RPG || OUAT Back in the enchanted forest || Speeltopic 2 - Speeltopics

Hier dus de speeltopic.
Het is een zomerse dag in de Enchanted Forest mensen zijn nog bezig om alles op te bouwen wat er vernield is wegens de vloek, steeds meer begint alles weer terug te komen. Iedereen begint gewoon bij hun eigen huis/plek waar ze wonen.


Rollentopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178413
Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=178575


Veel plezier (:

Rumplestiltskin
Ze keek me ongelovig aan. 'U kende mijn vader?' een vaag glimlachje sierde haar gezicht. Ik knikte.
'Ow ja ik kende hem best goed ja, hij kon nooit genoeg krijgen van het stelen, kwam altijd in de problemen en dan kon ik hem weer redden.' ik grinnikte even toen ik weer aan die momenten dacht.
'Heb jij jezelf weer in de problemen gewerkt dearie?' vroeg ik toen ik in zijn cel in de kerker was verschenen.
'Hoe kom je zo makkelijk in deze cel, Regina...' ik liet hem niet uitspreken. 'Ja, Regina heeft het verzegeld met haar sterkste magie die ze kent, maar ik daarin tegen ben sterker dan haar en kan ik elk magie omzeilen.' ik grijnsde waardoor mijn viezige tanden nu zichtbaar waren.
'Je verandert elke dag meer sinds je de dark one bent, je wordt slechter.' de masterthief stond op van de grond, zijn kleding was bevuild en kapot, zijn haar was veelste lang en zat vol met klitten, met magie veranderde zijn bevuilde kleren in die van een graaf en waren zijn haren weer net als vroeger.
'Dat ziet er beter uit.' the masterthief bekeek zichzelf goed zo ver als het kon en keek mij verwonderend aan. 'Dankje!' hij glimlachte van oor tot oor.
'Ben je klaar om te gaan?' hij knikte en we verdwenen.

Linde MasterThief

'Ow ja ik kende hem best goed ja, hij kon nooit genoeg krijgen van het stelen, kwam altijd in de problemen en dan kon ik hem weer redden.'
Ik lachte even, "Ik werk me ook altijd in de problemen..."
Maar al snel verdween mijn lach, "Weet u ook waarom hij me heeft achtergelaten?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Ze lachte. 'Ik werk me ook altijd in de problemen.' zei ze en ik keek haar kalmpjes aan. 'Zoals nu?' zei ik kalm.
'Weet u ook waarom hij me heeft achtergelaten.' zachtjes schudde ik mijn hoofd.
'Nee, ik wist wel dat hij graag wat van de wereld wilde zien, dat hij ook moeite had om zich op een plek te vestigen, wat ik ook wist is dat hij veel van jou en jou moeder hield en jullie nooit zomaar in de steek zou laten.' Ik bleef haar kalm aankijken ik zou willen dat ik het haar kon vertellen, maar ik wist de reden niet.

'Ow Rumple ik zou zo graag naar andere landen willen, wat meer zien van de wereld.' zei hij, ik keek hem verbaasd aan. 'Waarom je vrouw is hoogzwanger, ze kan geen reis aan op dit moment.' zei ik, ik zag dat hij wat treurig keek dat was de laatste tijd wel vaker alsof hij niet zo lekker in zijn vel zat. 'Ja, dat weet ik.' zei hij er klonk verdriet door zijn stem, maar ik wist niet waarom hij zou zijn familie toch niet in de steek laten? hij zou toch niet dezelfde fout maken als ik heb gedaan bij Neal? 'Waar zou je dan heen willen?' hij keek bedenkelijk. 'Nou naar Arendelle, of misschien wel Neverland, Camelot, of of. Ow er is nog zoveel te zien, zoveel en zo weinig tijd.' weer keek ik hem verbaasd aan weinig tijd? 'Hoe bedoel je weinig tijd?' vroeg ik aan hem. Hij keek me stil aan, ik had het gevoel dat hij zijn mond voorbij had gepraat, te veel had gezegd. 'Ow niks, niks bijzonders.'

Raven Mills

Pan glimlachte. 'Heel lief, maar waarschijnlijk stuurt je moeder een vuurbal op ons af.' legde hij uit. 'Odi was er niet bij, maar we zijn niet zo geliefd door de meeste mensen. Dus wij maken in het bos wel wat,'
Toen verdwenen hij en Felix in een soort stofwolk, magie natuurlijk.
'Ze hadden ook best van hier wat eten mee mogen nemen' grinnikte ik. 'Dat was misschien sneller voor ze geweest en aan de andere kant verwacht ik niet dat mijn moeder komt eten, ik kan haar nergens vinden.'
Ik gebruikte wat magie om te kijken waar Pan en Felix waren en besloot een grote kip voor hun neus te toveren dezelfde als op ons buffet. Ik toverde nog snel even de twee extra borden weg en zei 'Eet smakelijk' tegen Odi en Boaz.

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Linde MasterThief
'Zoals nu?' ik lach even, "Nee, dit was eigenlijk volkomen de bedoeling..." deze keer loog ik niet eens.
'Nee, ik wist wel dat hij graag wat van de wereld wilde zien, dat hij ook moeite had om zich op een plek te vestigen, wat ik ook wist is dat hij veel van jou en jou moeder hield en jullie nooit zomaar in de steek zou laten.'
Er komt een vage glimlach op mijn gezicht, "Mijn moeder is ook weg..." zeg ik zacht, ik wist niet eens wie het was... Of dat Rumple het wist...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'Mijn moeder is ook weg...' Ik herinnerde me ineens ja dat haar moeder was overleden toen ze nog maar een paar maanden oud was, heeft hij het haar nooit verteld? Ook al is ze misschien net zoals haar vader ze verdient het wel om te weten! Hoe moet ze er nu achter komen? moet ik het haar vertellen tenminste haar vader zelf kan en zou dat niet doen, ik herinnerde me ook dat hij me ooit vertelde dat hij ziek was. Dat zou toch niet de reden zijn dat hij haar heeft alleen heeft gelaten? ik knikte even. 'Ik uhm, ik dacht dat je vader had verteld wat er met je moeder is gebeurd...' zei ik dan maar zachtjes.
Ik liep de kamer binnen van mijn goede vriend, the masterthief, hij zag er nogal bleek uit en had grote wallen onder zijn ogen. 'Wat is er met jou gebeurd? je ziet er uit als een lijk.' zei ik sarcastisch, hij begon te lachen gelijk gevolgd door een hoest. 'Wat zijn we toch weer lekker aardig, zo ken ik je Rumple.' ik grijnsde en onderzocht hem. 'Maar vertel me wat er is?' hij zuchtte even, en keek me aan zijn eens zo sprankelende ogen, waren nu dof en leeg alsof er geen enkele vreugde meer in hem zat, geen sprankje hoop. 'Ik ben ziek, erg ziek.' zei hij tegen me, ik ging naast hem op bed zitten. 'Is er al een dokter geweest?' vroeg ik, ik wilde hem met mijn magie genezen maar ik wist dat hij daar niet van houdt. 'Ja en die hebben weinig hoop voor me.' ik knikte. 'Ik weet wat je wilt doen Rumple, maar doe het niet alsjeblieft, als mijn tijd is gekomen dan is die gekomen.' zei hij. Verwonderend keek ik hem aan wat zegt hij nu? wat dan over zijn dromen?
Ik dacht na over dat hij misschien daardoor weg is gegaan dat hij de wereld nog wilde zien, voordat hij de aarde voorgoed zou moeten verlaten, maar waarom gaf hij haar geen briefje? of tenminste iets om uit te leggen waarom hij weg is gegaan.
Zou hij nu überhaupt nog wel leven?

Linde MasterThief

'Ik uhm, ik dacht dat je vader had verteld wat er met je moeder is gebeurd...' zei Rumple zacht, ik zag dat hij weer weg was naar 'een andere wereld'.
Ik schudde mijn hoofd toen ik zag dat hij er weer uit was, "Nee..." zei ik zacht, "Nooit..."
Ik vocht tegen mijn tranen, huilen is voor watjes...
"Weet jij wat er gebeurt is?"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Ik zag dat ze vocht tegen haar tranen maar deed net alsof ik het niet zag.
'Weet jij wat er gebeurt is?' Vroeg ze, ik twijfelde of ik het haar moest vertellen, was het wel aan mij? Maar ze verdiende wel de waarheid. 'Goed, je moeder overleed dankzij een van de ridders van the evil queen, je vader probeerde haar te redden maar niks hielp meer. Ze overleed.'

Linde MasterThief

'Goed, je moeder overleed dankzij een van de ridders van the evil queen, je vader probeerde haar te redden maar niks hielp meer. Ze overleed.'
Van woede beet ik hard op mijn lip, auw! Bloed... Mijn hand ging er meteen heen.
"The Evil Queen... Ze krijgt terug van wat ze heeft aangedaan!" zeg ik hatelijk wanneer ik het gezicht van haar voor me zie.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Ze beet hard op haar lip van de woede. Bloed kwam eruit haar lip met mijn magie heelde ik de wond gelijk. 'The Evil Queen...Ze krijgt terug van wat ze heeft aangedaan!' zei ze hatelijk. Ik grijnsde ik mocht haar zo wel, al ben ik er nog niet over eens dat ze hier zomaar binnenkwam ik keek even naar Belle en glimlachte naar haar.'
'Dus nu even over wat jij doet, duidelijk wil je iets hebben.' ik keek haar doordringend aan. 'Wat wil je hebben?'

Linde MasterThief
'Dus nu even over wat jij doet, duidelijk wil je iets hebben.' hij keek me doordringend aan. 'Wat wil je hebben?'
Ik keek hem even aan, "We kwamen hier om geld of iets waardevols te stelen. Mijn huis moet dringend beter worden. Het is verrot en overal zijn gaten..." vertel ik, hopend dat hij niet al te boos word.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
'We kwamen hier om geld of iets waardevols te stelen. Mijn huis moet dringend beter worden. Het is verrot en overal zijn gaten.' zei ze.
'Dus je dacht, laat ik maar eens bij the dark one inbreken en iets gaan stelen? inplaats van om aan te kloppen, te vertellen wie je bent en om hulp te vragen.' vragend keek ik haar aan.

Linde MasterThief
'Dus je dacht, laat ik maar eens bij the dark one inbreken en iets gaan stelen? inplaats van om aan te kloppen, te vertellen wie je bent en om hulp te vragen.'
Ik keek naar beneden, "Ja, dat dacht ik..." zei ik zacht. Ik voelde een golf angst door me heen gaan, daarnet was hij aardig maar ik had gehoord dat hij snel van stemming kon wisselen. Ik hoop dat het niet waar is. "Ik heb geen hulp van anderen nodig om mijn dingen te kunnen doen..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Rumplestiltskin
Ze keek naar beneden. 'Ja, dat dacht ik...' zei ze zacht ik zuchtte even. 'Ik heb geen hulp nodig van andere om mijn dingen te kunnen doen.' ik keek haar aan. 'Je kan wel vragen om iets waarmee je het kan betalen.' ik toverde een mand met goud voor haar. 'Alsjeblieft, goud heb ik genoeg aangezien ik goud zelf spin.' zei ik tegen haar ik deed mijn best om vriendelijk te klinken.

Linde MasterThief
"But Why?"

'Je kan wel vragen om iets waarmee je het kan betalen.' hij toverde een mand met goud. 'Alsjeblieft, goud heb ik genoeg aangezien ik goud zelf spin.'
Ik keek hem dankbaar aan, "Bedankt... Maar waarom?"
De enige keer dat ik hem heb gezien - dat ik me kan herinneren- is dat ik ging stelen. Mooi eerste indruk...

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]