[RPG] Hogwarts: School of Witchcraft and Wizardry • Speeltopic - Speeltopics

---

Drie jaar voor Harry Potter op de school arriveerde was Hogwarts. . . Gewoon Hogwarts. Het is 1988. Op de school voor jonge heksen en tovenaars is het schooljaar al weer een tijdje aan de gang, een vrij rustig schooljaar over het algemeen – zoals alle anderen. Eerste- tot zevendejaars bewandelen de gangen en nemen deel aan de lessen die de school aanbiedt. Dit RPG is een samenwerking tussen Sarita (Burritho) & Megan (Anatomy). We volgen het leven op Hogwarts voor Harry Potter. Je bent vrij om te kiezen in welk jaar jouw personage zit. Hou er wel rekening mee dat de meeste waarschijnlijk voor het 6de of 7de jaar kiezen.

---

ROLLENLIJST

GRYFFINDOR STUDENTS "You might belong in Gryffindor, where dwell the brave at heart. Their daring, nerve, and chivalry, set Gryffindors apart." — Girls Emily Chloe Rhine / Burritho 1.3 Jade Fay Rosewood / Burritho 1.5 Gereserveerd voor HaldirOfLorien — Boys Noah Matthew Rhine / Anatomy 1.2 Silver Sebastian Caylen / Rickon 1.5 Malcolm Wayne Churchill / xVeertje 1.4 Aiden Harrison / SphinxX 1.5 Nathanaël 'Campbell' Saunders / Phillip 1.12

HUFFLEPUFF STUDENTS "You might belong in Hufflepuff, where they are just and loyal. Those patient Hufflepuffs are true, and unafraid of toil." —Girls Amaliya Aaslaid / Polovina 1.2 Chiara Niamh Fitzgerald / xVeertje 1.4 Lydia Maya Haynes / Aemilin 1.6 Acacia Pappalona / Aurea 1.6 Mae Belov / Gibigianna 1.10 — Boys Wesley Bakersville / Khal 1.4 Liam Scott Harris / Aemilin 1.6

RAVENCLAW STUDENTS "Or yet in wise old Ravenclaw, if you've a ready mind. Where those of wit and learning, will always find their kind." — Girls Roslyn Olivia Ollivander / Anatomy 1.2 Charlotte Clearwater / Westwick 1.4 Anastacia Evina Reid / Panix 1.5 Thalia Amanda Black / Aurea 1.12 — Boys Geraint Delwyn Hughes / Camhanaich 1.7 Maxim Nathaniel Chambers / Ziegler 1.4 Gereserveerd voor Burritho

SLYTHERIN STUDENTS "Or perhaps in Slytherin, you'll make your real friends. These cunning folks use any means, to achieve their ends." — Girls Maybelinne Emilia MacAlister / Camhanaich 1.4 Aydin Marina Belluci / MaIec 1.5 Alexis Warrington / ItsImpossible 1.4 Gereserveerd voor Volpina Jo Snape / JoSnape 1.10 — Boys Jaime Alexander Coleman / ANTI 1.11 Perseus Ingram / RichardSHarmon 1.3 Gereserveerd voor HaldirOfLorien

---

VERDERE INFORMATIE



TOPICS
» Speeltopic
» Rollentopic
» Praattopics: 01 / 02

BEGIN
We beginnen op een gewone maandagavond. Het weekend is weer achter de rug en zo ook de lessen van vandaag. Het avondeten wordt zo geserveerd, dus alle leerlingen zijn op weg naar The Great Hall.
Veel schrijfplezier!

[ bericht aangepast op 21 juni 2016 - 23:09 ]

---

but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )

---

Terwijl hij opstond kraakte de tafel onder zijn gewicht, het meubilair van Hogwarts was oud. Dat was zeker te merken. Alexis praatte nog wat tegen het tweetal en Geraint keek haar vriendelijk aan. "Ik ga nog even Quidditch spelen voor we niet meer naar buiten mogen." Hoorde hij in zijn linkeroor. Dat was Alexis' stem die aankondigde dat ze zou vertrekken en de blonde Slytherin paradeerde zo weg. "Nou dag, Warrington. Hoop dat je valt." Mompelt hij grijnzend. Ze leek de quasi-uitdagende opmerking van de Welshman niet meer te horen.       Samen met Chiara liep hij naar de tafel met desserts toen zijn ogen op de klok vielen, "Shit, zo laat al." Kwam er uit zijn mond. "Sorry, Chi, maar ik moet je toch echt verlaten. Ik moet Silver bijles geven." Zijn blik fixeerde zich op de persoon achter de tafel met hapjes. "Pardon, maar zou u een stuk chocoladetaart voor mij willen inpakken?" Vroeg hij uiterst beleefd terwijl hij een kleine plastic lepel en vork oppakte. Hij kreeg kort daarna een tasje met de nog warme taart in zijn handen gedrukt. "Geweldig, bedankt." Geraint nam afscheid van zijn beste vriendin door haar een dikke knuffel te geven. "Spreek je later, love."       Met tas in de hand en een gemotiveerde blik in zijn hazelbruine kijkers. Aan de Gryffindortafel zag hij zijn pupil zitten, de zestienjarige Silver Caylen. De Ravenclaw beende enthousiast op hem af en begon met spreken, "Hey Sil, aangezien we zo charms gaan bestuderen heb ik graag dat je zo met boeken en al naar de bibliotheek komt. Zorg ook voor genoeg schrijfruimte en je huiswerk voor de les." Hij schonk de jongen een magere glimlach en vervolgde "Dan zie ik je over vijf minuten in de bieb, ik moet nog even mijn boeken pakken." Met het einde van die zin liep hij weg, richting zijn kamer.       De kamer van de zeventien jarig zag eruit als elke kamer van een zeventienjarige, dit betekende vooral rommelig. Hij zocht ijverig naar zijn boeken van Charms en zijn stok. In zijn hoofd moest Geraint altijd op tijd zijn, daarom was hij ook van de klok. Punctualiteit was een schare eigenschap deze tijd. Een trotse glimlach sierde zijn mond nadat hij zijn spullen had gevonden en deze in zijn leren tas had gestopt.       De vrijwel korte reis naar de bibliotheek was begonnen. Onderweg kwam hij veel leerlingen tegen, een groepje meisjes keek hem grijzend aan. "Hallo dames." Zei hij terwijl hij de vierdeklassers voorbij liep, de bibliotheek was al in zicht. Geraint's rechterhand stak uit en hij opende de deur ermee.       De heerlijke geur van oude boeken kwam hem tegemoet. In de kamer zag hij een mede-Ravenclaw staan, een brunette. Ze was vergezeld door twee andere die Geraint ook herkende. Haar naam was Charlotte en Geraint had wel vaker een praatje met haar gemaakt. Hij draaide zijn lichaam naar haar toe en begon te lopen. Met zijn linkerhand zwaaide hij om haar aandacht te krijgen, "Hey Charlotte!" Zei hij opgewekt. Charlotte was een van de mensen waar hij het goed mee kom vinden die niet met hem flirtte. Gelukkig maar, want Geraint zag haar eerder als een zus. "Wat brengt jou hier?" Begon hij met spreken. "Ik geef vandaag bijles aan een jongetje van Gryffindor, Silver. Ken je hem? Hij is hartstikke aardig." De woorden rolde woord voor woord zijn mond uit. Hij was in zijn element, praatjes maken was de jongeman zijn ding. Hij schonk de twee anderen een warme glimlach en begon met spreken, "Jij bent toch Aiden?" Vroeg hij aan de bruinharige jongen, naast hem was een blondine gesitueerd. "Jou ken ik nog niet zo goed, ik ben Geraint." Zei hij tegen de dame. Vervolgens plofte hij neer op een stoel rond de tafel. The waiting game was on.

People who live in glass houses should not throw stones. Po callaf y dyn, anamlaf ei eiriau.

[ bericht aangepast op 18 juni 2016 - 17:48 ]

---

Up with the sun. Gone with the wind.

---

---

---

'Ik vind dat je het goed doet.'
Ik keek op naar Jade en perste een glimlach tevoorschijn. Ze vond mij goed. Serieus, het even een keer horen is genoeg om mij weer wat gemotiveerd te krijgen.
'Probeer het eens. Maar alleen als je wilt, je moet je niet gedwongen voelen want dan is iets nooit leuk,' zei ze tegen Char waarna ik haar haast hoopvol begon aan te kijken. Maar ze begon te lachen. Natuurlijk, dit is Char tegen wie we praten. Ze zou nooit vliegen.
'Kom op, Char,' murmelde ik maar, waarna ze meteen al de beslissing nam.
'Ik denk dat we het wel kunnen proberen. Hebben jullie vanavond tijd?' Oh, ze komt toch. Ik liet een brede glimlach zien en leunde wat achteruit, tegen mijn stoel aan. Dit gaat onwijs leuk worden. Ik bedoel, Charlotte en quidditch! De beste combinatie.
'Natuurlijk, voor jou en Quidditch altijd!' Riep ik, heel erg enthousiast.
'Of nee- we kunnen toch ook-'
'-Hey Charlotte!'
Even schrok ik van de plotselinge, harde stem waardoor ik mijn zin niet kon afmaken en keek op naar een andere jongen die richting onze tafel toe liep.
'Wat brengt jou hier? Ik geef vandaag bijles aan een jongetje van Gryffindor, Silver. Ken je hem? Hij is hartstikke aardig.'
Well, dat was spontaan. Ik keek gauw weg en begon wat met mijn vingers te spelen. Silver, hem kende ik ook wel. We kunnen het best wel goed met elkaar vinden.
'Jij bent toch Aiden?' Ik keek weer op naar de jongen en knikte verbaasd met mijn hoofd. Ik kende hem niet, maar hij kende mij wel?
'Jou ken ik nog niet zo goed, ik ben Geraint.'
Oké, dus hij kent mij, de Awkward speler van de Gryffindor team wel en de aanvoerder niet? Ik perste een glimlach tevoorschijn en wierp die naar Jade toe.
'Je kent de aanvoerder van onze team niet?' Vroeg ik, lichtelijk verbaasd.
'En mij wel..' murmelde ik er zachtjes achter. Serieus: iemand die mij kent? Maar ach ja.. Zeer waarschijnlijk komt dat door mijn... "reputatie".

---

---

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

---

Nog nauwelijks zit ik, en heb ik een praatje aangeknoopt met wat Gryffindors, als ik een stem achter me hoor.
'Hey Sil, aangezien we zo charms gaan bestuderen heb ik graag dat je zo met boeken en al naar de bibliotheek komt. Zorg ook voor genoeg schrijfruimte en je huiswerk voor de les.' hoor ik Geraint zeggen. Shit, vergeten. Ik heb bijles in charms op maandagavond. Niet helemaal mijn idee, maar mijn ouders hebben wel vaker gedreigd mijn bezem in te nemen als ik geen betere cijfers haal in charms. Daarnaast moet ik voor morgen een aantal bezweringen kennen, die, behalve volkomen nutteloos, haast onmogelijk zijn. Ik draai me om naar Geraint.
'Shit, oh ja. Ik bedoel, sure, ik zal er zijn,' zeg ik met een geforceerde glimlach. Ik haal mijn hand even door mijn haar. Er zijn op dit moment een stuk of duizend dingen die ik liever zou doen dan school, maar het kan erger. Geraint is een prima vent, en heeft meer geduld dan al mijn oude bijles-leraren bij elkaar.
'Dan zie ik je over vijf minuten in de bieb, ik moet nog even mijn boeken pakken.' antwoordt Geraint vervolgens, om daarna weg te lopen. Met een zucht sta ik op. Ik pak de schaal met gebakken aardappels, en loop richting de trappen. De Gryffindor leerlingenkamer is op de zevende verdieping, iets waar ik nooit blij mee ben geweest. Toch is dit niet het ergste. Ook de trappen, die om de tien seconde de andere kant op draaien, werken op mijn zenuwen. Hierdoor duurt het een eeuwigheid voordat je bij de leerlingenkamer aankomt.
Uiteindelijk kom ik bij het portret van de dikke dame aan.
'Wachtwoord?' vraagt ze, na een flinke gaap.
Ik grijns. 'Zingende padden. Zware nacht gehad?' Soms verdwijnt de dikke dame wel eens, om blijkbaar te gaan drinken met een ander schilderij.
'Je hebt geen idee,' zegt ze nors. Het schilderij zwaait open. Ik klim door het portretgat.
De leerlingenkamer zit vol met leerlingen die met hun neus in de boeken zitten, en haastig opstellen schrijven. Er zijn er zelfs een paar bij die verslagen naar hun papier staren, zonder enige aanstalten te maken. Ik neem het ze niet helemaal kwalijk. Het midden van het jaar is meestal een drukke periode, en maandag een drukke dag.
Ik zet de lege schaal op de grond en loop naar mijn slaapzaal. Daar is het leeg, op de kat van Luke na, die languit op mijn bed ligt. Ze blaast als ik mijn trui onder haar vandaan probeer te trekken.
'Sorry,' fluister ik. Ze springt het bed af en kijkt me zwaar beledigd aan. Snel kleedt ik me om, en zoek mijn spullen voor charms. De kamer is een troep. Ik vraag me af of alle slaapzalen er zo uit zien. Vast niet. Snel schuif ik met mijn voet wat rotzooi onder mijn bed, om vervolgens de kamer uit te lopen. Terug door de drukke leerlingenkamer, door het portretgat, alle zeven trappen weer af. Zou het ook zo druk zijn in die bieb? Vast wel, al is het daar waarschijnlijk lang niet zo lawaaierig. De bibliothecaresse is daar namelijk super streng in. Je zal maar je stem iets te veel verheffen, en je wordt zo de bibliotheek uitgeschopt. Het is mij net iets te vaak gebeurd.
Eenmaal aangekomen in de bieb, zie ik dat de drukte aardig meevalt. Hier en daar zitten wat studerende leerlingen, maar er is genoeg zitplek. Daarnaast is het, inderdaad, een stuk stiller dan in de leerlingenkamer.
Ik loop zoekend rond, en kijk of ik Geraint ergens zie. Tenslotte zie ik hem zitten, met een aantal mensen die ik wel goed ken.
'Hello peeps,' begroet ik ze. Ik neem plaats naast Geraint en open mijn boek. 'Oke,' begin ik. 'ik moet voor morgen deze bezweringen kennen.' Ik wijs naar de lijst in mijn boek, en grijns. 'Let's go, dit gaat wel even duren.'

[ bericht aangepast op 18 juni 2016 - 18:48 ]

---

What do we say to the god of death? ''Not today.''

Charlotte Clearwater| 6th year Ravenclaw| British English | Prefect
Talking to Aiden, Jade, Geraint & Silver

'Natuurlijk, voor jou en Quidditch altijd!' riep Aiden enthousiast. Ik kreeg het spontaan benauwd van zijn reactie en wilde het liefst weer terugkrabbelen.
Toen ik vanuit mijn ooghoek iets zag bewegen, keek ik op. Geraint, een jongen van Ravenclaw zwaaide naar me. 'Hey Charlotte!' zei hij toen hij bij de tafel stond. Ik mocht hem graag en maakte met enige regelmaat een praatje met hem. Gelukkig was hij alleen en voor de verandering niet omringd door smachtende meisjes, ik had er een hekel aan hoe alle meiden achter hem aan leken te lopen en vond het altijd prettiger als ik hem alleen ergens trof. 'Hey Geraint,' zei ik daarom vriendelijk.
"Wat brengt jou hier? Ik geef vandaag bijles aan een jongetje van Gryffindor, Silver. Ken je hem? Hij is hartstikke aardig,' zei Geraint. Ik knikte even bevestigend. Ik wist dat Geraint bijles gaf en had hem vaker met de jongen uit Gryffinor in de bibliotheek zien zitten. Daarna richtte hij zich met een glimlach op Jade en Aiden. 'Jij bent toch Aiden?' Vluchtig liet ik mijn blik over mijn beste vriend glijden. Hij leek verbaasd dat de Ravenclaw hem kende. Ik wist dat Geraint op de hoogte was van het geroddel over Aiden, wat verklaarde waarom hij hem kende, maar ik besloot er niks over te zeggen. Het laatste wat ik wilde, was dat Aiden nog onzekerder zou worden dan hij al was.
Vervolgens stelde Geraint zich voor aan Jade. Aiden reageerde opnieuw verbaasd en vroeg zich hardop af waarom de Ravenclaw hem wel kende, maar de aanvoerder van Quidditch team niet. Onder de tafel tikte ik met mijn voet de zijne aan, ik hoopte dat hij snapte dat hij even moest stoppen met praten.
Gelukkig kon Geraint niet meer op Aiden reageren, omdat er opnieuw iemand zich bij ons voegde. Silver Caylen begroette ons met een vriendelijk: 'hello peeps', waarna hij en Geraint zich over het Charms boek bogen.

Ik schraapte mijn keel en keek van Jade naar Aiden. 'Dus, vanavond gaan we vliegen? Ik doe mee onder één voorwaarde: als ik van mijn bezem val lachen jullie niet.' Mijn woorden zette ik kracht bij met een een felle blik in mijn ogen.

[ bericht aangepast op 19 juni 2016 - 1:17 ]

---

I was an angel living in the garden of evil

Terwijl Charlotte zei dat ze best een keer mee zou kunnen doen met Quidditch kwam er een jongen aangelopen, ik mocht mij herinneren dat hij Geraint heette. Ik had soms les met hem. Hij begroette Charlotte en vertelde dat hij bijles ging geven aan Sil. Silver was een vriend van mij. Hij had mij ooit wel verteld dat hij bijles kreeg maar ik was eigenlijk alweer vergeten van wie.
'Jij bent toch Aiden?' Geraint keek naar Aiden. Daarna wierp hij een blik op. 'Jou ken ik nog niet zo goed, ik ben Geraint.' Voordat ik iets kon zeggen kwam Aiden er tussen. 'Je kent de aanvoerder van onze team niet? En mij wel...' Ik voelde mijn wangen rood worden.
'Ik ben Jade,' stelde ik mezelf voor aan de Ravenclaw jongen. Op dat moment kwam Silver aangelopen en begroette ons met: 'Hello peeps.' Daarna bogen hij en Geraint over het leerboek. Ik keek even naar de twee, een beetje voor mezelf uit staren, nergens aan denkend. Charlotte's stem deed mij opschrikken.
'Dus, vanavond gaan we vliegen. Ik doe mee onder één voorwaarde: als ik van mijn bezem val lachen jullie niet.' Ze keek ons even fel aan en ik schudde mijn hoofd.
'Ik ga het proberen.' Toen keek ik naar Aiden. 'Hou je er wel rekening mee dat wij eerst nog een Gryffindor training hebben.' Daarna keek ik weer naar Charlotte. 'Ik denk dat wij rond half negen klaar zullen zijn. Dan kunnen wij nog wel vliegen.' Ik glimlachte bij het idee en werd al gelijk enthousiast.

---

"Ignite, my love. Ignite."

---

---

---

Ik voelde nog net hoe Charlotte mij een kleine schop tegen mijn voet aan gaf en zag dat al gauw als een teken dat ik weer een beetje aan het door babbelen was. Ik voelde mij ietwat rood worden bij deze realisatie en keek gauw weg.
'Hello peeps,'
Ik hoefde niet eens op te kijken om te zien dat de de nieuwe, vierde stem van Silver was. Ik perste een vriendelijke glimlach tevoorschijn toen hij aan onze tafel plaats nam en zich gelijk naar Ger wendde. Damn it, ooit zat ik alleen aan deze kleine tafel, en was alleen een boek aan het lezen. Op dat moment merkte ik nog dat de berg boeken die over the history of magic gingen, nog steeds slordig op het tafel stond en dat ik nog steeds mijn boekje op mijn schoot had.
'Oke, ik moet voor morgen deze bezweringen kennen. Let's go, dit gaat wel even duren.'
'Dus, vanavond gaan we vliegen? Ik doe mee onder één voorwaarde: als ik van mijn bezem val lachen jullie niet.'
Ik keek even terug naar Sil en Ger die al bezig waren met de boek voordat ik mijn aandacht terug op Charlotte richtte.
'Natuurlijk, Char,' zei ik dan met een kleine glimlach.
'Ik ga het proberen,' Zei Jade dan en richtte zich weer op mij. 'Hou je er wel rekening mee dat wij eerst nog een Gryffindor training hebben.' Ohja, we hadden nog de training vandaag. De eerstvolgende wedstrijd was best wel dichtbij en we moesten ook voorbereid zijn.. en ik moest eerder trainen met mijn zenuwen dan dat ik op een bezem moest trainen
'Ik denk dat wij rond half negen klaar zullen zijn. Dan kunnen wij nog wel vliegen.'
'Misschien kan je zelfs meekijken bij de training,' stelde ik dan voor. 'Of misschien kunnen we nu naar de quidditch veld gaan en daar rondvliegen tot de training begint!' Ik was te enthousiast. Maar op dat moment vielen mijn ogen op de boeken die nog op tafel lagen. Het leek gewoon alsof ze mij aan het aanstaren waren. Kom op, even iets anders doen dan leren is toch ook wel leuk?

---

---

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

---

Wesley zwaaide vrolijk naar me, en zei: 'Hey! Goed, zoals altijd. En hoe is het met jou?' Wesley was nog steeds Wesley, altijd vrolijk en vriendelijk. 'Hmm, gaat wel. Kijk, ik zit dus met een probleem...' Ik staarde hem grijnzend aan in de hoop dat hij begreep wat ik bedoel. Daar leek het alleen nog niet erg naar uit te zien. 'Ik snap geen hol van Potions, of nouja, ik begrijp het maken wel, dat kan ik ook wel. Ik ben gewoon alleen niet zo slim om te noteren wat allemaal op het bord heeft gestaan. En dat is dus nogal een probleem. Dus ik weet nu al vraag 1 niet en zo gaat het maar door. Ik kan me ook gewoon niet meer herinneren wat op het bord stond dus was mijn vraag, KANIKJOUHUISWERKOVERSCHRIJVEN?' Ik glimlachte vrolijk. Ik kon er soms echt van genieten om huiswerk over te schrijven. Het bespaart je zeer veel tijd en geen leraar die er moeilijk over doet. Maar aan de andere kant voelde het ook wel weer slecht. Ik begon me opeens best schuldig te voelen tegenover mezelf. Ik had op het nimmertje potions kunnen kiezen en ik wilde het ook graag in mijn vakkenpakket. Anders kon ik een baan als auror en een reis naar Amerika wel vergeten. En als ik alles nu ging overschrijven, zal ik nooit gaan slagen. Ik voelde dat mijn glimlach mijn gezicht verliet en wilde eigenlijk niet eens meer overschrijven. Ik voelde me plotseling zeer verstandig, eigenlijk. Ik geloof dat het komt omdat ik ouder wordt. Nee dat heeft er niks mee te maken, goeie grap was dat. 'Of wacht, Wes, laat anders maar. Ik kan het beter zelf gaan maken want anders verpest ik waarschijnlijk mijn hele leven.' Ik grijnsde, moet lachen, maar voelde me tegelijkertijd ook nogal dom. 'Sorry, ik verdoe jouw tijd en mijn tijd, ik ga het maar gewoon eens zelf maken.' Ik glimlachte, pakte mijn rugtas en stond op. Ik zwaaide naar Wesley en liep de zaal uit, weer richting de bibliotheek. Volgensmij werd dat echt mijn tweede comhmon room tegenwoordig.

My attitude is based on how you threat me.

[ bericht aangepast op 19 juni 2016 - 12:55 ]

---

take risks

Acacia Pappalona
6th years|Being happy|On the way to Quidditch

Nadat ik alle geheime gangen nog eens heb uitgeplozen, besluit ik naar het Quidditch veld te gaan.
Ik sta op, glimlach even naar het groepje dat bij Charlotte staat te praten en loop de bibliotheek uit.
Hoe zou het met Marilyn gaan? spookt het door mijn hoofd. Ik heb haar al een tijdje niet gezien. Zou ze het leuk hebben?
Ik zie het lachende gezicht van mijn zusje weer voor me. Een golf van blijdschap overspoelt me even, maar verdwijnt ook meteen weer. Marilyn was mijn steun, in lastige tijden maar in vrolijke tijden konden we altijd samen lachen.
Na het ongeluk was ze echt mijn steun. Wat nu als zij ook was...
Ik voel tranen opkomen als ik denk aan Liza. Haar lieve schattige gezichtje staat in mijn geheugen geprent. Ik weet nog dat ze daar lag, zo levenloos, zo stil. Ik hoorde later dat zij de klap voor me had opgevangen toen ze naar voor vloog.
Ik voel aan het litteken achter mijn oor. Dat had zij moeten hebben, niet ik. Ik had haar moeten beschermen, niet zij mij.
In de Common Room van Hufflepuff pak ik mijn bezem. Ik glimlach ernaar en wrijf over de steel. Ik ben er zo trots op.
Voor ik de Common room weer verlaat geef ik Lara nog een aai.
"Ik houd van je Laartje."
Daarna verlaat ik de Room weer.

Ik zie het Quidditch veld voor me liggen. In de verte zie ik een groepje mensen, maar ik kan niet zien wie ze zijn.
Als ik iets dichterbij kom, herken ik Alexis, een Slytherin.
"Hé!" Roep ik terwijl ik het veld op loop, mijn bezem achter me aan slepend. "Mag ik meedoen?"

Charlotte Clearwater| 6th year Ravenclaw| British English | Prefect
Talking to Aiden & Jade

'Natuurlijk, Char,' reageerde Aiden op mijn opmerking dat ze me niet uit mochten lachen. 'Ik ga het proberen,' zei Jade vriendelijk. Daar zou ik het mee moeten doen. Hoewel ik me nerveus voelde, wist ik dat ik het gewoon moest proberen. Niet alleen was ik allang klaar met mijn huiswerk, het zou goed zijn om eens te vliegen en met iets anders bezig te zijn dan oude boeken en bezweringen.
'Hou je er wel rekening mee dat wij eerst nog een Gryffindor training hebben,' zei Jade tegen Aiden.
'Ik denk dat wij rond half negen klaar zullen zijn. Dan kunnen wij nog wel vliegen,' zei ze daarna tegen mij. Ik knikte bevestigend.
'Misschien kan je zelfs meekijken bij de training. Of misschien kunnen we nu naar de quidditch veld gaan en daar rondvliegen tot de training begint!' zei Aiden vol enthousiasme. Hij maakte me aan het lachen. Met mijn vingertoppen raakte ik even zijn arm aan. 'Je bent een schatje, Aid. Misschien moet je je eerst even focussen op de training, ik kom wel kijken. Denk maar gewoon aan hoe slecht ik kan vliegen, dat is goed voor je zelfvertrouwen. Dan kunnen we na jullie training nog wel even vliegen. Als iedereen ten minste weg is, ik ga echt niet vliegen als het hele Gryffindor team me uit kan lachen,' antwoordde ik vluchtig. De zenuwen om te vliegen zorgden ervoor dat de woorden als een vloedgolf uit mijn mond stroomden.
Terwijl ik wachtte op antwoord van de twee Gryffindors, zag ik een vriend van Aiden, Liam Harris, onze kant op komen. Vriendelijk zwaaide ik naar hem en hoopte dat hij zich bij ons aan zou sluiten.

---

I was an angel living in the garden of evil

'Misschien kan je zelfs meekijken bij de training. Of misschien kunnen we nu naar de quidditch veld gaan en daar rondvliegen tot de training begint!' Begon Aiden enthousiast te raken.
'Je bent een schatje, Aid. Misschien moet je je eerst even focussen op de training, ik kom wel kijken. Denk maar gewoon aan hoe slecht ik kan vliegen, dat is goed voor je zelfvertrouwen. Dan kunnen we na jullie training nog wel even vliegen. Als iedereen ten minste weg is, ik ga echt niet vliegen als het hele Gryffindor team me uit kan lachen,' zei Charlotte. Ik keek van Aiden naar Charlotte. Ik had eigenlijk geen tijd om voor de training nog extra te vliegen, stiekem had ik ook geen tijd om er naar nog te vliegen maar daar maakte ik wel tijd voor over. Ik was dan ook blij dat Charlotte het af sloeg om eerder te gaan vliegen. Ik hield stil en keek naar de tafel terwijl ik na begon te denken over wat ik allemaal nog moest doen en ik voelde meteen de stress toe slaan. Ik liep over in het werk en een middag praten was leuk, alleen niet bevorderlijk. Ik zag in mijn ooghoeken Charlotte naar iemand zwaaien en ik keek even op. Ik zag dat het Liam was. Ik kende bijna van iedereen zijn of haar naam maar echt persoonlijk kennen deed ik weinig. Ik keek weer naar mijn handen en beet op mijn lip.

---

"Ignite, my love. Ignite."

---

---

---

'Je bent een schatje, Aid. Misschien moet je je eerst even focussen op de training, ik kom wel kijken. Denk maar gewoon aan hoe slecht ik kan vliegen, dat is goed voor je zelfvertrouwen. Dan kunnen we na jullie training nog wel even vliegen. Als iedereen ten minste weg is, ik ga echt niet vliegen als het hele Gryffindor team me uit kan lachen,' zei Charlotte. Ik knikte met mijn hoofd en perste nog een kleine glimlach tevoorschijn.
‘Het komt wel goed,’ murmelde ik maar zachtjes. Ik keek weer op naar Charlotte toen ze spontaan begon te zwaaien. Voor een fractie van een seconde dacht ik na en vroeg ik mij af waarom ze zo spontaan zwaaide tot ik mij omdraaide en Liam in de verte zag staan.
‘Oh, heei Liam,’ begroette ik hem met een brede glimlach en seinde naar onze tafel.
‘Kom hier zitten! We hebben nog genoeg plaats.’ Ik keek even rond en wierp een blik naar Geraint en Silver die aan het studeren waren. Well…
even keek ik naar Jade die stilletjes erbij zat. Ze zag er best wel nerveus uit. of tenminste, oncomfortabel. Of lag dat aan mij? Ik wierp haar een kleine glimlach toe en klopte even op haar schouder.
‘Als je ergens anders naartoe wilt gaan, dan dwing ik je niet om hier te blijven.’ Even bleef ik stil staan voordat ik mijn hand weghaalde en mijn lippen op elkaar perste. Klonk dat nou alsof ik haar hier weg wilde hebben.. ? nee, toch?
‘Ik bedoel,’ vervolgde ik gauw. ‘Eh- We kunnen ook ergens anders heen gaan als je het hier niet fijn vind..’

---

---

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

---

Haar maaltijd was lauw, plakkerig en niet zo lekker als ze verwacht had. Dit was een teleurstellende factor voor May, daarnaast moest ze ook nog eens twee prima functionerende jongeren uit elkaar trekken. Haar maandagavond kon niet meer stuk. Uit haar tas pakte ze thermoskan gevuld met camomile thee, haar favoriet. De loeihete vloeibare substantie vond zijn weg haar keel door, haar ogen gingen kort dicht en opende weer toen ze een geluid hoorde. Perseus stond op en nam plaats aan een van de stoelen. Hij ging achterstevoren zitten, wat Maybelinne met een zacht geluid afkeurde. Konden jongens dan eens nooit serieus dingen behandelen. Ze keek hem aandachtig aan toen de jongen begon met spreken. "Goed. Ik zei iets en daar was meneer het niet mee eens, dus hij gaf meteen een grote mond. Toen bleef hij door gaan terwijl ik al lang klaar was en besloot hij het leuk te vinden om mij van mijn stoel te trekken." Vloeide er langs zijn lippen. Maybelinne keek hem recht aan en haar rechter wenkbrauw kwam ietwat verveeld omhoog. Toen vervolgde de mede-Slytherin zijn verhaal. "Ik deed niets." Mompelde hij, aan zijn lichaamstaal was te zien dat er wel degelijk iets aan de hand was. In dit soort gevallen was May net een bloedhond, ze zocht bij beide heren naar het kleinste stukje onzekerheid en exploiteerde dat met alle liefde.       De volgende hap ging haar mond in en ze keek Perseus nog steeds met een geamuseerde blik aan, de jongen haalde zijn hand door zijn zwarte lokken. "Dus," Mompelde de May naar het doorslikken van haar eten, "Wat zei je dan precies?" Haar blik was weer zachter terwijl ze Perseus aankeek. Het was initieel niet zijn schuld, in haar ogen. Hij was niet degene die agressief was geworden. "Je weet toch dat er al genoeg rivaliteit is onderling." Dit was het moment dat ze was passievoller ging spreken, "En aangezien onze ge-wel-dige Head Boy al genoeg in de problemen raakt, moet ik het oplossen." Ze schonk hem vervolgens een klein glimlachje, "Dat doe je je huisgenoten toch niet aan, Per." De woorden kwamen mierzoet uit haar mond. Hij wist vast wel dat ze spelletjes met hem speelde, maar in haar woorden zaten zeker een deel waarheid. Elke keer als er een vechtpartij of iets anders serieus uitbrak op de school, was Maybelinne de aangewezen persoon om het op te lossen. Ze genoot van haar werk als Head Girl, maar genoeg is genoeg. Ze moest telkens de domste dingen sussen en de meest onnozele discussies stoppen.       Toen begon de Gryffindor met spreken, zo maar, uit het niets. Maybelinne keek wat verontwaardigd naar de jongen. "Perseus maakte een opmerking, die mij niet goed viel, dus zei ik dat ik daar niet mee eens was, en dat ik het niet vond kunnen. Toen begon een verhitte discussie en trapte hij mij zomaar tegen mijn kuiten, waarop ik hem van zijn stoel trok." Het gesprek nam hiermee een rare bocht. "Zei ik dat je mocht spreken, Mally? Nooit tegen de Head Girl ingaan." De besloot dat ze niet meer haar remmen inhield. Dit was het punt waar iemands kop eraf kon. Haar blik werd duister en ze stond op van achter het bureau, "Heren, ik ben er klaar mee. Ik heb besloten wat ik jullie aandoe." Dit was een makkelijke beslissing, zeker na wat ze had gehoord. "Perseus, jouw straf wordt simpel. Een essay, handgeschreven, van minstens vijf pagina's over Muggle Studies. Daarmee laat ik je nog makkelijk van je daden afkomen." Maybelinne had veel sympathie voor Perseus, zeker in dit soort situaties. "Malcolm," Haar inmiddels boze blik richtte zich op de donkerblonde jongen, "Ik ga een bezoekje nemen aan je lieve afdelingsleider. Daar zal ik het eens over je functie hebben." Daarmee was Maybelinne klaar voor de avond. Ze pakte haar leren tas weer op en deed haar spullen erin, "Jullie zijn geëxcuseerd, maar ik wil overmorgen dat essay zien Perseus," Ze beende uit de kamer, richting de afdelingsleider van Gryffindor. Dit beloofde wat te worden. Een grijns stond al rond haar mond. Ik heb toestemming van Vera om Malcolm dat te laten zeggen!

The female of the species is more deadly than the male. Bees that hae honey in their mouths, hae stings in their tales.

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 13:15 ]

---

Up with the sun. Gone with the wind.

Thalia Amanda Black
6th year|Feeling excited|Talking to Campbell

Vrolijk loop ik de Bibliotheek in. Ergens in de hoek zie ik een roodharig meisje zitten. Ik ken haar omdat ze de Prefect is van Ravenclaw, en omdat ik Verzoring van Fabeldieren met haar heb. Acacia heet ze volgens mij.
Ik plant mijn tas op een leeg plekje dichtbij de boekenkast.
"Hey Black, deze is bezet hoor!" Een meisje schreeuwt in mijn oor dat ik weg moet. "Oprotten."
Ik hef mijn handen omhoog en sta gelijk weer op.
Me verdedigen durf ik niet. "Sorry..." Mompel ik. Meteen word ik kwaad op mezelf omdat ik weer verlegen was.
Ik zie dichtbij de boekenkast verder geen vrije plek meer, althans, niet waar mensen niet dreigend kijken met zo'n: 'waag het niet hier te gaan zitten'-blik.

Bij de balie is er nog een leeg plekje dichtbij een jongen die er wel aardig uitziet. Ik besluit erheen te lopen.
Ik herken de jongen naast de lege plek niet. Hij ziet er wel leuk uit, maar ik kan niet goed inschatten of hij het zal accepteren als ik naast hem kom zitten. Voorzichtig zet ik mijn tas neer en neem plaats op de bank. Ik pak mijn boek en open het op hoofdstuk zeven.
Gelukkig accepteert de jongen het dat ik naast hem kom zitten. Mijn oog valt op het lekkere zakje Kakkerlak Crunchies die hij vast heeft.
Ik durf niet goed wat te zeggen, dus pak ik een pen en houd mijn mond. Ik betrap mezelf erop dat ik naar hem blijf kijken en uiteindelijk wint mijn nieuwsgierigheid het van mijn verlegenheid.
Tenslotte besluit ik hem aan te spreken.
"Hoi..." Mijn stem slaat over en ik begin gauw opnieuw. "Hoi, ik ben Thalia."
Meteen word ik rood en staar naar mijn handen.

~ik heb toestemming van Philips~

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 17:57 ]

---

''Aangezien meneer de Head Boy niet wilt dat ik schreeuw, zal ik het niet doen. Maar, dan wil ik niet dit soort verdomde kindertaferelen zien van iemand in een leidende positie. Echt heel triest.'' begon Maybelinne en kort rolde Malcolm met zijn ogen. Ze was boos ja. Het was ook al vaker voorgekomen dat hij in de problemen was gekomen en hij wist dat Maybelinne zich ergerde aan hem als Headboy. Hij was misschien niet de beste, maar hij lette er wel op dat de kinderen onder het vijfde jaar zich allemaal zouden redden en hielp ze ook wanneer er wat was, dus ze had niets te zeuren. ''Goed. Ik zei iets en daar was meneer het niet mee eens, dus hij gaf meteen een grote mond. Toen bleef hij door gaan terwijl ik al lang klaar was en besloot hij het leuk te vinden om mij van mijn stoel te trekken." legde Perseus zijn verhaal uit en Malcolm rolde weer met zijn ogen. De blondine begon met Perseus te praten en geërgerd pakte hij alvast een van zijn sigaretten uit het pakketje en plaatste deze achter zijn oor, zodat hij als dit eindelijk voorbij was, eventjes kon roken. "Perseus maakte een opmerking, die mij niet goed viel, dus zei ik dat ik daar niet mee eens was, en dat ik het niet vond kunnen. Toen begon een verhitte discussie en trapte hij mij zomaar tegen mijn kuiten, waarop ik hem van zijn stoel trok." sprak Malcolm, hopende om eerder weg te kunnen. Dit was echter niet het geval. "Zei ik dat je mocht spreken, Mally? Nooit tegen de Head Girl ingaan." Wederom rolde Malcolm met zijn ogen. ''Nee is goed joh, nog meer wensen May?'' mompelde hij geërgerd om vervolgens op te staan en tegen het tafeltje aan te leunen. ''Malcolm, ik ga een bezoekje nemen aan je lieve afdelingsleider. Daar zal ik het eens over je functie hebben.'' Een lach rolde over zijn lippen. ''Tuurlijk joh succes, weet je May ik heb altijd al geweten dat je een hekel aan mij hebt, maar als je zelfs deze positie steeds probeert af te nemen van me, dan ben je een nog groter secreet dan ik dacht.''

---

kip is lekker daarom heet ik drumstick

---

Liam liep de trappen op en sjouwde zijn zware tas mee naar de zevende verdieping, weer op weg naar de fantastische bibliotheek. Het zou het daar wel een stuk aangenamer worden als madam Pince niet de hele tijd zat te zeuren over stilte en meer gedram. Liam opende de deur en liep richting zijn vaste tafeltje. Teleurgesteld zag hij dat deze al bezet was. Hij wilde naar een ander tafeltje toelopen, totdat hij zag dat iemand naar hem zwaaide. Charlotte, Aidens beste vriendin zwaaide vrolijk naar hem. Liam glimlachte en liep haar richting op. Ze stond samen met Aiden en Jade Rosewood bij de tafel waar Liam vaak zat. Echt contact had hij nog nooit met Rosewood gehad, maar ze was echt een geweldige Seeker. Eigenlijk zou Liam chagrijnig op haar moeten zijn, omdat ze in de vorige Gryffindor-Hufflepuff wedstrijd de snitch voor de neus van de Hufflepuff Seeker had weggekaapt en Liam verloor, maar hij had juist respect voor haar. Ze was écht goed. 'Oh, heei Liam,' begroette Aiden hem met een glimlach. 'Kom hier zitten, we hebben nog genoeg plaats!' Liam legde zijn tas neer, lachte en trok zijn boek eruit. Liam sloeg zijn potionsboek open en staarde weer naar de eerste vraag. Een paar tafeltjes verder zag hij nog twee mensen zitten. Hij herkende ze als een Ravenclaw en een Gryffindor, maar verder had hij geen idee wie precies waren. Aiden zei nog wat tegen Jade, maar Liam kreeg niet precies mee wat ze nou aan het zeggen waren. Aiden klonk alleen nogal nerveus. 'Zeg,' begon Liam. 'Sorry dat ik jullie diepgaande gesprek onderbreek, maar weet iemand hier iets van potions af of heeft iemand een boek waar ik extra uitleg in kan vinden?' Verward herhaalde hij de vraag 20 keer in zijn hoofd. 'Ik kan niet zeggen dat ik altijd goed oplet, maar dit is echt veel te ingewikkeld.' Fronsend keek hij op, in de hoop dat ze niet in lachen zouden uitbarsten, maar hem wellicht zouden kunnen helpen. En helpen was niet overschrijven, dus hield hij zich toch aan zijn afspraak met hemzelf. En stiekem hoopte hij, dat hij Aiden hielp, doordat die nu zijn aandacht ook even ergens anders op kon richtten, in plaats van op wat hij tegen Jade wilde zeggen.

My attitude is based on how you threat me.

[ bericht aangepast op 20 juni 2016 - 18:36 ]

---

take risks