• Hogwarts will ALWAYS be there to welcome you home.


    Drie jaar voor Harry Potter op de school arriveerde was Hogwarts. . . Gewoon Hogwarts. Het is 1988. Op de school voor jonge heksen en tovenaars is het schooljaar al weer een tijdje aan de gang, een vrij rustig schooljaar over het algemeen – zoals alle anderen. Eerste- tot zevendejaars bewandelen de gangen en nemen deel aan de lessen die de school aanbiedt.

    Dit RPG is een samenwerking tussen Sarita (Burritho) & Megan (Anatomy). We volgen het leven op Hogwarts voor Harry Potter. Je bent vrij om te kiezen in welk jaar jouw personage zit. Hou er wel rekening mee dat de meeste waarschijnlijk voor het 6de of 7de jaar kiezen.



    ROLLENLIJST
    GRYFFINDOR STUDENTS
    "You might belong in Gryffindor, where dwell the brave at heart. Their daring, nerve, and chivalry, set Gryffindors apart."

    — Girls
    Emily Chloe Rhine / Burritho 1.3
    Jade Fay Rosewood / Burritho 1.5
    Gereserveerd voor HaldirOfLorien
    — Boys
    Noah Matthew Rhine / Anatomy 1.2
    Silver Sebastian Caylen / Rickon 1.5
    Malcolm Wayne Churchill / xVeertje 1.4
    Aiden Harrison / SphinxX 1.5
    Nathanaël 'Campbell' Saunders / Phillip 1.12
    HUFFLEPUFF STUDENTS
    "You might belong in Hufflepuff, where they are just and loyal. Those patient Hufflepuffs are true, and unafraid of toil."

    —Girls
    Amaliya Aaslaid / Polovina 1.2
    Chiara Niamh Fitzgerald / xVeertje 1.4
    Lydia Maya Haynes / Aemilin 1.6
    Acacia Pappalona / Aurea 1.6
    Mae Belov / Gibigianna 1.10
    — Boys
    Wesley Bakersville / Khal 1.4
    Liam Scott Harris / Aemilin 1.6
    RAVENCLAW STUDENTS
    "Or yet in wise old Ravenclaw, if you've a ready mind. Where those of wit and learning, will always find their kind."

    — Girls
    Roslyn Olivia Ollivander / Anatomy 1.2
    Charlotte Clearwater / Westwick 1.4
    Anastacia Evina Reid / Panix 1.5
    Thalia Amanda Black / Aurea 1.12
    — Boys
    Geraint Delwyn Hughes / Camhanaich 1.7
    Maxim Nathaniel Chambers / Ziegler 1.4
    Gereserveerd voor Burritho

    SLYTHERIN STUDENTS
    "Or perhaps in Slytherin, you'll make your real friends. These cunning folks use any means, to achieve their ends."

    — Girls
    Maybelinne Emilia MacAlister / Camhanaich 1.4
    Aydin Marina Belluci / MaIec 1.5
    Alexis Warrington / ItsImpossible 1.4
    Gereserveerd voor Volpina
    Jo Snape / JoSnape 1.10
    — Boys
    Jaime Alexander Coleman / ANTI 1.11
    Perseus Ingram / RichardSHarmon 1.3
    Gereserveerd voor HaldirOfLorien


    VERDERE INFORMATIE

    HEAD BOY/GIRL
    – Malcolm Wayne Churchill, Gryffindor.
    – Maybelline Emilia MacAlister, Slytherin.

    PREFECTS

    – Ravenclaw, zesde jaars Prefect is Charlotte Clearwater.

    – Hufflepuff, zesde jaars Prefect is Acacia Pappalona

    QUIDDITCH TEAMS


    – Captain en Seeker van Gryffindor is Jade Fay Rosewood.
    – Keeper van Gryffindor is het personage van Rickon.
    – Chaser van Gryffindor is Malcolm Wayne Churchill.
    – Chaser van Gryffindor is het personage van SphinxX.

    – Captain en Chaser van Hufflepuff is het personage van TheseWords.
    – Keeper van Hufflepuff is het personage van Khal.
    – Beater van Hufflepuff is het personage van Gibigianna.
    – Chaser van Hufflepuff is Liam Harris
    – Chaser van Hufflepuff is Acacia Pappalona

    – Chaser van Ravenclaw is Erin Nicola Ainsworth

    – Captain en Chaser van Slytherin is Alexis Warrington.
    – Beater van Slyterin is Perseus Ingram.
    – Chaser van Slytherin is Jaime Alexander Coleman


    TOPICS
    » Speeltopic
    » Rollentopic
    » Praattopics: 01 / 02

    BEGIN
    We beginnen op een gewone maandagavond. Het weekend is weer achter de rug en zo ook de lessen van vandaag. Het avondeten wordt zo geserveerd, dus alle leerlingen zijn op weg naar The Great Hall.
    Veel schrijfplezier!

    [ bericht aangepast op 21 juni 2016 - 23:09 ]


    but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )






    Aiden Harrison

    Gryffindor • 16 • Chaser • Muggle born


    'Dat kan toch wel, we zitten er nu net zo lekker in. En zo erg kan het toch niet zijn, vijf minuutjes? Of anders beginnen jullie 5 minuten later?'
    Ik keek Liam even aan en zag dat hij Jade en Char smekend aankeek. Met een klein glimlachje volgde ik zijn voorbeeld en keek de twee meiden haast wanhopig aan.
    'Dat kan vast wel. Ik blijf wel even bij jullie, mocht je het nog niet helemaal begrijpen over vijf minuten kan ik je altijd nog wat uitleg geven, toch, Aid? Dan kun je over vijf minuten alsnog aansluiten bij de training.'
    Ik liet een brede glimlach zien en knikte spontaan met mijn hoofd.
    'Ja,' zei ik dan hardop. Nog even wilde ik er wat aan toevoegen, maar Jade kwam tussen ons in en keek Char haast woest aan.
    'Pardon?' Begon ze dan. Mijn glimlach verdween al gauw en langzaam duwde ik mijzelf dieper de stoeltje in. O nee, dit gaat de verkeerde kant op.
    'Ik denk dat jij geen inspraak heb wat er kan en wat er niet kan bij mijn training. Mag ik jou eraan herinneren dat ik de team captain ben? En dat ik dus beslis wie er later kan komen en wie niet? En niet een of ander persoon die geen captain is, niet eens in het team zit en niet eens in hetzelfde house zit?'
    Op dit moment was ik al helemaal verdwenen in het stoeltje. Maar jammer genoeg was ik niet letterlijk verdwenen, want dat zou ik wel graag willen. Jade keek ons weer aan en haar eerdere uitbarstingen gelijk te verdwijnen.
    'Liever niet maar als je het echt wilt dan mag het voor een keer. De volgende keer liever iets beter plannen.'
    Ik knikte zachtjes met mijn hoofd en voelde mij ietwat rood worden. Ze hoefde toch niet zo te schreeuwen tegen Char? Een van mijn weinige vrienden? Ik bedoel, ze probeerde alleen te helpen. Zachtjes beet ik op mijn lip toen ik erachter kwam dat Jade door mij boos op haar werd waardoor ik wat rechtop ging zitten en Jade even lang aankeek.
    'Je hoeft-' Ik beet op mijn lip en keek snel weer weg. Dit lukt niet.
    'Je hoeft niet zo boos te worden op haar,' zei ik dan gauw en keek Char weer aan.
    'Ze probeerde mij alleen te helpen.'
    Het is dat dit Jade is, een meisje die super lief lijkt. Want als dit iemand anders was die tegen Char zat te schreeuwen, zou deze persoon een andere kant van mij zien. Serieus, ik zou echt niet stilletjes blijven zitten terwijl ze mijn vrienden onderuit drukken.
    wat praat je nou, Aiden? Je durft niet een een vinger naar iemand uit te steken laat staan voor je vrienden opkomen. even een vraagje: hoe in Merlins name ben ik in Gryffindor beland?

    "people who are more socially awkward tend to be more loyal to friends and faithful in relationships."



    Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

    • LIAM SCOTT HARRIS •
    _______________________

    Hufflepuff || Sixteen || American English
    Sitting in the library

         
    Terwijl ik mijn ogen zo groot mogelijk probeerde te maken, zag ik dat Aiden me even aankeek, glimlachte en meedeed. Vanbinnen moest ik nu eigenlijk keihard lachen, het zag er vast ongelooflijk dom uit, twee jongens die met twee meisjes smekend aankeken. Maar ik probeerde geen spier te vertrekken, want dan zou het lijken alsof ik een grapje uithaalde, en dat was het niet. Ik wilde nu gewoon graag even verder met Potions. En Aiden dus ook. Dus dan zou het heel prettig zijn als het ook echt mag.
    'Dat kan vast wel. Ik blijf wel even bij jullie, mocht je het nog niet helemaal begrijpen over vijf minuten kan ik je altijd nog wat uitleg geven, toch, Aid? Dan kun je over vijf minuten alsnog aansluiten bij de training,' viel Charlotte ons bij. Drie tegen één, yesyesyes. Mijn emoties van buiten en binnen verschillen op het moment zo sterk van elkaar. Jade kan nu toch nog moeilijk nee zeggen?
    'Pardon?' zei Jade boos.
    Mijn vrolijkheid daalde van 80% naar 0, in zo ongeveer 1000 kilometer per uur. MET DE SNELHEID VAN HET LICHTTTT.
    'Ik denk dat jij geen inspraak heb wat er kan en wat er niet kan bij mijn training. Mag ik jou eraan herinneren dat ik de team captain ben? En dat ik dus beslis wie er later kan komen en wie niet? En niet een of ander persoon die geen captain is, niet eens in het team zit en niet eens in hetzelfde house zit?'
    Oh oh. Ik draaide me weg van hun twee en staarde schuldig voor me uit. Als ik gewoon mijn mond had gehouden was er vast geen ruzie ontstaan. Ik ben echt, echt zo ontzettend tactloos.

    'Liever niet maar als je het echt wilt dan mag het voor een keer. De volgende keer liever iets beter plannen,' zei Jade, terwijl ze mij en Aiden vriendelijk aankeek. Verbaasd, maar tegelijkertijd ook weer blij trok ik mijn wenkbrauwen op. Deze had ik niet zien aankomen.
    'Je hoeft niet zo boos te worden op haar,' vervolgde Aiden. 'Ze probeerde mij alleen te helpen.'
    God, danku voor de veranderingen in de wereld. Mijn wenkbrauwen konden niet hoger dan dat ze op het moment waren, maar anders schoten ze nu waarschijnlijk een kilometer de lucht in. Aiden durfde voor iemand op te komen, terwijl hij normaal zou proberen zichzelf zo klein mogelijk te maken.
    Lachend klopte ik hem op zijn rug. 'Precies, Aiden heeft gelijk.'
    Ik wierp Jade een blik toe, in de hoop dat ze er niet tegenin zou gaan. Misschien gaf dit Aiden moed om het vaker te doen, en dan met name voor zichzelf. 'Maar laten wij dan snel verder gaan, anders duurt het nog langer voordat je aan je training kunt beginnen,' glimlachte ik, terwijl ik de bladzijde omsloeg naar de volgende vraag.



    My attitude is based on how you threat me.

    [ bericht aangepast op 18 juli 2016 - 22:58 ]


    take risks


    Charlotte Clearwater
    6th year Ravenclaw| British English | Prefect
    Talking to Aiden, Jade & Liam


    Jade's uitbarsting zag ik niet aankomen. Haar zachte uiterlijk en vriendelijke stem hadden beide een hardheid gekregen die ik niet verwacht had.
    'Ik denk dat jij geen inspraak heb wat er kan en wat er niet kan bij mijn training. Mag ik jou eraan herinneren dat ik de team captain ben? En dat ik dus beslis wie er later kan komen en wie niet? En niet een of ander persoon die geen captain is, niet eens in het team zit en niet eens in hetzelfde house zit?' snauwde ze me toe. Even was ik uit het veld geslagen, wat nieuw was. Normaal gesproken had ik altijd mijn woordje klaar, maar nu was ik zo verrast, dat ik stilviel.
    Ik voelde hoe ik boos begon te worden terwijl Jade met een vriendelijke glimlach tegen Aiden en Liam zei dat ze als het niet anders kon later mochten komen.
    Net toen ik een felle opmerking naar de blondine wilde maken, over het feit dat ze Quidditch veel te serieus nam, begon Aiden te spreken.
    'Je hoeft niet zo boos te worden op haar. Ze probeerde mij alleen te helpen,' zei mijn beste vriend.
    Voor de tweede keer in een korte tijd was ik verrast. Aiden was normaal gesproken zo zenuwachtig en angstig dat hij niet voor iemand op durfde te komen. Ik zond hem even een glimlach, ook al baalde ik ervan dat hij mij niet zelf aan het woord had gelaten.
    'Precies, Aiden heeft gelijk,' viel Liam hem bij. 'Maar laten wij dan snel verder gaan, anders duurt het nog langer voordat je aan je training kunt beginnen,' vervolgde de Hufflepuff snel.
    'Lief bedoeld, maar ik kan wel voor mezelf spreken, hoor. Erg goed zelfs,' zei ik terwijl ik naar de studerende jongens keek. Ik wist dat ze me hoorden, maar hoopte ergens dat ze niet zouden reageren.
    Daarna richtte ik mijn aandacht op Jade. Ik dwong mezelf te glimlachen, zodat ik misschien iets minder gemeen over zou komen. Ik liet echter niet makkelijk over me heen lopen en als ik ergens een hekel aan had waren het mensen die me op mijn plek wilden zetten. Daarom voelde ik de behoefte er nog iets over te zeggen. Waarschijnlijk was het slimmer om mezelf rustig te houden, maar op de een of andere manier kon ik niet anders dan een opmerking te maken.
    'Jade. Je snapt vast wel dat bijles geven voor Aiden belangrijk is. Er is meer op de wereld dan Quidditch. Ik zal me verder niet bemoeien met jullie trainingen, maar je hoeft de volgende keer niet zo tegen me uit te vallen,' zei ik zo kalm mogelijk.
    Daarna pakte ik mijn boek van Potions en sloeg die nonchalant open.

    [ bericht aangepast op 15 juli 2016 - 21:07 ]


    I was an angel living in the garden of evil

    Jade Fay Rosewood
    “I can't go back to yesterday because I was a different person then.”



    Ik had verwacht een boze reactie terug te krijgen van Charlotte maar in plaats daarvan sprak Aiden. 'Je hoeft niet zo boos te worden op haar,' zei hij terwijl hij gauw weer naar Charlotte keek. 'Ze probeerde mij alleen te helpen.' Het was een klap in mijn gezicht. Aiden, de altijd zo lieve Aiden, Aiden die nooit iemand kwaad zou doen, werd boos op mij. Heel even was ik uit het veld geslagen maar daarna werd ik nog bozer.
    'Precies, Aiden heeft gelijk,' viel Liam hem bij. Hij wierp mij een blik toe die ik helemaal verkeerd opvatte. Ik voelde mezelf van alle kanten in de steek gelaten en ik kon niet geloven dat ze met zijn drieën tegen mij begonnen terwijl ik alleen Charlotte vertelde dat ze met haar eigen zaken moest bemoeien. Het deed pijn en dat maakte mij boos en verdrietig.
    'Lief bedoeld, maar ik kan wel voor mezelf spreken, hoor. Erg goed zelfs,' zei ze tegen de jongens. Daarna draaide ze naar mij toe met een of ander schijnheilig glimlachje. 'Jade. Je snapt vast wel dat bijles geven voor Aiden belangrijk is. Er is meer op de wereld dan Quidditch. Ik zal me verder niet bemoeien met jullie trainingen, maar je hoeft de volgende keer niet zo tegen me uit te vallen.' Ze pakte nonchalant haar boek. Wat zou ik graag dat boek van haar afpakken en haar een klap mee verkopen.
    Ik kon niet begrijpen dat Charlotte met haar bemoeizuchtig gedrag nooit een klap van iemand had gekregen. Ik was geen agressief type maar als zij zo tegen iedereen deed dan moest er vroeg of laat iemand haar toch zo hard slaan, zelfs ik was nu zo boos dat ik haar het liefste een stomp zou geven.
    Ik rechte mijn rug en besloot als eerste bij de aanstichter te beginnen. De heks zelf.
    'Voor iemand die onsportief en kortzichtig is als jij kan ik best begrijpen dat je je niet kan inleven in iemand die Quidditch speelt maar ik neem het wel heel serieus. Een training betekend een afspraak en je kan niet zomaar een afspraak verzetten omdat je besluit dat je zin hebt om iets anders te doen.' Ik sloeg mijn tas om mijn schouder en keek het drietal aan.
    'Hoe dan ook, ik ga naar mijn training toe. En jij.' Ik keek Aiden recht aan. 'Jij moet maar kijken of je nog komt.' Met die woorden liep ik de biebliotheek uit. Ik was boos, heel boos en ik had zoveel zin om rondjes te gaan vliegen. Niet normaal.
    Ik haalde diep adem en wachtte totdat ik iets gekalmeerd was en liep toen naar het veld.


    "Ignite, my love. Ignite."

    Silver Sebastian Caylen




    Wazig kijk ik naar mijn boek, terwijl Geraint de bezweringen één voor één uitlegt. Jezus, dit is saai. Voor de meeste mensen is bezweringen echt een pretpakket, dus ik heb nooit gesnapt waarom het mij niet ligt. Al vraag ik me wel af waar je de helft van de bezweringen überhaupt voor nodig hebt. Hoe leuk de ''Beauty charm'' ook klinkt, vrij cruciaal is het niet.
    Het uur gaat langzaam voorbij, maar dan zie ik Jade opeens weglopen. Iets eerder had ik al vaagjes wat geruzie gehoord tussen Jade en de rest. Hoewel dat een stuk interessanter klonk dan bezweringen-huiswerk, schrijf het huiswerk zich niet van zelf. Daarnaast heb ik geen tijd voor nog meer nablijven, aangezien het van mijn kostbare vrije tijd af gaat. Het zesde jaar is qua uren best relaxt, maar dan zijn de examens er opeens.
    'Ik moet gaan, thanks. Tot volgende week,' zeg ik haastig tegen Geraint. Ik loop snel achter Jade aan.
    'Hé!' roep ik, waarna ik naast haar ga lopen. 'Wou je mij achterlaten met meneer ''ik-ken-elke-charm-uit-mijn-hoofd'' daar? Sorry, mislukt.' Ik grijns kort, en werp een korte blik achterom.
    'Zeg, het kan aan mijn oren liggen, maar volgens mij hoorde ik daar een klein meningsverschil,' zeg ik dan. 'kan iemand het niet zo goed vinden met de betweter daar? No worries, ik weet hoe irritant Ravenclaws kunnen zijn.' Al is de enige reden waarom ik me aan Geraint kan ergeren, dat hij elke charm vlekkeloos kan uitvoeren.


    What do we say to the god of death? ''Not today.''

    Jade Fay Rosewood
    “I can't go back to yesterday because I was a different person then.”



    Ik was net de bibliotheek uit toen opeens Sil naast mij kwam lopen. 'Wou je mij achterlaten met meneer ''ik-ken-elke-charm-uit-mijn-hoofd'' daar? Sorry, mislukt.'
    Ik schoot in de lach en schudde mijn hoofd. 'Ik zou niet durven,' grijnsde ik. Ik mocht Sil heel erg graag. Naast dat hij bij mij in Quidditch team zat, was hij ook nog een vriend van mij.
    'Zeg, het kan aan mijn oren liggen, maar volgens mij hoorde ik daar een klein meningsverschil,' zeg ik dan. 'kan iemand het niet zo goed vinden met de betweter daar? No worries, ik weet hoe irritant Ravenclaws kunnen zijn.'
    Ik glimlachte en haalde mijn schouders op. 'Zullen we het erop houden dat Charlotte dacht te beslissen wie er later kan komen bij onze training en wie niet. Ze vindt dat ze zichzelf overal mee kan bemoeien en ik begrijp niet dat nog niemand haar ooit een klap heeft verkocht. Zelfs ik wilde haar met een boek slaan.' Ik schudde mijn hoofd. 'Hoe was je bijles?' vroeg ik aan hem.

    [ bericht aangepast op 16 juli 2016 - 22:14 ]


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathanaël 'Campbell' Saunders
    Gryffindor - 6th year - Prefect - Chaser – With my baby Jade and roomie Silver walking to practice
    • • •
    'The only thing better than ice cream more ice cream.'



    Met mijn veel te grote bezem in mijn hand en kledij renden ik het gazon over. Schijnbaar wist ik mezelf na een lange en zeer trage minuten een te worden met de Histroy project die we moesten maken, hoewel ik niet meer precies het begin en het einde van het boek kon onderscheiden op het eind. Echter betekende dit niet het eind van mijn brein maar ook van mijn leven toen ik merkte dat ik bijna te laat zou komen voor quidditch practise. Misschien waren ik en Jade dan soulmates, dan betekende dat nog niet dat ik onder een training uit kon komen. Niet dat ik dat wilde. Zonder training zo nu en dan zou ik allang in een ijsbolletje veranderd zijn door alle zoetigheid wat ik achter over knaagde. Helaas voor Jade werd ze eenmaal in mijn slechte gedrag meegetrokken waardoor ook zij het een en ander op moest eten. Iets wat ongetwijfeld ongezond is, maar vroeg sterven is nooit een schande geweest. Zeker niet als het door iets moois kwam als snoep eten. Eat till you sleepy and sleep till your hungry, nietwaar.
    Lichtelijk hijgend namen mijn rennende passen af bij het koppel die al diep in een gesprek verwikkeld leken geraakt te zijn. Ze hadden geen flauw idee dat ik achter ze liep en dat liet toch een grijns op mijn gezicht veroorzaken. ‘Zullen we het erop houden dat Charlotte dacht te beslissen wie er later kan komen bij onze training en wie niet. Ze vindt dat ze zichzelf overal mee kan bemoeien en ik begrijp niet dat nog niemand haar ooit een klap heeft verkocht. Zelfs ik wilde haar met een boek slaan.’ Lachend schudden ik mijn hoofd, voor ik mijn arm rond mijn beste vriendin heen sloeg. ‘Amai, dat is omdat slaan met een boek te mainstream is Jadey. We kunnen haar beter betoveren naar een ezel en dan ophangen als een pinata waar je op kunt slaan tot er snoep uit haar valt. Laten we realistisch blijven; ze mag wel denken dat ze slim is maar er gaan heus geen breincellen uit iemand zoals zij vallen. Ik ben namelijk liever niet boekenslim zoals zij is.’ Plagend gaf ik Jade een likje over haar wang, waar ik even speels naar haar grijnsde, voor ik begroetend naar mijn roomie,, Silver knikte.
    ‘Over mensen pijn doen gesproken; ga ik deze training overleven vandaag want ik voel nu mijn benen al niet meer. Misschien moeten we de uniforms wat lichter maken of een van jullie moeten me willen tillen.’

    [ bericht aangepast op 16 juli 2016 - 23:50 ]


    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    Silver Sebastian Caylen




    'Zullen we het erop houden dat Charlotte dacht te beslissen wie er later kan komen bij onze training en wie niet. Ze vindt dat ze zichzelf overal mee kan bemoeien en ik begrijp niet dat nog niemand haar ooit een klap heeft verkocht. Zelfs ik wilde haar met een boek slaan.' Antwoordt Jade. Ik grinnik.
    'Kan ik je niet kwalijk nemen. Quidditch is een zaak van leven en dood,' zeg ik op serieuze toon, al moet ik mijn lach inhouden. Ik had best willen zien hoe Jade Charlotte een mep met een boek verkocht.
    'Hoe was je bijles?' vraagt Jade dan. Ik haal mijn schouders op. Op dat moment hoor ik een bekende stem.
    ‘Amai, dat is omdat slaan met een boek te mainstream is Jadey. We kunnen haar beter betoveren naar een ezel en dan ophangen als een pinata waar je op kunt slaan tot er snoep uit haar valt. Laten we realistisch blijven; ze mag wel denken dat ze slim is maar er gaan heus geen breincellen uit iemand zoals zij vallen. Ik ben namelijk liever niet boekenslim zoals zij is.’ Natuurlijk was het Campbell. Op één of andere manier wist die jongen elk onderwerp om te draaien in snoep.
    Ik trek een wenkbrauw op.
    'Zeg Cam, moet ik al bezorgd worden over die fantasieën van jou?' vraag ik grijnzend.
    ‘Over mensen pijn doen gesproken; ga ik deze training overleven vandaag want ik voel nu mijn benen al niet meer. Misschien moeten we de uniforms wat lichter maken of een van jullie moeten me willen tillen.' vervolgt Cam.
    'Ga gewoon naakt,' zeg ik droog.
    'het wordt wel een zware training ben ik bang, er staat nogal een sterke wind.' vervolg ik dan, iets serieuzer.


    What do we say to the god of death? ''Not today.''

    Jade Fay Rosewood
    “I can't go back to yesterday because I was a different person then.”



    'Kan ik je niet kwalijk nemen. Quidditch is een zaak van leven en dood,' zei Sil. Ik lachte en knikte enthousiast. Ik vroeg Sil hoe zijn bijles was en net op het moment dat hij wilde antwoorden hoorde ik een bekende stem achter mij.
    ‘Amai, dat is omdat slaan met een boek te mainstream is Jadey. We kunnen haar beter betoveren naar een ezel en dan ophangen als een pinata waar je op kunt slaan tot er snoep uit haar valt. Laten we realistisch blijven; ze mag wel denken dat ze slim is maar er gaan heus geen breincellen uit iemand zoals zij vallen. Ik ben namelijk liever niet boekenslim zoals zij is.’ Ik grijnsde naar mijn beste vriend die aan kwam lopen.
    'Zeg Cam, moet ik al bezorgd worden over die fantasieën van jou?' vroeg Sil aan hem.
    'Ik hoef haar niet een te betoveren. Ik had haar ook gewoon zo lang kunnen slaan totdat er snoep uit kwam.' grijnsde ik naar de twee jongens.
    ‘Over mensen pijn doen gesproken; ga ik deze training overleven vandaag want ik voel nu mijn benen al niet meer. Misschien moeten we de uniforms wat lichter maken of een van jullie moeten me willen tillen.'
    'Ga gewoon naakt,' reageerde Sil. 'het wordt wel een zware training ben ik bang, er staat nogal een sterke wind.'
    'Klopt,' antwoordde ik. 'De weerverwachtingen zijn niet goed en ik had al een zware training in gedachten. De komende wedstrijd is over een paar weken al en ik wil perse winnen.' Ik deed de grote deuren van de school open en gelijk sloeg de harde wind in mijn gezicht. Het waaide nog harder dan voordat ik naar de bibliotheek ging die middag. 'Ik had alleen niet verwacht dat het zo slecht zou zijn.'


    "Ignite, my love. Ignite."

    Nathanaël 'Campbell' Saunders
    Gryffindor - 6th year - Prefect - Chaser – With my baby Jade and roomie Silver walking to practice
    • • •
    'The only thing better than ice cream more ice cream.'



    Slepend met mijn bezem kwamen we bij de torenhoge deuren van school aan. Ik was vandaag nog niet buiten geweest gezien kruidkunde gelukkig uitgevallen was, maar ik was ook niet echt benieuwd om de weer buiten te aanschouwen omdat de gure wind zelfs binnen te voelen was.
    ‘Zeg kwam, moet ik al bezorgd worden over die fantasieën van jou?’ Ik grijnsde kleintjes, voor de jongen voorstelde om naakt te gaan. Een gigantische bluf waarschijnlijk van zijn kant want ik zal het zo doen als hij me uitdaagde. Puur omdat ik wist dat hij me toch zou gaan stoppen als ik alleen al mijn zwerkbal gewaad uittrok – wat niet meteen betekende dat ik meteen naakt was. Ik had me namelijk genoeg ingestopt met kledij om de koud tegen te gaan gezien ik van nature een redelijke koukleum was. ‘Als je me gewoon naakt wil zien kan je het gewoon vragen hoor, Silvie.’ Ik schonk de jongen plagend een handkusje voor Jade genadeloos de deur voor ons opende.
    ‘De weersverwachtingen zijn niet goed en ik had al een zware training in gedachten. De komende wedstrijd is over een paar weken al en ik wil perse winnen. Ik had alleen niet verwacht dat het zo slecht zou zijn.’ Koude wind streek in onze gezicht en door Jades haar wat in mijn gezicht kwam. Damn. Misschien was het toch maar tijd om beter mijn best te doen bij transfiguratie zodat ik mezelf kon veranderen in een kraai of iets dergelijks want dit was echt niet te doen. Het enige geluk wat we bezaten is dat het niet onweerde. Toch trok ik zachtjes aan Jades mouw zodat ze niet omver geblazen zou worden door het eerste luchtje wind. ‘We kunnen nog terug naar de dorms. Bij de haardvuur zitten en knalpoker spelen.’ Smeekte ik het meisje terwijl ik bad dat ze slimmer dan dit moment zou zijn en gewoon de deuren dicht zou doen zodat de training naar morgen vroeg verplaatst zou worden. Het was niet dat ik niet loyaal naar mijn beste vriendin wilde zijn, maar we waren alle drie niet bepaald groot en zeker niet super sterk. We zouden zo meegevoerd worden door de wind en vast komen te zitten in de verschrikkelijke beukwilg.


    When I taste Tequila, Baby, I still see ya

    Silver Sebastian Caylen




    Onderweg naar de deur pak ik mijn bezem van de grond. Die had ik nog in de hal laten liggen. Ik heb nog altijd mijn quidditch kleren aan, dus op zich ben ik klaar om te gaan.
    ‘Als je me gewoon naakt wil zien kan je het gewoon vragen hoor, Silvie.’ antwoordt Cam op mijn opmerking. Typisch. Ik geef hem een glimlach en knik dan.
    'Yep, je hebt me door. Ik wil dat afgetrainde lichaam wel eens zien,' ik geef hem een knipoog en een mep op zijn buik. Dan begint Jade weer te praten.
    'De weerverwachtingen zijn niet goed en ik had al een zware training in gedachten. De komende wedstrijd is over een paar weken al en ik wil perse winnen.' Jade doet de deuren open, en gelijk worden we bijna omver geblazen door de harde, koude wind.
    'Jezus,' mompel ik, nadat ik mijn balans weer vind.
    'Ik had alleen niet verwacht dat het zo slecht zou zijn.' vervolgt Jade. Ik knik.
    ‘We kunnen nog terug naar de dorms. Bij de haardvuur zitten en knalpoker spelen,’ begint Cam dan te smeken. Ik begin te lachen.
    'Ik wist niet dat je zo'n watje was, Cam,' zeg ik dan plagend. 'Nee, ik denk dat we onze Gryffindor reputatie hoog moeten houden en gewoon moeten trainen. Op z'n ergst waait er iemand de beukwilg in.' Ik zet een stap vooruit, zodat ik buiten sta. De wind komt van alle kanten, en is erger dan ik had verwacht. Toch draai ik me om een spreidt mijn armen.
    'Valt mee! Kom op, let's go.' ik moet bijna schreeuwen om boven de wind uit te komen.


    What do we say to the god of death? ''Not today.''

    Jade Fay Rosewood
    “I can't go back to yesterday because I was a different person then.”



    Campbell begon terug te krabbelen van de training. Ik begreep dat hij geen zin er in had met dit weer, maar we moesten trainen. Niet alleen omdat het veld morgen al bezet was, ook omdat als ik nu de training af zou lassen, ik Charlotte voor mijn gevoel zou laten winnen en dat ging dus niet gebeuren. Deze training zou gewoon doorgaan. Ik wilde net zeggen dat hij doorgaat toen Sil naar buiten stapte.
    'Valt mee! Kom op, let's go.'
    Ik grijnsde en stapte ook naar voren. De wind liet mij heel even wankelen maar daarna herpakte ik mezelf weer. Mijn bezem lag in de kleedkamers van het Quidditch veld. Daar had ik hem vanmorgen neergelegd zodat ik vanuit de bibliotheek gelijk door kon gaan. Scheelt leertijd, had ik bedacht.
    Mijn haar waaide alle kanten op en ik voelde nu al de nodige klitten er in voor komen. Ik wenste dat ik een staart had gemaakt voordat ik naar buiten was gestapt maar daar was het nu te laat voor.
    'Ja!' schreeuwde ik boven de wind uit. 'Het valt wel mee! We hebben het ooit slechter gehad!'

    [ bericht aangepast op 17 juli 2016 - 15:47 ]


    "Ignite, my love. Ignite."






    Aiden Harrison

    Gryffindor • 16 • Chaser • Muggle born


    'Precies, Aiden heeft gelijk,' zei Liam plotseling en klopte lachend op mijn rug. Even keek ik hem verbaasd aan voordat ik een kleine glimlach niet kon onderdrukken. Ik heb gelijk? ik heb serieusbgelijk..
    'Maar laten wij dan snel verder gaan, anders duurt het nog langer voordat je aan je training kunt beginnen.'
    'Lief bedoeld, maar ik kan wel voor mezelf spreken, hoor. Erg goed zelfs,' zei Charlotte plotseling waarbij ik mijzelf even weer wat kleiner voelde worden waardoor ik mij weer omdraaide en naar het boek van Liam begon te staren. Misschien moet ik mij erbuiten houden, net als wat ik altijd eigenlijk doe. Maar dit gebeurd ook niet vaak: het was pure reflex en instinct. Char is mijn enige beste vriendin en daarom zie ik haar net als mijn zus. Ik wil gewoon niet dat iemand haar pijn doet.
    'Jade. Je snapt vast wel dat bijles geven voor Aiden belangrijk is. Er is meer op de wereld dan Quidditch. Ik zal me verder niet bemoeien met jullie trainingen, maar je hoeft de volgende keer niet zo tegen me uit te vallen.'
    Ik bleef maar stil zitten en zo graag zou ik nu tussen de twee willen invallen, maar dat lijkt me erg suïcidal en ben het nog niet zat van het leven. In tegendeel zelfs, ik ben bang van de dood. En helemaal als ik door twee woeste meiden verscheurd word.
    'Voor iemand die onsportief en kortzichtig is als jij kan ik best begrijpen dat je je niet kan inleven in iemand die Quidditch speelt maar ik neem het wel heel serieus. Een training betekend een afspraak en je kan niet zomaar een afspraak verzetten omdat je besluit dat je zin hebt om iets anders te doen. Hoe dan ook, ik ga naar mijn training toe. En jij.' Ze keek mij recht in de ogen aan waardoor ik mij vrijwel meteen weer rood voelde. 'Jij moet maar kijken of je nog komt.'
    'Ja, Jade..' murmelde ik, hoewel mijn stem er haast piepend uit kwam terwijl de meisje al richting de uitgang toe liep. Met een kleine kreun sloot ik mijn ogen en plakte mijn handen in mijn gezicht. Dit is zo afschuwelijk. jij moet maar kijken of je nog komt. Nog. Alsof ik niet meer ga komen. Of wilt je juist dat ik niet ga komen?
    'Sorry, Char..' murmelde ik zachtjes en haalde mijn handen weer weg.
    'Ze- ze is boos, of niet? Ze is boos.. op ons?'

    "people who are more socially awkward tend to be more loyal to friends and faithful in relationships."



    Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

    • LIAM SCOTT HARRIS •
    _______________________

    Hufflepuff || Sixteen || American English
    Running

         
    'Voor iemand die onsportief en kortzichtig is als jij kan ik best begrijpen dat je je niet kan inleven in iemand die Quidditch speelt maar ik neem het wel heel serieus. Een training betekend een afspraak en je kan niet zomaar een afspraak verzetten omdat je besluit dat je zin hebt om iets anders te doen. Hoe dan ook, ik ga naar mijn training toe.
    De rest van wat Jade zei volgde ik niet meer. Of ik wilde het niet meer volgen, ik weet niet. Ik voelde hoe mijn agressie omhoog spoot in mijn lichaam en keek verwoed om me heen of ik ergens een kussen zag liggen, maar toen trok Jade weer mijn aandacht. Nijdig beende ze weg, waarna ze al snel werd gevolgd door twee andere Gryffindors uit het quidditch team.
    'Sorry Char...' murmelde Aiden. 'Ze- ze is boos, of niet? Ze is boos.. op ons?
    'Ik ben bang van wel.' Ik zei het met mijn laatste restje vriendelijkheid. De rest was nu toch echt verdwenen.
    Ik háát het, als mensen van de kleinste dingen zulke grote problemen maken en ik kan er niet mee overweg. Ik kan mijn lichaam nooit goed onder controle houden en doe altijd dingen die ik níet moet doen. Sorry Jade, maar ik wilde geen ruzie. Ik heb hier niet om gevraagd en heb er geen interesse in. Het enige wat ik wilde is mijn huiswerk afronden met behulp van Aiden, geen groot drama over iets wat Charlotte zei, ook al kon ze dat beter niet zeggen.

    Rennen.
    Het was het eerste de beste woord wat in me op kwam, en voordat ik het wist sprong ik op en denderde zeven verdiepingen naar beneden in minder dan een minuut.
    Ik was in ademnood, maar wist niet te stoppen en rende door terwijl ik geen idee had waar ik heen rende.
    Ik holde de trappen van de tribune op en plofte hijgend op een bankje neer. Ik legde mijn hoofd in mijn armen en staarde over het randje van mijn handen heen.
    Wat dóé ik hier. En wat wil ik hier in vredesnaam mee bereiken. Wilde ik Jade duidelijk maken dat ze even moest dimmen, ook al had ze gelijk, of wilde ik het goed maken?
    In ieder geval, het had vast geen zin. Jade vloog al hoog in de lucht en ik kon niet zien of ze mijn kant op kijkt of niet. Beter van niet.
    Ik sprintte de trappen weer af en kreeg meteen zijsteek. Maar ik moet maken dat ik terugkom naar Aiden en Charlotte, anders verpest ik mijn leven al helemaal. Dan krijg ik straks nog ruzie of problemen omdat ik plotseling wegrende.

    Hijgend en kapot plofte ik weer op mijn stoel neer en kneep mijn knokkels fijn. Waarom wist ik niet, maar het hielp me om mezelf beter te beheersen, ook al leek mijn agressie redelijk te zijn weggezakt.
    'Sorry,' wist ik uit te brengen.
    'Dit had niks, maar dan ook echt niks met jullie te maken. Ik moest gewoon even mezelf weer terugvinden.'
    Ik glimlachte. Dit was niet het moment om te glimlachen, maar onbeholpen deed ik het toch.
    'En laten we dan nu maar snel bezig gaan, voordat Jade nog bozer wordt.'
    Maar het lag niet aan Jade. Ik ben net zo schuldig.


    My attitude is based on how you threat me.

    [ bericht aangepast op 18 juli 2016 - 23:26 ]


    take risks

    Nathanaël 'Campbell' Saunders
    Gryffindor - 6th year - Prefect - Chaser – With my baby Jade and roomie Silver walking to practice
    • • •
    'The only thing better than ice cream more ice cream.'



    Ik wreef even over mijn buik, waar de hand van Silver nog voelbaar was. Het was nooit een fijn gevoel om in je buik gestompt te worden na een zak snoep. Zelfs niet als de klap zo zacht was. Ik trok dan ook een pruillipje naar de jongen, die op zijn beurt naar buiten liep en haast weg vloog. Dit beloofde nog wat. Ik at misschien het nodige snoep maar dat betekende niet dat ik zwaar was. Ik kwam gewoon niet aan van de dingen die ik at – gelukkig.
    Ik kwam dan ook gauw met de idee om gewoon terug te gaan naar de haardvuur, maar helaas was Silver weer té enthousiast Jade überhaupt mijn idee te riskeren. Great. Toch had ik waarschijnlijk zelf ook naar buiten gegaan als hij dit niet voorgesteld had. Niemand noemde Nathanaël Campbell Saunders een watje zonder gevolgen te ondervinden. Niet dat ik hem in elkaar zou slaan maar ik zou zeker laten merken dat ook ik buiten kan lopen zonder direct in de beukwilg terecht te komen.
    De jongen spreidde zijn armen, waar hij zich omdraaide alsof de wind niks aan zijn blote huid deed. Jade volgde algauw zijn voorbeeld waar ik het meisje nog net hoorde roepen dat we erger hadden meegemaakt. Ik wist niet wanneer dat was maar dat zou dan waarschijnlijk de keer geweest zijn dat ik op de ziekenboeg lag; hoewel dat nooit gebeurt was. Mijn sarcasme kreeg een inwendige highfive voor ik ook naar buiten liep; de genadeloze wind tegemoet. Zachtjes greep ik kort Silver bij zijn hand om hem verder de wind in te trekken omdat hij een zekere oorzaak was dat ik nu hier buiten rond zwierf. Het viel me nu dan ook pas op dat Aiden niet bij ons was; wat op zijn minst vreemd te benoemen was gezien we meestal wel samen naar het veld gingen. ‘Waar is Aiden dan?’ riep ik dan ook; voor ik gauw mijn armen haakte in die van Silver en Jade. Samen stonden we toch sterk dan allemaal apart. Voor nu.



    When I taste Tequila, Baby, I still see ya