Mijn ontstoken ogen zijn mega gevoelig voor licht en ik moet naar buiten..
Trees schreef:
(...)
Jup, zo gaat het vaak met zulke mensen. Heel frustrerend, want ze staan ook niet open voor een betere uitleg. Het beste is gewoon om dat onderwerp te vermijden met je oma, of toch proberen er meer over uit te leggen. Maar sommige hebben het ook als een soort griepje, iedereen heeft op zijn minst 1 keer in zijn leven last van een depressie. En bij sommige gaat het ook om meer sociaal doen en naar buiten gaan, maar bij veel zit het ook dieper. Dat zou je kunnen proberen uit te leggen, misschien met je ouders er bij zodat je serieuzer word genomen.
Als je een keer wilt praten met iemand die je begrijpt, ik heb zware depressie dus ik weet hoe het voelt.
Ik laat het maar. Waarschijnlijk snapt ze het toch niet.
View schreef:
Dat probleem van mensen die niet goed snappen wat er in mij omgaat, heb ik thuis heel vaak. Ik heb een angststoornis. Mijn ouders zeggen, wanneer ik in paniek raak, dat ik me niet druk moet maken of zelfs dat ik me druk maak om niets. Dan hebben ze vaak ook nog het lef om te zeggen dat ik me aanstel en dat ik het te moeilijk maak voor mezelf, what the fuck heb ik daar aan?
Ja, helemaal niks. Zo flauw als anderen, en dan vooral familie, het maar wegwuift alsof het niets is.
[ bericht aangepast op 21 april 2016 - 12:58 ]