Ik weet niet of ik dit hier hoor te plaatsen, maar ik wist niet waar anders. Ik wil graag jullie advies over iets.
Mijn broertje, Stan, is 16 jaar, heeft ADHD en Autisme en is homo. Nu zit hij ontzettend veel op zijn laptop en op internet. Zo is hij in de Furry wereld gekomen. Prima, zou je denken. Nu zit hij via een app op zijn telefoon, Telegram, in een groepsapp achtig iets. Met meer dan 300 mensen. Nu werd hij donderdag of gister toegevoegd aan een subgroep: Meeting.
Hij was, samen met 15 anderen, selectief uitgezocht en uitgenodigd om dan vrijdag naar Venhuizen te gaan (dat is 50 minuten met de auto vanaf hier) en daar dan te meeten. De jongen die het organiseerde is 25/26. Stan en twee anderen zeiden ja, de rest nee. Dus Stan was als 16-jarige samen met een 15-jarige en een 20-jarige naar Venhuizen gegaan met de trein. Vet spannend, alleen die 20-jarige kende hem in het echt. Stan en die 15-jaige niet.
Hij had gezegd tegen mijn pa (hij was daar deze halve week) dat hij met schoolvrienden pokemon ging vangen en rond 23:30 terugkwam, Hij kreeg geld mee voor eten en dat was het. Alleen ging hij dus niet pokemond vangen, maar naar Venhuizen.
Daar gingen ze pizza eten, gamen en tv kijken. Jongen van 20 ging om 21:00u weg, die van 15 om 22:30 en Stan bleef. Om half 11 kreeg hij een appje me "Denk je aan je tijd." van mijn vader. Geen reactie. Om 22:45 en 23:00 een smsje en alweer geen reactie.
Mijn vader belde om 23:15 en Stan loog dat hij in Schagen was, bij een vriend van school en dat hij daar wel kon slapen want hij had kleren mee. Nou, dat was niet goed. Mjn pa wilde het adres en hij kreeg een adres in Schagen. in de auto voerde hij het in in de TomTom en toen bestond dat adres niet. Weer bellen, toen kreeg hij een adres in Capelle aan de Ijsel. Ook daar bestond het niet.
Super drama aan de telefoon, Stan bleef maar zeggen dat hij daar wel sliep. Maar waar was daar? Uiteindelijk zei hij het adres en kwam mijn pa er aan geracet. Hij heeft Stan in de auto gezet en is weggegaan.
Die 25/26-jarige stelde zich wel voor, maar hij en stan hadden we bij afscheid geknuffeld en zijn 45 minuten alleen geweest. Stan is zo naïef en wow. Er had zo veel kunnen gebeuren, drugs in zijn drankje; Noem maar op. Die jongen is trouwens bi-seksueel.
Net hierover dus een gesprek gehad, Stan is super boos, mag niet meer op mijn laptop en telefoon, maar een uurtje per dag.
Mijn ouders twijfelen over aangifte doen, ook al is het wel strafbaar. Maar Stan snapt gewoon nog steeds niet dat het niet oke was en wat er had kunnen gebeuren.Ik vind zelf wel dat we aangifte moeten doen, want wie weet hoe vaak hij zoiets doet en wat er dan gebeurd?
“I was never really insane except upon occasions when my heart was touched.” --- Edgar Allan Poe