[200] [RPG] The New Kingdom [Speeltopic 1] - Speeltopics

Lang, lang geleden, was er een koninkrijk met een koning die nooit de steun van zijn volk had gekregen, was het niet dat ze bang voor hem waren. De enige reden en de enige manier waarop deze man ooit aan de macht is gekomen, is namelijk het feit dat deze man de oorspronkelijke koningin, haar nakomelingen en heel veel trouwe burgers heeft afgeslacht.
Nu, twintig jaar na het afschuwelijke voorval, lijkt de rust in het koninkrijk eindelijk zijn teruggekeerd. De koning lijkt geaccepteerd en iedereen lijkt zijn rol op het paleis en daaromheen vol tevredenheid uit te voeren.
Maar… schijn bedriegt. Er zijn mensen in de dorpen die twee gezichten lijken te hebben. Een net, mooi gezicht dat ze opzetten om de koning te laten geloven hoe goed ze bezig zijn en een gezicht dat ze het liefst zo veel mogelijk van de koning verwijderd proberen te houden.
Zelfs op het kasteel zelf, waar alles op rolletjes zou moeten lopen, zijn er mensen die anders zijn dan ze zich voordoen. Zo zijn er jonkvrouwen die eigenlijk veel liever iemand anders zouden zijn en ridders die zich, uit het zicht van de koning om, als eikels gedragen.
Zal de koning alles in de hand kunnen houden?
En wat als dit nog niet alles is?

Heel diep in de verboden bossen vlakbij het koninkrijk, leeft namelijk een ander volk. Een volk vol mensen die allemaal hun eigen reden hebben om de nieuwe koning te haten, allemaal op de één of andere manier in aanraking zijn geweest met de gruwelijke daden van deze nieuwe koning. Deze mensen strijden, vechten, trainen, wachtend tot het moment dat ze de strijd aan kunnen gaan met de koning.
Zal dat moment nu aangebroken zijn, nu dat het koninkrijk sterk maar zwak tegelijk lijkt? Of zullen ze nog moeten wachten?

Regels


Mensen in het koninkrijk


Mensen in het verboden bos


Begin
We beginnen op een zonnige dinsdagochtend, de normale ochtend binnen het koninkrijk. De ridders zijn aan het trainen, de bediendes voeren de opdrachten uit die aan hen zijn opgedragen en de andere inwoners van het koninkrijk en de mensen uit het verboden bos zijn bezig met hun dagelijkse bezigheden, waar deze dan ook uit mogen bestaan.

---

Keep your head up, keep your heart strong

Colin

Al snel kwam Colin erachter dat hij zojuist goedemorgen had gezegd tegen een lege kamer. De lakens van de prins lagen vervrommeld op het bed en hij hoorde geen gemopper van de prins ergens anders in de kamer. Ook waren Dylans trainingskleding weg van de plek waar Colin het gister had opgeborgen. Colin zette het etensbord op de tafel neer. En liep naar de ramen toe. Hij schoof de gordijnen opzij en zette een van de ramen open. Toen hij naar buiten keek zag hij Dylan samen met wat andere ridders druk bezig met de training. Hij stak even zijn hand op toen de prins zijn kant op keek. Als een teken voor de prins dat hij inmiddels wel wakker is. Hij hoopte dat de prins niet al te boos op hem was, nu hij niet geholpen was met aankleden. Daarna liep hij naar het bed toe en klopte de dekens uit alvorens hij het bed netjes opmaakte. Hij kon hierbij een gaap niet onderdrukken. Het herrinerde hem aan de weinig slaap hij had gehad. Hij keek de kamer rond om te zien of hij nog wat anders moest doen. Het zag er allemaal nog prima verzorgd uit en dus besloot hij de kamer te verlaten. Hij nam het etensbord mee en liep terug naat de keuken. Onderweg at hij snel nog een broodje op dat op het bord lag. Hij wist dat dit niet mocht, maar de prins ging dit toch niet meer opeten. Die was waarschijnlijk zelf al naar de keuken gelopen. Wat hij wel vaker deed als Colin er niet was in de ochtend. In de keuken zag hij Terra staan. Zo te zien was ze druk bezig met voorbereidingen. Colin liep naar haar toe. "Goedemorgen Terra. Hoe is het met jou? " vroeg hij en terwijl hij dat deed zette hij het etensbord van de prins naast haar in de keuken. Van de kok moest hij niet opgegeten eten altijd aan een van de keukenhulpjes geven, die dan verder moesten kijken wat er met het eten ging gebeuren. Of het weggegooid moest worden of hergebruikt kon worden. Colin keek even om zich heen en was blij dag de kok zelf zich nu niet in de keuken bevond. Die stuurde hem altijd zo snel mogelijk de keuken weer uit. Zodag geen van de keukenhulpjes afgeleid zou raken door hem. Daarna keek hij weer naat Terra. Hij deed moeite om een gaap te onderdrukken, want hij wist dat het niet netjes was om in iemand gezicht te gapen nadat je net een vraag had gesteld.

(Offtopic: sorry voor mogelijke spelfouten. Typen via mobiel gaat wat minder handig.)

[ bericht aangepast op 20 mei 2016 - 22:28 ]

Ik wil wel reserveren :p

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

"Lusteloos," Herhaalt Adeline me. Haar stem lijkt exact te beschrijven wat ik voel, al weet ik zelf ook niet echt wat dat precies is. Het is het gevoel wat al jaren speelt, maar tegenwoordig veel heviger lijkt dan ooit tevoren. Het is alsof ik altijd ergens aan denk en nooit even rust vind. Ik heb niet veel zin om verder iets te zeggen, ik ben te diep in mijn gedachten verzonken. "Misschien moet je een nieuwe bezigheid vinden?" Oppert ze, waarna ik een schuine wenkbrauw optrek. "Ik snap je gevoel, maar ik probeer de tijd te doden door me bezig te houden. Boeken lezen, kleding maken, moestuin onderhouden, bloemen onderhouden en in het ergste geval... Ga ik slapen," Gaat ze verder. Daar moet ik even om lachen. Om eerlijk te zijn zie ik mezelf in de nabije toekomst geen bloemetjes plukken of jurken maken, maar ik snap wat ze bedoeld. Ik ben alleen bang dat het niet zal helpen. "Bedankt," Zeg ik eerlijk, omdat ik zie dat ze me op probeert te beuren. "Maar ik denk niet dat dat echt iets voor mij is. Ik ben teveel met anderen dingen bezig in mijn hoofd." Welke andere dingen dat zijn, dat weet ik ook niet precies. Ik weet enkel dat het me bezighoud op een manier die me niet aanstaat. "Of als je iets anders nodig hebt... Zeg het maar." Ik kijk bedenkelijk, niet wetend wat ik anders nodig heb. "Als je wil kan je wel een keer mee het dorp in,?" Op dat moment wekt ze mijn interesse en meteen kijk ik haar aan met een nieuwe, spannendere blik. Ja, ja dat wil ik. "Graag." Zeg ik meteen. Ik ben al jaren niet meer in het dorp geweest en het is wel meerdere keren als idee door mijn hoofd gegaan. Ik heb het alleen nooit echt uit weten te voeren, wat mede komt doordat sommige mensen altijd hebben gezegd dat het te gevaarlijk was, dat ik een idioot was als ik dat zou doen. Als Adeline meegaat, dan zou het wel eens een stuk veiliger kunnen zijn. De mensen zullen me waarschijnlijk niet meer herkennen, bedenk ik me. Alleen - stel dat ik om één of andere reden toch wordt gepakt - hoe zit het dan met Adeline? Zullen ze haar laten gaan als ze samen met mij is gezien? Het antwoord weet ik al voordat ik mezelf de vraag stel. Nee, dat zullen ze niet. "Ik kan niet van jouw vragen om daar met mij gezien te worden." Antwoord ik uiteindelijk, na een tijd bedenkelijk naar mijn thee te hebben gestaard. "Stel dat er iets gebeurd, vraag me niet hoe, maar stel dat... Misschien dat ik ooit een keer alleen zal gaan, maar dit is niet eerlijk tegenover jouw leven."

---

{Undertale, misschien kan je beter reserveren in het rollentopic?}

[ bericht aangepast op 24 mei 2016 - 17:44 ]

---

She was always looking for more..

21 Years old • Koninkrijk • Bediende

Ik ren steeds half op en neer van de ene kant naar de keuken naar de andere kant, terwijl ik zeer mijn best doe om het eten wat ik in mijn handen heb niet te laten vallen. Op het moment is het spitsuur in de keuken, wat meestal zo is wanneer het ochtend of avond is. Op die momenten wil iedereen eten. Ik ook, maar met mij wordt nou eenmaal geen rekening gehouden. Waarom zouden ze ook? "Goedemorgen Terra. Hoe is het met jou? " Hoor ik ineens als ik een bord netjes aan het opdienen ben met verschillende soorten stukjes fruit. Ik moet moeite doen om er geen zelf te pakken, want wanneer de kok komt weet hij altijd wanneer er iemand van het eten gesnoept heeft, zelfs als het alleen een druif was. Ik schrik lichtelijk van de stem, omdat ik zo geconcentreerd bezig was dat ik geen voetstappen aan hoorde komen. Als ik het gezicht zie van Colin, maakt dat me al iets rustiger en ik lach vriendelijk naar hem. "Geweldig." Antwoord ik met lichtelijk sarcasme in mijn stem, waarna ik kijk naar de borden met hapjes voor me. "Er is last minute een theekransje georganiseerd, leuk dat ze dat gisteren nog niet wisten, nu moet alles nog gebeuren." Klaag ik een beetje. Ik ben niet echt het type om te zeuren, maar Colin geeft me altijd de gelegenheid om alles er uit te laten. Als ik er nooit tegen niemand iets van zeg, ontplof ik uiteindelijk. "Maar hoe is het met jouw?" Vraag ik vrolijker.

---

She was always looking for more..

[Aangezien de rest uit het dorp is, doe ik het maar even zo ^^]

Nathan Sem Levine Nathan was al een paar huizen langs geweest, maar had tot nu toe nog weinig antwoord gehad. Hij was ook even langs de wapensmid gelopen met zijn haas, maar de smid bleek niet thuis te zijn op deze vroege ochtend. Helaas, dan zou hij later wel vragen voor nieuwe pijlpunten. Uiteindelijk belandde Nathan toch weer bij de Adams, zijn adoptiefamilie. Nathan probeerde altijd eerst aan iemand anders van het dorp zijn vlees te verkopen en kwam alleen in uiterste nood naar zijn adoptiefamilie toe. Hij wist namelijk dat ze elk stuk vlees van hem af zouden nemen,

[/img]

---

It's never gonna happen, Guys.