[RPG || 300] Ilvermorny School of Witchcraft and Wizardry || Speeltopic - Speeltopics

AFDELINGEN KENMERKEN • Horned Serpent || The Mind || Het Huis der Geleerden • Wampus || The Body || Het Huis der Strijders • Thunderbird || The Soul || Het Huis der Avonturiers • Pukwudgie || The Heart || Het Huis der Helers Elk huis heeft twee Heads, vergelijkbaar met Prefects, een 7e en een 8e jaars. Dit zijn twee studenten die aan het einde van hun 6e jaar in een huisverkiezing zijn gekozen en deze positie in hun 7e en 8e jaar bezetten. SORTING PROCESS Sorting gebeurt op Ilvermorny op de eerste dag dat alle eerste jaars aankomen op de school. Ze worden verzameld in de ronde ruimte. De oudere jaars verzamelen op het balkon onder de houtsnijwerken van hun huizen. Een voor een worden de kinderen naar voren geroepen om op de Gordiaanse Knoop te gaan staan die in de vloer is getegeld. Een van de houtsnijwerken zal oplichten als het de student claimt. Als meerderen oplichten mag de student kiezen. Zeer zelden gebeurt zelfs dat alle 4 de houtsnijdwerken oplichten. Dit is voor het laatst gebeurt in 1983. Nadat een leerling in een huis is geplaatst, wordt deze meegenomen naar de eetzaal, waar talloze verschillende toverstokken zijn uitgelegd en mogen ze een stok uitzoeken, al zoekt de stok over het algemeen ook hier de tovenaar uit. UNIFORMEN HUISDIEREN Alle uniformen in Ilvermorny zijn hetzelfde, al mogen meisjes in plaats van een lange broek ook een lange rok dragen. Het bestaat uit een blauwe broek met een blauwe bloes en een cranberry rode spencer en blazer met zwarte lakschoenen. Vroeger was ook een cape, bevestigd met een gouden speld van een Gordiaanse Knoop, verplicht, maar deze is nu vervangen door de blazer met gouden knopen in de vorm van deze knoop. Op Ilvermorny zijn ze niet heel kieskeurig als het gaat om huisdieren, er zitten 3 restricties aan: 1. Een huisdier mag met zijn schouders niet groter zijn dan 2 foot[60cm]. 2. Een student moet zijn of haar huisdier zelf in de hand kunnen houden in elke situatie. 3. Elk huisdier wat een docent, Pukwedgie, student, of ander huisdier, iets aandoet, wordt direct uit de school verwijderd en teruggestuurd naar de ouders van de student. ELEKTRONICA Op Ilvermorny is het niet verboden om elektronica bij je te hebben. Laptops en telefoons kunnen tegenwoordig ook opgeladen worden, maar alleen in de bibliotheek en de kamers van de Heads is WiFi aanwezig. Er is geen bereik op Ilvermorny. Sommige docenten accepteren uitgetypte verslagen, maar velen willen nog altijd alles handgeschreven hebben. In geen van de lessen is geoorloofd eletronica bij te hebben. Met Elektronica kom je door een betovering letterlijk het lokaal niet in. De meeste studenten gebruiken hun laptops, als ze dezen hebben, om eens in de week te skypen met hun ouders. Telefoons worden vooral gebruikt als de oudere jaars naar Salem gaan, waar wel bereik en complete WiFi-dekking aanwezig is.

COMMON ROOMS DORMATORIES De 4 Common Rooms, met eraan geschakelde Dormatories, toiletten, en douches, bevinden zich op de eerste etage van het hoofdgebouw, die allemaal sterk zijn gemoderniseerd in de afgelopen jaren, net als eigenlijk het hele kasteel. Aan de westzijde van het gebouw zijn de Common Rooms te vinden van de Horned Serpent en de Wampus. De oostvleugel bevat de Common Rooms van de Thunderbird en de Pukwedgie. In de Common Rooms trappen geschakeld die lopen naar de Dormatories op de bovenste verdieping en deuren naar toiletten en douches. Vanuit de Common Room ga je via een trap naar een lange gang met deuren, een voor de jongens en een voor de meisjes, die allemaal leiden naar kamers die door 2 leerlingen worden gedeeld. VAKKEN SPORTEN Elke student van Ilvermorny moet aan het einde van het 4e jaar een vakkenpakket kiezen voor de laatste 4 schooljaren. Hierin zijn sommige vakken verplicht en mag tussen de andere vakken gekozen worden. Een vakkenpakket moet bestaan uit alle verplichte vakken samen met minimaal 3 en maximaal 5 keuzevakken, waarbij Creative Studies, Sports, en Languages niet mogen worden gecombineerd. Elk vak moet worden gehaald met een 6 of hoger gemiddeld, of de student moet het laten vallen voor het begin van het 8e jaar. Verplichte vakken Charms Potions History of Magic Transfiguration Social and Science Studies [Dit vak beslaat veel 'algemene kennis' uit zowel de No-Maj als de Magical World op Sociaal, Economisch, en Wetenschappelijk vlak] Defence against the Dark Arts American Sign Language [Dit vak is verplicht voor alle eerste jaars, en een keuze vak voor alle hogere jaren, maar telt niet voor de 3 tot 5 keuzenvakken. Het is een vervanging voor vlieglessen en gekozen om alle leerlingen zich thuis te laten voelen op school] Keuze vakken Astronomy Herbology Alchemy Arithmancy Care of Magical Creatures Divination Magical Theory Creative Studies [Hieronder vallen Glee Club, Muziek, Tekenen, Dansen, en Handarbeid] Sports [Hierbij kiest een student voor American Football, Cheerleading, Zwemmen, Ijshockey, of Baseball/Softball. Quidditch werd vroeger ook gespeeld, maar is jaren geleden uit de gratie geraakt en werd vervangen door American Football en Ijshockey. Ilvermorny doet mee in de competitie voor normale Middle en High Schools en mogen ook geen magie gebruiken tijden Sports] Languages[Hier leren studenten Frans, Spaans, Portugees, en Deens] Vroeger waren er ook lessen in Voodoo en Native American Magic, maar daar zijn op dit moment geen docenten voor te vinden. ROOSTER 6e Jaar 7e Jaar 8e Jaar DE SCHOOL LIGGING Door de jaren heen is het Landhuis van de familie uitgegroeid tot de proporties van een kasteel om alle studenten en faciliteiten te herbergen. Toch is de originele opzet van een Engels landhuis nog duidelijk zichtbaar. Bij de ingang staan twee grote beelden van de oprichters die waken over twee grote deuren die openen in een grote hoge ronde ruimte met een glas in lood rozet als dak. In deze hal hangen 4 groten houtsnijwerken van de dieren van elk van de huizen en een balkon die rond de eerste verdieping loopt. 3 kleinere deuren leiden de studenten naar een eetzaal, een studiezaal, en het trappenhuis met aanliggende gangen naar de keukens en de docentenvertrekken. Op de eerste etage liggen de Common Rooms en Dormatories van de huizen. Ondergrondse gangen leiden de leerlingen naar de twee bijgebouwen binnen de kasteelmuren die de klaslokalen bevatten. Voor de leerlingen is er weinig te vinden in de omgeving van het kasteel behalve een onherbergzaam bergachtig gebied. Een jaar of 100 geleden hebben een aantal ambitieuze leerlingen hier een oplossing op bedacht gebaseerd op het Floo Network in de UK: Een magische verbinding naar het stadje Salem, waar de magische gemeenschap van de USA nog altijd sterke banden mee heeft. Het begon als een geheime passage om als oudere jaars door weg te glippen om wat lol te maken. Inmiddels mogen de hoogste 3 jaren in de weekenden naar Salem, en mag ook jaar 5 op enkele begeleide tripjes naar het dorp door het jaar heen. Het kasteel is een ommuurd gebied met 3 gebouwen, bovenop Mount Greylock. Het Hoofdgebouw is het originele Landhuis van de familie, waarin alles is begonnen. Een ondergrondse gang loopt richting het westen naar een gebouw waarin de praktische vakken worden gegeven. Een ondergrondse gang loopt richting het oosten naar een gebouw waarin de theoretische vakken worden gegeven.

---

ROLLEN


SPORTTEAMS

---

REGELS - Minimaal 300 woorden per post, exclusief naam, foto, etc. Zo moeilijk is dat niet. - Schrijf alsjeblieft met hoofdletters, leestekens, en redelijke grammatica en spelling. Fouten kunnen gemaakt worden, maar het moet niet hinderlijk zijn voor de leesbaarheid. - Gebruik haakjes voor OOC [] {} () - -. - Hou het REALISTISCH!!! Niemand is perfect, niemand kan alles, iedereen maakt fouten, heeft problemen, en slechte dagen. - Laat het alsjeblieft weten als je langer dan een week niet kan reageren. - Reserveringen blijven 72uur staan. Een rol blijft een reservering tot deze COMPLEET is ingevuld. - Geen Mary Sue's (perfecte personages) - Geef graag username verandingen door - Speel niet voor anderen. Dit is zeer hinderlijk en asociaal. - 16+ is toegestaan. Als je 16+ schrijft, of iets anders wat mogelijk een trigger kan zijn voor anderen, zet het onder een spoiler en geef bovenaan de post aan waarom het gaat: sex, drugs, selfharm, eetstoornis, etc. - Respecteer elkaar en druk je ideeën niet door op anderen. - Alleen PeterMaximoff maakt nieuwe topics aan. Bij het breken van een regel volgt een waarschuwing. Na 2 waarschuwingen lig je er zonder pardon uit.

TOPICS • Rollentopic • Praatttopic • Speeltopic • Praattopic 2 Lay-out door FeorgeWeasley

---

Het is de eerste maandag van September. De afgelopen week zijn de studenten aangekomen op school en vanavond wordt het schooljaar ingeluid met een groots diner, waarbij de huizen aan hun eigen tafel behoren te zitten, gevolgd door een traditioneel bal. Vandaag zijn er dan ook nog geen lessen, dezen beginnen morgenochtend. Het is op dit moment 15.00, en de studenten worden om 17.15 precies aan het diner verwacht. Tot deze tijd zijn studenten vrij om zich te bewegen door het kasteel, en de oudere jaars staan vrij om tot 17.00 in Salem te zijn, voor het uitzoeken van balkleding en het bijpraten met vrienden. Natuurlijk niet onder het genot van alcohol, gezien ook in de magische gemeenschap de leeftijd van 21 wordt aangehouden.

[ bericht aangepast op 8 juli 2016 - 21:36 ]

---

Bowties were never Cooler

---

|| In Salem right now. Again. ||

---

---

Ik wilde net mij omdraaien en weglopen, maar Jake krabbelde al overeind en greep mijn pols zachtjes vast waardoor ik absurd stilstond.
'Aiden? Waarom denk je dat ik je er niet bij zou willen? Heb ik iets verkeerd gezegd? Hé, het spijt me Aiden, al ik je gekwets heb...'
Ik keek weg en beet even zachtjes op mijn lip. Het is niet dat ik bang ben voor hem: deze jongen zet mij continu voor schut met al zijn grappen en dat irriteert mij simpelweg. En hij staat al ver boven mij, waarom zou hij in Merlins name met mij om willen gaan?
'Het zou fijn zijn als je met ons mee zou gaan, maar ik begrijp als je liever hebt van niet.'
'Great! We zijn allemaal vrienden, let's go!' Ophelia keek ons enthousiast aan voordat ze een arm door die van mij haakte waar ik ietwat van schrok. Maar ze keek mij simpelweg met een glimlach aan. Ik wilde mijn hoofd schudden en zeggen dat ze mij niet mee hoeven te nemen, maar geen een woord verliet mijn mond. En zo trok Ophelia ons mee, richting Salem.

Ongeveer tien minuten later stonden we in Salem. Toen ik hier eerst was, waren er nog niet zo veel studenten. Nu was het erg druk geworden, wat mij zenuwachtig maakte. dit zijn wel heel veel mensen bij elkaar.
'Ik weet dat ik al een jurk heb, maar deze moet ik echt hebben,' hoorde ik Ophelia plotseling vragen. Ik keek haar weer aan en zag haar naar een lange, witte jurk staren voordat ze gebaarde dat we naar binnen moesten komen. Langzaam schuifelen ik richting de winkel toe en staarde naar de etalage van de kleren winkel. Er hingen allemaal kleren van zwart tot wit en van lang en dicht tot jurken die op badpakken leken. Mijn ogen vielen op de aantal pakken die erbij stonden. De eerste trok mijn aandacht, evenals de tweede die er vlak naast stond. Maar al gauw scheurde ik mijn blik van de etalage en liep met een kleine zucht de twee achterna. Ik doe wel een vest met een simpele broek aan. Aan wie probeer ik hier mijzelf te laten zien? Dit is gekkenwerk.

---

"people who are more socially awkward tend to be more loyal to friends and faithful in relationships."

