Joel Peter Munroe.
Al vrij snel nadat Joel het groene icoontje had aangeklikt werd hij verbonden met Jonas. Het deed hem zo ontzettend goed om Jonas weer te zien. Zo goed zelfs dat hij de rest allemaal vergat, ook al was dat maar voor even. Jonas zijn stem klonk zoveel beter dan al die overdraaide kerstliedjes om hem heen, en luisterde inplaats daarvan het liefst de hele dag naar de stem van zijn vriendje. Ze hadden nu toch al een tijdje wat samen, maar Joel voelde nog altijd vlinders in zijn buik op wellen zodra hij ook maar Jonas stem hoorde. Joel glimlachte na Jonas zijn antwoord. "Ben je nu met me aan het flirten, of lijkt dat maar zo?" Vroeg hij en lachte. "Bij mij precies hetzelfde. Ik voel me ook een stuk beter nu ik jou weer kan zien, en kan horen." Ondanks dat Joel en Jonas elkaar sms'en als ze elkaar toevallig niet op Skype kunnen spreken, voelt het toch anders. Joel fronste zijn wenkbrauwen toen hij Jonas random zag zwaaien op zijn beeldscherm, en keek hem vragend aan, er niet over nadenkend dat Isha, Jonas zijn zus misschien binnen was gelopen. "Aha, vandaar het gezwaai." Lachte Joel. "Zeg maar Hi terug." Zei hij. Joel had het echt getroffen met zo'n geweldig iemand als Jonas, wie ook nog eens een geweldig aardige familie heeft. Joel had wel eens iets anders gehoord van mensen over hun schoonfamilie. En in tegenstelling tot Joel, wist Jonas zijn vader wel dat zijn zoon een relatie heeft. En zijn vader had het wel geaccepteerd. Joel zijn grootste angst was toch wel om niet geaccepteerd te worden. De enige van wie hij goedkeuring wilde was zijn vader, en de vraag was hoe zijn vader zou gaan reageren als Joel het zou vertellen. Joel hoorde zo nu en dan wat geluiden, maar wat wilde je dan ook als je met zoveel mensen in één huis woonde, dus besloot maar zijn oude vertrouwde koptelefoon uit een van zijn bureaulaatjes te vissen, en in zijn laptop in te pluggen. Nu kon hij Jonas nog beter verstaan. "Met mij gaat het prima, vooral nu ik jou weer even spreek." Zei hij glimlachend. "Maar ja, de kerstdagen hm? Nou ja, het kerstgevoel is bij mij om eerlijk te zijn ver te zoeken. Je weet wel, vervelende familie bezoekjes en zo. Plus ik moet jou missen." Zei hij dat laatste met een pruillip. Niet alleen de kerstdagen kwamen er aan, ook Jonas zijn verjaardag kwam steeds dichterbij. En natuurlijk kon Joel zoiets niet zomaar voorbij laten gaan zonder iets speciaals te doen. Hij had al weken nagedacht over wat hij precies zou gaan doen, maar was er nog steeds niet helemaal over uit. "Trouwens, over die vervelende familie bezoekjes. Ik zit erover te denken om het toch maar te vertellen, over ons." Zei Joel, hoe moeilijk hij het eigenlijk ook vond. Hij wilde weten hoe Jonas erover dacht. Joel keek hoe Jonas zijn blouse los knoopte, en hoe zijn witte hemd tevoorschijn kwam. Iets wat Joel wel uit zijn hoofd kon laten, tenzij hij een ijsblokje wilde worden. "Zo te zien is het daar niet bepaald wat je noemt een winterse temperatuur?" Zei Joel, wat ook logisch was, sinds Jonas in Egypte leefde. "Je zult mij niet horen klagen." Zei Joel, doelend op dat hij het totaal niet erg zou vinden als Jonas ook zijn hemd uit zou trekken. Joel voelde zich gewoon op zijn gemak bij Jonas, bij hem kon hij gewoon zich zelf zijn. En doormiddel van Skype voelde het alsof ze toch nog een beetje samen waren. "Ik mis jou ook, heel erg zelfs." Zei Joel, en knikte. "Laten we hopend dat we elkaar snel weer zien, want nog veel langer zonder jou trek ik niet." Zei hij, en op dat moment wist hij precies wat hij ging doen voor Jonas zijn verjaardag, ze zullen sneller herenigd zijn dan gedacht.
How far is far