Jessica 'Jess' Mia Crawford || Cheerleader and fashion geek || 12th grade
Ik glimlach even wanneer Benjamin zijn vingers met de mijne verstrengelt en ik kijk even naar hem om met een verliefde blik; want ondanks al onze ups en downs geef ik zielsveel om Benjamin en ik mis hem dan ook verschrikkelijk als ik hem weer eens kwijt ben vanwege een stomme ruzie. Als ik hem in die periodes dan ook zie met een ander meisje, girl, dan ben ik pislink en stik jaloers. Ik zou vanalles doen om Benjamin dan weer terug te winnen, hoe zielig dat ook mag klinken. Zelfs flikflooien met Gabriël zou op het lijstje van wanhoopsacties staan, en dat zegt heel wat. Nee maar echt, Benjamin is een heel leuke jongen, qua uiterlijk zeker maar ook qua innerlijk - bijvoorbeeld complimentjes die hij me geeft, om een één of andere reden betekenen die ontzettend veel voor me. Zoals toenet toen hij me beeldig noemde in mijn cheerleader pakje maar ook zonder. Sommige mensen zouden dat smerig vinden of slijmerig, maar ik vind het lief. Ik word uit mijn gedachten gehengelt door de nog redelijk hese stem van Benjamin en ik kijk weer even om naar hem.
"Weet je, ik denk dat ik ook al weet wat ik ga aantrekken voor dat feest," zegt hij dan grijnzend en ik kijk hem met grote, nieuwsgierige ogen aan. "Weet je nog dat hemd dat ik met het kerstbal droeg? Dat met een zwarte broek en misschien zo'n fancy bowtie." deelt hij met een grijns mee en ik begin spontaan te glimlachen en knik enthousiast. Benjamin is vanzichzelf echt al ontzettend knap, op alle manieren die je - je kan bedenken, maar toen hij dat droeg op het kerstgala... Laten we het erop houden dat we het erg gezellig hebben gehad die avond, mede doordat ik hem bijna letterlijk had besprongen.
"Ja doe! Please," zeg ik en kijk hem even met twinkelende ogen aan. "En die bowtie natuurlijk ook. Ben je net een wandelend cadeautje die ik kan uitpakken," voeg ik er plagend aantoe en knipoog naar hem. Intussen zijn we de propvolle kantine alweer ingewandeld en ik laat me door hem meetrekken naar ons vaste tafeltje. Eenmaal daar zakt hij neer op de lange bank en hij trekt me dicht tegen zich aan waardoor ik even giechel. Wanneer ik een zijdelingse blik op zijn hals werp moet ik nog een keer giechelen gezien mijn zuigzoen net boven zijn shirt uitsteekt en ik streel er even over heen met mijn vinger.
"Staat je mooi hoor," zeg ik plagerig voordat ik wat op zijn schoot kruip - waardoor mijn benen aan weerskanten van zijn lichaam zitten - en een lange, vurige zoen op zijn lippen druk. Dat we midden in de kantine zitten en iedereen ons kan zien boeit me niet eens, we staan toch bekend als dat ene kleffe stelletje dat niemand meer volgt. Een gejoel stijgt op van de tafel naast ons en ik kijk even op en zie dat er een groep jongens aanzit die ons gadeslaat. Ik kantel mijn hoofd even en kijk hun glimlachend aan voordat ik me weer tot Benjamin richt en hem weer een korte kus geef.
"Hey ik haal wel even eten voor ons, het gebruikelijke neem ik aan?" vraag ik terwijl ik liefkozende kusjes op zijn kaak druk, hem vervolgens vragend aankijk en wat beweeg op zijn schoot.
Lucas 'Luke' Isaac Hughes || Badboy and secret musician || 12th grade
Bij mijn opmerking zwijgt ze opeens waardoor ik vanbinnen even minzaam moet lachen, daar had ze dus niet echt van terug. Haar moeilijke gezicht maakt het voor mij alleen maar amuzanter en ik wacht geduldig op een antwoord terwijl ik even naar Owen kijk die zich wijs afzijdig houdt van dit gesprek.
"Je zou van school veranderen, zouden jullie of beter gezegd jij mij iets aandoen. Maar zielig dat je het niet alleen aan kan hoor, Lucas," zegt ze dan uiteindelijk, ze probeert het dapper te zeggen maar de angst kan een blinde nog zien in haar ogen. Ik lach even schamper, iet echt onder de indruk van haar woorden en kijk haar schuin aan. Ook al kan ik niet ontkennen dat Hale niet erg aantrekkelijk is, vind ik haar karakter tot nu toe echt vies tegenvallen, waarom mag iedereen haar ook alweer? Ze zegt nu namelijk doodleuk dat ik het niet alleen kan, nieuwsflits: ik heb mijn hele leven al mijn eigen boontjes moeten doppen. Ach ja, niemand weet van mijn geschiedenis eigenlijk iets af dus het haar erg kwalijk nemen kan ik ook niet.
"Het valt me mee dat je niet wegrend, zoals velen doen," merk ik dan maar droog en semi-sarcastisch op waarna ik me richt tot Owen, hij ks een goede gozer, ook al verschillen we in alle opzichten van elkaar, behalve dat we allebei actief testosteron aanmaken. Wanneer ik hem vraag naar het huiswerk knikt hij even waardoor ik ook knik, kijk, Owen gaat tenminse niet zeiken en vragen naar mijn patronen, ik tegenstelling tot iemand anders hier binnen een straal van één meter - ik kijk echt niet naar Hadley.
"Het is niet zo moeilijk," zegt hij dan eerst en ik knik terwijl ik mijn boek erbij pak en de eerste opgave bekijk. "Waarom blijf je niet even zitten? De kantine zit toch propvol." ik kijk even om me heen en knik dan voordat ik het gezicht zie van Hale die boekdelen spreekt.
"Ik denk dat ik graag van je aanvod gebruik maak," deel ik dan mee en doe mijn best Hale niet vol uit te lachen. Ik ga wat onderuit zitten en besluit maar eens naar mijn wiskunde te kijken. De eerste opgave ziet er nogal makkelijk uit, het lijkt net op een 1+1=2 som maar dan met x'en en y'en. Na nog geen minuut weet ik het antwoord al en ik kijk even naar Owen.
"Klopt het dat dit het antwoord is?" vraag ik dan nonchalant en laat het schrift aan Owen zien. Ja mensen denken vaak dat ik een leeghoofdige sukkel ben die altijd stoned in de klas zit. Dat tweede klopt, dat eerste niet bepaalt. Ook al doe ik geen zak voor school heb ik wel degelijk hersenen, ik bedoel, ik ben nu toch echt een senior met slechts een keer doubleren en dat heb ik te danken aan mijn luiheid. Nee mensen moeten stoppen met mij onderschatten.
[ bericht aangepast op 10 juli 2015 - 9:39 ]
I just caught the wave in your eyes