[RPG] High School • Speeltopic - Speeltopics

'Wat heb jij gisteren gedaan zeg? Ik dacht dat je feestjes op zondag het liefst oversloeg?' Zonder hem aan te kijken, weet ik dat er een flinke grijns op zijn gezicht staat. Ira met een kater, is niets nieuws, maar op maandagen wel. 'Ach, man. Zo erg kan ik er niet uit zien en daarbij moet ik er om de tijd aan herinnert worden waarom ik de feestjes op zondag ook al weer oversloeg.' Ik weet hem een lichtje grijns te schenken, maar voel mijn hoofd nog bonzen door het feit dat Nath zojuist zijn kluisje had gesloten en hoewel het geluid niet al te hard was, is mijn hoofd er niet blij mee.
'Maar goed, sinds wanneer moet ik onze vakken onthouden? Ik rekende eigenlijk op jou.' Ik schenk hem een hopeloze blik en probeer me te bedenken wat ik standaard op maandag heb. Het enige wat echter naar boven komt is de training van vanmiddag en een les natuurkunde. 'Ik heb geen idee, Ira.' antwoordde hij dan duidelijker. 'Dan zijn we in ieder geval beide in de kantine te vinden, vandaag, tenzij we op een of andere manier toch de juiste boeken in onze tas hebben weten te krijgen.' Ik haal mijn tas van de kluisdeur af en gooi hem over mijn schouder om vervolgens mijn wenkbrauw op te halen naar Nathan. Hij gaat plots rechtop staan en heeft zijn blik langs mijn hoofd geworpen, waardoor het mijn nieuwsgierigheid trekt.
'Ook hallo, Ira.' Deze stem herkende ik uit duizenden, maar had ik op dit moment niet verwacht te horen. Ik werp Nathan een blik toe, alsof ik hem vraag om hulp, voordat ik mijn hazelnoot kleurige ogen op mijn nichtje richt. Echter besef ik me dan pas weer dat de twee alles behalve goed met elkaar omgaan en weet ik dat ik geen hulp van Nathan zijn kant ga krijgen. 'En Nathan,' voegt hij eraan toe na overduidelijk gekucht te hebben. De bel volgt en Nathan klopt een paar keer op mijn schouder, waardoor mijn hoofd weer begint te tollen en ervoor zorgt dat mijn gezicht voor enkele seconden pijnlijk staat. Mijn ogen gaan van die van Hadley naar Nathan toe en knik een keer naar hem. 'Luister, het was maar een grapje Hale.' zegt hij voordat hij zich naar mij toekeert. 'Anders dan zie ik je wel bij de training goed?' Ik knik nogmaals naar hem, waarna mijn ogen groot worden. Ik zal met zo'n hoofd op de training moeten verschijnen, geweldig. Hier had ik helemaal niet overna gedacht, zoals gewoonlijk denk ik nooit na voordat ik iets doe.
'Maar het was heerlijk om jullie twee weer te spreken,' zijn sarcastische ondertoon was niet te missen en zodra hij wegloopt vraag ik me af naar welke les hij in godsnaam gaat.
Ik kijk hem nog even na, voordat ik de confrontatie met Hale aanga. Het was pas de eerste bel, dus ze heeft nog tot de tweede om me uit te horen over gisteren en dan ben ik verlost. Voor even.
Ik sluit mijn kluisje, waarna ik Hadley aankijk. Blijkbaar ben ik haar wel voorbij gelopen en aan haar gezicht te zien is ze er ook niet blij mee dat ze me gisteravond niet meer heeft gezien. Daarbij verwacht ze nu, op dit moment, een uitleg. 'Goedemorgen, Hadley. Bedankt dat je me hebt wakker gemaakt en op me hebt gewacht.' Klinkt mijn stem sarcastisch, terwijl ik een snoepje uit mijn tas weet te vissen. Mijn ontbijt was niet al te uitgebreid en daarbij zijn snoepjes altijd welkom, met of geen hoofdpijn.
'Wat wil je dat ik zeg? Ik was gister naar een feest, niets meer en niets minder.'

'Als je niets meer en minder deed dan een feest, hoef ik je ook niet te wekken. Als jij graag zondagavond weg bent, is het je eigen verantwoordelijkheid om maandag weer op je voeten te staan. Daarnaast zou jij niet met de bus gaan,' Haar kalmte irriteerde me, omdat ik het niet had verwacht. Het is in ieder geval veel beter dan een preek die ik thuis zal kunnen verwachten, maar dan niet van Hale. Ik werp een blik op mijn voeten en kijk haar dan aan. Voor zover ik weet, ligt het probleem niet bij mijn voeten, maar eerder bij mijn hoofd. 'Ik had het anders niet erg gevonden om voor deze keer wel met de bus mee te gaan,' geef ik toe, terwijl ik toekijk hoe Hadley een appel uit haar tas weet te vissen. Het mag dan niet beter smaken dan snoepjes, het vult wel meer en daarbij is het eten, hoe kan ik dat weigeren?
Ik murmel een bedankje, nadat ik de appel heb aangenomen. Met een boogje weet ik de appel in mijn andere hand te gooien om er vervolgens een hap uit te nemen. Het zoete sap uit de appel glijd naar binnen en smaakt goed. 'Ik zie je vanmiddag wel, slaapkop.' Ik schonk haar een glimlachje, door de zwakke grijns die op haar gezicht verscheen en keek haar even na, waarna ik besefte dat ik mijn rooster op mijn mobiel had staan. Het zorgde ervoor dat ik mijn mobiel uit mijn zak toverde en het rooster op begon te zoeken. Echter bleek al snel dat ik Hadley eerder dan vanmiddag zou gaan zien, aangezien we beiden nu wiskunde hebben. Daarbij betekend het ook dat ik Nathan zijn les heb gevonden, want we hebben praktisch hetzelfde rooster door onze vakken.
Mijn ogen zoeken naar Nathan in de hal, die voor na de eerste bel nog best druk was, en al snel heb ik hem gevonden bij een meisje die me bekend voor komt. Zodra ik de roze bel zie die uit haar mond tevoorschijn komt, is mijn vermoeden bevestigd. Riley, degene die net zo'n zoetekauw is als ik. Ik neem nog een hap van mijn appel, voordat ik richting Riley en Nathan paradeer.
Ik sla mijn arm om Nathan heen, zodra ik naast het tweetal ben gaan lopen en kijk hem aan. 'We hebben het leukste vak van vandaag en jij mag raden wat.' Echter had ik niet lang om op zijn antwoord te wachten, gezien we anders het lokaal voorbij zouden zijn gelopen en dus stuur ik hem met mijn arm, die nog steeds op zijn schouders leunt, richting het lokaal. Mijn hoofd kijkt voor een moment langs hem naar Riley en ik schenk haar een glimlach, voordat ik haar begroet en mijn hoofd begint opnieuw te bonzen. Ik probeer het zo goed als te negeren en neem nog een hap van mijn appel, voordat ik het lokaal in loop.