Once Upon A Time(speeltopic)~6 - Speeltopics

Link naar 1:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177516
Link naar 2: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177597&page=20
Link naar 3: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177656
Link naar 4:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177770
Link naar 5:
http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=177880&page=last&message=175

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

Ruby

'Hallo, hoe weet je mijn naam?' Ze keek mij verbaast aan. 'Doe niet zo gek,' zeg ik lachend. Ik weet niet of ze mij voor de gek probeert te houden of dat ze in de war is. 'Jo, je woont al jaren bij mij in de straat, natuurlijk ken ik je naam.' Plotseling komt er ook nog een jongeman aanlopen. Ik keek hem verbaast aan. 'Wat komen jullie hier allemaal doen?' Ik kende de man niet. Ook begon hij in een raar praatje tegen ons te praten. 'Mam?' Riep ik over mijn schouder. 'Er is een rare man aan de deur.' De man leek niet gevaarlijk, maar ik vond het niets dat hij zo raar deed.

[ bericht aangepast op 9 juni 2016 - 16:45 ]

---

When you believe your dreams come true

Joseph Lloyd Dombrowski

'Wat komen jullie hier allemaal doen?' Nu snap ik waarom ze me zo raar aankeken. Ze spraken geen Russisch. Al het Nederlands dat ik ooit had geleerd kwam nu wel van pas... "Ik... Ben... Van... Rrrrusia." Ik hoopte dat ze m'n stotterend Nederlands verstonden. Het meisje riep schijnbaar haar mama.

'Het is niks. Maar, waar ben ik en wie ben jij?' vraagt de jongen. Hij gaat op een bankje zitten, pakt een toverstok uit zijn zak en breekt hem dan simpelweg door midden om hem bijna in een riool te laten landen. Hierom moet ik lachen, het komt niet vaak voor dat een tovenaar zijn eigen stok breekt en weg gooit. Die vloek werkt blijkbaar bijzonder goed.
'Kom erbij zitten.' zegt de jongen. Ik neem plaats op het bankje, alleen dan niet op de zitting, maar op de leuning. Zodat ik nog een beetje op de al bijna volwassen man kan neerkijken. 'De naam is Peter.' zeg ik, ik heb hier echt helemaal geen zin in eigenlijk, maar ach, het moet dan maar. 'Je bent in Storybrooke.' Ik kijk grijnzend op hem neer. 'Vertel eens. Sinds wanneer zuilen volwassen mannen takken mee in hun broekzakken?'

---

obsessive rage

Jo

"Al jaren bij jouw in de straat? Hu?" vroeg ik.
Opeens kwam er een man naar ons toe gelopen en zei iets, 'Wat komen jullie hier allemaal doen?" vroeg het meisje verbaast.
"Ik kwam voor de burgemeester..." zei ik.
'Mam?' Riep ze over haar schouder. 'Er is een rare man aan de deur.'
Ik keek naar de man, beetje vreemd... Maar hij leek niet echt eng ofzow.
"Ik... Ben... Van... Rrrrusia." zei hij stotterend.
Ik grinnikte, hij is echt vaag!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Jens Potter

De jongen neemt plaats op het bankje, alleen dan niet op de zitting, maar op de leuning. Normaal gezien zou hij dan veel groter dan mij moeten zijn maar dat was niet het geval. 'De naam is Peter.' Daarachter volgde een korte pauze 'Je bent in Storybrooke. Vertel eens. Sinds wanneer zuilen volwassen mannen takken mee in hun broekzakken?' Ik moest lachen. "Ik zou het niet weten, misschien stak 1 of ander kind het erin ofzo... Vertel eens. Hoe oud ben je, heb je een beroep, waar woon je?" Toen ik al deze vragen stelde bedacht ik dat ik er zelf geen antwoord op had gehad. Wat was er toch gebeurt?

De jongen lachte even om mijn opmerking. 'Ik zou het niet weten, misschien stak 1 of ander kind het erin ofzo... Vertel eens. Hoe oud ben je, heb je een beroep, waar woon je?'
Ik grinnik. 'Zeventien,' lieg ik, gezien ik echt geen idee heb hoe oud ik nou werkelijk ben. 'Ik heb geen beroep hier en ik woon hier ook niet. Ik kom uit Londen.'
Het enige wat ik van Londen weet is dat het een stad is op deze wereld in Engeland, Ava kwam er vandaan geloof ik. De enige rede dat ik zeg dat ik daar vandaan kom is omdat ik een Brits accent heb, wat het niet erg vreemd zou maken.

---

obsessive rage

Jens Potter

'Zeventien,' zegt hij. Het lijkt niet erg spontaan uit zijn mond te komen. 'Ik heb geen beroep hier en ik woon hier ook niet. Ik kom uit Londen.' "Hoe kom je dan aan de kost?" Ik keek naar de in 2 gebroken stok. Er kwam een vloeistof uit. Ik deed het op 1 van m'n vingers en proefde. Niet eetbaar. "Weet je wat dit is, Peter?"

'Hoe kom je dan aan de kost?' vraagt de jongen verbaasd. Oké, daar had ik niet over na gedacht. Wat zou Odi doen? Die kletst zich overal uit, hoe doet ze dat?
Dan bedenk ik dat Odi een schattig gezicht heeft en eerlijk is, ze vertelt gewoon de waarheid. Dat kan ik nu niet. 'Ik heb hier geen werk, maar ik reis.' leg ik uit, gelukkig best snel.
Jens pakt de gebroken tak van de grond, er sijpelt een donkerrode vloeistof uit, hij proeft het voorzichtig. 'Weet je wat dit is, Peter?' vraagt hij dan.
Ik pak de andere helft van de stok en ruik eraan. Bloed. 'Hars,' lieg ik. Als de jongen slim is kan ik lachen. 'Dat hebben sommige bomen, dat worden later stenen. Een soort bloed van een boom.'

---

obsessive rage

Jens Potter

'Ik heb hier geen werk, maar ik reis.' legt hij uit. Peter pakt de andere helft van de stok en ruikt eraan. 'Hars. Dat hebben sommige bomen, dat worden later stenen. Een soort bloed van een boom.' Ik moest lachen. "Ja tuurlijk... Het is bloed natuurlijk." Peter bedoelde het waarschijnlijk als grap maar nu had ik wel een ander beeld van hem.

Jens moest erom lachen. 'Ja, het is bloed natuurlijk.' zegt hij sarcastisch. Ik rol met mijn ogen, goed, hij is dus dom. Maar wel de andere kant op zodat hij het niet ziet. 'En nu jij. Hoe oud ben jij, waar woon je en wat doe je voor werk?' vraag ik, nu al wetend dat hij de antwoorden niet zal weten.

[ bericht aangepast op 9 juni 2016 - 18:02 ]

---

obsessive rage

Jens Potter

'En nu jij. Hoe oud ben jij, waar woon je en wat doe je voor werk?' Aiaiai. Maar wat gokken. "Ik ben... 17. Ik woon in..." Ik wist dat ik vroeger in Schotland woonde. "Schotland. En mijn job, tja... Die heb ik nog niet. Waar ik op school zat... Dat weet ik niet meer..." Peter kijkt de andere kant op. Hij leek iets te weten dat ik niet wist. Ik voelde in mijn zak. Oke, ik had dus nog een dolk bij. Dat kon misschien nog van pas komen... Ik vertrouw die Peter niet echt voor de volle 100%... Een babyface en wat mooie woorden, daarmee kan je de meeste mensen wel mee voor je kar binden. "Nog wat plannen vandaag?"

Vittoria Gold
Ik keek uit het raam naar de mist dat door heel storybrooke ging het zat vol met magie voelde ik.
ik schrok op van een geluid en draaide me om waar ik mijn vader zag staan. 'Pap,' Zei ik zachtjes.
Hij glimlachte naar mij en liep naar me toe.
'Vittoria dat mist die je daar ziet is de vloek van Regina daar door vergeten alle sprookjesfiguren weer wie ze waren, alles start weer opnieuw.'
Ik keek geschrokken naar hem bang dat ook ik mijn herinneringen kwijt zou raken. 'Maak je maar geen zorgen dearie wij blijven onze herinneringen houden.' Ik glimlachte en de mist trok over ons heen en uiteindelijk was het verdwenen.

Als Jens zegt dat hij uit Schotland komt en zeventien is hoop ik dat hij niet net zo importeert als ik moest doen. 'Nog wat plannen vandaag?' vraagt Jens. Ik tuur naar de plek waar Odi verdwenen is en haal dan mijn schouders op. 'Familie opzoeken.' zeg ik. Het is niet echt gelogen, Ray, Chris, Will, Jayden en Kay zijn mijn broers, en Odi was ooit mijn vriendinnetje, dus technisch gezien is het helemaal waar. Al klonk het waarschijnlijk alsof er een moord plan achter zit.

---

obsessive rage

Jens Potter

'Familie opzoeken.' Verteld Peter. En dan zit ik hier, niet wetend waar MIJN familie ergens is. "Leuk, mijn broer en schoonzus weet ik niet meer wonen en mijn beide ouders zijn... Gestorven..." Het leek alsof er deeltjes uit mijn geheugen waren verdwenen. Raar... "Heb je veel familie dan?"

Vittoria Gold
'Ow en pap er was laatste zo'n meisje uhm geloofik heette ze Jo, ik moest de groeten van haar aan je doen.'
Ik zag dat mijn vader ineens verstijfde en geschrokken naar me keek.
'Jo?' Vroeg hij voorzichtig en ik knikte.
'Wie is dat?' Vroeg ik aan hem.maar hij schudde zachtjes zijn hoofd.
'Niemand schat, pas jij even op de winkel ik moet weer even weg.' Zonder op antwoord te wachten verdween hij.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt