OUAT||A New Curse|| Speeltopic 2 - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

’’New Year, New Live.''

Kleding||Haar

Jo sloot weer eens een paar dealen, ik zag drie mensen binnen komen. De eerste kende ik al, de zus van Hendrik. Ik vertrouwde het niet helemaal. Niemand ging tegen Jo in tijdens een deal, dat zou niet werken. Ik liep op Jo af en ging naast haar staan en fluisterde in haar oor: Ik vertrouw ze niet... Ik ging achter Jo staan en richtte me wel op haar. Wanneer er iets met mijn zusje zou gebeuren zou ik ze echt kwellen met de hand en wat magie erbij. Ik keek nog een keer de personen rond. Volgens mij is degene naast Quinn Elsa, als het niet zo is lijkt ze er wel op. Ik hoop dat Jo ze ook niet vertrouwd, en me niet wegstuurt. Ik kijk naar Hendrik, ik hoop dat hij me begrijpt.

---

I rotten to the core, who could i ask for more?

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Ik werp Tuuli een glimlachje toe, fijn dat ze vriendelijk tegen Ivy doet al zal Ivy zelf niet terug kunnen reageren door haar praatprobleem. "Ik weet wel hoe we hem zouden kunnen opsporen, althans dat denk ik. Heb je iets van je vader bij?" Ik slaakte een zucht, dit was iets waar ik geen zin in had. Het was al weer jaren geleden maar het stond in mijn geheugen gegrift. Ik rende door de tuin heen en gilde een beetje. Mijn vader gaf dan wel weinig om me mijn moeder hield van me. We renden rondjes door de tuin, ik was vier jaar. Mijn beentjes trappelde over de grond heen, mijn moeder was de tikker dus ik maakte dat ik weg kwam. Ik hoor de gil weer door mijn oren weergalmen op het moment dat mijn moeder wel heel dichtbij kwam. Ik zette er nog een paar pasjes bij en struikelde vol over een boomstronk, althans dat had het geleken. Hij kronkelde onder mij weg en gleed naar mijn oor toe. "Dom, dom meisje. Je hele leven lang zul jij met mijn vloek leven" en hij beet in mijn nek. Ik kronkelde op de grond en de slang ging tot as op. De dagen daarop was ik er vrijsnel achter wat de vloek was geweest. Iedere avond veranderde ik in een dier van de nacht. Daarnaast zou ik met elk woord dat ik zei iemand kwetsen, ik had een hele tijd niet meer gepraat. Vijf jaar later, ik was er eindelijk achter hoe ik van mijn vloek af kwam en was er dan vrijsnel vanaf. Of zo goed als mogelijk was. De herinnering deed pijn maar het was de waarheid, ik moest de vloek weer omhoog zien te roepen. Niemand had zo'n goede neus als een weerwolf. Niemand had zo'n goede helingskunsten als een vampier. En niemand kon zo goed zien in het donker als een zombie. Niemand kon mensen meer angst aanjagen dan een lopend en pratend skelet. Niemand was zo groot als een reus. En niemand had zo'n goede toekomstige blik als een magiër. "Neem het me alsjeblieft niet kwalijk als ik iets lulligs tegen jullie zeg en ik hoop dat jullie een sterke maag hebben" ik zou met de weerwolf in mij de vader opsporen met zijn geur. Daarna zou ik veranderen in een zombie om te zien of de kust veilig was. Waarna ik naar binnen zou gaan en mijn helingskunsten op de gekke hoedenmaker zou toepassen. Tot slot zou het skelet opkomen om ze gillend te laten wegrennen. Tenminste als mijn plan zou slagen. Ik wist niet eens of ik me zou kunnen transformeren naar het nachtdier dat ik wou zijn.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

mt

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

---

•The Murder Claw •16 jaar • Soundtrack •

''Moorden is mijn kracht, ik ben het monster van de nacht.'' ||Oufit||

Dus... Een skelet? Een weerwolf? Een reus? Ik verander mezelf in... Ik hoopte dat ze me snapte. Ik hoopte dat ze snapte wat ik wou doen, ik wou het monster in me naar boven halen. Ik wou alles doen wat ik zou kunnen doen... Ik voelde aan mijn nek. Hij deed wel erg vreemd... Kortsluiting? Ik dacht even na. Doe het niet, alsjeblieft... Ik keek haar met betreurde ogen aan, zulke ogen die elk moment in tranen kunnen uitbarsten. De vloek komt omhoog... En daalt nooit weer... Ik gaf haar spontaan een knuffel, doe het gewoon niet...

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

Als ik in de winkel rondkijk zie dat Hendrik en die Emily hier ook zijn. Ik rol kort even met mijn ogen. Dat super romantische gedoe van hen ook heel de tijd. Jo komt dichter naar ons toe. "Laat eerst zien..." is het enige wat ze zegt waarna ik een stootje krijg van Elsa. Ik pak de kist en zet deze op een tafeltje neer. Ik open de kist en laat Jo kort de armbanden zien. Daarna doet de kist weer dicht en op slot. "Voordat je ze krijgt willen wij het boek hebben" zegt Elsa met een serieuze blik. Emily loopt naar Jo toe en fluister wat in haar oor. Als zij dit zou verpesten, dan zou ik die relatie tussen Hendrik en haar eens goed verpesten. "Dus... het boek?" vraag ik nogmaals. Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit Het meisje kijkt me koppig aan. "Jij beslist niet wat ik doe, praten of niet..." ik stapt zelf nu ook in de auto en ga achter het stuur zitten. Het was er wéér zo eentje hoor. "Wie ben jij?" vraagt ze aan me. "De naam is Sheriff Graham Humbert, maar ik ben degene die de vragen gaat stelen en dat doen we pas op het bureau." ik start de motor en blijf de hele weg stil, terwijl ik Storybrooke goed in me opneem om te kijken of er niks veranderd is. Eenmaal aangekomen bij het politiebureau stop ik de auto en haal ik het meisje er ook uit. Ik neem haar mee het bureau in en zet haar tegen een witte muur aan. Ik pak het fototoestel erbij. "Je mag recht in de lens kijken, naar mij dus." zeg ik, waarna ik een foto neem. "Dan mag je nu naar links draaien, voor jou rechts."

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

"Ik vertrouw ze niet..." ik schrik op als ik de stem van mijn zusje in mijn oor hoor. "Ga toch weg..." zeg ik chagrijnig, natuurlijk zijn ze niet te vertrouwen. Daar was ik zelf ook al wel achter gekomen. Toch.... Ik heb in ieder geval dan een reden om wraak te nemen en het boek helpt hun ook niet. Ofja, niet om te vinden wie de vloek heeft. Anders zou ik mezelf verraden en zo dom ben ik ook weer niet. Quinn pakt de kist, oké, kist? Ik zal ze even wat vragen hierover stellen. Ik zie dat ze de armbanden erin heeft zitten, meteen doet ze de kist weer dicht. "Voordat je ze krijgt willen wij het boek hebben" Zeg Elsa waardoor ik begin te grijnzen. "Dus... het boek?" ik loop langzaam naar de vitrine kast en pak het boek. "En?" vraag ik aan de twee, "Waar lagen de armbanden?" ik kijk ze neutraal aan, als ze hier niets op hadden dan had ik ze! Ik weet waar ze lagen maar ik kon er niet bij komen. Ofja, dat zou ik hoogstwaarschijnlijk vermoord worden. Als ze een onzin verhaal zouden opleggen had ik ze.

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

"De naam is Sheriff Graham Humbert, maar ik ben degene die de vragen gaat stelen en dat doen we pas op het bureau." er grijns verschijnt op mijn gezicht, "Humbert? Is dat serieus een naam?" ik begin te grinniken, wat een geniale naam! Opeens stopt de auto waardoor ik tot de conclusie kom dat we er zijn. Die Graham gaat eruit en neemt mij ook mee. Hij neemt me mee naar een huis waar hij me voor een extreem witte muur aanzet, ook pakt hij een vaag soort pistool ofzo... "Je mag recht in de lens kijken, naar mij dus." zegt ie, gaat hij me serieus vermoorden ofzo? Ik hoor een klik maar ik voel geen pijn, wat? Ik kom al snel tot de conclusie dat het geen pistool is, "Dan mag je nu naar links draaien, voor jou rechts." ik doe wat de man me vraagt, "En wat gebeurt er als je af hebt gemaakt?" vraag ik hem, nieuwsgierig wat er zometeen met me gaat gebeuren.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Moon Hood

Er kwamen een paar mensen de winkel binnen. Eigenlijk, kon me dat vrij weinig schelen. Ik schudde mijn hoofd. 'Ik ga mijn ketting niet aan jou geven,' antwoordde ik. Ik stormde de winkel uit. Als ik buiten ben voel ik dat de grond trilt. "Jezus!' schreeuw ik.
Van mijn vader mocht ik niet met Jezus schelden, dat 'zondigen tegen de wereld' gedoe. Maar ik doe het toch.
Ik zag een een paar mensen staan. Er was een meisje met rood haar en sproeten, een meisje met blond lang haar en nog een meisje, maar die kon ik niet goed zien. Ik floot vier keer in mijn vingers. Daar reageren mijn dieren op. En ja hoor, mijn vogeltje, mijn paard en mijn wolf kwamen eraan. Ik sprong op de rug van mijn paard en galoppeerde aan. Mijn vogeltje ging op mijn rug zitten en mijn wolf kon ons moeiteloos bijhouden.

Iveline 'Fire' Blanchard

Opeens begint de grond te trillen het meisje vraagt ons om me te komen, en ik knik. Ik pak Amaliya's hand en sleur haar mee.

[ bericht aangepast op 26 aug 2016 - 16:52 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Nadat Quinn de armbanden had laten zien had ze het kistje weer op slot gedaan. Een jong meisje dat in de winkel was stapte naar Jo toe en fluisterde haar iets in het oor. "Ga toch weg..." zegt Jo chagrijnig. Dan grijnst Jo weer naar ons. "Dus... het boek?" vraagt Quinn. Jo loopt langzaam naar de vitrine kast en pak het boek. "En?" vraagt ze ons, "Waar lagen de armbanden?" Ze kijkt ons neutraal aan. Ik zuchtte "Gaan we nu ook nog vragen stellen?" Ik rolde met mijn ogen. "Hoe kom je eigenlijk aan dat boek," stelde ik als tegen vraag. Ik keek Quinn kort aan, ze zou nu met iets geniaals moeten komen, anders zouden we het boek nooit krijgen. Ik had geen idee waar de echtte armbanden zouden liggen, ik verdiepte mij dan ook niet in zwarte magie. Ik begon mij te irriteren aan Jo, ze was precies haar vader met die stomme deals en vragen.

---

When you believe your dreams come true

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin

Ik stopte met goud spinnen tegelijk toen de grond ook stopte met trillen ik grijnsde, ik liep de kelder uit naar boven waar zonlicht doorheen kwam even kneep ik mijn ogen dicht door dat felle licht. 'Weer te lang beneden gezeten.' mopperde ik zachtjes, ik opende een deur dat vol hing met spiegels bij elk spiegel hing er een naam onder of een plek, zo kon ik heel storybrooke in de gaten houden zonder dat ik me hoefde te laten zien. Want dat was iets wat ik graag deed de afgelopen tijd me afzonderen, me niet laten zien dat ik nog leefde en er dus nog was, plannen aan het bedenken over hoe ik hun allemaal ten gronde richt ik maakte wat bewegingen met mijn handen en sprak een spreuk uit op al mijn spiegels verscheen beelden van een winkel dat ik vroeger best wel goed runde en er nu andere mensen in stonden, een meisje dat op haar paard sprong met vogeltjes die op haar rug zaten en een wolf die haar moeiteloos achtervolgde, fascinerend keek ik ernaar. Waar zou ze heen gaan?

Ik meld me alvast af voor morgen, ik ben dan naar een markt... Lang

---

Unfamiliar, rare, strange and yet marvelous.

Op een vrij langzame manier loopt Jo naar de vitrinekast waar het boek ligt. Moest het nu echt zo langzaam? "En?" vraag Jo aan Elsa en mij, terwijl ze het boek pakt. "Waar lagen de armbanden?" we kregen een neutrale blik toegeworpen. Wat moest ik hierop antwoorden? ik had bedenk tijd nodig. Ik kon toch wel iets verzinnen. Elsa slaakt een zucht, waardoor ik mijn blik op haar richt. "Gaan we nu ook nog vragen stellen?" Ik zag hoe Elsa met haar ogen rolde. "Hoe kom je eigenlijk aan dat boek," stelde Elsa als tegen vraag. Elsa wierp snel een blik op mij. Ik wist wat ze wilde.... Ik moest proberen iets geniaals te verzinnen. Eén van de meisjes loopt de winkel uit en vlak daarna komt er een korte aardbeving. Het was vrij kort, maar ook niet hevig, maar toch voelde je het goed bewegen. Dit alles had me mooi de tijd gegeven om iets te verzinnen wat nog geloofwaardig kon overkomen. "Ik weet nu niet zeker van wie ze eerst waren, maar ze lagen niet op de plek waar ze hoorde te liggen." ik kijk Jo met een serieuze blik aan en kijk even verafschuwd naar Emily. "In het bos is er een klein huisje." ga ik verder. "Ik vermoedde zelf dat de armbanden van Peter Pan waren. Ik had daar over gelezen, maar mijn oma was ook zeer bekend met die armbanden." vervolg ik mijn verhaal. "Echter het huis lijkt op dat van De Leerling. Je kent hem denk ik wel." Ik tik zachtjes op de koffer. "Jij kon de armbanden niet stelen omdat ze zijn beschermd voor Mr. Gold, aangezien hij The Dark One is. Jullie," ik wijs Emily en Jo aan. "Zouden de armbanden ook niet kunnen stelen, aangezien jullie familie van hem zijn. Wij konden dat echter wel en voila, hier staan we." zeg ik met een zwakke glimlach. Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit "Humbert? Is dat serieus een naam?" het meisje begon te grinniken, maar ik negeerde haar volledig. Ach liet haar maar lachen. Wanneer het meisje naar rechts draaide maakte ik nog een foto. "En wat gebeurt er als je me af hebt gemaakt?" vraagt ze me. Ik kijk haar verbaast aan en neem haar mee richting een cel en stop haar daarin. Ik maak de handboeien los en gooi de celdeur dicht, waarna ik deze op slot doe. "Jou afmaken? Waarom zou ik dat doen. Ik ben de Sheriff ik moet zoiets juist voorkomen." Ik pak een papiertje van uit een kastje en ga aan een bureau zitten voor de cel. "Ik wil graag je naam en leeftijd weten. En de gegevens van je ouders. Aangezien je volgens mij minderjarig nog bent moeten zij worden ingelicht."

---

Do I look like Mother Teresa?

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

Ik grijns, tja als je Rumple niet zou mogen dan mag je mij ook niet. We lijken nogal op elkaar.
"Hoe kom je eigenlijk aan dat boek," ik kijk Elsa neutraal aan, "Gestolen van mijn vader..." zeg ik kalm. Ik zie dat Moon boos de winkel uitloopt gevolgd door een aardbeving. Verdomme pap! Waarom kan het nooit eens rustig aan! "Ik weet nu niet zeker van wie ze eerst waren, maar ze lagen niet op de plek waar ze hoorde te liggen." ze kijkt me serieus aan, verdomme, het klinkt nu al geloofwaardig "In het bos is er een klein huisje. Ik vermoedde zelf dat de armbanden van Peter Pan waren. Ik had daar over gelezen, maar mijn oma was ook zeer bekend met die armbanden." ik kijk haar aan, dit verhaal kan nog echt kloppen, "Echter het huis lijkt op dat van De Leerling. Je kent hem denk ik wel." ik volg elke beweging die Quinn maakt. "Jij kon de armbanden niet stelen omdat ze zijn beschermd voor Mr. Gold, aangezien hij The Dark One is. Jullie, Zouden de armbanden ook niet kunnen stelen, aangezien jullie familie van hem zijn. Wij konden dat echter wel en voila, hier staan we." ik knik, ik vertrouw ze voor geen cent maargoed,
"Oké..." zeg ik rustig, ik pak het boek met twee handen vast tot ik voel dat er een traan over mijn wang glijd, waarom doe ik dit? Hij is wel mijn vader... Snel droog ik mijn traan af en kijk de twee aan, "Hier is het boek..."

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
De man gooit me al snel in de cel, niets nieuws maar niet fijn, "Jou afmaken? Waarom zou ik dat doen. Ik ben de Sheriff ik moet zoiets juist voorkomen." hij pakt iets en gaat voor de cel zitten, aha, hier word je dus niet meteen doodgemaakt, fijn om te weten... "Ik wil graag je naam en leeftijd weten. En de gegevens van je ouders. Aangezien je volgens mij minderjarig nog bent moeten zij worden ingelicht." Ik kijk hem neutraal aan, toch besluit ik eerlijk te zeggen wie ik ben, ofja, eerlijk?
"Ik ben Ariël Jones, 17 jaar en ouders heb ik niet..." zeg ik en kijk hem aan, zou hij door hebben dat ik lieg over mijn achternaam?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

We are young, we are gold Trying things we didn't know Looking at the sky, see it come alive All our fears became our hopes

Ivy gaf me een knuffel en zei dat ik het niet moest doen dat deed me goed, maar ze snapte het niet. Dat kan niet Ivy, de vloek is nooit verdwenen hij zit daar nog ergens maar onderdrukt. Als ik hem naar buiten laat zal ik een monster zijn maar het lukt me vast hem weer te onderdrukken. Het kan alleen een tijdje duren. "Laten we het doen" zei ik tegen Tuuli en Ivy. Ik haalde diep adem en blies zachtjes weer uit. Ik zag hier tegenop en niet zo'n klein beetje ook. Ik dacht aan de nachten die ik als nachtdier heb doormaakt. Ik dacht aan hoe het voelde. In mijn binneste voelde ik de vloek alweer opkomen. Deze keer zou ik sterker zijn deze keer zou ik weten hoe het kon zonder mensen pijn toen. Niet praten, alleen maar doen.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Jo kijkt mij neutraal aan, "Gestolen van mijn vader..." zegt ze kalm, dit had dit zelf kunnen bedenken. Ik werd even opgeschrikt door een soort van beving, die alles om ons heen liet trillen. Gelukkig hield het als snel op dus focuste ik mij weer op Jo. Blijkbaar had Quinn genoeg denktijd gehad aangezien ze begon te spreken. "Ik weet nu niet zeker van wie ze eerst waren, maar ze lagen niet op de plek waar ze hoorde te liggen." Ze kijkt Jo met een serieuze blik aan en kijk even verafschuwd naar Emily. "In het bos is er een klein huisje." gaat ze verder. "Ik vermoedde zelf dat de armbanden van Peter Pan waren. Ik had daar over gelezen, maar mijn oma was ook zeer bekend met die armbanden." vervolgt ze haar verhaal. "Echter het huis lijkt op dat van De Leerling. Je kent hem denk ik wel." Ze tikt zachtjes op de koffer. "Jij kon de armbanden niet stelen omdat ze zijn beschermd voor Mr. Gold, aangezien hij The Dark One is. Jullie," Ze wijst Emily en Jo aan. "Zouden de armbanden ook niet kunnen stelen, aangezien jullie familie van hem zijn. Wij konden dat echter wel en voila, hier staan we." zegt ze met een zwakke glimlach. Ik hou gespannen mijn aandacht in, Quinn is geniaal. Dit moet Jo wel geloven. Ze knikte "Oké..." zegt ze rustig, ze pakt het boek met twee handen vast en lijkt even te twijfelen. Werd ze nou emotioneel? Om een boek. "Hier is het boek..." Snel pakte ik het aan voordat ze zich weer zou bedenken. Ik knikte naar Quinn dat ze het doosje mocht geven. Ik wilde juichen, maar hield mij in. "Het was prettig zaken doen," knikte ik naar Jo. "Laten we gaan" zei ik tegen Quinn. Hierna vertrok ik naar buiten, een glimlach kon ik niet bedwingen.

---

When you believe your dreams come true

We all believe we're strong if we hold on for a little longer ||Kleding|| Haar||

Wanneer Isa vraagt of ik iets in mijn bezit heb van mijn vader, pak ik uit mijn jaszak een ketting. "Deze ketting kreeg ik van mijn vader," zeg ik zachtjes "hij zei dat de ketting mij voor altijd zal beschermen,". Hopelijk blijft mijn ketting heel want dit is mij erg dierbaar en ik wil die ketting niet kwijt raken. Ik zou me dat nooit vergeven. Vervolgens zie ik Ivy en Isa knuffelen en ik sta er een beetje bij, wachtend op het moment wanneer we gaan zoeken. Geen idee wat Ivy zal doen om te helpen, want ik heb haar geen woord horen zeggen, waardoor ik haar gewoon niet kan snappen. "Laten we het doen?" zegt Isa vervolgens. "Je bedoelt mijn vader zoeken," vraag ik "hoe kan je hem vinden met mijn ketting?". Dat laatste vraag ik uit pure nieuwsgierigheid.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina