Andria schreef:
Before & after foto's hebben bij mij geen zin omdat ik een heel jaar nauwelijks van gewicht veranderd ben, maar toch is er wel een verschil, vind ik. Een jaar geleden was ik niet zo heel tevreden met mezelf en hoeveel ik woog (ik mag dat niet zeggen hier, maar laten we het houden op nét-iets-meer-dan-het-gemiddelde-meisje) en nu is dat wel zo. Dus eigenlijk heb ik in een jaar tijd geaccepteerd hoe ik eruit zie. Ik sport niet meer, omdat er iets mis is met mijn spieren en daar maakte ik me ook wel zorgen over omdat ik eerst 5 keer per week sportte. Een jaar geleden kon ik het niet accepteren als ik niet in een maatje 36 paste, nu wel (maar misschien komt dat ook doordat ik vaak genoeg om hulp heb moeten vragen als ik weer eens vast zat in een jurk ofso). En ondanks dat ik dus niet van gewicht veranderd ben, ben ik nu wél tevreden over mijn lichaam en daar ben ik blij mee.
Die acceptatie heeft bij mij ook heel lang geduurd. Het is ook pas sinds enkele maanden nu dat ik er gewoon trots op ben hoe ik eruit zie. Natuurlijk was ik altijd wel blij met m'n 'slanker' figuur, maar nooit tevreden met en trots op mezelf. Toegegeven, soms heb ik gewoon het over-all gevoel van lelijk te zijn, maar die onzekerheid heeft iedere vrouw / meisje wel zo op z'n tijd :'D, maar ik heb wel -eindelijk- zoiets van: dit ben ik en schijt aan iedereen die het niet aanstaat. Tot voor kort schaamde ik me bijvoorbeeld ook echt om een bikini te dragen - ook omdat ik inmiddels 2 kindjes heb en ik droeg dus vooral tankini's - maar ik heb me vorige week gewoon een bikini besteld die IK leuk vind - en die ook wel past bij m'n figuur natuurlijk, want iets met dunne koordjes moet ik gewoon niet nemen want dan lijk ik alsnog 2 x zo dik :'D.
Die acceptatie doet heel veel, ook echt voor jezelf, en dat zie je ook echt terug op foto's (:
“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”