[RPG - 300] Utrechts Stedelijk College • Speeltopic - Speeltopics

14 maart 2016 - 19:09 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Utrechts Stedelijk College

Het Utrechts Stedelijk College, onder velen beter bekend als het USC, is een school die al bijna zeventig jaar gevestigd is in het wonderschone Utrecht. De school staat erom bekend zijn leerlingen goed te ondersteunen in hun leerproces, de begeleiding staat altijd voorop. Het USC biedt onderwijs aan voor jongeren van 12 t/m 18 jaar op zowel het vmbo-, havo- als vwo-niveau. In deze RPG volgen we een aantal leerlingen van het USC in hun examenjaar. Lukt het ze om die laatste punten binnen te halen en hoe gaat het met de voorbereidingen op die beruchte eindexamens?

Rollen
Naam | User | Leeftijd | Niveau | Pagina

Topics
• Rollentopics 1
• Praattopics 1
• Speeltopics

Begin
We beginnen op maandag 19 september. Dit is alweer de derde week van het schooljaar, wat betekent dat de leerlingen weer een beetje gewend zijn aan het schoolleven. Er zullen onderhand toetsen opgegeven worden. We spelen vanaf 13:00 dat de bel gaat om middagpauze te gaan houden, wat alleen voor de bovenbouw is.

[ bericht aangepast op 14 maart 2016 - 20:28 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

14 maart 2016 - 19:21 R3HAB is offline

R3HAB 12456

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

14 maart 2016 - 19:29 PanicChannel is offline

PanicChannel 50

MT.

14 maart 2016 - 19:58 Vanth is offline

Vanth 23147

Hello hello, (Santanico >> Falahee)

[ bericht aangepast op 14 maart 2016 - 19:59 ]

El Diablo.

14 maart 2016 - 20:03 Ken_ is offline

Ken_ 18305

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

14 maart 2016 - 20:22 Mirin is offline

Mirin 243

[MT]

Don't judge my choices without understanding my reasons.

14 maart 2016 - 20:24 Naird is offline

Naird 10646

MT c:

I just caught the wave in your eyes

14 maart 2016 - 20:52 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Martine Justine Hester

Het feit dat ik me bij de stalling van de rokers bevind terwijl ik niet rook, zegt eigenlijk genoeg over hoeveel dit schoolbeleid me boeit. Ik vind de mensen die roken niet eens zo'n aangenaam gezelschap, maar ik sta in mijn tussenuur liever hier dan dat ik me meng bij de brugklassers met uitval. Ben ik zo'n arrogant kreng dat zichzelf beter voelt dan de onderbouw? Wellicht. Boeit me dat? Niet echt. Als iemand zijn rook net iets te veel mijn richting in blaast, kuch ik overdreven om aan te geven dat ik daar niet op zit te wachten. De jongen, volgens mij heet hij Jordy, kijkt me geïrriteerd aan. Ik gun hem dan ook een verveelde blik. Gauw grijp ik mijn rugzak van de grond af, gooi deze over mijn schouder en loop naar binnen. Ik was de koningin in het hebben van commentaar op anderen, maar dat betekent niet dat ik me graag meng met degene over wie ik oordeel.
Ik duw de deuren naar de kantine open en laat me neer zakken op een stoel ergens aan de zijkant van de kantine. Omdat ik een tussenuur heb en weiger huiswerk te maken, loop ik al bijna een halfuur door school heen te slenteren op zoek naar iemand om tegenaan te praten. Tevergeefs kom ik uiteraard niemand tegen en ben ik opgezadeld met hyperactieve brugklassers. Ik pak mijn telefoon erbij en scroll levenloos door mijn tijdlijn van Facebook heen.
'Wanneer gaan mensen eens een leven krijgen?' grom ik zacht als ik een nutteloze post zie. Een meisje met wie ik op de basisschool heb gezeten, heeft weer een nieuwe vriend -na er vier in een half jaar verslonden te hebben- en ze plaatst over hoe verliefd ze wel niet is. Het laatste waar ik me actief mee bezighoud, is het krijgen van een vriendje. Ik ben te druk bezig met mezelf en mijn eigen leven, daar schaam ik me ook niet voor. Vaak krijg ik te horen dat ik egocentrisch ben. Dat zou best kunnen, maar het kan me weinig schelen. Ik probeer nou eenmaal iets te bereiken in mijn leven en daar ga ik me niet voor verontschuldigen. Ik krijg opgelucht op als de bel gaat: tijd voor pauze.

[ bericht aangepast op 14 maart 2016 - 20:53 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

14 maart 2016 - 20:52 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

MT.

Everything is illuminated by the light of our past.

14 maart 2016 - 21:10 Sempre is offline

Sempre 5089

When time and life shook hands and said goodbye.

14 maart 2016 - 21:36 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Daley van Beek

Ik had een heerlijk tussenuur wat betekende dat mijn pauze extra lang had geduurd en ik dus zo snel mogelijk het schoolplein had verlaten, ik had subtiel een sigaret opgestoken en was op mijn scooter richting de Albert Heijn vertrokken en had een croissant gehaald en een grote reep chocola. Ik had daar gewoon vreselijk veel zin in.
Met grote stappen liep ik terug naar mijn scooter en glimlachte zwakjes richting wat jongens van school voordat ik terugreed en mijn scooter netjes parkeerde. Ik zat te twijfelen of ik eerst nog zou roken of gewoon gelijk naar binnen zou gaan? Uiteindelijk stapte ik het gebouw in en zocht naar iemand die ik kende, toen mijn oog op Martine viel vervolgde ik mijn weg de kantine in en omhelsde ik haar van achter. ''Martine zit in de kantine, rijmt dat eigenlijk?'' Sprak ik en zakte naast haar neer op een stoel en haalde het croissantje en de reep chocolade uit mijn tas. ''Wil je ook?'' Vroeg ik en liet een hand kort door mijn haar gaan.
Ik zuchtte even terwijl ik ook wat boeken uit mijn tas haalde, ik moest dit jaar slagen anders bleef ik nog een jaar zitten. Dat zouden mijn ouders never , nooit oké vinden en ik zelf eigenlijk ook niet. Ik haatte het hier al had ik goede vrienden maar ik moest toch op ten duur ook verder met mijn leven?
''Heb jij je huiswerk af?'' Vroeg ik en begon te bladeren door het boek en boog wat voorover om te lezen wat er stond. Ook pakte ik mijn schrift erbij waar ik deze hele drie weken nog geen woord in had geschreven. ''En heb je een pen?'' Ik lachte kort en trok mijn jas uit. ''Sorry, ik was vanochtend veel te laat en was niet echt goed voorbereid.''
Mijn ogen gingen kort over haar heen voordat ik de conclusie trok dat ze er goed uit zag vandaag, ''ik was er vanochtend trouwens uitgestuurd bij die dikke van Leeuwen,'' sprak ik kalmpjes en glimlachte zwakjes. ''Die man heeft echt problemen als je het mij vraagt.''

[ bericht aangepast op 14 maart 2016 - 22:27 ]

Everything is illuminated by the light of our past.

14 maart 2016 - 21:56 Ken_ is offline

Ken_ 18305

Johannes Frederick Joncker

Mijn vingers tinkten ongeduldig tegen het plastieken blad van de tafel waar ik aan zat. Logaritmen, vreselijk gewoon. Voor de zoveelste keer verzette ik me op mijn stoel en kuchte ik even uit een gewoonte wat de aandacht trok van Mn. Karton die me meteen kwaad aankeek gezien ik zo goed als al meer dan 30 minuten niet meer aan het opletten was. Mijn blik negeerde die van hem dan ook zo goed als mogelijk en bleef gefixeerd staan op de klok die rechts van de deur stond. Even vluchtig keek ik naar Jeaden die naast me zat. Deze eerste drie weken waren best snel voorbij gegaan en zeker gezien ik deze met mijn beste vriend had gespendeerd. Nadat ik even grijnsde naar hem keek ik achter me waar Valentijn zat. De jongen was nieuw en kwam voorheen uit Amsterdam. 'De Grootstad' , maar ik mocht hem wel. Hij was toevallig ook nog eens de buurjongen van Jeaden en daarbij geld de regel, 'vrienden van hem zijn vrienden van mij' en daarbij was hij een stillere jongen. Hij zei niet veel, maar de gesprekken zijn wel aangenaam. Gezien ik me echt niet meer op wiskunde focuste klikte ik wat met mijn balpen tot irritatie van anderen en daarna ging ein-de-lijk de bel. Ik klapte mijn boek dicht gooide mijn spullen in mijn rugzak en sprong op. "Volgende keer gelieve op te letten Joncker" zei ze saaie stem van de leraar en ik rolde verveeld met mijn ogen en keek afwachten naar de jongens , op mijn benen wiebelend tot ze zouden opstaan en we de buitenlucht konden opsnuiven. Al dat wiskunde liet mijn hersenen verdoven.

[ bericht aangepast op 14 maart 2016 - 21:58 ]

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

14 maart 2016 - 21:58 Vanth is offline

Vanth 23147

Naomi Catarina DiMarco
Havo - Outfit - Bij de kluisjes

Mijn hoofd rust op mijn hand terwijl ik luister naar de geschiedenis leraar. Hij vertelde altijd wel interessante verhalen en geschiedenis was dan ook sinds de onderbouw een van mijn favoriete vakken. Dat ik een 8 gemiddeld sta helpt daar natuurlijk ook wel in. Ik kijk op als ik de bel hoor en zie de rest ook opschrikken. Dit bedoelde ik dus. Ik stop langzaam mijn boeken in mijn tas en haal mijn haar uit de knot, waarna ik mijn hand er een paar keer doorheen haal tot het goed zit. Ik knik nog een keer glimlachend naar hem en loop dan z'n lokaal uit. Nou, nog een rustig uurtje gehad. Mijn dag vandaag was sowieso erg rustig. Zo vielen mijn eerste twee uur uit en had ik tot nu toe alleen Spaans en Geschiedenis gehad. Twee erg makkelijke uurtjes dus. Dat ik na de pauze aardrijkskunde en biologie had was wel weer wat minder. Veel minder..
Ik zucht zachtjes en voel een plukje haar voor mijn gezicht vallen. Ik blaas het snel uit mijn gezicht en loop dan door naar mijn kluisje. Waar ik Shane zie. Ik glimlach even en loop door. Ik mocht de jongen wel. Ik wist nog dat ik een kleine crush had in mijn eerste jaar, maar sinds dat toch nooit wat zou worden is dat uiteindelijk weer wat verwaterd. Ik open mijn kluisje dat naast de zijne zit en glimlach naar hem. 'Hey hey' zeg ik en ik doe ondertussen mijn boeken in mijn kluisje, waarna ik die voor mijn volgende uren zoek. 'Hoe is het? Is het nog een beetje te doen vandaag?' vraag ik hem met een speelse grijns. Ik kijk weer naar hem en hou mijn hoofd een beetje schuin terwijl ik wacht op zijn antwoord.

[ bericht aangepast op 14 maart 2016 - 22:00 ]

El Diablo.

14 maart 2016 - 21:58 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Martine Justine Hester
Vmbo | Artistieke weirdo | Outfit

Ik heb een poging gedaan tot het maken van mijn huiswerk, maar dat is altijd zo'n typische mission impossible. Daarom speel ik nutteloze spelletjes op mijn telefoon en bekijk de andere mensen in de kantine - stuk voor stuk trieste bedoelingen. Ik schrik van twee armen die zich om me heen wikkelen en nog voordat ik er iets tegen kan doen, hoor ik een bekende stem: ''Martine zit in de kantine, rijmt dat eigenlijk?'' Geïrriteerd kijk ik over mijn schouder naar Daley. Wanneer leert hij om niet zo vreselijk onverwachts me aan te raken? Hij zakt naast me neer en mijn blik is nog steeds gefrustreerd op hem gevestigd. Ik maak altijd graag mijn punt en het is dan ook de bedoeling dat Daley doorheeft dat hij niet zo vervelend moet doen. Begrijp me niet verkeerd, Daley is een goed mens en mijn beste vriend - maar af en toe kan ik hem wel wat doen, zijn nek omdraaien of iets dergelijks. Hij gooit wat eten op tafel en vraagt vervolgens of ik ook wil. Even bekijk ik wat hij uit zijn tas gehaald heeft en geef aan dat ik wel chocolade wil.
Hij gooit zijn boeken op tafel en het is algauw duidelijk dat hij zijn huiswerk ook niet gemaakt heeft. Ik lach even geamuseerd, gewoon omdat we alle twee van die sukkels zijn die nooit wat doen voor school. Daley is nog wel iets erger dan ik, soms krijg ik het nog opgebracht om mijn huiswerk in elkaar te flansen. Als hij vraagt of ik mijn huiswerk af heb, open ik mijn schrift op een lege bladzijde om aan te geven dat ik ook mijn huiswerk niet gemaakt heb. 'Nope,' voeg ik daaraan toe. Ik gooi een pen op zijn boek als hij daarom vraagt. 'Bolle, neem eens je eigen zooi mee' lach ik. Als ik hem 'bolle' noem, bedoel ik dat niet letterlijk. Daley is niet dik en dat maakt het juist leuk om iemand zo te noemen. Daley kan het ook van me hebben.
''ik was er vanochtend trouwens uitgestuurd bij die dikke van Leeuwen,'' zegt hij en ik schiet in de lach. Uiteraard is Daley eruit gestuurd bij van Leeuwen. Ik heb zelf weinig problemen met die man, maar Daley overduidelijk wel. Mijn onenigheden liggen bij andere docenten, degene die mijn gedachtegangen niet snappen.
'Je moet ook een keer je bek houden tijdens de les,' grinnik ik dan en ik breek een stuk van zijn chocoladereep af. 'Volgens mij kom je dan al een heel eind, bolle'

[ bericht aangepast op 14 maart 2016 - 22:00 ]

Big girls cry when their hearts are breaking

14 maart 2016 - 22:10 Ziegler is offline

Ziegler 20534

Valentijn Robbert van Gestel
Havo | Nieuw op school | Rebelse richboy

Ondanks dat mijn concentratie meestal redelijk goed is, kan ik me niet focussen op de les van meneer Karton. Wiskunde is nooit mijn sterkste vak geweest, maar ik weet er meestal wel een voldoende uit te slepen. Natuurlijk weet ik nog niet hoe dat hier op school zal zijn, aangezien ik nog geen toetsen heb gehad. Vannacht heb ik een slechte nacht gehad. Alsof ik me te veel zorgen maakte, heb ik mezelf de hele nacht wakker gepiekerd. Typisch Valentijn. Ik laat mijn hoofd op mijn hand leunen en ik staar als een zombie naar het bord waar een inwikkelde aantekening op staat. Voor me zitten Jaeden en Johannes - twee toffe jongens die me hebben opgenomen in hun groepje. Ergens schaam ik me dat ik naast Jaeden woon. Niet omdat hij een verkeerde is, maar omdat mijn ouders besloten hebben om een absurd groot huis te kopen in het midden van Utrecht. Mijn ouders laten te graag zien dat ze veel geld hebben en helaas word ik daar ook in betrokken. Ik mag dan ook niet op de fiets naar school, er wordt van mij verwacht dat ik in mijn eigen auto rijd. Ik ben achttien en mag zelf rijden, maar het voelt raar om mijn dure auto te parkeren tussen de auto's van de docenten. Het voelt alsof ik te graag wil laten zien dat ik rijk ben, terwijl ik dat niet ben. Mijn ouders zijn rijk. Ik mag geen bijbaantje nemen, omdat mijn ouders alles willen betalen. Hoe voorkom je dan dat je niet wordt gezien als een verwend jong? Door je maar zoveel mogelijk af te zetten tegen de strikte regels van je ouders.
Het valt me op dat Johannes nerveus zit te wiebelen op zijn stoel. Even lach ik erom, geluidloos weliswaar zodat niemand zou denken dat ik hem aan het uitlachen was. Ik mocht Johannes en zijn ongeduldige bewegingen amuseerde me tijdens deze saaie les. Meneer Karton spreekt hem dan ook streng toe als hij iets te veel geluid maakt. Lachend rol ik mijn ogen. Uiteindelijk gaat de bel en ik loop met Johannes en Jaeden naar buiten. Even kijk ik op mijn telefoon, waar alleen mijn neefje me geappt heeft.

Big girls cry when their hearts are breaking

14 maart 2016 - 22:32 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Daley van Beek

Een geïrriteerde blik werd mij toegeworpen en ik fronste kort terwijl ik mijn armen omhoog gooide, ‘’ik heb niks gedaan hoor,’’ verdedigde ik mezelf en stak vervolgens lachend mijn tong uit.
Toen ze toegaf dat ze de chocolade wou schoof ik de reep naar haar toe en ving de pen op die ze naar mij gooide. ‘’Nope,’’ antwoordde ze, ik zuchtte vermoeid als ze aangeeft haar huiswerk ook niet af te hebben. Lekker dan.
‘’Bolle, neem eens je eigen zooi mee,’’ lacht ze en ik rol met mijn ogen terwijl ik me probeer te concentreren op de lettertjes en de vragen die er in het boek staan opgeschreven. Wie boeide dit nou in godsnaam?
Ze schoot in de lach toen ik vertelde over meneer van Leeuwen, ‘je moet ook een keer je bek houden tijdens de les,’’ grinnikt ze en breekt een stuk van mijn chocoladereep af. ‘’Volgens mij kom je dan al een heel eind, bolle.’’ Ik trok een wenkbrauw op voordat ik de reep terugpakte en mijn hand op mijn buik legde.
‘’Ik probeer dus heel erg op mijn lijn te letten met je ‘bolle’ en jij bent degene die de halve chocoladereep afbreekt, bolle,’’ zeg ik lachend voordat ik wat in mijn schrift opschreef. ‘’Hij werd niet boos omdat ik zat te praten, hij was boos omdat hij waarschijnlijk weer eens geen seks had gekregen met zijn vrouw.’’ Ik stroopte mijn mouwen op en schudde mijn hoofd, ‘’echt hoor. Zo gaat dat met die oude mannen, neem dat maar van mij aan Martine.’’ Ik glimlachte zwakjes richting haar en kraste wat met de pen in mijn schrift.
‘’Hij is bijna leeg trouwens suffie,’’ ik boog over haar heen om de etui vast te grijpen en mijn kant mee op te nemen.
‘’Kijk, als jij dit gewoon af had waren we zo klaar he, mevrouw Hester,’’ sprak ik plagend. Ik vond het leuk om Martine bij haar achternaam te noemen, het was sowieso leuk om haar te plagen aangezien ze er niet altijd even goed tegen kon.
Mijn ogen richten zich nu op Valentijn, Johannes en Jaeden die hun weg naar buiten maken, de drie musketiers waren het zeker. Ik vond die Valentijn maar een vreemde en Johannes al helemaal. Hij deed de laatste tijd raar tegen mij. En tenslotte had je Jaeden; die jongen was beïnvloedbaar als de pest. Ik had al enkele keren naar hem uit gerijkt voor wat geld of voor een potje pokeren.
‘’Ik vind hun dus echt een vaag stel,’’ mompelde ik meer in mezelf dan tegen Martine en leunde even met mijn hoofd op mijn hand, ‘’ga je straks mee roken?’’ Vroeg ik nu gericht aan haar en keek haar afwachtend aan.

Everything is illuminated by the light of our past.

Index RPG Actieve Topics Zoek