MSV - Op een jongerencamping || Deel 8 || Topic 1 || - Speeltopics

Personages
Alienna Roderiquez – Natas
Angel Wings – Alicia
Bertha “Izzy” van Zalen-Gotha – Alicia
Bobbi Hoekstra - Natas
Cecila Roderiquez – Marjanne
Christina Blender - Marieke
Cyrith Evans – Natas
Daan Leeuwens
Donna Jo “DJ” Gates – Rosanne
Ellie de Vries - Rosanne
Elsa Leeuwens – Marieke
Flynn Aegean – Alicia
Gail Lommers - Rosanne
Helen Beekman - Rosanne
Ilse Keuring – Marjanne
James van Eck - Natas
Jan "Slater " Roodenburg - Natas
Jasper Gates - Natas
Jelle Wings – Alicia
Johan Leeuwens – Marjanne
Joshua MontClaire – Marjanne
Lee Broadsword – Natas
Lotte Berkman - Natas
Marije Leeuwens – Marjanne
Mozart “Mosh” de Waal
Natalee Birchmeier – Alicia
Noa MontClaire – Alicia
Racquel Huize - Marjanne
Raine Ramp - Rosannne
Roxy de Groot – Marjanne
Sterre “Starr” Berkman - Natas
Tommie Roodenburg - Natas
Yenthe Huize - Marjanne

[ bericht aangepast op 12 juni 2016 - 21:15 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Even een Mijn Topics berichtje.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Jesjesjes. Hopelijk vanavond een stukje schrijven (:

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Cyrith schrok op toen de camper over een hobbel reed. Verward keek hij om zich heen. Flarden van de nachtmerrie verlieten als zweetdruppels zijn hoofd.
Er is niets aan de hand. Het was gewoon de zoveelste nachtmerrie.
Hij ging iets rechter op het bankje zitten en leunde me zijn ellebogen op de tafel. Hij zag zijn vrienden voor zich, in coma. Mosh met een geamputeerd been. Maar het was maar een droom. Niemand was onderkoeld, niemand had ledematen verloren. De vakantie was de afgelopen winter heerlijk geweest en er was geen ramp gebeurd. Geen Ashlee. Geen schietende idioten. Geen lawine. En zo zou het nu weer gaan. Ze gingen een fijne zomervakantie tegemoet en hij moest zich niet door zijn angsten laten belemmeren. Al was dat makkelijker gezegd dan gedaan...

Every villain is a hero in his own mind.

Nevermind

[ bericht aangepast op 18 mei 2016 - 15:21 ]

Ich liebe dich 27.12.23

Izzy legde de kaart op haar schoot en strekte haar hand uit naar het handschoenenkastje om de pot met zuurtjes te pakken. De CD's kletterden daarbij op de vloer.
'Niet de de nieuwe van BMTH bekrassen, hoor!' zei Natalee die haar ogen op de weggericht hield, maar wel een arm uit het zijraampje had hangen. Haar zonnebril fonkelde in het licht dat door de voorruit scheen en Izzy dee behulpzaam de zonnewering omlaag.
'Nee, nee.' Ze stopte een zuurtje in haar mond en deed hetzelfde bij haar vriendin.
'O er komt een afslag, moeten we die hebben?'
Izzy greep vlug de kaart beet na het doosje zuurtjes op het dashboardkastje te hebben gezet. Ze tuurde naar de blauwe lijn die op de kaart was aangegeven. Daarna keek ze naar de borden boven de weg. 'Nee. De volgende.'
Natalee glimlachte en legde een hand op Izzy's knie die na nog een zuurtje te hebben gepakt, uit het raam staarde en haar ogen sloot. Natalee keek even naar haar blauwe haar en besloot zichzelf gelukkig te prijzen, ook al was het bloedheet en moest ze ontzettend nodig plassen. Omdat het verkeer zo opschoot, besloot ze dat ze bij het eerstvolgende tankstation wel even zouden kunnen stoppen, ook al was de tank nog vol en hadden ze geen flessen water meer nodig. Ze wilde gewoon even haar benen strekken en andere schoenen aan. Rijden met teenslippers was niet praktisch, maar hete voeten van de laarzen die ze nu droeg, waren ook alles behalve wenselijk.
Izzy viel in slaap met haar hoofd op het kussentje dat ze achter in haar nek had gelegd en haar zonnebril zakte naar haar neus. Natalee trapte wat harder op het gas en hield de weg in de gaten om de benzinepomp snel te naderen, want ze moest toch best nodig.
Toen ze het toilet bezocht had, zat Bertha weer rechtop en had ze in iedere hand een magnum.
Natalee boog zich glimlachend naar voren om haar lippen te kussen door het open raam van de bijrijdersstoel heen.
'Wat ben je toch leuk.' Ze liet zich gauw weer op de bestuurdersstoel ploffen om hun weg naar de camping te vervolgen.
Ze waren al twee dagen door Italië aan het rijden, gewoon omdat het kon. Vanuit Zwitserland was het niet zo'n eind, maar omdat ze niet erg dicht bij elkaar woonden, had Izzy voorgesteld om eerst een paar dagen samen door te brengen. Vandaag of morgen zouden ook Izzy's vrienden aan komen en ze wilde er wel zijn als zij ook zouden komen.
De laatste paar uren van de reis zongen ze mee met Natalee's CD That's the Spirit en haalde Izzy een haakwerk tevoorschijn terwijl ze Natalee door het Italiaanse landschap leidde met behulp van de kaart.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Ilse staarde uit het raam. Ze had met pijn in haar hart afscheid moeten nemen van haar dochter Myrthe. Altijd als ze haar dochter achterliet, vroeg ze zich af of ze haar weer terug zou zien. Of ze in leven zou brengen.
Het was een irrationele gedachte, want inmiddels had ze genoeg ellende meegemaakt voor een heel leven en de kans dat haar nog zoiets zou overkomen nu Ashlee niet langer in leven was, was miniem. Toch schoot het altijd door haar hoofd, iedere keer als de afstand tussen haar en haar kleine meisje groter werd. Zelfs als ze Myrthe naar Mosh bracht, was ze bang om ahar niet terug te zien.
Hoewel aan de ene kant een vakantie haar goed zou doen en het haar zou leren om Myrthe meer los te laten, was het aan de andere kant ook weer extra spannend. Hun laatste vakantie was vlekkeloos verlopen, maar de vele vakanties daarvoor in de verste verte niet.
Er gebeurt je niets.
Ilse herhaalde die zin om de vijf minuten in haar hoofd in de hoop zichzelf ermee te overtuigen. Het werkte niet echt.
Ze zat nu voorin naast Elsa, in een gehuurde auto. Elsa was de oudere zus van Johan en Marije; dit jaar waren alle kinderen meegegaan. Elsa's relatie was dit jaar beëindigd, dus ze zou voor het eerst sinds jaren zonder haar vriend op vakantie, en hun jongere broertje Daan vond zichzelf eindelijk oud genoeg om ook mee te gaan. Ilse had van Mosh gehoord dat Noa's broertje ook mee zou gaan en dat was een leeftijdsgenootje van Daan, dus dat had hem uiteindelijk overtuigd dat er meer van zijn leeftijd zouden zijn.
Achter haar zaten Daan, Johan en Marije. Johan en Marije zaten aan de zijkant en sliepen; Daan was wakker, maar zat met zijn mobiel te spelen en was volledig in gedachten. Ilse zat eigenlijk naast Elsa om haar wakker te houden, maar die leek niet erg veel last van vermoeidheid te hebben. Het was net alsof ze als oudste van het gezin minder slaap nodig had. Ilse herkende het verantwoordelijkheidsgevoel nu ze een dochter had.
Ze blikte even op het navigatiesysteem. Het was nog een halfuur rijden; dan zou ze eindelijk haar vrienden weer zien en zou ze hopelijk haar gedachten wat beter van zich af kunnen zetten. Afleiding zou haar goed doen. Ze merkte dat het steeds lastiger werd om haar vakantievrienden op te zoeken; DJ was getrouwd, Lotte verloofd, Angel ging nog steeds met Flynn en zijzelf had een dochter om voor te zorgen. Even halsoverkop iemand bezoeken zat er gewoon niet meer in. Ilse keek er daardoor extra naar uit om op vakantie te gaan en dat had haar uiteindelijk ook overgehaald om toch te gaan.

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Noa zwaaide puffend haar benen uit de auto en liep direct naar de kofferbak om een van de literflessen water te pakken die nog niet op waren. Ze nam er een slok uit en rolde hem toen over het dak van de auto naar Joshua die ook uit de auto was gekomen. Het was een klein ding van haar ouders, maar Noa was er blij mee dat ze hem mocht lenen.
Noa had nog nooit zo veel achter elkaar gereden en ze was blij dat ze even kon staan en wat anders kon doen. Het was maar goed ook dat ze achter de anderen aan had kunnen rijden, want ze wist niet of ze het anders helemaal zelf gevonden zouden hebben. Er bestond dan wel navigatie, maar je wist het maar nooit. Nu waren ze gelukkig niet alleen als ze pech zouden hebben, maar alles was tot nu toe vlekkeloos verlopen.
Het enige wat niet zo vlekkeloos was gegaan, was haar contact met Mosh die weer aan het toeren was geweest. Sinds januari had ze hem amper gezien of gesproken en voor Noa's gevoel was het zelfs nog minder dan in de periode daarvoor. Iets in haar zei dat dat wel iets moest betekenen, omdat hij blijkbaar niet net zo veel aan haar dacht als zij aan hem en dat het hem blijkbaar niet kon schelen dat ze zo ver uit elkaar waren voor zo'n lange tijd.
Noa verruilde ongezien even gauw haar T-shirt voor een croptop met franje en glimlachte breed naar Joshua. Ze waren nog nooit samen op vakantie geweest zonder hun ouders en hoewel dit een stuk dichter bij huis was dan Costa Rica, vond ze het alsnog spannend.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Met een naar gevoel in haar buik, waarvan ze niet precies wist of het iets met eten te maken had of niet, nam Angel een slok water. Ze had haar oortjes ingedaan, zodat ze een excuus had om even niets te hoeven zeggen. Ze was een beetje moe, want ze waren vroeg gaan rijden, maar ze kon niet echt lekker slapen op de snelweg.
Hoewel Angel zin had om een paar weken weg te zijn van Nederland en thuis, zag ze er ook tegenop. In Oostenrijk had ze zich beter gevoel, wist ze. Ze was in haar herstelproces absoluut niet zo ver als nu, maar ze had zich wel sterker gevoeld. Nu wist ze niet of ze haar nieuw aangeleerde patronen wel zou kunnen volhouden of een draai zou kunnen vinden in het campingleven. Ze was ook bang dat Flynn zou merken dat ze niet zo goed haar best deed als eerst en dat hij haar daarop aan zou kijken.
Ze hadden al een tijdje geen ruzie gehad ondanks dat Angel dat fijn vond, gaf het haar ook het gevoel dat ze op haar hoede moest zijn. Ze zou hem binnenkort vast wel weer teleur stellen.
Angel was in maart zelfs weer even opgenomen geweest, maar ze had aan Flynn en Jelle gevraagd om het maar tegen niemand te zeggen. Lotte zou het met haar fijngevoeligheid meteen merken, dacht ze en dat zou alleen maar meer teleurstellingen van anderen opleveren.
Ze zag Flynn naar haar kijken toen ze een zucht slaakte en glimlachte naar hem. Angel wilde niet mistroostiger overkomen dan gebruikelijk, maar ze kon niet wachten tot ze er waren. Ze zou het helemaal niet erg vinden om zich terug te trekken naast de rand van het zwembad om onder een parasol een tijdschrift te gaan lezen. Daarbij probeerde Angel niet te denken aan de eventuele cocktails en andere lekkernijen. Ook wist ze niet of ze zich goed genoeg zou voelen om een bikini aan te trekken, maar een lange zomerjurk zou in zo'n geval ook prima zijn.
Angel had in ieder geval van alles in haar koffer gedaan, omdat ze wist dat haar stemming ook zo weer omgeslagen zou kunnen zijn en daar wilde ze op voorbereid zijn.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

