[200] The abduction || Speeltopic - Speeltopics

13 juli 2015 - 17:50 Arioline is offline

Arioline 821

Vijf jongens, vijf criminelen, vijf misbruikers, houden enkele jonge meisjes al een paar jaar vast. De villa waar ze in wonen zit heel goed in elkaar en geen enkel meisje is er ooit uit ontsnapt. Bovendien hebben ze allemaal een vreemde ketting aan, als ze toch een stap uit het huis doen, geeft het hen een elektrische shok. De meisjes worden misbruikt door de jongens, en zijn ook al vaak naar feestjes gegaan met de ergste mensen. Het is de nachtmerrie van elk jong meisje, en het is erg moeilijk om er wat tegen te doen. Maar na die twee jaar komt er nog het slechtste nieuws van al, één van de meisjes moet worden verkocht ! De criminelen hebben niet meer genoeg geld, en moeten dus één van hun slachtoffers aan een vreemde man, die erg veel eist verkopen. Word één van de meisjes echt verkocht ? Wie is die vreemde man ? Wat zullen de meisjes er aan doen ?

Regels :
- Minimum 200 woorden !
- 16+ is toegestaan
- Zo vaak mogelijk reageren
- Geen ruzie buiten de RPG
- Vergeet niet dat de jongens geen lievertjes zijn, hou het dus realistisch altublieft

Jongens :
- Hunter Sebastian Collins || Anatomy 1.1
- Ezra Mitchell Nathaniel Renner || Ziegler 1.3
- Francis Alexander Severn || Serenata 1.4
- Uriel Maximillan Bright || Patriots 1.4
- Ezekiel 'Zeke' Radford || Painkiller 1.4

Meisjes :
- Aria Mina Haydee || Allirian 1.2
- Linden Sofia Ainsworth || Soulfinder 1.1
- Darya Cameron Odell || Xemerius 1.1
- Bluebell 'Blue' Kirkland || Painkiller 1.1
- Elise Adalynn Montague || Backbiter

Zo ziet hun huis eruit :

Vandaag hebben de jongens een groot en belangrijk feest. Deze is al maanden geleden gepland en moet dus foutloos verlopen. De meisjes hebben allemaal hun werk meegekregen en moeten deze avond stralen.
De meiden worden net als elke ochtend samen in hun kamer wakker en gaan naar beneden. De jongens zitten al in de woonkamer wat af te spreken voor het feest.

Werk voor het feest [Laat dit weten in een pv of tussen haakjes] :
Danseressen
- Aria
- Elise
-
Aan de bar
- Blue
- Linden
-

[ bericht aangepast op 13 juli 2015 - 23:05 ]

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

14 juli 2015 - 20:48 Value is offline

Value 11253

BLUEBELL"BLUE" KIRKLAND

Voorzichtig opende Blue haar ogen, maar deed ze niet te ver open. Haar hoofd duizelde en ze had het gevoel dat ze moest overgeven. Snel drukte ze dat gevoel weg en concentreerde zich. Stokstijf bleef ze liggen en deed ze alsof ze nog sliep. Ze besloot om eerst haar ruimte te inspecteren met de bijbehorende personen. Met gespitste oren luisterde ze aandacht naar de stemmen, de meisjes werden wakker, de één door een nachtmerrie. Ze voelde haast hun ogen in haar rug brandden en snakte te weten wat er door hen heenging. Nog steeds rustig hield ze haar ogen gesloten en controleerde haar ademhaling. Er lag nog één ander meisje, maar voor hetzelfde geld werd ze in het oog gehouden door een camera. De meiden liepen dan wel de kamer uit, maar ze wilde haar dekmantel nog niet vergooien om het ook te proberen.
Plots merkte ze dat ze iets rond haar enkel had, iets wat ze ook had opgemerkt bij de anderen. Later zou ze het wel inspecteren, maar ze gokte althans iets om haar te traceren. Ze begon diep na te denken en sloot haar ogen; maar haar oren waren nog steeds gespitst om elk geluidje op te vangen. Ze zou en zal blijven liggen waar ze lag, nog steeds 'verdoofd' door het slaapmiddel, maar dat konden haar ontvoerders toch niet controleren.

"ME? SARCASTIC? NEVER."

[ bericht aangepast op 14 juli 2015 - 21:25 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

14 juli 2015 - 21:08 Arioline is offline

Arioline 821

Aria Mina Haydee.

Ik zie dat Elise er ook bij is gekomen en ik glimlach vriendelijk naar haar. 'Goeiermorgen', begroet ik haar. Met de meiden ben ik wel lief, ze zijn de enige waarmee ik eigenlijk echt kan praten. Ik zou het niet luidop durven toegeven maar stiekem ben ik blij dat ze ook ontvoerdt zijn, anders zou ik dit alleen moeten doorstaan.
Ik ga met mijn appel weer op de zetel zitten en niet veel later komt Linden naar me toe. 'Ik denk dat de nieuwe vanavond bij mij aan de bar staat.’, begint ze. Ik zou zelf niet echt aan de bar willen staan, al die vieze eikels moeten begroeten, bah. Ik heb medelijden met de nieuwe die vast niets van dit alles zal begrijpen, en op de eerste dag al aan de bar moet serveren.
'Die meid weet niet wat haar te wachten staat... Ze zal in ieder geval wat hulp nodig hebben.', zeg ik zuchtend.‘Jij danst, toch?’, vraagt Linden vervolgens. 'Ja, het helpt soms wel om mijn hobby nog steeds te kunnen beoefenen, ook al is het op een vreemde manier. Je begrijpt wel wat ik bedoel.", antwoord ik kalm terwijl ik een snelle blik naar de jongens werp. Dansen verlost me echt van al mijn pijn, maar de stijl die we hier leren vind ik niet al te best. Ik had vroeger nog nooit met een paal gedanst.
"Zullen we gaan zien hoe het met die nieuwe gaat ?", vraag ik terwijl ik opsta om al naar boven te gaan.

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

14 juli 2015 - 22:06 Xiao_Mei is offline

Xiao_Mei 1834

Francis Alexander Severn

Ochtend, wie houdt er niet van? Lekker 's ochtend wakker worden na een korte nacht slapen en te veel alcohol. Ik had nooit zoveel moeten drinken. Wat heb ik eigenlijk allemaal gedaan gister? Ik kan me het niet meer goed voor de geest halen. Voorzichtig sta ik op. Ik kijk op mijn nacht kastje en zie daar een beker met water staan. Naast het beker water light er een aspirientje. Heb ik dat daar neergelegd? Wat maakt het uit, ik heb het nu hard nodig. Ik heb barstende koppijn. Misschien moet ik vanavond maar wat rustiger zijn met de drank. Anders wordt het morgen een nog leukere ochtend. Ik kan mezelf niet beloven dat ik rustig aan ga doen. Ik pak het aspirientje en het glas water. Ik slik het aspirientje in met een grote slok water. Ik drink de rest van de inhoud leeg en ga dan even liggen. Na een half uur voel ik de pijn langzaam weggaan. Ik besluit om me maar aan te kleden en te gaan ontbijten.
Ik loop met hoofdpijn naar de keuken toe en pak een simpele rode appel. Meer heb ik nu toch niet nodig. Ik neem een appel en loop naar de rest van de jongens toe. 'Wat heb ik gemist?' Vraag ik een beetje moe aan ze.

Seasons will change, but I shall remain

16 juli 2015 - 8:35 SHlNee is offline

SHlNee 13011

Elise Adalynn Montague

Aria lijkt de enige te zijn die mijn aanwezigheid daadwerkelijk opmerkt. Nu ben ik niet het meest opvallende persoon, maar erg leuk vind ik dit toch ook weer niet. Ik zie haar met een appel zitten en besluit dat ik daar ook wel trek in heb, waarna ik er dus ook eentje uit de fruitschaal pak. 'Ik denk dat de nieuwe vanavond bij mij aan de bar staat,' hoor ik Linden zeggen. Een van de jongens loopt me voorbij, zonder me ook maar een blik waardig te keuren en pakt een appel, waarna hij weer wegloopt. Ik werp een blik over mijn schouder om hem na te kijken en zie dat hij zich bij de rest van de jongens voegt. Vervolgens kijk ik weer naar Aria en Linden, die aanstalten maken om naar boven te lopen. Fijn, dan zit ik hier dus alsnog alleen. Ik loop naar een legr stoel, die zo ver mogelijk bij de jongens vandaan staat. Wat ze allemaal bespreken, hoef ik niet zo nodig te weten. Terwijl ik denk aan wat me vanavond te wachten staat, neem ik een hap van mijn appel. Het is een belangrijk feest voor de jongens, dus mogen we het echt niet verpesten. Desondanks voel ik niet de drang om mijn best te doen. Wat maakt mij het nu eigenlijk uit als het feest compleet in de soep loopt? Zolang ik er maar niet schuldig voor wordt gehouden, want dan staat mij hoogst waarschijnlijk een eenzame opsluiting te wachten. Iets wat zelfs voor een buitenbeentje als ik niet bepaald leuk is. De appel smaakt me algauw niet meer zo, waarna ik hem maar gewoon in de vuilnisbak werp.

"A good book is always good, no matter how many times you've read it."

16 juli 2015 - 9:45 Ziegler is offline

Ziegler 20534

EZRA MITCHELL NATHANIEL RENNER
"The liar's punishment is, not in the least that he is not believed, but that he cannot believe anyone else"

Natuurlijk ben ik weer degene die zich verslapen heeft. Ik schrik wakker en als ik ergens een hekel aan heb, is het abrupt wakker worden. Mijn ochtendroutine bestaat voor vijftig procent uit wakker worden. Het eerste wat ik opmerk, is de droge en vieze smaak in mijn mond. Nadorst. Met mijn ogen nog half gesloten, voel ik op mijn nachtkastje en pak daar een flesje water af. Deze zet ik aan mijn mond en gooi het water in één grote teug naar achteren. Nadat ik nog zeker tien minuten ben blijven liggen, gooi ik mezelf omhoog en slof door mijn kamer heen. Gauw trek ik wat kleding aan, bekijk mezelf in de spiegel en als ik concludeer dat het niet beter wordt dan dit, loop ik naar beneden. Hier zie ik de andere jongens al aan de tafel zitten, inclusief een aantal van de meiden dat rondloopt.
'Goedemorgen,' mompel ik. Ochtenden zijn nooit mijn ding geweest. Meteen loop ik naar de keuken om een kop koffie voor mezelf te zetten - iets wat ik standaard nodig heb in de ochtend. Het liefste zou ik nu een ei bakken of een vette tosti maken, omdat mijn kater weg te eten - maar ik houd het toch op een banaan. Het wordt altijd aangeraden om juist gezond te eten als je een kater hebt, maar toch verkies ik een vette hap boven alle vitamines van de wereld. Met mijn koffie en banaan in mijn handen loop ik naar de jongens toe. Ik schuif aan en luister mee, zonder echt iets te zeggen.

Big girls cry when their hearts are breaking

16 juli 2015 - 10:20 Perseid is offline

Perseid 8184

Linden Sofia Ainsworth

Ja, het helpt soms wel om mijn hobby nog steeds te kunnen beoefenen, ook al is het op een vreemde manier. Je begrijpt wel wat ik bedoel.’ En of ik het begrijp. Je kunt het niet bepaald prettig noemen om op die manier te kijk te worden gezet. Ondanks dat ik meer in contact kom met viezeriken aan de bar — lijkt dat me beter dan als een stuk keurvlees vooraan te moeten staan.
‘Zullen we gaan zien hoe het met die nieuwe gaat?’ Net als Aria is opgestaan, komt Elise ons tegemoet. In de ochtend is het altijd een kleine chaos van mensen die wakker zijn, wakker worden en ronddolen beneden. Grotendeels daarom valt het me nu pas op dat ze er is. Ik probeer haar een glimlach te schenken als ze een appel uit het mandje pakt, waarna ik toezie hoe ze ergens verderop op een stoel gaat zitten.
‘Ik zou wel willen, maar het ontbijt. . .’ Het is niet bepaald een vaste taak, maar het is een gewoonte geworden dat ik er in de ochtend voor zorg dat er iets beters dan kant—en—klaar spul klaarstaat. Ik knik naar Elise, die er uit ziet alsof ze het gezelschap wel zou kunnen gebruiken. ‘Ik zit hier te lang om nog positief te kunnen zijn over de toekomst. Misschien wil Elise meegaan?’ Ik leg mijn hand kort op haar schouder, waarna ik richting de keuken loop. Het verbaasd me niet dat er niemand is: ik heb de jongens nooit meer dan een gebakken ei voor zichzelf zien klaarmaken. Ik verzamel wat ik kan vinden in de koelkast en zet een pan op het vuur. Koken is goed om je gedachten te verzetten, maar eerlijk gezegd doe ik het voornamelijk voor de meiden. Zo weet ik zeker dat ze geen hongerstaking houden: dat loopt toch nooit goed af. Voor ik de eieren echter in de pan breek, loop ik met de spatel nog in mijn hand richting de woonkamer.
‘Iemand eieren?’ Ik heb er ooit schoonmaakmiddel in gedaan, eerlijk toegegeven. Maar tegenwoordig zijn mijn kookkunsten ongevaarlijk: want zelfs dát hielp niet.

Feel the fire, but do not succumb to it.

16 juli 2015 - 21:21 Midsommar is offline

Midsommar 5235

Hunter Sebastian Collins
_________________________________________________

Al vrij snel kwam de reactie die ik had verwacht van Aria. "Dus jullie gaan één van ons verkopen? Heel volwassen... We zijn geen speeltjes hoor!" Gooit ze eruit. Rustig neem ik een haal van mijn sigaret, waarop ik haar nogmaals aankijk. Heel langzaam laat ik de rook langs mijn lippen glijden.
"Ik dacht dat ik jou had verteld om je mond te houden.." Mompel ik met een verveelde toon, waarna ik me weer op Zeke richt.
"Ja, die gast heeft wat kunnen regelen. Misschien zit er ook wat wit spul bij of kan hij nog wat andere dingen regelen voor een prikje van een prijs," Zegt Zeke, waarna hij me een snelle knipoog toewerpt.
"Top, gozer." Zeg ik, waarna ik hem een stevige klap op zijn schouder geef. Het zou sowieso een top avond gaan worden met dat spul wat die koerier kon regelen voor ons.
Na een tijdje voegen ook Ezra en Francis zich bij ons. "Goedemorgen," Mompel ik snel, waarna ik nog een hijs neem van mijn sigaret. "Ik heb trouwens nog een dingetje. Darya is ziek, blijkbaar." Begin ik. Normaal gezien moest ik niks hebben van dat gezeik van die meiden en liet ik ze gewoon werken, maar op een feest zoals deze kon ik dat echt niet hebben. "Ik heb liever niet dat ze de hele villa onderkotst." Zeg ik dan. Ik loop vervolgens naar de salontafel toe en druk mijn sigaret uit in de asbak. "Weet niet wat jullie vinden?"
Ik zucht licht als ik Linden over eieren begint en knik uiteindelijk. Alhoewel ik best wel zin had in een eitje, had ik veel belangrijkere dingen aan mijn hoofd momenteel. Gelukkig deed Linden tegenwoordig geen afwasmiddel meer mijn ei.
"Vrouwen met hun eieren." Zeg ik luchtig, waarna ik mijn wenkbrauwen optrek.

but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )

16 juli 2015 - 21:53 Arioline is offline

Arioline 821

Aria Mina Haydee.

Er komen steeds meer mensen naar beneden maar ik let er echt niet echt op. 'Ik zou wel willen, maar het ontbijt. . .’, antwoordt Linden. Ik rol lachend met mijn ogen, dat zou ik dus echt nooit doen. En al zeker niet voor de jongens, die verdienen dat toch niet ?!
'Je hoeft het ontbijt heus niet altijd te maken, hoor. De jongens moeten maar eten klaarmaken voor ons.', zeg ik wat luider zodat de jongens het horen. ‘Ik zit hier te lang om nog positief te kunnen zijn over de toekomst. Misschien wil Elise meegaan?', vraagt ze dan. Ik kijk even naar het meisje en glimlach. 'Elise, kom je mee ? Ik ga eens zien hoe het met de nieuwe gaat.', ik hoop dat ze meekomt, want ik heb geen zin om alleen te zijn.
Ik wil al naar boven gaan maar ik herinner me dat ik nog niet weet wat ik deze avond moet aandoen. 'Wat moeten de danseressen eigenlijk aandoen deze avond ? We hebben de kleren nog altijd niet gekregen ?', vraag ik aan de jongens. Waarschijnlijk wilt Elise dit ook weten, want zij is ook één van de danseressen vanavond, helaas.

I'm not perfect, but I'm glad because perfect is boring

17 juli 2015 - 20:03 SHlNee is offline

SHlNee 13011

Elise Adalynn Montague

Ezra komt naar beneden gelopen. Ik geloof dat hij de jongens begroet, maar ik kan hem niet verstaan. Vervolgens loopt hij richting de keuken, waar Linden ook staat. Ze vraagt of de anderen trek hebben in eieren, waarop ik mij op mijn beurt afvraag waarom ze het überhaupt vraagt. Het is al erg genoeg dat zij ons hier zomaar vast houden en dan laat ze zich ook nog vrijwillig behandelen als een soort slaafje? Het is natuurlijk aardig, daar niet van, maar het lijkt me wat ongepast. En dan dacht ik dat ik over me heen kon laten lopen. Aria blijkt er hetzelfde over te denken, waar ik wel enigszins blij mee ben. 'Vrouwen met hun eieren.' Dat was Hunter. Zou Linden nog steeds voor hen gaan staan koken, terwijl zij zo op haar vraag reageren? Ik hou me in ieder geval stil, omdat ik niets meer hoef te eten. 'Elise, kom je mee ? Ik ga eens zien hoe het met de nieuwe gaat.' Ik kijk om wanneer ik Aria mijn naam hoor noemen en zie dat ze me met een glimlach aankijkt. Dit maakt dat ik wegkijk en wat ongemakkelijk draai aan de ring om mijn vinger, die ik tot mijn grote geluk heb mogen houden. Aria maakt al aanstalten om naar boven te lopen, waarna ze de jongens vraagt wat ze vanavond eigenlijk aan moet trekken. Pas dan bedenk ik me dat ik inderdaad ook niet weet wat ik aan moet trekken, al boeit het me niet veel. Ik ga er namelijk vanuit dat het niet bepaald veel zal zijn, om het maar zo te zeggen. Langzaam kom ik overeind, waarna ik, zonder een woord te zeggen, me bij Aria voeg.

"A good book is always good, no matter how many times you've read it."

18 juli 2015 - 19:53 Perseid is offline

Perseid 8184

Linden Sofia Ainsworth

‘Je hoeft het ontbijt heus niet altijd te maken, hoor. De jongens moeten maar eten klaarmaken voor ons.’ Ik glimlach naar Aria, en weet dat Elise er precies hetzelfde over denkt. Maar ik heb wel degelijk geleerd in de lange tijd die ik hier al zit. Met koppigheid en brutale opmerkingen kom je nergens. Ik heb me weken tientallen malen erger gedragen dan Aria: bracht al mijn tijd door in de strafkamer. Het leverde me niets op dan pijn en nog meer verdriet. Ik weet nog heel goed hoe het was om niets anders te willen dan uit het leven te stappen. En toen besloot ik het anders aan te pakken. Het maakt me niet uit hoe lang het duurt voor ze me genoeg vertrouwen: ik zal hier wegkomen. En als ik eenmaal weg ben heb ik alle tijd om ze te laten boeten.
Hunter is de enige die gehoor geeft aan mijn vraag, door middel van een halfslachtig knikje. ‘Vrouwen met hun eieren.’ Ik kan me het gezicht dat hij trok toen hij mijn door afwasmiddel gevulde eieren proefde nog goed herinneren.
‘Ja, lieve Linden, ik wil heel graag een paar eieren. Dankjewel.’ Ik imiteer hem zo ver als dat lukt met mijn lichte stem, waarna ik mijn wenkbrauwen tevens optrek: een ticje dat ik hem vaker heb zien doen. ‘Geen enkel probleem, Hunter.’ Antwoord ik mezelf, waarna ik mijn spatel zijn kant op zwaai en mezelf vervolgens terugtrek in de keuken. Ik breek meerdere eieren in dezelfde pan, gepaard met de laatste repen bacon die ik in de koelkast kon vinden. Ik maak voor mezelf een kleine fruitsalade die ik naar binnen lepel terwijl de eieren garen. Toen ik jonger was ontbeten we altijd samen: mijn ouders en ik. Ik schud mijn hoofd en gebruik de spatel om de eieren te verdelen op verschillende borden. Slechts een van de borden verlaat uiteindelijk de keuken, ik houd hem met een hand vast, aangezien ik de andere nodig heb om het bestek mee te nemen.
‘Ik heb wel een paar nieuwe potloden nodig.’ Meld ik met een minieme glimlach, mezelf afvragend hoe Hunter de woorden oppakt.

Feel the fire, but do not succumb to it.

18 juli 2015 - 20:43 Value is offline

Value 11253

EZEKIEL "ZEKE" RADFORT

"Niet veel," zei Zeke lichtelijk ongeïnteresseerd aan Francis. "De meeste dingen zijn al besproken. Maar nu blijkt Darya ziek te zijn," voegde hij er aan toe. Hij wist best wel dat ze het ook gehoord hadden, maar wilde toch nog iets zinnigs zeggen.
"Beter dat ze dan maar blijft liggen." Hij keek snel even naar Aria.
"Kleding ligt klaar in de badkamer," meldde ze haar en lachte speels. Hij vond het wel amusant hoe Aria reageerde en hoeveel moeite ze deed om hen te haten. Voor hem was het geen probleem, want hij wist dat haar houding niets veranderde aan het feit dat ze hier was of niet, buiten dan dat het dubbel zo veel moeite voor haar was. Hij was eerlijk gezegd ook wel benieuwd naar de reactie van de nieuwe. Bij de ontvoering had zij vijandig gereageerd.
"Over vrouwen gesproken," sprong hij Hunter in. "Kunnen we niet even gaan kijken naar de nieuwe en Darya?" Beter kon één van de twee deze avond meedoen, anders zaten ze met een ferm tekort.
"Slijmerd," zei Zeke sarcastisch tegen Linden die in de kamer met een bord eieren stond, maar negeerde haar verder.

"TO PRANK OR NOT TO PRANK, THAT'S A SILLY QUESTION."

[ bericht aangepast op 18 juli 2015 - 20:44 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

21 juli 2015 - 18:01 SHlNee is offline

SHlNee 13011

Elise Adalynn Montague

Na een naar mijn idee wat honend klinkende opmerking, verdwijnt Linden de keuken in. Het is me nog opgevallen dat ze nog een van Hunters trekjes nadoet, waar ik om had kunnen lachen, als ik niet bij de jongens had gestaan. Vervolgens vertelt Zeke dat de kleding in de badkamer is. Ik werp nog een blik richting Aria, me afvragend wat ze gaat doen, zodra Zeke zegt ook bij het nieuwe meisje te willen gaan kijken. Vervolgens ga ik alvast naar boven, om eerst maar eens te kijken wat het nou eigenlijk voor kleding is. Ik ga er eigenlijk vanuit dat het nog wel meevalt. De jongens laten ons toch niet zomaar halfnaakt rondlopen? Maar aan de andere kant..
Binnen een paar minuten sta ik boven, in onze gezamenlijke badkamer. De kleding ligt daar inderdaad al klaar. Met een minachtende blik bekijk ik de kledingstukken. Het valt helemaal niet mee en ik walg hiervan. De jongens kunnen dit toch niet menen?! Even kijk ik om me heen. Er is niemand anders in de badkamer. Vervolgens pak ik de kleding op en verstop het onder mijn eigen kleding. Mijn armen sla ik om me heen zodat er niets zomaar op de grond valt. Rustig loop ik de badkamer weer uit. Behalve de zieke Darya en het nieuwe meisje, zie ik niemand in de ruimte. Ik loop door, de ruimte uit en vervolgens de trap af. Met mijn armen hou ik nog altijd de kleding tegen me aan geklemd.
Eenmaal beneden beginnen de zenuwen op te spelen. Stel je voor dat de jongens mij nu opeens wel opmerken? Ik zet die gedachte vlug weer van me af en haal eens die adem. Er is nog een weg terug, maar daarmee ben ik wel verplicht vanavond in die walgelijke "kleding" rond te lopen. Stilletjes glip ik naar binnen en ga rechtstreeks naar de vuilnisbak, waar ik alle kleding in dump. Vervolgens draai ik me om, opgelucht. Missie geslaagd. Nu maar hopen dat de jongens niks door hebben gehad. Ik stop mijn handen in de zakken van mijn broek en probeer zo kalm mogelijk weg te lopen, terug naar Aria. 'Er ligt helemaal geen kleding klaar?' Vraag ik eenmaal daar op een verontwaardigde toon. Vervolgens kijk ik de jongens vragend aan.

[ bericht aangepast op 21 juli 2015 - 18:02 ]

"A good book is always good, no matter how many times you've read it."

Index RPG Actieve Topics Zoek