• You will never know,
    just how beautiful you are to me.


    Datum: maandag 2 september


    Story: 1
    Praattopic: 1234567
    Speeltopic: 123

          Het is weer een nieuw schooljaar. Voor de laatstejaarsstudenten van Woodside High School is het een zeer belangrijk jaar, hun examenjaar. Enkele oudere jongens zijn verwikkeld in een ernstig geldschandaal, waar zij deels de schuld van dragen. De zeer gevaarlijke bende eist daarom van hen een wederdienst die zeker een grote geld som kan opbrengen. Ze sturen hen naar Woodside High School waar zij een laatstejaarsstudente toegewezen krijgen. Hun doel: het vertrouwen winnen en ontvoeren om dan een grote som geld op te kunnen strijken.
          Als extra grote moeilijkheid voor de jongens, heeft de bende al een doelwit voor hen uitgekozen. Voor kerstmis moeten ze hun doel volbracht hebben. De jongens zijn begin in de twintig en hopen via de bende in de criminaliteit te komen, maar zoals iedereen moeten ze onderaan de ladder beginnen: als pooier.

          De werkwijze van het vertrouwen winnen van het meisje is simpel: ontwrichten uit haar vriendengroep, thuisbasis en andere sociale contacten, haar doen laten spijbelen en slechte dingen aanleren zoals roken, alcohol en drugs. Haar helemaal afhankelijk laten maken van hem, doen denken dat hij de enige is die nog om haar geeft en dan toeslaan.

    Rollen:
    1.2 Tyler Luca Santiago • Ginoble
    1.2 Connor Atwell Foist • Dandocal
    1.3 Maximillian "Max" Crawford • Somnephilia
    1.3 Zachary Louis Parker • Sociopaths
    1.4 Ashton Lucas Merrick • Copterus
    1.4 Nathaniel Beau Maverick • Raccoon
    1.5 Alexander Clarkson Moore • Jukeboxes
    1.5 William ‘Will’ Luca Kaptilo • xBooBear
    1.6 Matthew Isaac Grayson • Zalejska

    1.2 Elles Layton • Qingsel
    1.2 Reagan Alana Clapton • Copterus
    1.2 Adannaya Onyekachi Bonham • Gunnulfsen
    1.3 Jordan Arabella West • Ginoble
    1.3 Jacelyn Carisse Romanova • Sociopaths
    1.5 Ruby Eguerre • The_Glue
    1.7 Regina Kaylee Cambra • JudithSuzann
    1.7 Hester Jules Moore • Howland
    - Gereserveerd Khronos

    Koppels: [ Printscreen ]
    1. Tyler en Reagan
    2. Matthew en ...
    3. Will en Dyana
    4. Ash en Jacelyn
    5. Nathaniel en Regina
    6. Max en Elles
    7. Zach en Jordan
    8. Connor en Ruby
    9. Alexander en Hester

    Verjaardagen:
    Zach (24) • 1 januari
    Matthew (25) • 6 februari
    Jacelyn (18) • 14 februari
    Dyana (18) • 20 maart
    Regina (17) • 4 april
    Ruby (17) • 30 april
    Ash (25) • 15 mei
    Connor (25) • 6 juni
    Hester (17) • 12 juni
    Max (23) • 13 juni
    Alexander (24) • 9 juli
    Tyler (23) • 7 augustus
    Elles (16) • 6 september
    Nathaniel (22) • 16 september
    Reagan (17) • 30 oktober
    Jordan (18) • 27 november
    Will (23) • 3 december

    Woningen jongens:
    Woning 1
    • Nate
    • Ash
    • Max
    Woning 2
    Connor
    • Alexander
    • Will
    Woning 3
    • Zach
    • Matthew
    • Tyler

    School: [ map ]
    • Schoolplein: playing fields
    • Toiletten: onder Newman field
    • Fietsenstalling leerlingen: onder Tennis courts
    • Kantine: A-B café
    • Duits: vleugel B
    • Geschiedenis: vleugel C
    • Beeldend/kunst: vleugel D
    • Drama: Theater in vleugel D
    • Wiskunde: vleugel E

    Puntjes van attentie
    Regels van MSV:
    • Wordt in de derde persoon geschreven.
    Geen minimum- of maximumwoordenaantal.
    • Voorafgaande stukken/posts niet herhalen
    • Iedereen schrijft in dezelfde tijd. Wij schrijven in de verleden tijd!
    • Hetgene dat als eerste geschreven blijft geldig, tenzij unaniem besloten wordt dat het veranderd mag worden.
    • OOC tussen haakjes [ ], ( ), < > of in het praattopic

    Opmerkingen:
    • Houd 16+ netjes
    • Je post moet aansluiten op voorgaande! [ Geen tijdsprongen maken! ]
    • Elke post doorlezen
    • Geen naam bovenaan vermelden
    • Goed leesbare/geen font gebruiken
    • We gebruiken de dubbele aanhaling [ " ... " ]
    • Blijf in je rol
    • Onthoud dat dit één doorlopend verhaal moet zijn

    Het begin:
          Het is maandag 2 september, de eerste schooldag. Iedereen gaat naar school, de jongens kunnen eventueel samen vertrekken. Indien je te laat bent in het verhaal, gewoon inspringen als in 'al aanwezig op school', dus niet van thuis hernemen. Houd hier rekening mee over heel het MSV, ga niet nog iets doen in de ochtend als het al avond is en houd je acties kort zodat anderen er op kunnen reageren. [ bijvoorbeeld, gesprekken: zeg één ding tegelijk, geen vijf na elkaar zodat je antagonist kan reageren en er geen gaten vallen. ]
          De jongens hebben hun meisje toegewezen gekregen van de bende, die hen eerst gestalkt heeft. Ze hebben een dossier ontvangen met informatie over het meisje zodat ze haar als het ware al kennen. [ naam, leeftijd, adres, telefoonnummer, foto ] Ook hebben ze een vals paspoort gekregen waar ze een valse achternaam [ de huidige die iedereen nu heeft in zijn rol ], leeftijd [ ze zijn nu zeventien/achttien/negentien ] en adres [ gehuurde woning ] hebben op staan.

    [ bericht aangepast op 21 juni 2015 - 23:36 ]


    i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

    Oh jemig. Ze wist even niet wat ze moest zeggen. Haar hand gleed, onbewust, naar de overkant van de tafel, waar die de zijne vond.
    "Oh...," ze haalde diep adem. "Het spijt me voor je."
    Woorden ontbraken haar nog steeds, ze had moeite met bedenken wat ze moest zeggen.
    Ze trok het shirt, dat haar sleutelbenen bedekte, iets naar beneden. Een lijn, stukken witter dan haar huid, kwam tevoorschijn. "Groep 8. Meisjes uit mijn klas vielen me aan met een nagelschaartje omdat ik...," ze slikte. "Er anders uitzag dan zij."
    Ze nam een slok uit het glas dat ze opnieuw gevuld had en liet de stof weer vieren.
    "Het leven is stom, soms - maar we komen er altijd weer doorheen. Echt." Het was raar hoe open ze was naar deze jongens, maar dat was waarschijnlijk door zijn humor en het feit dat hij niet alleen maar met haar omging omdat hij in haar broek wilde komen.


    I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

    Toen haar hand de zijne vond, gaf hij er even een kneepje in.
    "Het is niet erg, ik heb ermee leren leven," zei hij. Plotseling kwam er woede opzetten toen hij zag wat die meisjes haar hadden aangedaan. Woede naar die meisjes dan.
    "Ik hoop dat zij hun straf niet ontlopen zijn." Even overwoog hij om zijn litteken te laten zien, maar hij wilde niet vertellen dat het zijn vader geweest was en zijn shirt uittrekken in het restaurant leek hem ook geen verstandig idee.
    "Zolang je doorvecht, komt het goed," zei hij knikkend. Dat had hij altijd al gedaan, vechten.
    Vervolgens lachte hij een beetje bitter. "Daar ging mijn poging om het luchtig te houden."


    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    "Hmm vind je dat interessant dan?" lachte hij en keek haar grijnzend aan. Bij haar wenkbrauw wiebel grinnikte hij even en schudde zijn hoofd. "Ach ja, het leven is raar inderdaad, je kan nu nog steeds gaan hoor. Hoewel ik het leuk vind als je blijft, anders ben ik zo alleen." hij trok een pruillipje.
    "Nope we hebben nog genoeg drank in huis hoor, maar ik ben negentien, mocht je het willen weten," hij glimlachte naar haar. Eigenlijk ben ik 25 en mag ik allang drank kopen schoot er door zijn hoofd.


    I just caught the wave in your eyes

    "Over luchtig gesproken...," begon ze toen maar. "Heb je gezien hoe weinig stof onze serveerster om haar bovenlichaam heeft?" Ze grinnikte. Ze haatte mensen veroordelen om hun kleding, maar ze vroeg zich af of dat was wat hem opviel - want haar was het opgevallen.


    I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

    ''Ik vind het altijd fijn als de mensen rondom me een beetje intellect zijn, omdat ik niet echt bepaald aangetrokken ben tot domme mensen.. Denk ik? Ook geen nerds, alsjeblieft.'' Ze lachte even. ''Ik blijf wel, anders ben ik ook erg lonely thuis. Een win-win situatie, vind je ook niet?'' Ze neuriede wat, terwijl ze dacht wat ze nog verder nodig zou hebben. ''Negentien? Wanneer ben je jarig?''


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    Tyler lachte even en keek haar aan. ''Oh, pretty girl kan zichzelf redden hoor ik?'' grijnsde hij en hij gaf haar een snelle knipoog. Hij startte de auto en zette de radio zachtjes aan. ''Verwacht trouwens niks speciaals van dat appartement.." zei hij met een klein lachje en hij richtte zijn blik op de weg.


    El Diablo.

    "Oh je voelt je dus aangetrokken tot mij? Nice to know," zei hij plagend en keek haar geamuseerd aan.
    "Zeker een win-win situatie, en je kookt ook nog voor ons! Max en Nate zullen je helemaal geweldig vinden," lachte hij en volgde haar door de winkel. "Jup negentien, en 25 mei."


    I just caught the wave in your eyes

    Qing, what the fudge? O,o


    Haar stem had hem uit zijn wolk van woede gehaald. Hij had zich tegelijk met de klootzak naar haar omgedraaid en staarde haar aan. Ze waren niet de enige, al wist hij niet of het Elles was geweest die de aandacht van andere bezoekers had getrokken. hij wist van zichzelf dat hij nogal opvallend kwaad werd. Hij blikte even opzij en zag dat Nate hen bezorgd aankeek. Hij kende zijn opvliegendheid en zat klaar om in te grijpen. Max schudde lichtjes zijn hoofd naar hem en draaide zich weer naar Elles. Ze had haar zegje al gedaan en trok hem zonder pardon mee naar hun tafeltje. Daar zag hij pas echt hoe erg dit haar had aangegrepen.
    Ze begon te trillen en haast te hyperventileren. Haar ogen blonken van de tranen waar ze uit alle macht tegen leek te vechten. Ze durfde hem niet meer aankijken en Max wist even niet meer wat hij moest doen. Wanneer hij vroeger iemand aan het huilen maakte, losten anderen het altijd voor hem op.
    "Je weet toch niet hoe het voelt," had zijn moeder hem altijd verteld. "Het is beter zo." Maar nu kon hij het niet laten oplossen, dus deed hij wat hij zijn vader had zien doen. Hij stond op, trok haar stoel wat naar achter en ging op zijn knieën voor haar zitten. Zo keek ze hem plots recht aan, en was het hoogteverschil ineens andersom. Zijn vingers vingen de tranen die hun weg naar vrijheid hadden gevonden. Hij leunde wat tegen haar aan, maar niet zo dat het onaangenaam werd.
    "Prinsesje, rustig maar. Alles is in orde, nu. Je hebt het geweldig gedaan en wat hij zei, daar moet je niet bang voor zijn. Ik durf wel eens uit te halen tegen klootzakken zoals hem, maar een meisje zoals jij? Nooit!" Dit was de eerste keer dat hij niet loog. Als kind had hij wel eens meisjes pijn gedaan, maar nooit iemand die kleiner was dan hem. En hij gaf zelden de eerste klap. Meestal begon hij pas te vechten, wanneer hij met praten al had gewonnen en de ander zich daar niet bij neer kon leggen.
    Hij voelde de ogen van omstaanders in zijn rug prikken, maar hij negeerde het. Hij mocht het nu echt niet verknallen.


    Mijn brein breint zoals het breint.

    Reagan lachte ook en keek hem een beetje schaapachtig aan.
    "Kennelijk wel ja, hoewel het meer iets impulsief was – zoals altijd – dan dat ik hem doelbewust had willen slaan." ze lachte even en neuriede wat. "Ah joh maakte me echt niet uit hoor, ik ben geen sassy rich bitch die persé allemaal designer meubels wilt." ze keek zijn kant op en zette de radio wat harder gezien er weer een nummer opkwam die ze kende en voor ze het wist zat ze weer mee te zingen terwijl ze om zich heen keek.


    I just caught the wave in your eyes

    ''I know.. I know..'' grijnsde hij en hij luisterde even naar haar stem voor hij een korte blik op haar wierp.
    ''Het is niet al te ver hier vandaan.. Klein kwartiertje ofzo..'' zei hij ondertussen en met een glimlach keek hij weer terug naar de weg..


    El Diablo.

    Jace rolde haar ogen en stootte hem met haar elleboog aan. ''Je weet wel, aangetrokken als vrienden? Of ken je dat begrip niet omdat je met holbewoners woont?'' Ze grijnsde even en liep verder door de winkel. ''Oh, leuk nog andere twee jongens achter me aan. Lekker.'' zei ze sarcastisch en ging op haar tenen staan om haar gebruikelijke pak spaghetti te pakken. ''25 mei, ik ga proberen dat te onthouden, maar ik beloof je niets.'' Ze gooide de spaghetti in de kar en keek hem weer aan. ''Uh, wat nog meer?''


    I don't want you to die, I want you to suffer.

    "Ik ben benieuwd, ik heb er wel zin om eerlijk te zijn, met eten op de bank gamen," glimlachte ze en neuriede weer verder terwijl ze af en toe naar Tyler keek en dan weer naar de weg. In no-time verstreek het kwartier


    I just caught the wave in your eyes

    "Friendzoned," lachte Ashton een beetje sarcastische en porde haar terug. "Nah die gaan waarschijnlijk meer achter het eten aan hoor." hij knipoogde even naar haar en dacht toen na.
    "Mozzarella en basilicum nog? Voor een Caprèse? Die maak ik dan wel."


    I just caught the wave in your eyes

    Na een kwartier parkeerde hij de auto en hij stapte ook uit. ''En nu moeten we nog alles boven krijgen, nou ja. Er is een lift.'' lachte Tyler. Hij liep naar de kofferbak en pakte daar een aantal van de tassen. Het ging goed voor de eerste dag, dat zeker. Al heeft Tyler het ook wel leuk, daar kon hij niet over liegen..


    El Diablo.

    SNORRY! Feel the feelings. #Malice


    Leunend hing ze op Max, haar armen had ze rond zijn schouders en nek gelegd en haar haar hing ik slordige slierten langs haar gezicht, dáárom haatte ze los haar. Niet alleen haat overspoelde haar, ook verwarde gevoelens, verdriet, pijn, zelfs oprechte blijheid. Haar radartjes in haar hoofd sloegen haast op hol, ze kon er geen blijf mee vinden. Ze kon het niet, nog nooit had ze zoveel emoties in één keer gevoeld, ze kon het niet verwerken.
    Moeizaam slikte ze en knikte naar Max als teken van begrip. Ze keek recht in zijn ogen, zijn groene ogen. Zijn oprechte ogen, ogen die haar nooit zouden pijn doen, daar was ze haast zeker van, het kon niet anders.
    Gefrustreerd sloot ze haar ogen en dacht na waarom iedereen er anders over dacht. Max was niet zo, absoluut niet, waarom zou hij hier anders troostend voor haar zitten?
    "Daar ben ik niet bang voor, ik ben niet bang voor jou," glimlachte ze. "Ik ben gewoon even verward," besloot ze terwijl ze haar tranen wegveegde met de rug van haar hand. Ze ademde een paar keer heel diep in en uit en voelde hoe de stress langzaam wegebte uit haar lichaam.
    "Het was gewoon even een adrenalinestoot." Haar armen rustten nog steeds op zijn schouders en ze besloot haar hoofd ik zijn nek te leggen, het hele café mocht de pot op, op dit moment was Max haar enige steun.
    De zoete geur drong haar neus binnen en met veel vreugde haalde ze weer met diepe teugen adem. Ze kende hem nog maar een paar uur, maar ze vertrouwde hem, meer dan ze zou mogen.


    i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys