•       Ik ben zo verdrietig en ik weet niet waarom. Ik moet gewoon heel even van me af schrijven. Eigenlijk zou ik helemaal niet zo verdrietig moeten zijn, want ik bedoel het ging vandaag redelijk met me. Ik heb gister een goed gesprek gehad met de jongen waar ik een paar maanden geleden mee had en we gaan het opnieuw proberen, aangezien we beide nog van elkaar houden en het gevoel eigenlijk nooit was weg gegaan. We zijn, denk ik, te snel gegaan waardoor het mis liep. Ik zou blij moeten zijn, en dat ben ik ook.. maar alsnog ik zit zo in de knoop met mijn gevoelens en weet eventjes niet meer hoe en wat. Mijn vrienden worden het volgens mij ook een beetje zat als ik met mijn problemen naar hun toe kom, dus dat doe ik liever niet—vandaar dat ik het hier eventjes van me af schrijf. I just don't want to bother them anymore, en ik wil niet dat me gaan zien tot een last.

    Mijn gevoelens zijn iets waar ik niet zo goed weet hoe ik er mee om moet gaan en het is niet iets vreemds dat alles er 's avonds uit komt. Ik snap niet hoe ik dit steeds zo lang volhoud zonder dat ik écht breek, ik heb ondertussen wel zo'n muur om mezelf weten heen te bouwen. Vaak is er ook niet echt één bepaalde reden waarom ik me zo verdrietig voel, ik denk eerder dat het een combinatie van is. Ik weet het gewoon even niet meer. I want to cry so badly and I need a hug. Ik voel me zo waardeloos en een piece of shit. Ik ben nooit iemands prioriteit en dat doet me gewoon pijn. Ik zet me altijd voor de volle honderd procent in voor anderen, maar ik krijg dat zelden terug. Het voelt alsof ik niet belangrijk ben, of iets dergelijks—ik weet het niet. I was kinda okay, but I don't know what happened. I feel so hollow and empty. Ik wil gewoon even keihard huilen.

    Ik was van plan om letterlijk alles van me af te schrijven, maar nu ik bezig ben lukt het gewoon niet. Dat is zo vervelend, weet je? Ik weet niet of anderen daar ook last van hebben, want ik weet niet zo goed hoe ik daar mee om moet gaan. Mensen begrijpen me niet en het lijkt alsof ik iedereen uiteindelijk wel upset maak. Dat is echt niet mijn bedoeling, want ik bedoel alles zo goed. Ik wil het beste voor iedereen en help waar ik maar kan.

    Ik wil me niet meer zo alleen voelen, ik wil ook weer gelukkig zijn. Het ergste is nog dat ik überhaupt niet goed meer kan herinneren wanneer ik voor het laatst écht gelukkig was. Ik trek het gewoon even niet meer.


    But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

    -fantastische hug gif die ik niet kan plaatsen sinds ik geen laptop meer heb-

    Ik herken je gevoel, het is waardeloos, het doet pijn en ikzelf dan, word er zo moe van..

    Als er zo een-twee-drie een oplossing was, zou ik hem graag geven. Het is gewoon zo naar dat je het gevoel krijgt nergens heen te kunnen als je het niet meer weet ):

    Je mag me een bericht sturen, als je dat fijn vindt en dan kan ik een luisterend oor bieden


    26 - 02 - '16



    Niemand verdient het om zich zo te voelen, mocht je de behoefte hebben met iemand te praren, mijn pb staat altijd open.


    chaos makes the muse

    Nawh, jammer. Als je ooit wil praten of zo, mijn inbox staat altijd open!


    16 - 09 - '17

    Exiled schreef:
    -fantastische hug gif die ik niet kan plaatsen sinds ik geen laptop meer heb-

    Ik herken je gevoel, het is waardeloos, het doet pijn en ikzelf dan, word er zo moe van..

