[RPG-250] The City of Love • Speeltopic - Speeltopics

8 aug 2016 - 21:35 Jinyoung is offline

Jinyoung 295

THE CITY OF LOVE
Paris is a place in which we can forget ourselves, reinvent, expunge the dead weight of our past.

Parijs, een prachtige stad en tevens de hoofdstad van Frankrijk. Vele dingen zijn er te beleven, je kunt een bezoekje brengen aan de Eifeltoren of shoppen in des Champs-Élysées. Voor de kunstliefhebbers is er natuurlijk het Louvre en als je in het midden van de stad bent kun je ook eens de Arc de Triomph bezoeken, om zo heel de stad te overzien. Ook is er elke avond een bruisend uitgaansleven te vinden, met verschillende grote clubs waar exclusieve drankjes worden geserveerd. Al met al is het dus een ontzettend culturele stad waar voor ieder iets te beleven valt. Ook de verschillende culturen vanwege al de immigranten van vroeger, maken deze stad uniek.
Maar toch, ondanks dat deze stad zo prachtig en uniek is leven de meeste mensen langs elkaar heen. Mensen hebben haast en vinden elkaar niet belangrijk, ze moeten op tijd op hun werk komen om carrière te kunnen maken. Excuses worden niet gemaakt aan elkaar als ze tegen elkaar opbotsen, nee mensen moeten verder. Aan de arme mensen op straat wordt vrijwel geen aandacht besteed, het is hun eigen schuld dat ze op straat leven, hadden ze maar een fatsoenlijke baan moeten nemen. Maar natuurlijk weet niemand de verhalen achter de daklozen en niemand weet de verhalen achter degene die haast hebben. Iedereen heeft zijn eigen verhaal, zijn eigen leven. Mensen praten niet graag over hun leven en vooral de mensen in Parijs niet.

We zoomen in op een aantal jongvolwassene die van over de hele wereld in Parijs zijn gaan wonen. We volgen hun dagelijkse leven in deze grote en overweldigende stad en hoe ze daar overleven. De een woont er pas net, de ander woont er al enkele jaren. De één komt er voor zijn droombaan, de ander moet zijn studie nog afmaken. Sommige zijn samen gekomen met iemand, terwijl andere helemaal alleen er naar toe zijn verhuisd. Iedereen heeft wel zijn eigen reden om naar deze prachtige stad te verhuizen. De jongvolwassene die we spelen, leven allemaal in dezelfde straat dichtbij het centrum. De een woont in een huurkamer van een oud stel, terwijl de ander een eigen huisje heeft. Iedereen heeft een eigen verhaal, maar ze zijn allemaal buren van elkaar. En in elke straat ontstaan er wel roddels, vrienden en vijanden.

Est ce mon tour? Vient la douleur. Dans tout Paris, je m'abandonne, et je m'envole.

~~ROLLEN~~ Vol!
Name~Username~FC~Page

Boys
Raphaël Diodore Mille~Maestane~Adrien Sahores~p. 4
Julien Mathieu Blanchard~Micaela~Freddie Rayner~p. 5
Boyd Andrew Williams~Douceur~Amadeus Serafini~p. 4
Sébastien Ambroise Volkov~DSprayberry~Robert Laby~p. 6
Name~PecuIiar~FC~Page
Thomas "Tommy" Arthur Chambers~Childs~Penn Badgley~p. 4
Estebe Beñat Arconada~naestivate~Jonathan Jaffe~p. 6
Dakota Howlingwolf~Colophon~Arthur Gosse~p. 5
Cesar Sadowski.~Kots~Daniel Bamdad~p. 5
Name~sloane~FC~Page

Girls
Valdís Hulda Jóna Heimirsson~Maestane~Amanda Arcuri~p. 3
Kayla Roselie Pierson~Ruelle~Maia Mitchell~p. 2
Emmanuelle Ghyslaine Deschamps~Camhanaich~Carolina Sanchez~p. 3
Emilia Fitzgerald~Westwick~Megan Fox~p. 2
Alexandra Wilson~MrsHummels~Kelly Gale~p. 2
Bridgett Nicole Founier~Douceur~Phoebe Tonkin~p.2
Avalanté Pyper Volkov~PecuIiar~Blake Lively~p. 7
Riley Kate Monaghan~Delacours~Bridget Satterlee~p. 4
Andrea Roeman~Submarines~Andreea Diaconu~p. 4
Bella Adélaïde Chevalier~Valor~Gigi Hadid~p. 5
Adannaya "Dyana" Lesidi Garcon~Childs~Kylie Bunbury~p. 5

INVULLIJST
Naam personage:
Bijnaam:
Leeftijd (19 -25):
Innerlijk:
Uiterlijk:
Hoe lang woont hij/zij al in deze straat:
Studie/werk:
Relaties:
Extra:

REGELS
• De huisregels Quizlet zijn ook hier van kracht.
• Geen ruzie OOC. Personages mogen elkaar natuurlijk wel haten.
• Denk twee keer na voordat je besluit om mee te doen, zodat het geen ééndags-rpg is.
• Geef naamsveranderingen door.
• Minimum 250 woorden per post
• 16+ is toegestaan!
• Have fun!

Paris. City of love. City of dreams. City of splendour. City of saints and scholars. City of gaiety. Sink of iniquity. In two thousand years, Paris had seen it all.

Begin
We beginnen op een zaterdag, het is al wat later in de avond en door de bewoners van de straat is er een straatfeest georganiseerd. Het is begonnen met een BBQ, maar inmiddels zijn ze daar al klaar mee en is de muziek wat harder gezet en de alcohol vloeit rijkelijk.

Praattopic

[ bericht aangepast op 8 aug 2016 - 21:35 ]

If people were like rain, I was like drizzle and she was a hurricane.

8 aug 2016 - 21:39 Douceur is offline

Douceur 2758

Mt (:

chaos makes the muse

8 aug 2016 - 21:40 Vanth is offline

Vanth 23147

MT c;

El Diablo.

8 aug 2016 - 21:45 Perseid is offline

Perseid 8184

MT.

Feel the fire, but do not succumb to it.

8 aug 2016 - 21:54 Gasly is offline

Gasly 1520

MT.

Faith is everything.

8 aug 2016 - 21:58 gedachtewereld is offline

gedachtewereld 516

Mt (yeah)

8 aug 2016 - 22:10 Cami is offline

Cami 2166

MT!

I was an angel living in the garden of evil

8 aug 2016 - 22:16 Nessian is offline

Nessian 37

DAKOTA HOWLINGWOLF

"Don't let this be our final song. . ."
Zachtjes neuriënd beweeg ik mijn hoofd heen en weer op het liedje wat zojuist is begonnen — dat terwijl mijn handen zich concentreren op de taak om mijn plastic cup opnieuw te vullen met wodka en jus d'orange. Alhoewel ik ben begonnen met respectievelijk een verhouding van een tot drie, heb ik in de gaten dat deze na één glas al is omgedraaid en mijn drankje eerder doorzichtig is dan de gebruikelijke gelige kleur. Echter, deze avond ben ik toegestaan om te drinken — gisteren is mijn inactieve periode ingegaan waarin ik vijf lange dagen achtereen niet gebeld of opgeroepen mag worden via het politiebureau. Hoogstwaarschijnlijk vond de korpschef mijn planning van de voorgaande vier weken fulltime werken ietwat te veel van het goede — eikel.
Wellicht is het een goed gegeven dat ik deze avond kan drinken. Slechts de gedachten aan de beelden welke ik dagelijks te zien krijg op het werk maken het dat ik de helft van mijn glas achterover weet te slaan. Weg beelden. Hallo alcohol. Gedurende de afgelopen maanden was ik er op de harde manier achter gekomen dat drinken een van de weinige manieren was om alle ellende van deze wereld van mijn schouders af te schuiven — al was het maar voor een aantal uren per keer achter elkaar.
Zuchtend begeef ik me een eindje van de tafel met dranken af en laat mijn kijkers voor enkele seconden over de menigte glijden — we hadden een volle straat, maar gezellig. Ditmaal had de organisatie van het feest zich te buiten gedaan, het eten was heerlijk en de sfeer zat er goed in op het moment. Daarbij was het weer perfect — zelfs in de schemering die langzaamaan begon te vallen. De zonsondergang was nog nét te zien aan de rand van de daken van de huizen aan de overzijde van de straat.
Genietend neem ik een nieuwe slok van mijn cup, voel de bekende brandende sensatie van de drank langs mijn keel naar beneden glijden. Gedurende deze momenten zou je bijna vergeten wat voor zwarte zielen er rond wandelen op deze aardbol — bijna.
Voor even kijk ik omlaag naar het kleine grasperkje waar ik me op bevind. Zou het sociaal aanvaard zijn voor een politieagent om te gaan zitten en naar de zonsondergang te kijken? Hoogstwaarschijnlijk niet. Nee — blijven staan was een betere optie. Met één hand in mijn broekzak gestoken en de andere stevig rondom mijn cup gevouwen, voel ik de glimlach van mijn gezicht glijden. Niet denken aan de beelden, Howling — spreek ik mezelf stevig toe in mijn gedachten. Echter, het is niet lang voordat de lege, bekende kijkers van Ellie, Sophia en Ulma voor mijn netvlies komen te staan. Gezichten die ik niet heb kunnen redden.

8 aug 2016 - 22:27 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

MT. Iemand voor Cesar misschien?

Everything is illuminated by the light of our past.

8 aug 2016 - 22:43 Gasly is offline

Gasly 1520

Alexandra 'Alex' Wilson
'The sun is shining and so are you.'

Ik stapte net de straat weer op, en er verscheen gelijk weer een glimlach op mijn gezicht. Het straatfeest was iets wat ieder jaar weer terugkeerde, en ieder jaar was het een groot succes. Iedereen probeerde er altijd bij te zijn, het was alleen jammer dat dat vaak net niet lukte. Ik besloot om mezelf te voorzien van één of ander mengsel van alcohol en iets anders, en het duurde niet lang voor ik een beker in mijn hand had waar de cola en rum precies in evenwicht waren. Ik keek even naar de verschillende mensen die druk in gesprek waren met elkaar. Mijn oog viel op Dakota die op het grasperkje stond, en ik liep met een glimlach op mijn gezicht naar hem toe.
'He.. Heb je het een beetje naar je zin?' Mijn ogen gleden even naar de zonsondergang, die we nog net konden zien vanaf hier. Dakota was iemand waar ik een goede vriendschap mee had opgebouwd sinds ik hier woonde, hij was mijn buurman en hij had me geholpen om mijn spullen boven te krijgen aangezien de lift stuk was op dat moment. En de lift was trouwens nog steeds stuk. Ik nam een slok van mijn drinken, terwijl ik opnieuw naar de verschillende mensen keek die deze straat rijk was. Verschillende leeftijden, verschillende types, en vaak kon iedereen wel met elkaar door één deur, hier en daar was er natuurlijk wel een uitzondering.
'De organisatie heeft in ieder geval zijn best weer gedaan, het lijkt nu drukker dan andere jaren.' Ik zei ook maar iets, aangezien ik niet wist of Dakota met rust gelaten wilde worden of niet - iets wat ik bij de man niet altijd even goed kon peilen.

Faith is everything.

8 aug 2016 - 22:56 Innsaei is offline

Innsaei 5369

Alvast Mt.

Aan niets denken is ook denken.

8 aug 2016 - 23:20 Nessian is offline

Nessian 37

DAKOTA HOWLINGWOLF

"Hé. . . Heb je het een beetje naar je zin? De organisatie heeft in ieder geval zijn best weer gedaan, het lijkt nu drukker dan andere jaren."
Knipperend dwing ik de beelden in mijn gedachten te verdwijnen in de speciale doos die ik daarvoor aan heb gewezen in het begin van mijn werk bij de afdeling van jeugd en zedendelinquenten. Alexandra weet in het hier en nu te verschijnen waardoor mijn mondhoeken vrijwel direct omhoog glijden — de jongedame was een goede vriendin van me geworden na alles wat we in dat verschrikkelijke gebouw van ons mee hadden gemaakt. Nou ja. . . mijn appartement was een verschrikking — niet dat van haar.
"Hé Alex — ik vermaak me prima hier. Als ik eerlijk moet zijn, had ik dat van te voren niet verwacht. Maar het is leuk om iedereen weer eens te zien, ik heb tijdens het eten een interessant gesprek gehad met meneer Barteau — over grasvelden wel te verstaan."
Grijnzend kijk ik even opzij om Alex' gezichtsuitdrukking te peilen. Gedurende iedere keer dat er een evenement was in de straat kon ik meneer Barteau niet ontkomen — welke zelf ook bij de politie had gezeten en daardoor had besloten dat hij mijn soulmate was en zijn voorliefde voor tuinieren met me moest delen zodat ik me daar ook in kon gaan verdiepen.
'Heb je Raphaël al gezien?" vraag ik vervolgens voorzichtig, hopend dat ik haar niet zou beledigen met deze vraag. Gedurende haar crush op de jongeman in kwestie was Alex ontzettend gekwetst aangezien hij met iemand anders had staan zoenen. Eigenlijk zou ik hem hier liever niet meer zien — maar Alex scheen nog steeds een zwak voor hem te hebben, een gegeven wat ik niet bepaald kon begrijpen maar waar ik ook niets aan kon veranderen (tot mijn eigen teleurstelling). Echter, dit betekende niet dat ik hem in de gaten kon houden om haar te behoeden voor nog meer tranen — ik denk niet dat ik het aan zou kunnen om haar nog eens zo gebroken in mijn deuropening te zien staan, bij niemand; eigenlijk.
"Pas je trouwens wel op met die drank?"
Knikkend naar haar cup neem ik een slok van mijn eigenste en voel het brandende gevoel opnieuw weer. Wellicht zou het beter zijn als ik die raad aan mezelf zou geven. Echter, aan de andere zijde — misschien nam het wat remmen weg en zou ik vanavond eindelijk wat dingen buiten mijn comfort zone doen, daadwerkelijk leven.

8 aug 2016 - 23:55 Perseid is offline

Perseid 8184

Andrea Roeman
Writer

‘Nee! Ho, ho dat is genoeg!’ Gevolgd door een proestende lach van mijn kant. Eén van mijn medebewoners had het een goed idee gevonden mijn cup voor de zoveelste keer vol te gieten met een doorzichtige drank. Ik denk dat het vodka is — maar helemaal zeker weet ik dat nog steeds niet.
Rowan vult zijn eigen bekertje bij en toost hem vervolgens tegen de mijne. Ik weet niet in hoeverre het een goed idee was hem van zijn kamer te halen voor het feest — maar ik weet in ieder geval dat ik hem nooit meer in de buurt van alcohol moet laten. Met kinderlijk enthousiasme slaat hij het achterover, mij nippend achterlatend. Ik heb nooit een sterke lever gehad, en alhoewel schrijvers en drank samengaan als sneeuw in december wil ik niet riskeren dat ik er knallende koppijn aan over houd. Als ware spelbreker overhandig ik hem dan ook mijn halfvolle cupje, zijn beteuterde gezicht gniffelend negerend. Rowan vermaakt zich toch wel: te zien aan een blonde dame rechts die al enige tijd zijn aandacht probeert te trekken.
‘Ik ga even iets te eten pakken,’ laat ik hem dan ook hoofdschuddend weten, hem attenderend op het meisje. Mannen zijn soms toch zo ontzettend blind. Hij geeft me een knipoog voor hij verdwijnt, waarop ik in alle vrijheid naar een overgebleven opklaptafel loop om een koekje te pakken. Eigenlijk heb ik niet zozeer trek, maar erg veel zin om te dansen is er ook niet. Mijn ogen gaan rond tot ze een tweetal hebben gevonden waarvan ik er één heel goed herken: Boyd.
‘Bevalt het een beetje?’ Mijn mondhoeken krullen om, doelend op het feest. Het koekje draait meerdere rondjes in mijn vingers, besluiteloos of ik het nog op zal eten of niet. Na die drank kan ik wellicht wel wat gebruiken. Of zou ik eerder water moeten zoeken?

Feel the fire, but do not succumb to it.

8 aug 2016 - 23:59 Gasly is offline

Gasly 1520

Alexandra 'Alex' Wilson
'The sun is shining and so are you.'

'Hé Alex — ik vermaak me prima hier. Als ik eerlijk moet zijn, had ik dat van te voren niet verwacht. Maar het is leuk om iedereen weer eens te zien, ik heb tijdens het eten een interessant gesprek gehad met meneer Barteau — over grasvelden wel te verstaan.' Ik kon niets anders doen dan in de lach schieten, wat ik dan ook deed. Meneer Barteau was zelf ook werkzaam geweest bij de politie, en voor zover ik Dakota mocht geloven, had de man besloten dat Dakota zijn favoriete bewoner van deze straat was. Het had ergens wel iets, maar aan de andere kant dacht hij dat hij Dakota ook wel kon porren om te gaan tuinieren, iets waarvan ik bijna zeker wist dat hij daar helemaal niet van hield, al had hij de tijd ervoor gehad.
'Heb je Raphaël al gezien?' Ik keek hem verbaasd aan, waarna er kort een frons in mijn voorhoofd verscheen.
'Nee, nog niet. Maar die loopt hier vast ergens rond.' Waar de vraag vandaan kwam wist ik niet, en ik wist ook niet zo goed wat ik ervan moest denken. Ik had gevoelens gehad voor Raphaël, iets wat voor mij redelijk serieuze vormen begon aan te nemen tot het moment dat ik hem had zien zoenen met Estebe. Ik had gebroken en huilend bij Dakota aan de deur gestaan toen ik zeker wist dat hij alleen was, en de lieverd had me na een tijdje teruggebracht naar mijn eigen appartement, om niet veel later terug te komen met allerlei comfort food en een lading aan films, die we de hele nacht samen hadden gekeken. Hij had zelfs gevraagd of hij verhaal moest gaan halen bij Raphaël, wat ik resoluut had afgewezen. Ik koesterde geen wrok tegen Raphaël of Estebe, verre van zelfs, ik had voor allebei nog steeds een zwak.
'Pas je trouwens wel op met die drank?' Ik keek hem lachend aan, waarop ik mijn hoofd schudde en naar zijn eigen beker knikte.
'Zegt degene die de verhoudingen van wodka jus duidelijk omgedraaid heeft. Ik heb gewoon evenveel cola als rum, en ik ben morgen vrij dus ik kan wel wat hebben.' Zei ik lachend, en ik richtte mijn blik weer op de zonsondergang, die langzaam achter de huizen wegzakte.
'En ben je trouwens weer helemaal bijgepraat over de laatste ins and outs van tuinieren? Misschien een leuk idee voor een hobby?' Er verscheen een grijns op mijn gezicht, waarna ik Dakota aankeek. Het was puur plagend bedoeld, omdat ik wist dat hij er totaal niet van hield en hij zou er niet eens tijd voor hebben. Ik had ongelooflijk veel respect voor Dakota, hij werkte keihard en als zijn meerdere hem af en toe niet tot een halt riep, werkte hij aan één stuk door, elke dag. Er speelde nog altijd een lach op mijn gezicht, en ik dronk mijn beker in één keer leeg. De alcohol brandde even na in mijn keel, maar het voelde goed.
'En wat ga jij morgen doen op je vrije dag?' Gezien het feit dat hij aan de drank was, gaf mij in ieder geval het vermoeden dat hij een zeldzame vrije dag had, of hij had een verplichte vrije dag gekregen, wat ook wel eens voorkwam.

Faith is everything.

9 aug 2016 - 0:13 Nessian is offline

Nessian 37

DAKOTA HOWLINGWOLF

"Nee. Nog niet. Maar die loopt hier vast ergens rond."
Natuurlijk — mijn geluk zou me ook eens mee zitten. Of Alex' geluk wat eigenlijk alsmaar belangrijker was rondom dit onderwerp. Waarom ze nog voor beide jongemannen een zwak had kon ik met geen enkele mogelijkheid begrijpen. Niet alleen had Raphaël gezoend met een ander terwijl zij overduidelijk gevoelens voor hem had — maar hij had ook nog eens gezoend met een man. Natuurlijk was ik geen homofoob — maar een grotere afwijzing zou je als vrouw niet kunnen krijgen?
"Zegt degene die de verhoudingen van wodka jus d'orange duidelijk omgedraaid heeft. Ik heb gewoon evenveel cola als rum en ik ben morgen vrij, dus ik kan wel wat hebben. En ben je trouwens weer helemaal bijgepraat over de laatste ins and outs van tuinieren? Misschien een leuk idee voor een hobby?"
Snuivend weet ik Alex' handeling te kopiëren door mijn eigen cup eveneens met één simpele slok te legen en vervolgens tegen mijn heup aan te tikken met een rustig tempo.
"50/50 is ook geen goede verhouding, genie. En je weet het — mijn werk is mijn hobby. Zonder dat zou ik hoogstwaarschijnlijk een muffe hobby krijgen zoals postzegels verzamelen."
Grinnikend bij het idee sla ik snel een hand voor mijn mond om het geluid binnen te houden. Normaal gesproken zou ik nooit op die manier lachen — het was overduidelijk dat de alcohol de harde grenzen van mijn persoonlijkheid weg had weten te slijpen. Was dit wel hetgeen wat ik wilde? Ja. Dat was leven — leven zoals normale personen deden.
"En wat ga jij morgen doen op je vrije dag?"
"Nou, als ik doorga op dit tempo dan zal ik morgen eerst een kater moeten uitslapen. Daarna een poging om mijn appartement op te ruimen. . ." Alex kon weten dat dit een onmogelijke taak was en ik het voor de volle honderd procent nooit ofte nimmer vrijwillig zou gaan doen. "Ik mag in ieder geval niet werken. Ik heb een verplicht verlof van vijf dagen." Dramatisch maak ik een verdrietig gezicht en zucht daarna — ik vond het daadwerkelijk niet leuk om niet te mogen werken.
"Misschien hier mee helpen opruimen? Ik denk niet dat er vannacht nog veel mensen in staat zijn om behulpzaam te zijn. Zelfs meneer Barteau zat aan de drank. . . Dat lijkt me toch wel een goede graadmeter." Lachend schud ik mijn hoofd heen en weer. Damn, nu ook al lachen? Die wodka deed zijn werk goed — en snel.

9 aug 2016 - 0:41 Gasly is offline

Gasly 1520

Alexandra 'Alex' Wilson
'The sun is shining and so are you.'

'50/50 is ook geen goede verhouding, genie. En je weet het — mijn werk is mijn hobby. Zonder dat zou ik hoogstwaarschijnlijk een muffe hobby krijgen zoals postzegels verzamelen.' Ik kon er niets aan doen dat ik weer moest lachen, maar dat was wat het beeld van Dakota met een berg postzegels met me deed.
'50/50 is nog altijd beter dan drie delen wodka op een deel jus d'orange. En ja, ik weet dat je werk je hobby is.' Ik keek hem verbaasd aan toen er een grinnikend geluid uit zijn mond kwam. Het was iets wat je niet snel van Dakota hoorde - eerlijk gezegd eigenlijk nooit. Waarschijnlijk lag het aan de alcohol, maar dat was totaal niet erg op een avond als deze.
'Nou, als ik doorga op dit tempo dan zal ik morgen eerst een kater moeten uitslapen. Daarna een poging om mijn appartement op te ruimen. . .' Ik keek Dakota met opgetrokken wenkbrauwen aan toen hij begon over het opruimen van zijn appartement. Ik was er een keer geweest, en het was op zijn zachtst gezegd een bende.
'Goed, genoeg wodka met jus d'orange voor jou. Jij ruimt je appartement niet vrijwillig op, daar ken ik je te goed voor.' Zei ik lachend.
'Ik mag in ieder geval niet werken. Ik heb een verplicht verlof van vijf dagen.' Eindelijk. Sinds ik hier was, had ik Dakota over het algemeen alleen maar zien werken. Hij deed in zekere zin mooi werk, maar hij moest ook aan zichzelf denken. En als hij dat niet deed, dan deed zijn meerdere dat wel voor hem. Hij was het er hoogstwaarschijnlijk niet mee eens, maar hij had nu geen keus meer.
'Misschien hier mee helpen opruimen? Ik denk niet dat er vannacht nog veel mensen in staat zijn om behulpzaam te zijn. Zelfs meneer Barteau zat aan de drank. . . Dat lijkt me toch wel een goede graadmeter.' De verbazing was weer van mijn gezicht af te lezen. Als zelfs meneer Barteau aan de drank ging, dan was zo'n beetje iedereen verder aangeschoten of al goed dronken.
'Ook een optie. Maar eerst de kater uitslapen lijkt me wel zo verstandig. Misschien ben je morgen wel hartstikke ziek.' Ik ging er niet vanuit, maar het kon natuurlijk altijd. Dakota was totaal niet het persoon om veel te ver te gaan, maar het zat er dik in dat hij een flinke kater over zou houden aan vanavond, net als de rest van de straat trouwens.
'Zie je? Lachen is zo moeilijk nog niet.' Zei ik met een brede grijns op mijn gezicht, terwijl ik met mijn nagel zachtjes in zijn wang prikte. Dakota lachte niet vaak, waarschijnlijk kwam dat door zijn werk, maar wanneer hij lachte was dit oprecht.

Faith is everything.

Index RPG Actieve Topics Zoek