Post de laatste zin die je hebt geschreven - 2 - Forum spelletjes

Dit is iets wat in NaNoWriMo topics vaak wordt gedaan. Het is zowel erg interessant om te lezen als gewoon leuk om stukjes van iets waar je aan werkt te delen, dus het leek me goed om dit ook in niet-november maanden van het jaar te doen. ^^

Het idee is erg simpel: post hier de laatste zin die je aan je verhaal (of werkstuk/essay/brief aan je oma, als je rebels wilt zijn) hebt geschreven. Als je daarna meer schrijft, mag je het natuurlijk nog een keer doen.

'Tony- Tony- oh fuck- this wasn't- I didn't mean it- don't- just don't leave me please,'

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

En dus schuift hij hem naar boven, manoeuvreert hij de jongen met eindeloze ledematen totdat hij comfortabel ligt.

He cannot pass by without touching and moving and shaping and changing every thing, every boy-city, in his path.

*"That doesn't mean I don't want to be your friend anymore..."

Spinning around, I'm weightless.

Ik zit nog steeds op mijn rumcola te wachten hoor, papa.

Don't walk. Run, you sheep, run.

Hij bleef twijfelend voor de tafel staan.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Een onzichtbare moeder, dat is wat ik ben.

"Heb je Edan gezien?" vroeg ze bij wijze van begroeting.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

"I see," she nodded, her smile returning to her face. "May I ask you, you have quite the American accent. Where are you originally from?"

ars moriendi

‘Hallo, Finny,’ zei Ethan met een gespeeld vriendelijke glimlach. ‘Welkom thuis.’

If you can't remember my name, just say 'chocolate' and I'll turn around.

De revolutie moest niet eindigen voordat hij überhaupt begonnen was.

Un rêve peut mourir mais on n'enterre jamais l'avenir.

"Ooit zullen ze mijn verhalen vertellen en mijn liederen zingen," glimlachte ze.

We dwaalden en verdwaalden en noemden sterren naar onszelf.

Het was inmiddels trouwens helemaal geen gevecht meer, maar een slachtpartij.

i wanna die with you once or twice.

Iemand smeet haar opzij, waardoor ze tegen de wand viel en met haar hoofd tegen de rand van een boekenplank knalde.

Wat een cliché. :')

Every villain is a hero in his own mind.

And Hydra isn't planning to give up on their assassin and another valuable asset easily.

“The heart is an arrow. It demands to aim true."

“Dat zou werkelijk een trieste gebeurtenis zijn,” stemde Remus in.

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan