Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic 3 - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

---

obsessive rage

Charlie

'Jo!' Ik gooi mijn zus met magie tegen de grond aan. 'Wat the hell. Dat slaat helemaal nergens op! Peter, geef haar hart terug, dit kan zo echt niet!'
De jongen haalde het hart van mijn zus tevoorschijn, het leek nu veel minder rood, en duwde het toen terug in haar lichaam. 'Dit spel begint toch al saai te worden. Je mag dan geen humor hebben, soms kan je gelijk hebben.' zei hij rustig.

---

obsessive rage

Jo Jones
"The way you'd play with me like a Child"

'Jo!' opeens beland ik op de grond 'Wat the hell. Dat slaat helemaal nergens op! Peter, geef haar hart terug, dit kan zo echt niet!'
Peter haalde het hart van mij tevoorschijn, het leek nu veel minder rood, en duwde het toen terug in mijn lichaam. 'Dit spel begint toch al saai te worden. Je mag dan geen humor hebben, soms kan je gelijk hebben.' ik keek Peter boos aan, wat ik toen deed had ik misschien niet moeten doen, ik stond op, pakte mijn hart uit mijn lichaam en liet het vallen. Ik draaide me langzaam om en liep weg. Mijn gedachten zeiden dat ik zo dom bezig was en ik wist het ook, maar ik zou liever sterven dan dit leven lijden.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

Voordat Peter haar hart kan pakken doe ik dat al. 'Ze mag jou gevraagd hebben het te bewaren, volgens mij zal ik er minder misbruik van maken dan jij.' zei ik snel. 'Want ik ben de enige van ons drie die niet ontzettend negatief is over alles, want ik ben al negatief genoeg voor jou zeker?'
Peter grinnikte. 'Dat is de rede helemaal niet.' zei hij kalmpjes. 'De rede is, dat jij het op mij zou uiten en hun twee niet. Snap je.'
Ik kuchte. 'Vast ja.' zei ik, hield Jo's hart dichtbij me. 'Hoe doe je die spreuk een hart aan een lichaam vast te maken, voor goed?'
Weer zo'n onaangename lach. 'Tja, dat ga ik jou niet vertellen. Tot dat je een... "Echte" Lost Girl bent, laten we maar zeggen.'
Toen verdween hij in veel rook, wat begon ik hem te haten. 'Hij heeft je vervloekt Leslie.' zei ik toen maar. 'Tenzij je het niet leuk vond dat ik jouw vrijheid gered hebt natuurlijk.'

---

obsessive rage

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

Ik volgde het gesprek maar half, het enige wat ik wel leuk vond was Jo haar actie om die jongen naar achter te blazen. Pas als Peter weggaat schrik ik op,
'Hij heeft je vervloekt Leslie. Tenzij je het niet leuk vond dat ik jouw vrijheid gered hebt natuurlijk.' ik keek haar aan, 'Ik vond het heel fijn dat je me redde en die vervloeking lijkt me een goed excuus..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Charlie

'Vind ervan wat je ervan wil vinden, maar dit keer ga ik me niet meer opofferen voor jullie. Het gaat toch wel weer door. Het heeft gewoon...' Ik zuchtte. 'Het heeft gewoon geen zin. Ik weet niet, ik wilde graag een familie en alles, maar niet zo. Dan niet. Sorry.'
Ik wilde weglopen, maar trok Chris nog even overeind. 'Nu staan we quitte.' zei ik nog snel en haastte me weg, het bos in.

---

obsessive rage

Leslie Jones
"Time stands still, I will be brave, I will not let anything take away"

Ik keek haar aan, ze had dus echt besloten weg te gaan. Ze draaide zich om en liep weg. Ik keek de jongen nog even aan en liep toen de andere kant op. Van Jo? Geen spoor te bekennen. Ik liep even en zag toen een groepje mensen staan, het persoon dat ik het eerste zag was Hook, ik wou een gat ik de lucht springen. Ik rende naar het groepje toe, "Hook!" zeg ik hijgend als ik bij hem ben aangekomen, "Wat ben ik blij je te zien!"

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

CHRIS JAMES


'Nee, ik ben vast gezet.' Ik hou de hand met de band omhoog. 'Van ene Meral gekregen. Leuk cadeautje.' Ik grinnik en doe mijn hand weer naar benden. 'Is dit de drie die je bedoelde?'

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Peter Pan

Ik zuchtte, trok mijn band eraf en knikte. 'Jep. Nogal een pittig trio, zoals je ziet.' zei ik. 'Oh, en ze klimmen altijd in bomen.'

---

obsessive rage

CHRIS JAMES

'Mijn specialiteit.' Ik grinnik en ga weer naast Charlie staan. 'En hoe heten je zussen?'

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

(ik ga weer ofline))

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Charlie

'Diegene zonder hart heet Jo.' antwoordde ik. 'De mij-hater Leslie. Nog bedankt voor ze tegen me op te zetten met je magie, Pan.'
Pan maakte een overdreven buiging. 'Graag gedaan.'

---

obsessive rage

Ariël Watson
"I love Books, because they give me another Home..."

Ik stond op en liep vermoeid naar beneden, dit word nog zo'n dag zoals, gister, eergister, die dag daarvoor en ga zo maar een paar jaar door. Ik doe mijn slaapkamer deur open en snel naar beneden, mijn ouders mogen me niet zien. Niet dat ze dat doen maar ik wil het ook hun liever niet zien.
Als ik de hal ben doorgelopen, wat me ongeveer 4 minuten duurde omdat het een lange hal is, kom ik eindelijk bij de laatste trap aan, ik loop naar beneden en zie daar twee grote pilaren met daartussen mijn ouders. Ik zucht even en ga achter de pilaren lopen zodat ze me niet zo goed zien, voordat ze me een taak geven. "Ariël hier blijven jij!" schreeuwt mijn vader, geschrokken blijf ik staan, "Terug je kamer in, nu!" schreeuwt hij zo hart dat je het door het hele 'kasteel' kon horen. "Maar ik heb..." ik kon mijn zin niet eens afmaken, "Vanavond is er genoeg voor je op tafel! En nu naar je kamer!" schreeuwt hij, snel draai ik me om en ren alle trappen weer op. Het duurt me 5 minuten om bij mijn kamer te komen, waarom woon ik ook in zo'n kasteel!? Ik ga zitten en ik hoor dat mijn deur aan de buitenkant op slot word gedraaid, geschrokken ren ik naar mijn deur en probeer hem open te krijgen, op slot... Terneergeslagen ga ik op mijn bed zitten en pak het boek van Belle en het Beest, ik houd van het boek. Het heeft zo'n mooie levensles. Op de achtergrond hoorde ik mijn ouders schreeuwen, waren hun maar gewoon zoals Belle en het Beest, mijn vader het Beest en mijn moeder Belle, ons huis lijkt zelfs een beetje op het kasteel van het Beest. Ik leg het boek opzij en kijk naar al mijn 1000 boeken, allemaal sprookjes natuurlijk. Ik ben echt de pro in sprookjes, ik weet er alles van af, en ken ook elk verhaal uit mijn hoofd.
Als het begint te schemeren is mijn deur nog steeds niet open gemaakt, ze zijn me waarschijnlijk vergeten... ik ga op mijn bed liggen en pak het boek van Peter Pan... "I Believe...." fluister ik zacht terwijl ik mijn hoofd laat rusten op een kussen. Ik schrik wakker van mijn raam die ineens open gaat, daar staat het, een donkere gestalte, ik loop langzaam naar hem toe, dan zie ik dat het een schaduw is, de schaduw van Peter Pan? Hij grijpt mijn arm en vliegt weg, we gaan omhoog, er gebeuren zoveel dingen die ik niet begrijp maar het enige wat ik wel begrijp is dat ik nu in Neverland ben. Is dit een droom?
De schaduw laat me op een random plek vallen, ofja, is het random? Ik sta kreunend op en kijk om me heen, daar staat een grote jongen, hij lijkt op, Peter Pan...?

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Peter Pan

Charlie keek vreemd op toen er een meisje voor mijn voeten viel, ze stond kreunend op en keek om zich heen. 'Dit is al de tweede die letterlijk uit de lucht valt.' merkte Charlie op.
Ik wierp haar een blik toe dat ze stil moest zijn, wijselijk hield ze haar mond nu ook. 'Hoi.' zei ik toen rustig, dit moest Ariël zijn.

---

obsessive rage

Ariël Watson
"I love Books, because they give me another Home..."

Een meisje zegt nog wat maar dat komt niet zo binnen, hij lijkt echt extreem veel op Peter Pan, maar dit lijkt überhaupt op Neverland.
'Hoi.' zegt hij rustig, "Hallo, ik ben Ariël..." begin ik, "En jij bent Peter Pan of niet soms?" er verschijnt een glimlach op mijn gezicht.

[ bericht aangepast op 20 juli 2016 - 11:35 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Peter Pan

'Dus je hebt van me gehoord?'
Ik lachte. 'Ja, ik ben Peter Pan. Dat is Charlie, de jongen heet Chris.'
Charlie maakte een overdreven buiging, ze leek dus toch wel een beetje op haar zussen.

---

obsessive rage