'Hoelang nog? Ik ben misselijk.'
'Ach, hou op.'
'Ik ben misselijk, ja?'
'Jij bent altijd misselijk. Misschien moet je volgende keer maar thuis blijven.'
Gail keek met een zuur gezicht naar Helen en trapte tegen haar stoel aan. 'Was ik maar met Slater mee gegaan.'
'Ja, was je maar.' Helen draaide zich om naar Gail en grijnsde vals. 'Doe eens even rustig Gailtje. Het komt allemaal wel goed. Hoe lang nog Bob?'
'Nog een uurtje of drie, schat ik,' antwoordde Bobbi, die niet naar het gekibbel van de meiden luisterde en haar ogen op de weg gericht hield.
Gail kreunde. 'O nee, verlos me.'
'Hou op met je geklaag. Waar is die vakantiestemming? Ga je verheugen op die zon, op de zee, het strand! Op alle lekkere jongens, de feestjes, de katers.' Helen keek dromerig voor zich uit.
'Jij bent echt verschrikkelijk,' zei Gail hoofdschuddend. 'Is dat wat jouw vakantie typeert?'
'Hou eens op met die zinloze discussies,' grinnikte Bobbi. 'Dit gaat nergens over.'
'Ja, Bobbi. Je hebt helemaal gelijk chick. Laten we eens een gezellig muziekje aan zetten en het geluid van Gails klaagzang overstemmen.' Helen draaide de radio harder en zij en Bobbi zongen luid mee met de muziek, tot grote ergernis van Gail.

[ bericht aangepast op 19 mei 2016 - 21:46 ]

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Starr had haar voeten opgetrokken en leunde ermee tegen het dashboardkastje. De wind sloeg haar dreads heen en weer. De meeste had ze samengebonden, maar niet alles bleef zitten. Hoewel Starr eerst met het vliegtuig had willen gaan, had ze daarvan afgezien toen ze de auto had gezien die de twee jongens en Roxy hadden gekocht. Het was een grote, luxe Amerikaanse wagen met een open dak. De stoelen zaten duizend keer beter dan een vliegtuigstoel ooit zou kunnen zitten en ze kon heerlijk met de muziek meeschreeuwen zonder dat de mensen om haar heen haar boos aankeken. Ze keek even in de achteruitkijkspiegel. Raine leunde met zijn hoofd tegen het raam aan en hoewel de meeste plukken van zijn zwarte haar voor zijn gezicht wapperden, zag ze dat hij zijn ogen had gesloten. Geen wonder, want hij had er al een paar uur rijden opzitten. Starr baalde ervan dat ze zelf haar rijbewijs niet had gehaald, want zij wilde ook wel in dit brute ding rondkarren.
‘Hoelang is het nog rijden?’ vroeg ze met een blik op Roxy, die nu het stuur bediende.
‘Nog een uur of twee, denk ik.’
Starr knikte. Dat hield ze nog wel uit. De anderen waren ze vanochtend al kwijtgeraakt. Ze hadden vannacht hetzelfde hotel geboekt, maar de camper van de jongens en Angel en het volkwagenbusje van Bobbi en Helen tikte amper de honderdtwintig aan, dus die reden waarschijnlijk nog honderd kilometer achter hen. De andere auto’s waren zo onopvallend dat ze Starr niet eens opvielen.
Ze zette haar handtas op haar schoot en smeerde haar armen in met zonnebrand. Ze hadden prachtig weer gehad, waardoor haar huid al een mooi bruin onderlaagje had waarop ze straks kon voortbouwen. Ze had zin in de vakantie die eraan zat te komen. Ze had de afgelopen weken belachelijk veel gewerkt om deze vakantie te kunnen betalen en ze wilde niets liever dan drie weken helemaal nietsdoen. Heerlijk.

Every villain is a hero in his own mind.

Bobbi schudde grinnikend haar hoofd toen ze Gails verongelijkte gezicht zag. 'Heb je er wel zin in, Gail? Zeker wel een beetje saai, nu je gebonden bent aan een jongen. Of jongetje, moet ik zeggen,' vulde ze plagend aan. Ze vond het leeftijdsverschil tussen de twee hilarisch. Vooral omdat Slater en zijn vrienden net zo goed vijftien hadden kunnen zijn, zo onvolwassen gedroegen ze zich soms. Helen had haar verteld over de goedgemikte sneeuwbal in Gails gezicht op hun eerste dag tijdens de wintersport, waarna ze zich blijkbaar meteen aan hem had overgegeven.

Every villain is a hero in his own mind.

'Nou, het lijkt erop dat we een van de eersten zijn.' Ellie glimlachte en keek tevreden om zich heen. 'Alle ruimte nog om het beste plekje uit te zoeken!'
'Ja, want wij hebben veel ruimte nodig. Grote tent, weet je wel.' DJ grijnsde schuldbewust. Ze was haar eerste grote tent nog niet vergeten, en ze had nu dan ook niet kleiner gewild. Zeker niet als je er met zijn tweeën in moest. Los daarvan benauwden kleine ruimtes haar, zoals zoveel tegenwoordig.
'Wat vindt je van die plek?' wees Jasper. DJ en Ellie volgden zijn blik en knikten goedkeurend.
'O, mooi ja!' knikte Ellie. Mooi uitzicht op het meer, niet te ver van de toiletten en douches.'
'Perfect,' beaamde DJ. Het was al snikheet en DJ pakte de kaart van de tent. 'Dit zou heel gemakkelijk moeten gaan, toch?'
'Heb je hem nog niet eerder gebruikt?' vroeg Ellie, die al bezig was met haar tentje.
DJ schudde haar hoofd. 'Nee, hij is nieuw. Onze laatste vakantie was in een luxe resort.'
'Jullie huwelijksreis?' glimlachte Ellie.
DJ knikte opnieuw en boog haar gezicht over de kaart. 'Ja. Het zal even wennen zijn. Hotelkamers wennen gauw.' Jasper knielde ook naast haar neer en DJ begreep met zijn instructies al gauw wat ze moest doen. Niet veel later klopten ze tevreden het gras van hun handen en bewonderden hun tenten.
'Top plek,' vond Ellie. 'Nog bedankt dat ik met jullie mee mocht reizen trouwens.'
'El, dat heb je nu al tig keer gezegd. We reisden toch alle drie vanuit Heemstede. Wat dacht je? Dat we zouden zeggen dat je niet naast ons in het vliegtuig mocht zitten?' grinnikte ze.
'Nou ja, ik wilde het gewoon nog even kwijt.' Ellie bloosde. 'Ik ga maar eens uitpakken.'
DJ knikte. 'Ja, wij ook.' Ze dokten alle drie hun tenten in en DJ ritste een van de koffers open.
'Heb je Lot nog gesproken?' vroeg ze.
'Nee. Dat is alweer een paar uur geleden,' antwoordde Jasper.
'Ik heb ze wel gemist. Iedereen.' DJ pakte zwijgend het grote tweepersoons aerobed uit de koffer en blies deze op met een kleine, doch effectieve pomp. Ze trok het hoeslaken eroverheen en tenslotte een dun laken dat als dekbed fungeerde. Ze staarde even naar het eindresultaat en hoopte maar dat het comfortabel zou liggen. Ze sliep al zo slecht de laatste tijd. Het was fijn om haar vrienden weer terug te zien, maar toch herinnerde het haar ook altijd aan alle gebeurtenissen die ze samen hadden meegemaakt. Hen weer zien versterkte die herinneringen alleen maar. Toch waren er meer pluspunten, want ze zagen elkaar de laatste tijd maar weinig. Iedereen leefde zijn eigen leven en deze vakanties waren het enige dat hen nog bij elkaar hield.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Shut up,' zei Gail met een dreigende blik.
'Pas op hoor Bob. Kom niet aan Slatertje. Dan kom je aan Gail.'
De twee vriendinnen lachten luid en Gail trok aan een pluk van Helens blonde haar.
'He, be nice,' zei ze streng. 'Wat ben je agressief.'
'Dat komt omdat ik al een uurtje of veertien met jou opgescheept zit!' zei ze geërgerd. 'Ik word gek hier.'
'Laat haar maar,' vertrouwde Helen Bobbi zacht toe en ze grijnsde. 'Een nachtje goede slaap en een goede beurt van Slater is alles wat ze nodig heeft om haar humeur op te krikken.' Ze gniffelden en Helen strekte haar lange benen. 'Al moet ik bekennen dat ik er ook wel aan toe ben. Ik hoop maar dat er wat leuks rond loopt in Italië. Italianen schijnen wel romantisch te zijn, toch?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Elsa zat voorin, achter het stuur van een gehuurde Volkswagen, terwijl de auto langs een bebost landschap langs de snelweg reed. Het was volledig rustig in de auto, zeker gezien Johan en Marije achterin de auto zaten te slapen. Ilse zat naast haar in de auto en had de taak om haar wakker te houden tijdens het rijden. Voor nu had ze zelf weinig last van slaperigheid. Gezien ze er bijna waren, verwachtte ze er ook geen last van te krijgen. Voor een buitenstaander zou het op het eerste gezicht misschien lijken alsof de bestemming hen niet veel zou schelen; alsof ze niet vol enthousiaste energie zaten. De persoon kan er in dat geval niet verder naast zitten. De stilte in de auto was een zeer ontspannen stilte. De afgelopen dagen was dat wel anders geweest tussen de broers en zussen. Er werd meerdere keren enthousiast over de camping vertelt. Toen ze laatst bij hun ouders waren, had Ilse gebeld en hadden zij en Marije de hele tijd over de komende kampeertijd gepraat. Elsa deed haar richtingaanwijzer naar rechts toen ze de afslag zag die ze moesten nemen. Dit zou de eerste keer zijn dat ze zelf naar de camping ging. Na haar hele relatiebreuk en de studiedruk van haar afstudeerproject afgelopen jaar moest ze er nodig eens tussenuit. De camping leek haar een prima plek om te ontspannen. Eerlijk gezegd brandde ze van nieuwsgierigheid. Dat ging ook gepaard met enige bezorgdheid. Vreemde mix, maar op zich begrijpelijk gezien de voorgaande jaren. Hopelijk bleef dit jaar volledig vrij van drama. Ze keek in de achteruitkijkspiegel naar Daan. Hij was net oud genoeg om ook mee te gaan. Ze wilde absoluut niet dat hem iets overkwam. De auto maakte een scherpe bocht naar links naar een autoweg. Ze reed een paar meter voordat haar ogen groot werden van schrik toen een tegenligger aan de verkeerde weghelft reed en de auto naderde. Elsa draaide in een snelle reactie aan het stuur en slaagde erin de auto te ontwijken. Ze draaide de auto weer snel terug naar haar eigen weghelft.
‘Spookrijders,’ bromde ze. Het was misschien een goed idee om haar familie niets te laten overkomen voordat ze op de camping belandden. Haar hoop dat ze niemand uit hun slaap had gewekt was al snel verkeken toen ze enige beweging op de achterbank zag. Als dit een indicator was voor de hoeveelheid drama die de camping dit jaar mogelijk gaf, dan kon ze beter met iedereen terug naar huis rijden. Dit kon echter net zo goed het enige probleem van dit jaar zijn. Nadat ze rustig had uitgeademd keek ze naar het navigatiesysteem van de auto. Nou, dat gaf in ieder geval goed nieuws. Binnen vijf minuten zouden ze er zijn.

''Laughter is timeless. Imagination has no age. And dreams are forever'' - Walt Disney

Ze gaan niet elk jaar naar dezelfde camping haha, dit jaar voor het eerst naar het Gardameer

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain