[MSV] Jurassic Park - 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 9 okt 2015 - 20:52 ]

Every villain is a hero in his own mind.

CalTHood schreef:
[Cole was idd een Bauer]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[CalTHood became MikeGClifford]

Bowties were never Cooler

[Iemand die nog zin heeft om op Zora te reageren? Want op zich kan ik weinig.]

16 - 09 - '17

[Als iemand Cooper de auto uit zet, kunnen zij hem misschien oppikken?]

Bowties were never Cooler

Abstergo > Penoza

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

MikeGClifford schreef:
[Als iemand Cooper de auto uit zet, kunnen zij hem misschien oppikken?]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Ook prima. Geef me even, dan staat hij langs de kant van de weg.]

Bowties were never Cooler

En toen begon dat stuk ongeluk van een zoon van hem ook nog tegen Cooper te gillen. Als hij het al niet zat was, was hij dat nu wel. "En hetzelfde geld voor jou, snotneus. Stik er allemaal lekker in. Ik heb hier nooit om gevraagd, maar aangezien een volwassene niet alleen thuis kan blijven, ga ik dan maar alleen door het park dolen. Zelfs opgegeten worden door dino's is beter dan hier opgescheept zitten met een moeder die blind is door verliefdheid, een klootzak, en zijn piepnicht van een zoon." Natuurlijk kreeg hij weer zijn moeder op zijn dak, maar dat maakte nu niet dat hij zich bedacht over zijn idiote plan. Zonder nog verder na te denken opende hij de autodeur en sprong uit de langzaam rijdende auto. Op de achtergrond hoorde hij zijn moeder nog wel zijn naam roepen, maar hij keek niet om. Dino's waren geweldig, maar niet met de mensen die zich zijn familie noemden. Dan ging hij liever terug naar huis.

[Beetje Tom Cruise drama queen... I know]

[ bericht aangepast op 1 okt 2015 - 10:06 ]

Bowties were never Cooler

Jeempie hij is wel echt irritant ventje. Hoe reageert iemand daar nou weer redelijkerwijs op :')

Oh en Zora kan gewoon op Sebas of Beth reageren hoor, toch?

Ik zal vanavond weer schrijven. ^^

[ bericht aangepast op 9 okt 2015 - 17:18 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Dat is hij inderdaad

Bowties were never Cooler

Mike slaakte een zucht toen hij het wanhopige gezicht van zijn stiefvader zag.
‘Er zit geen rem op,’ mopperde hij.
‘Ik ga wel naar hem toe.’ Voor Tom er iets tegenin kon brengen, deed ook Mike de deur open en holde naar zijn broer toe. Hij hoopte maar dat hij een beetje redelijk zou doen, want hij verpeste zo de hele trip. Niet alleen voor hun stiefvader, maar voor hen allemaal!
Normaal gesproken kon Mike het prima met zijn broer vinden, maar hij begreep niet waar dit gedrag vandaan kwam. Hij vond Tom best oké, eigenlijk.
‘Hé,’ pufte hij toen hij zijn broer had bereikt. ‘Wat is er nou?’
Hij keek even angstvallig naar de auto. Hoewel hij absoluut niet hard reed, raakte hij wel steeds verder van hen verwijderd en Mike wist, ondanks zijn jonge leeftijd, heel goed dat het niet de bedoeling was dat ze uit de auto stapten.

Every villain is a hero in his own mind.

Beth drukte een knopje in zodat het raam naar beneden zakte en leunde met haar elleboog uit het raam. Het stuurde hoefde ze immers niet vast te houden.
'Wat zijn jullie stil op de achterbank,' merkte ze tegen Lyle, Zora en Nira op. 'Jullie gaan toch niet in slaap vallen, hè?'

Every villain is a hero in his own mind.

"Ik hoop dat hij wordt opgegeten door een dino," bromde Cole en keek naar zijn vader.
"Pap, je bent de beste vader die er is en Cooper weet niet waar hij over praat. Laat hem lekker wegrotten daarbuiten." Hij keek naar Mike, zijn andere stiefbroer, die bij Cooper stond. Mike was wel oké, maar Cooper kon echt oprotten vond Cole. Ze begonnen almaar kleiner te worden. Als ze niet nu aanstalten zouden maken om terug te komen, of in ieder geval Mike, dan zouden ze hun kwijt kunnen raken.

[ bericht aangepast op 9 okt 2015 - 20:59 ]

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

"We genieten van het uitzicht," zei Lyle eerlijk. Hij had het erg naar zijn zin en genoot in stilte van de herbivoren die om hen heen liepen. Het was een gaaf uitzicht, vond hij. Hij vond het alleen wel jammer dat hij in het midden van de achterbank zat, maar daar koos hij zelf voor.

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Cooper was al begonnen met lopen richting de uitgang, toen hij de stem van zijn jongere broertje hoorde. Hij draaide zich om en zag Mike ook langs de kant van de weg staan. Hij had een grootse hekel aan zijn stiefvader, en had liever gezien dat zijn moeder, Mike, en hijzelf, met z'n drieën waren gebleven, maar Mikey en die klootzak leken een heel stuk minder overhoop te liggen dan de man en Cooper zelf. "Mikey" zei hij zacht, en hij liep stilletjes naar zijn broertje. Dit was niet zijn bedoeling geweest, maar no-way dat hij ergens sorry voor ging zeggen. Hij zag zijn broertje paniekerig wegkijken naar de auto die steeds verder weg reed. Zijn vraag deed Cooper zuchten. "Die vent werkt me zoizo enorm op de zenuwen, maar dit liet gewoon de emmer overlopen. Ik wil gewoon mezelf zijn, terug naar Jake, en naar het conservatorium, maar sinds ze met hem date, gelooft mama duidelijk niet meer in jezelf uiten en je eigen pad trekken." Hij schreef echt alles af op die vent, want voor hem was mam een heel stuk aanmoedigender dan nu. De auto was nu echt op een vrij grote afstand. "Ga maar, Mikey. Ik red me wel. Ga genieten van de vakantie." Hij wilde dit niet voor zijn broertje verpesten, maar tegelijkertijd wilde hij heel graag gewoon weer terug naar huis, of in elk geval naar een plek waar zijn stiefvader niet was.

Bowties were never Cooler