---

---

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

JACOB HEATH NEWMAN
WHAMPUS , 17, YEAR 7 , MUDBLOOD , TALKING WITH OPHELIA AND AIDEN

---

Ophelia wist haar hand op mijn bovenarm te leggen als teken dat ze me steunde wat me even zacht deed glimlachen. Haar woorden kwamen dan ook net op tijd gezien Aiden niets tegen me terug zei. "Great! We zijn allemaal vrienden, let's go!" zei ze waarna ze vervolgens haar arm in deze van Aiden haakte en de jongens als het ware meesleurde. Het zich was grappig om te zien en ik volgde de twee dan ook richting Salem. Een trip naar de stad was altijd leuk en via de 'nietzogeheimemaargeheimeroute' duurde het amper 10 minuten voor we er waren. De stad was druk met leerlingen en ook gewone mensen, dus dit is het moment om zo onopvallend mogelijk te zijn. Overal waren studenten te vinden, op straat in de winkels zelfs in de bars waar ze hun best deden om toch een butterbeer te kunnen bemachtigen, ondanks de alcoholwet hier in Amerika. Het was geweldig. Ook de geur die hier rondging had iets speciaals. Licht kruidig, maar spicy en het kwam van één van die voedselstandjes die er stond. "Oph, daar moeten we echt eens langs." glimlachte ik. "Heb je ook trek Aiden?" vroeg ik de jongen iets stiller, maar keek hem vriendelijk aan waarna we haast door Ophelia een kledingszaakje ingesleurd werden vol met avondkledij. Het was dan ook erg druk en Oph wist meteen wat ze wilde hebben. Ze nam mijn arm en tikte op de etalageruit waar een mooie lange witte jurk gepresenteerd stond. Het meisje stond er ademloos naar te kijken en was haast gehypnotiseerd door het stukje stof. Ik vond het wel mooi, maar snapte niet echt wat vrouwen zagen in jurken.
"Ik weet dat ik al een jurk heb, maar deze moet ik echt hebben." Gebaarde Oph stilletjes en ik zag wel dat ze stond te popelen om naar binnen te kunnen dus nam ik haar mee de winkel in en zag dat Aiden volgde. "Ga je jurk maar halen, voordat iemand anders hem heeft." knipoogde ik naar haar en liet haar los waardoor ik wat bij Aiden liep. De jongen keek geïnteresseerd naar enkele pakken, maar leek zijn gedachten weg te schudden en liep verder waardoor ik de jongen bedenkelijk bekeek. Er was toch iets héél vaags aan die kerel.
"Je zou die eerste eens moeten passen, ziet er wel cool uit." stelde ik voor aan de jongen. "Zal je vast wel goed staan'

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

HALF-BLOOD || PUKWUDGIE || ICEHOCKEY ATTACKER || IN SALEM || TALKING WITH ARES

---

---

'Ares lachte om haar cheesy, flirterige zin en gaf haar een zachte duw. 'Als dat is wat je wil, kan ik je dat gerust geven.'       'Oooh, I know you do,' kwam er grinnikend over haar lippen, waarna ze hem een plagerige kus op zijn wang gaf.       Niet veel later kwamen ze aan bij een klein cafeetje. Hij gaf haar een klapje op haar billen. 'He!' protesteerde ze. 'Handjes thuis!' Ze stak haar tong naar hem uit. 'Anders zal ik ook aan jouw mooie billen moeten zitten.' Al wist Naya wel zeker dat hij dat totaal niet erg zou vinden, hem kennende.       Een tevreden glimlach verscheen op haar gezicht bij het zien van het tafeltje, gezien die bij het raam stond en ze hield wel van mensen kijken.       'Zo jammer van die eenentwintig plus wet.'       'Hmm,' antwoordde ze mysterieus. Veel meer kon ze op dat moment niet echt zeggen, gezien de serveerster langs kwam en hun cola en appeltaart bracht. 'Ooh, je kent me zo goed,' lachte ze, doelend op de extra grote stukken appeltaart. 'Anyway, mijn onschuldige Ares, waarvoor denk je dat fake ID's bestaan?' Haar mondhoeken krulden lichtelijk omhoog en ze rommelde even in haar tas, om haar fake ID te voorschijn te halen. Ze schoof het over de tafel richting Ares. 'Hebben die Transfiguration lessen toch nog nut.' Ze had het vorig schooljaar een keer gemaakt, met behulp van een achtstejaars student en oude identiteitskaart. Thuis-thuis kon ze het niet echt maken, gezien ze hun toverstokken niet mee naar huis mochten nemen. Ze kon natuurlijk ook in de muggle-wereld een mens laten maken, maar ze had hier wat meer vertrouwen in, al lette ze er wel op dat ze het niet in wizard-bars gebruikten.       'Als je nou heel lief bent voor mij, dan kan ik misschien, héél misschien, ook wel eentje voor jou regelen,' knipoogde ze.       .

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

---

Zed moest nog een vlinderdas kopen. Salem had vele winkeltjes dus we zouden die vast wel ergens kunnen scoren. Ons plan was om eerst even rond te lopen in het dorpje. Maar na een tijdje waren we nog steeds niet echt boeiende mensen tegen gekomen en dus haalde Zed me over om naar het cafe te gaan. Wat me eigenlijk wel een goed plan leek. Daar waren altijd wel mensen van school aan het chillen. Daar aangekomen bestelde Zed twee boterbiertjes voor ons en we ploften neer wat op wat stoelen in een hoekje.
"Misschien ga ik dan wel stag." zei Zed en hij zuchtte.
"Dat is eigenijk helemaal niet zo'n slecht plan." zei ik. Ik nam een slok van mijn boterbier en begon even na te denken. Als ik alleen zou gaan, zou ik al mijn opties open hebben. Met een date zouden andere meisjes denken dat ik mezelf gebonden had, en als er een ding was wat ik niet deed, dan was het wel mezelf binden. "Misschien volg ik je voorbeeld wel." zei ik, terwijl ik verder dacht over alle opties. Wat een goed plan van Zed.

Niet lang daarna voegde Flora zich bij ons. Een meisje van Thunderbird met bruin haar.
"Hey guys," zei ze vrolijk "Mag ik erbij komen zitten? Ik kan echt geen jurk meer zien zolang het bal nog niet begonnen is."
Om die opmerking van haar moest ik grijnzen. "Natuurlijk mag je erbij komen zitten." zei ik met een glimlach op mijn gezicht.
Niet veel later had iemand anders ook behoefte aan mannelijk gezelschap.
"Hoi," Cameron voegde zich ook bij ons. "Blijkbaar is het niet eens gewenst meer om buiten te drinken."
Heel even dacht ik na over die opmerking, hoezo mocht ze buiten niet meer drinken? Maar ik besloot er niet naar te vragen.
"Gelukkig ben je bij ons altijd welkom." zei ik, kwam dat een beetje te glad over? Misschien... maar wat maakte het uit. "Ben jij net zoals Flora helemaal klaar met jurken shoppen?" vroeg ik haar om vervolgens mijn blik op Flora te laten rusten.

---

[ bericht aangepast op 18 juli 2016 - 13:00 ]

OPHELIA SADIE FISHER

SEVENTEEN || YEAR SEVEN || HALF-BLOOD || HORNED SERPENT || IN SALEM || WITH JACOB AND AIDEN

"Ik weet dat ik al een jurk heb, maar deze moet ik echt hebben." Ophelia gebaarde dat ze graag naar binnen wilde en Jake nam haar mee.
"Ga je jurk maar halen, voordat iemand anders hem heeft." Jake knipoogde naar haar.
Ophelia knikte gretig. "Ja!" zei ze. "Ik zie jullie zometeen en dan als jullie dan even willen zeggen hoe hij me staat?"
De winkel was vrij druk, maar Ophelia liep gelijk naar de jurk toe, voor zo ver zij kon zien was het het enige exemplaar in de winkel. De jurk leek erg veel op een jurk die haar moeder aanhad toen ze trouwde met haar vader. Het was een niet-traditionele trouwerij in het bos vlakbij hun oude huis in Saint John, New Brunswick. Ze kon vroeger uren kijken naar de foto's van die dag en had een voorliefde voor die jurk ontwikkeld. Nu had ze eindelijk een jurk gevonden precies zoals die van haar moeder.
Ze zag hoe Aiden naar de pakken aan de andere kan van de winkel stond te kijken en er een beetje naartoe liep. Jake liep met hem mee.
Ophelia vroeg aan een meisje dat in de winkel werkte of ze de jurk kon passen en twee minuten later liep ze dolgelukkig het pashokje in. De jurk was super zacht en voelde geweldig op haar huid. Ze draaide een rondje, zodat ze zichzelf en de jurk van alle kon bekijken. De jurk complimenteerde haar gebruinde huid en ze raakte gelijk enthousiast. Inwendig wilde ze wel springen.
Snel rende ze het pashokje uit op blote voeten. De jurk zweefde achter haar terwijl ze een weg door de winkel baande, op zoek naar Jake en Aiden.
Ze zag ze staan bij de pakken. "Jakey, kijk!" riep ze. Ophelia draaide een rondje, met de breedste glimlach die ze ooit had gedragen. Ze spreidde haar armen zodat ze het des te beter konden zien en beoordelen.
"Dus, wat vinden jullie?" vroeg ze afwachtend. Ze draaide naar de spiegel die naast haar stond. "Ik zie namelijk al heel de outfit compleet voor me en ik ben nu gelijk helemaal enthousiast, oke, don't mind me!"

[ bericht aangepast op 18 juli 2016 - 18:19 ]

---

If you don't do stupid things whilst your young - you have nothing to laugh about when you're old

---

|| In Salem right now. Again. ||

---

---

'Ga je jurk maar halen, voordat iemand anders hem heeft.'
Ophelia leek blij te zijn met haar antwoord want ze riep al meteen 'ja' en zag er ook zeer enthousiast uit.
'Ik zie jullie zometeen en dan als jullie dan even willen zeggen hoe hij me staat?'
Ik had het niet eens door dat Ophelia al de winkel ingered had en wierp nog een blik naar de etalage waar de aantal pakken stond tot ik Jacob naast mij hoorde waardoor ik hem ietwat geschrokken aankeek. Sinds wanneer stond hij naast mij?
'Je zou die eerste eens moeten passen, ziet er wel cool uit. Zal je vast wel goed staan'
Ik schudde met mijn hoofd en liep van de etalage weg om de winkel in te lopen.
'Nee- nee..' murmelde ik maar en duwde mijn handen terug in mijn broek waar ik een aantal galleons voelde en beet vervolgens zachtjes op mijn lip.
'Ik heb geen geld en- ik weet al wat ik aan ga doen,' zei ik en liet mijn ogen even op de kleding gaan die ik momenteel aan had. er was nog een vreemde, oranje vlek op mijn shirt. Van wat zou dat nou kunnen zijn? Ja, iedereen met een verstand zou iets beters vinden, of een nieuwe shirt als je geen pak zou willen dragen. En ik draag simpelweg een shirt die ik al lager gedragen heb dan de gemiddelde mensen op Ilvermorny. Maar ik wil gewoon niet opvallen. En ook al Is de avond verplicht, ik ga gewoon in een hoekje zitten en wachten tot alles voorbij is aangezien mijn enige "vrienden" zeer waarschijnlijk met hun dates komen.. hopelijk niet allemaal.
Alsnog kon ik het niet laten en wierp nog een blik naar de pak toen. Als ik deze vanavond zou dragen.. zou ik dan op kunnen vallen bij die ene persoon uit mijn veels te korte vriendenlijst wiens naam ik niet eens durf op te noemen?
'Jakey, kijk! Dus, wat vinden jullie?' Ophelia is nu al klaar? Ik keek naar haar om en zag haar al met haar lange, witte jurk staan.
'Ik zie namelijk al heel de outfit compleet voor me en ik ben nu gelijk helemaal enthousiast, oke, don't mind me!'
Ik perste een klein glimlachje tevoorschijn en knikte vervolgens zachtjes met mijn hoofd. Tenminste is iemand hier enthousiast.

---

"people who are more socially awkward tend to be more loyal to friends and faithful in relationships."

---

---

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

ZED BALTHAZAR VAUGHN • Horned Serpent • 8th year • Muggleborn • American Football • Running back • Salem • Drinking butterbeer with Chuck, Flora and Cameron • Met een lach bracht ik mijn glas naar mijn lippen, tevreden over het alternatieve plan voor wanneer we geen date zouden hebben. Ook Chuck leek het geen slecht idee te vinden en gezien we uit hetzelfde hout geschapen waren kon ik me wel voorstellen wat hij dacht; zo houden we de opties open. Echter bleek daarna al snel dat het alternatieve plan naar alle waarschijnlijkheid opzij kon worden geschoven toen Flora bij onze tafel kwam zitten. De praatgraage brunette lichtte ons direct in over haar verschrikkelijke shopervaring van die dag wat een glimlach van me ontlokte; weer een stereotype dat bevestigd werd. Chuck beantwoordde Flora's vraag al waardoor ik een stoel naast me naar achteren schoof zodat ze kon gaan zitten. "Heb je ondanks die ellendige uren wel een jurk gevonden?" vroeg ik aan haar terwijl ik bedacht hoe ik het voor elkaar kon krijgen om erachter te komen of ze al een date had. Het geluk was met ons bleek toen ook Cameron zich bij ons voegde. De blondine was een goede vriendin van me maar ook niet meer dan dat. Desalniettemin leek het me ook wel erg leuk om met haar naar het bal te gaan. Ach, ik liet Chuck zijn gang wel gaan, die jongen was erg goed met woorden terwijl ik een wat afwachtendere aanpak had. Een lach stond op mijn lippen toen ik haar hoorde klagen over het feit dat ze buiten niet mocht drinken. "Nou dan heb je geluk dat hier nog een plekje vrij is," sprak ik met een glimlach en keek even rond in de kroeg. "Zeg, waar zijn jullie dates eigenlijk?" Van binnen klopte ik mezelf op mijn borst, smooth Zed, heel smooth.

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Naam:Floramaria Amara Sandoval-Valdez .

---

---

Ik kreeg een grijns toegeworpen van Chuck toegeworpen.
"Natuurlijk mag je erbij komen zitten." zei hij met een glimlach op mijn gezicht. Ik ging met een glimlach zitten en zette mijn butterbeer op tafel. Nu pas merkte ik hoe erg rustig het hier was, zonder een groep gillende schoolmeisjes om mij heen. Gelukkig was lang niet iedereen zo bij ons op school, maar helaas was het wel de groep geweest waar ik mee opgescheept had gezeten.
"Heb je ondanks die ellendige uren wel een jurk gevonden?" vroeg Chuck en ik knikte. Het zou misschien niet de meest bijzondere of mooie jurk, maar het was een jurk en ik paste hem. ik was aardig tevreden. Het was toch niet alsof ik een date had waar ik indruk op moest maken.
"Hoi," hoorde ik naast mij en ik keek opzij, om Cameron te zien. "Blijkbaar is het niet eens gewenst meer om buiten te drinken."
"Gelukkig ben je bij ons altijd welkom."
"Nou dan heb je geluk dat hier nog een plekje vrij is," spraken Zed en Chuck nog net niet in koor. Blijkbaar maakte de blondine flink wat indruk waar ze ook ging. Ik kende Cameron natuurlijk omdat we beide aardig enthousiaste Thunderbirds waen en voor mijn gevoel hadden we het altijd wel goed kunnen vinden. Echter had ik sinds het ongeval met de weerwolf beet iedereen zo ver mogelijk van mij vandaan gehouden. nog steeds soms, zeker als de volle maan in de buurt kwam. Ik had geen idee waar ik nu stond bij deze mensen, dus ik was allang blij dat ik er nog random bij kon gaan zitten.
"Ben jij net zoals Flora helemaal klaar met jurken shoppen?" vroeg Chuck aan Cameron, daarna keek hij naar mij.Ik schrok op uit mijn gedachte, maar toen er tot mij doordrong wat hij aan Cameron gevraagd had lachte ik even zacht om zijn opmerking.
"Zeg, waar zijn jullie dates eigenlijk?" vroeg Chuck.
"Ik kan hetzelfde aan jullie vragen," zei ik met een glimlach. "Om eerlijk te zijn heb ik geen idee waar mijn date is, of wie het is, en ik heb het vage vermoeden dat hij het ook niet weet, aangezien ik nog geen date heb." Ik zuchtte. Het leek mij niet super erg om alleen naar het bal te gaan, of met een paar andere meiden, maar het leek mij gewoon vreselijk om tussen al die 'stelletjes' alleen te staan en niemand te hebben om mee te dansen.
"Met wie gaan jullie dan naar het bal?" vroeg ik daarna om de jongens met een nieuwsgierige blik aan te kijken. Ik en subtiel kende elkaar niet heel goed.

---

We've lived in the shadows for far too long.

Naam:Sebastian King.

---

---

'Je weet tegen wie je het hebt, toch? Ivy Liberty draagt geen doorsnee jurken,'' zei mijn beste vriendin vrolijk. Ik kende Ivy ook niet anders. Altijd pronken, altijd ijdel, maar ik had mijn beste vriendin ook niet anders gewild om heel eerlijk te zijn. Iemand die zichzel overal boven uit wilde laten steken. Mijn tante zei altijd dat je niemand proper liefde kon geven voor de rest van je leven voordat je van jezelf leerde houden. De les had Ivy misschien iets te letterlijk genomen, maar ondanks vond ik haar geweldig. Ik kon het dan ook niet laten om lachend mijn hoofd te schudden terwijl ik werd meegetrokken door het meisje naar een winkel met jurken die wat meer bij Ivy leken te passen. Ik groette de verkoopster en liep achter Ivy aan de winkel door. Ze liet mijn hand pas los toen ze haar hand nodig had om door de rekken te zoeken en jurken uit te kiezen. Ik kon het niet laten om even te fronsen naar onze handen, maar haalde mijn schouders op. Misschien verat ze in haar enthousiasme los te laten.
'Ik zoek een jurk waarnaast alle andere jurken hun glans verliezen,'' zei ze. De twinkeling in haar ogen was onmisbaar tewijl ze jurken uitkoos en naar de pashokjes liep. ik moest eerlijk toegeven dat ik de zwarte jurk met glisters niet heel mooi vond, net zolas de goudkleurige. De rode vond ik Ivy prachtig staan en de paarse ook wel. Alle vier waren ze erg Ivy-achtig, maar ik wist het toch niet helemaal. Het was het gewoon allemaal net niet voor mijn gevoel, behalve de rode, die stond haar prachtig. Toch wees ik Casual naar de andere kant van het winkeltje naar een Zwart met witte glister jurk.
"Zou je die anders willen passen, speciaal voor mij?" vroeg ik met een pruillipje. Ergens wilde ik ook wel dat Ivy gewoon een simpele jurk zou passen, misschien en hele donker blauwe, of een heel donker groene, misschien zeelfs wit of grijs. ik wist niet waarom, maar ik persoonlijk had echt iets voor simpele jurken. Die grote aparte dingen leidde veel te veel af van een meisje haar ogen.Ach, wie was ik om daarover te oordelen. "Maar anders zou ik duidelijk voor de rode gaan."

Naam: Alexia Aurora Smith .

---

---

"Ze staan je allemaal prachtig, Lexa. De een nog mooier dan de ander." hoorde ik hem mompelen. Ik keek mezelf aan in de spiegel die ik gebruikte om mijn haar te doen. Daarna keek ik naar Mason in de spiegel. Ik was nooit goed geweest in complimentjes aanvaarden, maar om zoiets van Mason te horen was zelfs nog even net iets anders dan een gewoon complimentjes. Ik haalde mijn schouders op.
"Valt wel mee," mompelde ik. Mijn haar zat onderhand terug in een staart en de jurk met bloemen hing nog steeds apart. Ik vond hem heel erg mooi moest ik erlijk bekennen. Ik voelde mij er ook net iets mooier in dan dat ik mij normaal voelde. Ik wist dat ik nooit een Shanaya, of een Cameron, of een Ophilia zou zijn. Tegen hun keek ik om eerlijk te zijn op, dat waren het soort meiden die volgens mij mooi waren. Niet dat ik het als een soort wedstrijd zag. Ik merkte het gewoon op dit soort momenten als ik Mason niet geloofde wanneer hij zei dat de ene jurk mij nog mooier stond als de ander. Ik zag in de spiegel hoe hij een rode jurk uit een rekje pakte en ik draaide mij langzaam om. Hij gaf mij de jurk aan.
"Wil je deze proberen? Anders moet je die met bloemetjes doen. Die staat je prachtig en je kan erin bewegen." zei hij.
Ik pakte de jurk een en bekeek hem even terwijl hij met een scheve grijns zijn hand door zijn haar haalde. Ik lachte zacht terwijl ik weer in het pashokje verdween.
"Weet je, ik zou het toch veel meer waarderen als dit soort dingen niet gepaard gingen met aan andere tafels eten," gaf ik toe vanuit het pashokje. "Ook, denk je dat ik hakken aan zou moeten voor vanavond? Als in, hoge hakken, ik zou daar echt niet proper op kunnen dansen." Ik liep het pashokje uit en keek Mason met een kleine glimlach aan.
"En, wat vind je?"

---

We've lived in the shadows for far too long.

I V Y       A U R É L I E       L I B E R T Y
Horned Serpent | Eightteen | 8th year | Halfblood | Head Cheerleader | In Salem with Sebastian

Ik keek Sebastian afwachtend aan. Hij had zonder te zuchten of te zeuren, geduldig gewacht tot ik elke jurk had aangetrokken. Ik kon het enorm waarderen dat mijn beste vriend zo geduldig was en er geen moeite mee had om met mij mee te zoeken naar een baljurk. Ik wist dat veel mensen me ijdel vonden door de tijd die ik aan winkelen besteedde, maar zij begrepen me niet zoals Seb dat deed. Hij wist hoe belangrijk het voor me was om er goed uit te zien, alleen dan kon ik me goed voelen over mezelf.
Nonchalant wees hij toen naar de andere kant van de winkel. Ik volgde met mijn ogen de richting waarin hij wees en zag dat hij richting een zwart met witte jurk wees.
'Zou je die anders willen passen, speciaal voor mij?' vroeg hij toen, met een pruillip. Ik moest lachen om zijn smekende uitstraling. Hij wist dat hij niet hoefde te smeken, ik zou alles voor hem doen, dat wist hij. Toch kon ik het wel waarderen dat hij het zo lief vroeg.
'Maar anders zou ik duidelijk voor de rode gaan,' zei hij toen.
Zonder ook maar een moment te twijfelen, liep ik naar de jurk toe die Sebastian had aangewezen.
'Je hoeft het maar te vragen, Seb. Ik pas alle jurken die jou mooi lijken. Je moet wel een beetje inspraak krijgen als je met mij naar het bal gaat natuurlijk,' zei ik vrolijk, waarna ik het pashokje weer indook en de zwarte glitterjurk verwisselde voor de jurk die mijn beste vriend had uitgekozen.
De stof voelde heerlijk aan over mijn huid en de strakke bovenkant van de jurk, viel perfect over mijn rondingen. Op de een of andere manier was de jurk qua maat perfect voor me. Toen ik het hokje even later uitkwam, wist ik zeker dat aan mijn glimlach te zien was wat ik van de jurk vond.
Het enige wat ik belangrijker vond dan mijn eigen mening, was die van Sebastian. Met een brede glimlach keek ik hem aan.
'Wat vind je, Seb?' vroeg ik hem, met een flirterige ondertoon in mijn stem.

Falling in love with yourself first doesn't make you selfish or vain, it makes you indestructable

[ bericht aangepast op 20 juli 2016 - 21:58 ]

---

I was an angel living in the garden of evil

MARA THATCHER • Wompus • 7th year • Pureblood • Icehockey • Right wing • Salem • Shopping with Mike • Met een lach keek ik de jongen aan terwijl mijn ogen langs de verschillende pakken gleden die in de winkel hingen. Ik probeerde niet te veel aandacht te besteden aan zijn opmerking over de chocokikkers hoewel dat eigenlijk tevergeefs was; ik was verbaasd dat hij zoiets wist aangezien we naast de bijlessen die hij me gaf eigenlijk niet veel met elkaar omgingen. Het was een plezierige ontdekking waardoor ik nog meer enthousiasme naar de avond uitkeek. De das die Mike aanwees was geheel toevallig bijna dezelfde kleur als mijn jurk, tenminste de kleur die ik dacht dat de jurk was. "Die is prima hoor," bevestigde ik hem en hoewel ik het heel attent van hem vond hoopte ik dat hij er niet te veel geld aan uit zou geven. "Zal ik anders de helft mee betalen?" Stelde ik voor terwijl ik hem aankeek. Hij was een stuk groter dan ik was waardoor mijn blik omhoog was gericht. "Ik bedoel; je wilde eigenlijk niet gaan en nu moet je ook nog een pak betalen.." Zijn antwoord op mijn vraag op wat ik kon doen liet me lachen. Ja. Ik had inderdaad nog wel wat ideetjes om hem eens wat losser te laten worden. Mijn blik was weer op hem gericht terwijl ik hem in me op nam en mijn arm door de zijne heen haakte en hem een glimlach toewierp. "Laat me eens denken.. Kun je dansen?" Zelf was ik dol op dansen hoewel men niet bepaald kon zeggen dat ik er veel talent voor had. Zoals in veel dingen vond ik het heel leuk en was ik er erg enthousiast over maar om nou te zeggen dat ik er goed in was.. Meh. Terwijl ik nogmaals even de winkel doorkeek haalde ik even een hand door mijn haren om vervolgens een vraag te stellen die al even door mijn hoofd spookte. "Hoezo heb je eigenlijk niemand meegevraagd? Niemand op het oog of hou je er echt helemaal niet van?"

[ bericht aangepast op 20 juli 2016 - 23:16 ]

---

When time and life shook hands and said goodbye.

Het was niet zo dat ik altijd een hete brok was. Als het echt koud genoeg was in de winter, dan kon ik ook prima een koukleum zijn, maar niet bij deze temperaturen. En ach, wat maakte het uit? De ene had het nu eenmaal wat makkelijker warm dan de ander. En hoewel ik nog wel een paar heel goeie trucjes kende om te overleven in de kou, hield ik ze toch liever voor mezelf. Ik had dan ook helemaal geen idee wat hij ervan zou denken.
In m'n hoofd lukte het echter nog steeds niet om bij 'nette, formele kleding' enkel een jurk in te beelden. Aan de andere kant, ik wist dat ik Paco toch beter te vriend kon houden dit jaar. Het zou een lastig jaar worden als je niet kon opschieten met je kamergenoot en collega-Head, zeker als je dingen wilde leren van hem. Ik hield dus maar wijselijk m'n mond en liet me meeslepen, de winkel in. "Ik hoef ook geen rozen, laat ze maar aan de struik hangen, dan verwelken ze ook niet zo rap." Kwam de nogal droge opmerking terug toen hij vertelde dat Head zijn niet over rozen ging.
Even keek ik hem grinnikend aan toen hij vertelde dat hij niet bepaald een broer had. "Ik weet nu niet of ik medelijden met je moet hebben omdat je het alleen moest redden met allemaal vrouwen, of juist bewondering, dat je het hebt kunnen uithouden zonder mannelijke steun." Bij ons thuis was er altijd een zeker evenwicht geweest in de verhoudingen tussen mannelijk en vrouwelijk, dus had geen van ons een eenzame veldslag moeten leveren tegen het andere geslacht, om het even zo uit te drukken.
Rustig zocht ik even tussen de jurken. Er was niet zo meteen iets dat m'n aandacht trok. Ja, rode jurken, maar die vloekten nu eenmaal enorm met m'n haar, dus daar bleef ik mooi uit de buurt. Geen haar op m'n hoofd dat eraan dacht om het te verven enkel en alleen om een rode jurk aan te kunnen. Er waren andere kleuren zat. Even keek ik op toen Paco met een aantal zwarte jurken kwam aanzetten. Ingetogen was inderdaad wel van de orde en ik wilde er een opmerking uitgooien, maar hield wijselijk m'n mond. Hij was zo vriendelijk om me te helpen, het zou niet echt lief van me zijn om nu rare opmerkingen te gaan maken. "Is dat niet een beetje donker voor een schoolbal?" Vroeg ik, terwijl ik de jurken bekeek. Die met de vleugeltjes was wel leuk, maar niet helemaal mijn ding.
Ik pakte de jurken van hem over en liep richting pashokjes om de eerste van het stel te passen. Toen ik me in de spiegel bekeek had ik niet het idee dat zwart zou gaan werken. De zomer had niet veel meer kleur in m'n vel gebracht en met de donkere stof zag ik er bijna uit als een vampier uit dreuzel-verhalen. "Niet verkeerd bedoelt Paco, maar ik denk niet dat zwart echt gaat werken." Een tel keek ik hem verontschuldigend aan, voor m'n blik op een andere jurk viel die me eerder was ontgaan. Snel viste ik hem uit het rek om hem te passen. "Wat denk je hiervan?" Vroeg ik toen ik het pashokje terug uit liep. De donkerblauwe jurk zat me in ieder geval prima. Op het eerste gezicht niet veel speciaals misschien, maar de lichte stof en de zo goed als open rug waren voor mij enkel maar mooi meegenomen. Eenvoudig, maar toch net dat beetje extra om op te vallen. Precies zoals ik het eigenlijk graag wou.




Het was verbazend wat je kon leren over mensen door alleen maar te luisteren. Haar reactie toen ik haar aanbod op een chocokikker afsloeg was meer dan genoeg om alle eerdere geruchten die ik had opgevangen te bevestigen. Ik had heus wel al gehoord op school dat ze verzot was op die dingen. Eigenlijk verbaasde het me soms wat je opving, als je enkel maar rondliep en mensen dachten dat je ze geen aandacht schonk. Niet dat ik afluisterde ofzo, maar ik was ook niet blind en doof voor de wereld om me heen, hoe gesloten ik ook mocht zijn.
Zodra ze de kleur bevestigde, wist ik wat ik moest hebben. Zonder er echt bij na te denken, koos ik een antracietgrijs pak, inclusief gilet, samen met de rode das en bijhorende zakdoek. Een net wit hemd en de juiste schoenen had ik nog op school liggen, dus die waren geen enkel probleem. Even keek ik om toen ze het over betalen had. "Een goed pak betaalt zichzelf uiteindelijk wel terug." Was m'n antwoord, wat voor mij zoveel betekende dat ik het volledig zelf zou betalen. Niet om op te scheppen met de aardige bankrekening die ik had, maar gewoon uit principe. Daarbij, zoals ik gezegd had, zag ik het eerder als een investering dan een echte aankoop. Met de keuze die ik gemaakt had, zat ik eigenlijk altijd goed om er ergens in te verschijnen, of het nu een schoolbal was of een andere formele gelegenheid.
"Kan ik dansen?" Even trok ik een wenkbrauw omhoog, voor ik haar hand van m'n arm viste en haar zonder enige moeite om haar as heen draaide en zo terug tegen me aan trok, maar dit keer niet om aan m'n arm te hangen, maar opgesloten tussen m'n arm en m'n zij. "Wat denk je zelf?" Kalm keek ik haar aan. Vast dat ze het antwoord op die vraag wel zou weten. Je zou het misschien niet denken als je me zag, maar ik kon wel degelijk dansen. En niet het op en neer gehup dat zo gewoon was in discotheken of clubs, maar wel degelijk echt dansen.
Toen ze haar volgende vraag stelde, liet ik haar echter los en liep naar de kassa om af te rekenen voor ik haar van antwoord voorzag. "Ik dacht dat het algemene kennis was dat ik vanaf m'n 3de jaar niet meer naar het bal ben geweest om het schooljaar te starten." Even keek ik haar aan en het lukte me niet om de pijnlijke blik in m'n ogen helemaal te verbergen. Het was immers in de vakantie na m'n 2de jaar dat m'n moeder overleden was en ik had het mezelf niet kunnen opbrengen om zo kort daarna naar een bal te gaan. En de jaren daarna had ik er dan ook gewoon geen zin meer in. Tot dit jaar dus. "En als jij me niet gevraagd had, dan was ik dit jaar ook niet geweest." Kalm rekende ik af voor ik terug naar haar toe liep. Een bedrag minder, maar een pak rijker. Hopelijk overleefde zowel ik als het pak de avond. Met Mara wist ik immers maar nooit. Ik zou het niet snel gaan toegeven, maar ergens vond ik het niet zo erg dat het maar haar was. Ze bracht in ieder geval wat leven in de spreekwoordelijke brouwerij.

[ bericht aangepast op 21 juli 2016 - 1:02 ]

---

"Nothing is True. Everything is Permitted"

JACOB HEATH NEWMAN
WHAMPUS , 17, YEAR 7 , MUDBLOOD , TALKING WITH OPHELIA AND AIDEN

---

Ophelia was dolenthousast en wierp er meteen een vrolijke 'ja' uit voordat ze haast al de pashokjes ingelopen was 'Ik zie jullie zometeen en dan als jullie dan even willen zeggen hoe hij me staat?' Jake knikte glimlachend en keek toe hoe ze naar de pashokjes liep.
Bij zijn poging om Aiden te leren kennen klapte de jongen meteen helemaal dicht en schudde zijn hoofd waarna hij van de etalage vandaan liep. Dit lie Jake verbaasd achter en de jongen kon het ook niet laten om zich nu geïrriteerd te voelen. Wat was het probleem van die knul? Dan deed je een poging om aardig te zijn en lijkt het alsof hij geesten ziet -hoewel dit niet zo vreemd is hier, maar je weet wat ik bedoel-
'Nee- nee..' murmelde de jongen waarna hij zijn handen in zijn broekzakken verstopte. 'Ik heb geen geld en- ik weet al wat ik aan ga doen,' zei hij vervolgens en durfde Jake haast niet aan te kijken waardoor hij zijn armen over elkaar heen sloeg en fronste. "Een pak gaat niet verloren, maar goed moet jij het weten. " Zei Jake droogjes en liep wat verder zodat hij zelf de winkelwaren wat kon bekijken.
Gelukkig kwam Ophelia tot de redding en eiste zijn aandacht op wat Jake haar maar al te graag schonk gezien iemand anders -kuch Aiden kuch- dit niet wenste.
'Jakey, kijk! Dus, wat vinden jullie?' een brede glimlach sierde zijn lippen terwijl hij haar even goed bekeek. 'Ik zie namelijk al heel de outfit compleet voor me en ik ben nu gelijk helemaal enthousiast, oke, don't mind me!' zei het meisje wat hem even deed lachen, hij nam haar hand en draaide haar sierlijk in een rondje waardoor de jurk galant mee zwoof over de grond. "Hij staat je prachtig Oph, maar dat ben je dan ook an nature al." grijnsde de jongen en drukte een speelse kus op haar wang waarna hij ook nog even een gekke bek trok in de spiegel samen met Oph. Echter viel zijn oog gauw op een ander bekend gezicht en aan zijn vertrokken gezicht te merken was het ook wel duidelijk, dat hij hier niet al te blij mee was. Appolares en zijn 'ex' vriendin Naya. De manier waarop zijn 'vriend' zijn arm om het meisje had heengeslagen stond Jake totaal niet aan en jaloers beet hij op zijn lip. "Laten we vlug afrekenen en gaan, tenzij Aiden nog een pak wil?" kort liet Jake zijn ogen naar de jongen glijden al duurde dit niet voor lang.