    Als er zo een-twee-drie een oplossing was, zou ik hem graag geven. Het is gewoon zo naar dat je het gevoel krijgt nergens heen te kunnen als je het niet meer weet ):

    Je mag me een bericht sturen, als je dat fijn vindt en dan kan ik een luisterend oor bieden


    Ja, ik snap je. Ik word er voornamelijk gewoon moe van, het put me uit. Het is zo vermoeiend om je zo te voelen, wat ik best bizar vind. En dat laatste ook precies, je voelt je gevangen en je kan geen kant op. Op dit moment voel ik me zo klein en waardeloos, ik wil gewoon wegkruipen onder mijn lakens en er voorlopig niet meer onder uit komen. I hate to feel this way.

    @Douceur en Reigns: Dankjulliewel, ik ga het in mijn gedachten houden. <3


    But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

    Ahwww, I'll be there for you (K)
    *megaa hug -Ik zit op mijn mobiel en kan dus geen gif plaatsen I'm sorry*
    Je kan hier altijd alles kwijt, mijn (en die van anderen) mailbox staat 24/7 open.


    "The stars replaced the emptiness of my heart."

    Ik wou dat ik je hiermee kon helpen, echt, maar ik voel me zelf ook zo all the time. Als ik het geheim ervoor wist om mezelf gelukkiger te maken, weten wat te doen in deze situatie, dan zou ik het je zeggen. Ik weet het alleen niet. Je verdient het om mensen die je steunen rond je heen te hebben en gelukkig te zijn. Als je wilt mag je me gewoon een berichtje sturen als je iets kwijt wilt. I don't bite. Well, not in these cases.

    - a lot of hugs -

    [ bericht aangepast op 19 sep 2016 - 22:33 ]


    Don't walk. Run, you sheep, run.

    Archeron schreef:
    (...)

    Ja, ik snap je. Ik word er voornamelijk gewoon moe van, het put me uit. Het is zo vermoeiend om je zo te voelen, wat ik best bizar vind. En dat laatste ook precies, je voelt je gevangen en je kan geen kant op. Op dit moment voel ik me zo klein en waardeloos, ik wil gewoon wegkruipen onder mijn lakens en er voorlopig niet meer onder uit komen. I hate to feel this way.

    @Douceur en Reigns: Dankjulliewel, ik ga het in mijn gedachten houden. <3


    Je zet nu precies neer wat ik ook voel op dit moment. Kon ik maar helpen ):


    26 - 02 - '16

    Ik kan op dit moment niets anders dan met je meevoelen, meid.. Wat ontzettend naar dat je zo gefrustreerd en in de knoop zit met alles. Echt een waardeloos gevoel! Ik weet hoe naar het kan voelen niet gehoort te worden door de mensen van wie je dat juist nosig hebt. Weet dat je me altijd mag aanspreken! Mijn gastenboek en pb'tjes staan voor je open voor als je eens lekker van je af wil schrijven! ^^


    Hard Work. Good-hearted. Loyalty. And Fair Play: I'm a Hufflepuff In Every Single Way.

    In principe wat Leah hierboven mij ook al zegt; als je ooit weer eens iemand nodig hebt om wat van je af te kunnen schrijven, staat mijn inbox altijd open <3

    Ik ken het gevoel dat je in de avond krijgt. Om de één of andere reden word je 's avonds sneller emotioneel en als je het sowieso al moeilijk hebt, kan je dat er niet óók nog bij hebben. Op dat soort momenten heb je eigenlijk gewoon iemand nodig die er voor je is om je te vertellen dat je het zeker, honderd procent, waard bent. Want dat ben je, geloof me. Het mag dan voelen alsof je jouw vrienden met je problemen "lastig valt", ze zullen altijd om je blijven geven en ik denk dat ze liever zouden willen dat je het hen zou vertellen dan dat je ermee rond zou blijven lopen.
    Als je denkt dat ze je stom of aanstellerig zullen vinden kan ik je verzekeren dat ze dat niet zullen vinden. Vrienden zijn er voor elkaar, en they will care.
    Ik zie je al met een cynische blik naar je scherm staren, denkend dat ik jou in dat geval niet ken. I've been there. Ik kan je vertellen dat het stom lijkt, maar dat het uiteindelijk je band met je vrienden zal versterken.

    Tot slot; *hug*


    in love with the fictional characters, I'm sorry