Vandaag was een hartstikke leuke dag, ik ben de hele dag lekker vrolijk en enthousiast geweest en alles leek okay te zijn. Ik was gewoon blij.
Maar nu in de avond gaat het weer 'slechter', het enthousiasme van vanmiddag is verdwenen en heeft plaats gemaakt voor onzekerheid. Ik had vandaag een van m'n lievelingsshirtjes aan, en toen keek ik in de kast wat ik morgen aan zou doen. Ik pakte een stel andere shirtjes, maar aangezien m'n lievelingsshirt iets kleiner is geworden doordat hij op 40 graden is gewassen ipv 30, dacht ik, ik pas ze nog even aan.
Maar nee, het werkt niet. Ze zijn misschien iets korter dan anders, maar ik heb alleen highwaisted broeken dus dat maakt niet veel uit. En toch denk ik: 'Nee, dit kan niet. Hier ben ik te dik voor." Dan pas ik shirtjes aan die ik een paar weken terug heb gekocht, die nog niet gewassen zijn want de prijskaartjes hangen er nog aan. Dan kijk ik in de spiegel en dan denk ik "Nee. Je bent gewoon te dik hiervoor. Uitdoen. Pas wat anders."
Zo heb ik bijna de hele avond shirtjes zitten passen. En niets past. Het shirtje wat het minst lelijk stond doe ik morgen aan, maar het liefste zou ik alles verbranden. Ik weet van het meeste wat in mijn kast hangt en wat recent gekocht is (dit jaar) en ik maar 1 tot 2x aangehad heb, dat het al een maat groter is dan de maat die ik eigenlijk ook wel aan kan, maar iets in mij zegt dat ik het toch niet pas. Mijn lievelingsblouseje, een knoopje zit een beetje strak doordat mijn borsten iets groter zijn dan de verhouding van blousjes in het algemeen, maar het is niet erg, het valt niet op, maar in m'n hoofd kan het gewoon echt niet. En ik weet dat als ik het aan zou doen, dat ik dan toch de hele dag chagrijnig ben.
Nu zit ik chagrijnig op mijn bed. Ik moet nog heel veel huiswerk maken want ik loop achter, maar ik zeg alleen maar tegen mezelf: "Waarom zou je het maken, je kunt het toch niet." Ik heb hoofdpijn en nu al helemaal geen zin meer in het huiswerk, omdat ik toch alleen maar denk dat ik het niet kan. Hoe hard ik ook tegen mezelf roep dat ik het wel kan, het lukt niet. Mijn mindset is alleen maar negatief en ik wil morgen niet voor lul staan in de klas omdat ik het huiswerk niet af heb, maar het gaat nu gewoon niet meer lukken. Echt, ugh, ik haat dit. Ik haat mezelf, ik heb geen idee, ik weet het niet, ugh.
Uit frustratie dacht ik, ik open maar een topic, maar dit kuttopic boeit toch niemand want ik kan ook niemand boeien.
Ugh. Heel gefrustreerd.
so if you care to find me, look to the western sky, as someone told me lately: everyone deserves a chance to fly