---

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Chuck nodigt zowel mij als Flora uit om erbij te komen zitten, wat ik erg kan waarderen. Anders zou ik een ander tafeltje moeten opzoeken en door de drukte zou ik waarschijnlijk naast een vechtend echtpaar terecht komen of iets dergelijks. "Gelukkig ben je bij ons altijd welkom." Zijn zijn woorden, al is hij niet de enige die me verwelkomd. "Nou dan heb je geluk dat hier nog een plekje vrij is," Komt er uit Zed's mond. Well, beter een lichtelijk overdreven welkom dan dat ik weer wordt weggestuurd. "Great." Antwoord ik rond dezelfde tijd dat ik neerplof. "Buiten wordt er één of ander feest gegeven, dus tja." Waarna ik heb besloten om een duidelijkere uitleg te geven van mijn opmerking van net, neem ik weer een paar slokjes van mijn drankje. Ik ben bang dat hij - zelfs door mijn langzame drinken - bijna leeg blijkt te zijn. Waarschijnlijk bestel ik er zo nog eentje, bedenk ik me als ik een beetje dromerig wegzak. Mijn gedachten gaan uit naar het kleine notitieblokje in mijn tas, waar ik vanochtend nog in heb lopen krabbelen. "Ben jij net zoals Flora helemaal klaar met jurken shoppen?" Het duurt even twee seconden voordat ik merk dat Chuck het nog steeds tegen mij heeft. "Mij? Nope." Komt er meteen uit mijn mond. "Ik lijd aan uitstelgedrag." Misschien dat ik toch geen tweede drankje neem en echt even snel ergens - waar dan ook - één of andere jurk scoor. Toch moet ik stellen dat ik hier momenteel erg goed zit. "Zeg, waar zijn jullie dates eigenlijk?" Zegt Zed ontzettend subtiel als hij even om zich heen heeft gekeken. Ik moet moeite doen om mijn wenkbrauwen niet op te trekken of met mijn ogen te rollen. Nu weet ik in elk geval dat Zed dus nog geen date heeft. Ik zal me vast aardig met hem kunnen vermaken op het feest, maar we zijn vrienden en that's it. Ik stel mijn mannelijke vrienden erg op prijs, omdat ik bij hun in de buurt meestal niet het idee heb dat ik ontplof, zoals bij dames vaak wel het geval is. "Ik kan hetzelfde aan jullie vragen," Ik gniffel zacht om Flora's woorden. "Om eerlijk te zijn heb ik geen idee waar mijn date is, of wie het is, en ik heb het vage vermoeden dat hij het ook niet weet, aangezien ik nog geen date heb." Vervolgt ze zichzelf. Daar kan ik me enkel bij aansluiten. "Dat dus. Op het moment is mijn date, mijn rat. In elk geval zullen we vast de prijs winnen voor het origineelste koppel." Zeg ik. "Met wie gaan jullie dan naar het bal?" Wanneer Flora die vraag stelt, besluit ik mijn mond even te houden om te horen wat voor antwoord de twee heren geven.

---

She was always looking for more..

Mason Levi O'Connor
Thunderbird || Halfblood || 16 || 6th year || Ice Hockey Goalie || Professional Weirdo
Lexa geloofde me duidelijk niet toen ik haar complimenteerde met haar kledingkeuzes. Zoizo was ze een prachtig meisje, dus alles stond haar beeldig, maar de bloemetjesjurk stond toch net iets beter dan de anderen. Dit kon ook komen door de manier waarop ze zich erin droeg. Ze straalde echt in de jurk. Toch viel mijn oog op een rode jurk. Het was een simpele jurk, maar zou misschien wel erg goed staan. Ik was zoizo niet zo van de tierelantijntjes, maar dat was waarschijnlijk een persoonlijke voorkeur. Gelukkig nam ze hem wel aan en verdween al snel in het hokje, waardoor ik weer alleen midden in de winkel stond te wachten. Ik friemelde wat aan de stof van het jasje, terwijl zij de jurk aan zou doen. Bij haar vraag haalde ik mijn schouders op. "Er is niets mis met gym..." Ik kreeg het niet om mijn zin af te maken. Mijn ogen werden groot als wagenwielen. Ze was prachtig in de jurk en juist het simplistische ervan liet haar schoonheid stralen, in mijn ogen in elk geval. Mijn glimlach verscheen langzaam op mijn gezicht en werd steeds breder. "Beeldig." Ik zette een stapje naar haar toe. Ik pakte voorzichtig haar hand en liet haar voorzichtig een rondje draaien. De jurk zwierde rond haar benen, speels en lieflijk. Ik drukte een kus op haar voorhoofd en liet haar toen weer los. "Je moet zelf kiezen, Lexa. En gympies kunnen altijd eronder. Niemand gaat je dwingen op ongemakkelijke stelten te lopen." Ik haalde nog een hand door mijn haren. Zoizo was ze prachtig en zou ik een van de gelukkigste jongens op het bal zijn met mijn date. Dat we beiden afgetrapte gympen zouden dragen, maakte het eigenlijk alleen maar beter om eerlijk te zijn. We moesten wel altijd nog onszelf blijven, daarbij had ik geen lakschoenen, en mijn broers ook niet in mijn maat. Als ik later een baan had, zou ik hopelijk wel meer dan een paar schoenen hebben, maar ik kon prima leven op mijn schoenen op dit moment, tot ze uit elkaar vielen, wanneer er hopelijk geld was voor nieuwe schoenen. Nu was het wachten op haar keuze, waarna we een drankje konden doen, of op school wat konden gaan doen, want mijn budget voor de komende maand was nu al zo goed als op.

---

Bowties were never Cooler