moeten teleurstellen als je het uit wilt proberen. Heel kan ik namelijk een stuk minder schade aanrichten dan gebroken. Als ik in stukken lig, is het voor mij het moment om toe te slaan. Want als mijn scherven verspreid liggen over de arena tijdens dit dodelijke spel, dan zal je je vrijwel altijd snijden.

    Als ik tegenover je sta, houd dan in je achterhoofd dat niets is wat het lijkt.

    Klinkt goed! Ik heb alleen geen idee waar het over gaat (: Zou je nog wat mee kunnen doen.

    [ bericht aangepast op 22 jan 2017 - 12:11 ]


    oi, suzy

    Ik heb nog nooit zo'n lange flaptekst gehad. Er moet nog wel wat aan gepuzzeld worden denk ik, maar het verhaal is toch pas voor ten vroegste deze zomer.^^

    Een combinatie van technologische innovatie en de kapitalistische drang naar meer welvaart, heeft de mensheid er toe gedwongen verder te kijken dan de eigen planeet. Sinds 2560 verspreiden de rijksten der Aarde zich over de naburige zonnestelsels.

    Ella maakt deel uit van een onderzoeksteam dat naar planeet #25 wordt gestuurd om de fauna en flora van de planeet te onderzoeken. Eén jaar eerder had een groep kolonisten de planeet 'leefbaar voor de mens' verklaard.

    Tijdens één van de exploratie tochten komt Ella plots oog in oog te staan met een wel heel bekend wezen: een mens. Aarde stuurt verschillende onderzoekers naar de planeet om de mensen te bestuderen en onderzoeken. Al snel blijkt dat de 'mens-aliens' niet bereid zijn om zomaar mee te werken met de Aardlingen. Verschillende sabotages en conflicten leiden uiteindelijk tot doden waarop Aarde als reactie militaire troepen stuurt om de situatie onder controle te krijgen.

    Ondertussen probeert Ella samen met enkele andere onderzoekers het vertrouwen van de planeetbewoners te winnen en hen tegelijk te beschermen.


    The soul needs autumn.

    Olsson schreef:
    (...)
    Klinkt goed! Ik heb alleen geen idee waar het over gaat (: Zou je nog wat mee kunnen doen.


    Heh, ja, ik zie nu pas dat ik er nog helemaal niks bij heb gezet. Een aantal van mijn flapteksten zijn op deze manier figuurlijk, maar vertellen eigenlijk niks over het verhaal :Y)
    Het is een Hunger Games story btw die voorlopig nog niet online gaat komen


    (This signature is removed for copyright infringement)

    Deze flaptekst is al een jaar oud, maar nog altijd mijn nieuwste, oeps. Ik loop altijd zo te vechten met flapteksten, dat ik er voor projectjes die toch niet online komen nooit aan begin. ^^

    In een laatste en desastreuze poging om verdere overbevolking van de aarde tegen te gaan is er een strikt regime van kracht geworden. De wereld is vol. Zo vol, dat eenieder die een kind wil zich dient te registreren. Pas wanneer er iemand sterft, wordt aan een nieuw koppel op de vaak ellenlange wachtlijst groen licht gegeven om hun kinderwens te verwezenlijken. Het is een regime dat met ijzeren vuist gehandhaafd wordt, maar desondanks niet vrij is van fouten: overtredingen ervan zijn talrijk.

    Kinderen die op illegale wijze verwekt zijn, worden geclassificeerd als zijnde 'No Names'. Hoewel in praktijk vaak wel degelijk met een naam bekroond, zijn No Names voor de overheid niet meer dan een doorn in het oog; voor de samenleving zijn zij niet meer dan een profiterende last. Er is geen register ter wereld dat hen kent en ze zijn al even ongrijpbaar als ongewenst.

    Vanaf het eerste moment dat Col Felix ontmoet, weet ze het zeker: hij is zo'n No Name. Hij verschijnt en verdwijnt wanneer het hem uitkomt en zijn hele leven lijkt gehuld in schaduwen en leugens. Geprikkeld door zijn mystieke verschijning probeert ze meer over hem te weten te komen, nog onwetend dat dit haar eigen leven volledig op zijn kop zal zetten. Het moment waarop ze erachter komt dat ze er met haar neus misschien maar beter uit had kunnen blijven, is ze al omgeven door alle duisternis en als haar eigen verleden dan ook nog op onverwachte wijze om de hoek komt kijken, lijkt er geen weg meer terug.

    Noneem gaat over twee personen die elk op een andere manier vechten tegen de schimmen uit hun heden en verleden. Een verhaal over oude littekens, de zoektocht naar identiteit en erkenning, verraad, maar bovenal over vechten voor datgene dat je dierbaar is.


    She's imperfect but she tries

    Mignon schreef:
    Deze flaptekst is al een jaar oud, maar nog altijd mijn nieuwste, oeps. Ik loop altijd zo te vechten met flapteksten, dat ik er voor projectjes die toch niet online komen nooit aan begin. ^^
    In een laatste en desastreuze poging om verdere overbevolking van de aarde tegen te gaan is er een strikt regime van kracht geworden. De wereld is vol. Zo vol, dat eenieder die een kind wil zich dient te registreren. Pas wanneer er iemand sterft, wordt aan een nieuw koppel op de vaak ellenlange wachtlijst groen licht gegeven om hun kinderwens te verwezenlijken. Het is een regime dat met ijzeren vuist gehandhaafd wordt, maar desondanks niet vrij is van fouten: overtredingen ervan zijn talrijk.

    Kinderen die op illegale wijze verwekt zijn, worden geclassificeerd als zijnde 'No Names'. Hoewel in praktijk vaak wel degelijk met een naam bekroond, zijn No Names voor de overheid niet meer dan een doorn in het oog; voor de samenleving zijn zij niet meer dan een profiterende last. Er is geen register ter wereld dat hen kent en ze zijn al even ongrijpbaar als ongewenst.

    Vanaf het eerste moment dat Col Felix ontmoet, weet ze het zeker: hij is zo'n No Name. Hij verschijnt en verdwijnt wanneer het hem uitkomt en zijn hele leven lijkt gehuld in schaduwen en leugens. Geprikkeld door zijn mystieke verschijning probeert ze meer over hem te weten te komen, nog onwetend dat dit haar eigen leven volledig op zijn kop zal zetten. Het moment waarop ze erachter komt dat ze er met haar neus misschien maar beter uit had kunnen blijven, is ze al omgeven door alle duisternis en als haar eigen verleden dan ook nog op onverwachte wijze om de hoek komt kijken, lijkt er geen weg meer terug.

    Noneem gaat over twee personen die elk op een andere manier vechten tegen de schimmen uit hun heden en verleden. Een verhaal over oude littekens, de zoektocht naar identiteit en erkenning, verraad, maar bovenal over vechten voor datgene dat je dierbaar is.


    Echt heel erg mooi geschreven! Hij is wel vrij lang en je zinnen zijn soms een beetje ingewikkeld, maar je wekt hiermee zeker nieuwsgierigheid op (:


    oi, suzy

    Wat vinden jullie van dit? Ik ben er een beetje onzeker over, omdat er niet echt word beschreven waar het verhaal nu over gaat.

    "I stopped talking about how I felt
    because I knew no one cared anyway."



    Wat zou je doen als de mensen die het meest van je moeten houden, je links laten liggen.
    Wat zou je doen als je erachter komt dat je vrienden nooit hebben bestaan.
    Wat zou je doen als de liefde je in de steek laat.
    Wat zou je doen als je mij was.
    Wat zou je doen.


    This is my life...
    My story.. My book..
    You don't know my name..
    But you can read my book..
    My story... My life...
    And you will know my name..


    ~My Mind Is Free~

    Underscore schreef:
    Wat vinden jullie van dit? Ik ben er een beetje onzeker over, omdat er niet echt word beschreven waar het verhaal nu over gaat.

    "I stopped talking about how I felt
    because I knew no one cared anyway."



    Wat zou je doen als de mensen die het meest van je moeten houden, je links laten liggen.
    Wat zou je doen als je erachter komt dat je vrienden nooit hebben bestaan.
    Wat zou je doen als de liefde je in de steek laat.
    Wat zou je doen als je mij was.
    Wat zou je doen.


    This is my life...
    My story.. My book..
    You don't know my name..
    But you can read my book..
    My story... My life...
    And you will know my name..
    Ik vind vooral de eerste helft juist interessant (naast het feit dat ik het heel satisfying vind dat het in zo'n leuk trapje steeds korter wordt)! ^^ Het zegt inderdaad niet veel over het verhaal zelf, maar je stelt wel vragen aan de lezer en die zetten de lezer aan het denken. Ik, als nieuwsgierig aangelegd persoon, zou in ieder geval doorklikken op basis van de eerste helft, om te kijken of de proloog of het eerste hoofdstuk in mijn straatje ligt. Ik denk echter ook dat er mensen zijn die graag iets meer houvast hebben voordat ze in een boek duiken, maar mij zou je alvast binnen hengelen voor nader onderzoek. Mocht je in de flaptekst zelf echt niets meer kwijt willen, maar nog wel iets over het verhaal willen vertellen, dan zou je altijd nog onder een spoiler een tipje van de sluier kunnen oplichten, of bijvoorbeeld in een voorwoord. ^^


    She's imperfect but she tries

          In District 6. transport, staat een huis. Of tja, een huis? Ik bedoel, zijn de in elkaar gezakte muren en gebroken ramen nog echt een huis te noemen?
          Nu maakt dit niet zoveel uit, waar het om gaat, zijn de bewoners. Een achtjarige jongen, met altijd zwarte vegen op zijn eigenlijk zo bleke gezicht.
          Schoorsteenveger, meestal Roet genoemd, maar voor mij is hij nog steeds gewoon Robin. Hij heeft een zus van zeventien, ze is een beetje vreemd, en komt vaak thuis met vreemde onderdelen en ruikt naar benzine.
          Automonteur. Dat meisje, dat meisje ben ik. Misschien, vraag je je af of er niet iets mist, twee kinderen in een vervallen huis, is dat wel goed?
          Nee, dat is het natuurlijk niet, maar alleen wij zijn over. Roet en Twist, Twist en Roet. De rest is dood of rot langzaam weg achter de tralies, wat voor mij net zo goed dood is. We worden langzaam uitgeroeid, op elke mogelijke manier die je je maar kan bedenken, allemaal één voor één. Eén van ons is de volgende.
          En die volgende, dat ben ik.


    Ik ben ook niet helemaal zeker over deze (voor een Hunger Games fanfictie)
    Er zit een hint in als je van boven naar beneden de eerste letter na de tab leest tho


    obsessive rage

    HoIIy schreef:
          In District 6. transport, staat een huis. Of tja, een huis? Ik bedoel, zijn de in elkaar gezakte muren en gebroken ramen nog echt een huis te noemen?
          Nu maakt dit niet zoveel uit, waar het om gaat, zijn de bewoners. Een achtjarige jongen, met altijd zwarte vegen op zijn eigenlijk zo bleke gezicht.
          Schoorsteenveger, meestal Roet genoemd, maar voor mij is hij nog steeds gewoon Robin. Hij heeft een zus van zeventien, ze is een beetje vreemd, en komt vaak thuis met vreemde onderdelen en ruikt naar benzine.
          Automonteur. Dat meisje, dat meisje ben ik. Misschien, vraag je je af of er niet iets mist, twee kinderen in een vervallen huis, is dat wel goed?
          Nee, dat is het natuurlijk niet, maar alleen wij zijn over. Roet en Twist, Twist en Roet. De rest is dood of rot langzaam weg achter de tralies, wat voor mij net zo goed dood is. We worden langzaam uitgeroeid, op elke mogelijke manier die je je maar kan bedenken, allemaal één voor één. Eén van ons is de volgende.
          En die volgende, dat ben ik.


    Ik ben ook niet helemaal zeker over deze (voor een Hunger Games fanfictie)
    Er zit een hint in als je van boven naar beneden de eerste letter na de tab leest tho


    Oh wow die hint is écht leuk gedaan!
    Persoonlijk ben ik niet zo'n fan van een flaptekst waarin de personages zelf vertellen wat er met hen gebeurd is/gaat gebeuren, maar je hebt het wel leuk gedaan. Het is zelfs humoristisch.^^


    Mijn meest recente flaptekst is eigenlijk de hernieuwde versie van een oude:
    Magie is verboden in Agrea.
    Wanneer Arabella's verloofde wordt vermoord, kan ze de magie die door haar aderen stroomt niet langer controleren. Als ze beseft wat ze heeft gedaan, slaat ze doodsbang op de vlucht. De koninklijke soldaten kunnen haar echter vangen en zonder enige kans om zich te verdedigen wordt Arabella in de duisterste kerker gegooid.

    In de kerkers ontmoet Arabella de mysterieuze en vurige Iona. De twee besluiten elkaar te vertrouwen en proberen samen uit de kerkers te ontsnappen om naar de Bergen te vluchten. Onderweg krijgen ze hulp van een groep voortvluchtige piraten.

    [ bericht aangepast op 26 jan 2017 - 8:49 ]


    The soul needs autumn.

    Mignon schreef:
    (...)Ik vind vooral de eerste helft juist interessant (naast het feit dat ik het heel satisfying vind dat het in zo'n leuk trapje steeds korter wordt)! ^^ Het zegt inderdaad niet veel over het verhaal zelf, maar je stelt wel vragen aan de lezer en die zetten de lezer aan het denken. Ik, als nieuwsgierig aangelegd persoon, zou in ieder geval doorklikken op basis van de eerste helft, om te kijken of de proloog of het eerste hoofdstuk in mijn straatje ligt. Ik denk echter ook dat er mensen zijn die graag iets meer houvast hebben voordat ze in een boek duiken, maar mij zou je alvast binnen hengelen voor nader onderzoek. Mocht je in de flaptekst zelf echt niets meer kwijt willen, maar nog wel iets over het verhaal willen vertellen, dan zou je altijd nog onder een spoiler een tipje van de sluier kunnen oplichten, of bijvoorbeeld in een voorwoord. ^^


    Dankje ^.^ En dat spoiler idee is een goede tip! Daar kan ik wel wat mee :)


    ~My Mind Is Free~

    Leuk dat dit topic weer een beetje leeft en dat jullie zelf met feedback komen!

    Holly, ik vind jouw idee erg origineel met de hint met de eerste letters! Die extra toevoeging, dat woord, wekt nieuwsgierigheid en spanning op.


    oi, suzy

    Na de dood van zijn ouders leidt Sven Hermansson een eenzaam bestaan. Hij leeft in grote onbekendheid en is een onopvallende verschijning. Familie heeft hij nauwelijks en vrienden evenmin.
    Tot de monsters die hem in zijn slaap achtervolgen sterker en sterker worden. Ze veranderen Sven in een gevaar van het grootste soort: hij ontwricht de hele maatschappij en denkt er niet over te stoppen, zelfs als er doden gaan vallen. En vanaf dat punt is er geen weg meer terug.


    Wat vinden jullie hiervan?


    oi, suzy