Deze schooldag was raar. Ik had het wel leuk in het begin, toen begon ik mezelf af te sluiten en hoorde ik het niet als er iemand tegen mij praatte, waardoor ik het gevoel kreeg dat ze dachten dat ik ze negeerde. De enige die dan nog echt moeite deed was mijn crush en ook daadwerkelijk mijn aandacht vroeg als hij iets wilde zeggen.
Toen, tijdens het eten(zit op een koksopleiding en eet daar dus 's avonds en zo) zat ik met iemand en die liep even weg, waardoor ik alleen zat en ging malen en denken en me schuldig ging voelen over wat dingetjes. Toen kwamen er twee vanuit mijn eigen klas bij me zitten en een van hun zag dat het niet zo goed ging. Hij vroeg of het ging en toen schudde ik mijn hoofd, waarna ik meteen in huilen uitbarstte. Nou, docent werd er bij gehaald door een van hun en toen heb ik met hem gepraat. Alles goed en wel, toen ik terug ging de keukens in vroeg iedereen meteen of het met me ging en zo. Lieve mensen, dat sowieso wel.
Maar even uitgelegd dat het vaker gebeuren kan dat ik ineens sta te janken of ineens boos ben of super blij. Leuk zo een hoofd die me dwingt die dingen te doen. Nou ja, stemmingswisselingen horen er bij zegt mijn psycholoog.
En... ik kreeg een knuffel van mijn crush omdat ik er om vroeg
[ bericht aangepast op 29 sep 2015 - 22:06 ]
Ich liebe dich 27.12.23