De Kwaadaardige Club || RPG - 3 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 8 mei 2017 - 20:02 ]

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Martyr

'Maar Quinn, ik heb je mijn verhaal toch al uitgelegd. En bovendien toen was ik zo, eh,' ik kijk ongemakkelijk de andere kant op, al is het alleen maar om haar ogen te ontwijken, 'anders dan nu. Toen was alles nog zo... zo anders.' De woorden laten me in de steek, ik heb geen idee wat ik moet zeggen. Ik hakkel maar wat. Ik besluit dat het allemaal zinloos is. Ik zucht diep. 'Laat het maar. Laat het maar gewoon.'

i wanna die with you once or twice.

Iratus

Ik pers gefrustreerd mijn lippen op elkaar. Waarom is alles zo moeilijk. Waarom moet Martyr alles zo lastig maken. Ik draai mijn hoofd weg, ik doe mijn best om de tranen binnen te houden. Adem in. Adem uit.
Het doet pijn om het brok in mijn keel te negeren. Het is pijnlijk om mezelf te laten denken dat er geen reden voor huilen is.
Adem in. Adem uit. Dan voel ik de woede. Ik wil het niet gewoon laten.
'Nee,' schreeuw ik. 'Zeg me gewoon waarom je me niet accepteert. Waarom ben ik niet goed genoeg voor jou!'

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Martyr

'Ik ben gewoon bang oké!' gooi ik eruit, 'ik ben bang om alles te verpesten, ik ben bang om al het geluk dat zich in jou borstkas genesteld heeft te ontwortelen, ik ben bang voor elke haar die ik je zal krenken, ik ben bang voor je hart die ik zal verscheuren,' ik draai mijn hoofd weg, knipper veel te vaak, ' ik ben bang voor je gevoelens die ik zal schenden, ik ben bang voor hoe ik je zal veranderen. Ik ben bang... Ik ben bang voor jou...' Ik slik. 'Red me alsjeblieft, red jezelf alsjeblieft van mij. Alsjeblieft.'

i wanna die with you once or twice.

Iratus

En nu ben ik sprakeloos. Dit had ik niet verwacht. Dat Martyr zo laf was. En wist ik het. Dat ik voor hem een gevaar was, dat alle scherpe woorden beschermend waren, voor hem, en voor mij? Moest ik nu weg rennen? Moest ik nu doen wat hij zei? Dat lag niet in mijn aard. Maar was het niet beter voor hem en mij als ik een keer accepteerde wat hij zei?
Ik werd verscheurd. Ja, hij had gelijk. Ironisch. Verscheurd worden door de worden die dit aanduidden. Het gebeurde nu al. Eigenlijk wilde ik dit trotseren. Heel graag. Maar wilde hij dit echt?
'Meen je dit nou,' fluisterde ik. 'Waarom heb je me dit nooit verteld. Dan had dit alles niet zo veel pijn gedaan.'
De tranen stroomden ijskoud en witheet, zout over mijn wangen.
'Waarom.'

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Martyr

Paniekerig zet ik een paar stappen achteruit. 'Het spijt me,' zeg ik. En dan draai ik me om en been in een stevig tempo weg, al weet ik dat het niet de oplossing zal zijn. Al weet ik dat het nog veel langer zal duren voor ik het zal kunnen recht zetten. Toch loop ik zo ver weg als ik kan.

i wanna die with you once or twice.

Iratus

'Nee! Ik... Hou op! Kom alsjeblieft terug,' roep ik verstikt. Ongelukkig wil ik achter hem aanrennen, maar desondanks blijf ik staan, mijn voeten onzeker over de straatstenen schuifelend. Hij was in paniek. Dit herinnert me er aan dat hij ook maar een mens is. Niet de onverwoestbare persoon die ik altijd dacht te kennen. Gebroken, net als ik dat ben. Ik moet het rust gunnen. Hoe had ik kunnen denken dat alles zo makkelijk zou zijn. Woest haal ik mijn mouw over mijn lippen.
Rust. Ik draai me om en loop naar binnen. Toch vraag ik me af, hoe dit anders had kunnen gaan.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Martyr

Zonder erover na te denken draai ik me om, sprint naar Quinn toe en druk mijn lippen tegen de hare.

i wanna die with you once or twice.

Iratus

Ik sper mijn ogen open. Felgroen en donkerbruin ontmoeten elkaar, als ik merk dat het niet zomaar iemand is, die zijn lippen teder op de mijne houd. Ik sluit mijn ogen en leg mijn handen om zijn middel. Het voelt allemaal zo vertrouwd. Ik heb natuurlijk wel eerder gezoend. Maar dat was ongemakkelijk, alsof de desbetreffende jongen en ik kleine kinderen die volwassenen nadeden.
Dit is fijn. Veilig.
Onwillekeurig leun ik een beetje tegen Martyr aan, en een hand woelt door zijn haar, en mijn mondhoeken krullen een beetje om. Normaal zou ik grijnzen, maar dat is niet erg mogelijk in deze situatie. Zachtjes maak ik me los, en ik hijg even, om vervolgens te lachen, en Martyr te omhelzen.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Martyr

Ik glimlach naar haar, omhels haar en tijdens die omhelzing fluister ik in haar oor: 'Zie je wel dat ik een idioot ben.'

i wanna die with you once or twice.

Iratus

Ik lach. Het is lang geleden dat ik echt oprecht lachte.
'Dat wist ik al,' grijnsde ik. 'Nou. Zullen we maar naar binnen gaan? Of wil je nog steeds weg.'
Bij de laatste zin betrekt mijn gezicht een beetje. Al gauw word ik afgeleid. Mijn lippen proeven... Ik weet het niet. Maar het is heerlijk.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Martyr

'Natuur wil ik niet weg.' Ik schenk haar een voorzichtige glimlach. Dan gaat ze naar binnen en ik volg haar.

i wanna die with you once or twice.

Iratus

'Naar jouw kamer?' vraag ik aarzelend. Echter wacht ik niet op een antwoord, want mijn benen voeren me vanzelf naar de ruimte toe, waar ik op zijn bed spring, en uitgeput van alle gebeurtenissen blijf liggen.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Martyr

'Oké,' zeg ik, maar ze is al weg. Ik loop achter haar aan de trap op.

i wanna die with you once or twice.

Iratus

Hij komt later binnen. Vermoeid kijk ik op en ik lach zacht.
'Hi,' zeg ik. Ik stap - oftewel, half rollen, half vallen - van het bed. Ik glimlach. 'Sorry. Ik ben alleen zo moe.'
Ik zucht. Het is volmaakt, nu. De wereld is volmaakt. Ik spreek mijn gedachtes echter niet uit. Ik weet nu dat Martyr bang is om dit gelukkige gevoel weg te rukken zonder dat hij er weet van heeft.
Hij wil niet iedere bouwsteen uit mij wegrukken.
Hij moet het zelf maar doorkrijgen.

i wanna vincent van gogh cry in a corner

Ik ga dit topic heel evil omhoog schoppen met een MT, omdat ik het huwelijk van Iratus en Martyr door Kay moet laten plannen, no matter or you guys like it or not

obsessive rage