[MSV] • Loverboys • OO2 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 21 juni 2015 - 11:38 ]

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

"Het is een sport school ja, dat is ook de reden dat ik hier ben gekomen." vertelde Regina aan Nathaniel. Regina keek naar de atletiekbaan een glimlachte tevreden, dit was de plek waar ze zich het meeste thuis voelde, wat eigenlijk raar was. "Een rondje?" vroeg ze en keek naar de jongen naast haar. "Ik moet toegeven, je hebt goede ideeën, deal." lachte ze naar de jongen. Ze klom over het hek de baan op, de ingang zat aan de andere kant en sat was natuurlijk veel te ver om heen te lopen dua deed ze het maar zo. Haar tas en vest legde ze op de grond, ook haar mobiel haalde ze uit haar zakken zodat die niet kon vallen. Vervolgens liep ze naar haar baan en ging klaarstaan wachtend tot Nate ook zover zou zijn.

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

Nathan lachte zacht doen ze de deal aannam en hem complimenteerde. "Weet ik, misschien zie ik er niet al te slim uit maar ik zit vol met ideeën." grijnsde hij en klom met gemak over het hek heen om dan zo weer met beide voeten op de grond te belanden. Nate liet zijn rugzak van zijn schouder glijden en plaatste die naast Regina's spullen en ook zijn mobieltje haalde hij uit zijn zakken. Maar voor hij mee de pieste op ging was hij toch nieuwsgierig hoe de anderen het deden, dus stuurde hij nog vlug een berichtje naar de groep. 'Hoe ver zitten jullie al? Geen al te lastige meiden mag ik hopen - Nate' verzond hij en vergrendelde zijn mobiel dan om dan ook de piste op te lopen. "Klaar? Deze keer laat ik je niet zo makkelijk winnen hoor." lachte hij uitdagend en ging dan klaar staan. "Drie...Twee. Een... Start!' riep hij en begon meteen met sprinten. Af en toe keek hij eens over zijn schouder heen om te zien waar Regina zich al bevond, maar ze kwam steeds dichterbij. Doordat Nathan niet echt oplette waar hij liep - en daarbovenop nog eens enorm onhandig is- struikelde hij over zijn eigen voeten heen en rolde zowat over de piste. Echt ernstig was het niet en hij kon het ook niet laten om wat schaapachtig te lachen niet echt een elegante uitstraling Nate...Echt niet...

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ze knipperde even snel met haar ogen, gemakkelijk? Hier moest ze even diep over nadenken.
"Eh, ik zal met jou beginnen," glimlachte ze. "Ik vind je een erg lieve, grappige en oprechte jongeman. Je bent erg begaan met wereld, zorgzaam met de mensen om je heen. Daarbij ben je erg open en je hebt lef, om zo maar tegen mij aan te botsen," grinnikte ze. "Volgens mij ben je ook ontzettend slim en ik vind je ontzettend schattig," voegde ze er iets stiller aan toe. "En nu ja... Je bent ook wel mooi," zei ze blozend.
"Ik vind mezelf eh, best normaal? Gewoon een meisje van Woodside Highschool met als simpele droom in het familiecircus te gaan of misschien wel gespot te worden door Cirque Du Soleil, al zal dat alleen een droom blijven, ben ik bang. Ik vind mezelf ook klein, té klein. Alsof iedereen boven me uit torent. Voor de rest haat ik mijn gevoeligheid, ik weet gewoon dat anderen op kunnen inspelen en dat irriteert me," zuchtte ze. Ze staarde al een hele tijd naar de wolken, eentje had wat weg van een schildpad.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

      Hetty voelde hoe ze begon te blozen. Naast het feit dat hij slim leek te zijn, kon hij ook overweg met woorden en ironie was hem ook niet vreemd – hij had alleszins gevoel voor humor.
      "Wel," mompelde ze een beetje ongemakkelijk. "Ik kan niets beloven." Moore glimlachte. Hij stelde voor om op zoek te gaan naar de mensenmassa. Maar Hester zag dat allesbehalve zitten. Ze was veel liever hier blijven staan, weg van de menigte die haar, ondanks Alexanders aanwezigheid nog steeds wat angst inboezemde. Maar ze schrok een beetje toen hij zijn hand op haar rug legde en begon dan traagjes richting de algemene speelplek te lopen. Hetty keek Alexander aan, met rode kaken. Ze mocht hem graag, en was zich toch een bult geschrokken van zijn gebaar. Ze voelde zich bijna schuldig.
      "Jezus," zei ze dan maar, om de bijna ongemakkelijke stilte te verbreken. "Je hebt gelijk, Alexander. Ik zou er iets aan moeten doen. Maar tot vandaag – laat ons zeggen dat dit het heetste vuur was waarmee ik ooit in aanraking ben gekomen." Hester besefte wat ze gezegd had. Én dat 'het hete vuur', met slechte wil, ook naar Alexander zou kunnen verwijzen. Ze werd nog wat roder en bleef toen staan. Zo verplichtte ze Moore om ook te blijven staan, want ze liepen nog steeds in de schaduw van enkele gebouwen, niet in staat de speelplaats te zien. Ze werd krankzinnig van het idee – van wat ze nu ging doen. Eerlijk toegegeven, ze had nog nooit iets zo on-Hester-achtig gedaan. Maar ze zette de stap vastberaden naar voren en kuste hem op de wang, terwijl ze op de toppen van haar tenen moest gaan staan op enigszins zijn kaak en niet zijn kin te kussen.
      "Ik –" murmelde ze, een beetje verbijsterd om haar eigen daad.

Le Beau n’est que la promesse du bonheur | Will you dance, dear Emma? | page 28

Hij knikte zachtjes terwijl hij naar de lucht keek. Oprecht? Yeah, right. Zo te horen was zijn toneeltje goed aan het lukken. Alsof het zo was afgesproken, kreeg hij op dat moment een sms van Nate. Terwijl Elles over zichzelf vertelde, keek hij snel wat hij te zeggen had. Zijn vingers vlogen over de knopjes en waren klaar toen Elles ook zweeg. Het gaat wel, ze is erg meegaand. Ash zit thuis met zijn meisje, just so you know. Max
"Te klein?" vroeg hij een beetje verbaasd. "Ik vind je absoluut niet te klein. Kom, ik zal het je laten zien," zei hij toen hij opstond en zijn hand uitstak om haar overeind te trekken.
"Maar je moet me wel beloven dat je me geen creep gaat vinden," grinnikte hij nog.

Mijn brein breint zoals het breint.

"Ja ik ben helemaal klaar," riep ze naar Nathaniel en ging goed staan. Ze luisterde hoe hij aftelde en zette de sprint in, ze kwam steeds dichterbij en glimlachte tevreden. Ze richtte zich helemaal op de het rennen en keek soms opzij naar Nathaniel. Opeens zag ze Nathaniel niet meer op dezelfde hoogte als zijzelf, ze keek even verbaasd maar zag hem niet veel later op de grond liggen. Regina kon een lachje niet onderdrukken. "Wat doe jij nou? Gaat het wel?" vroeg ze terwijl ze in een drafje op de jongen afging om hem weer overeind te helpen. Ze stopte voor hem en keek hem aan, hij lachte wat schaapachtig - wat wel iets schattigs had - naar haar. "En ik altijd denken dat ik onhandig was, wil je nog een tweede poging wagen of zullen we maar wat gaan drinken?" grinnikte ze naar hem en stak haar hand naar hem uit zodat ze hem overeind kon helpen.

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

Fronsend keek ze naar zijn uitgestoken hand, die ze dan ook aannam om zich rechttrok.
"Of ik je een creep zal vinden, zal afhangen van wat 'het' is," besloot ze glimlachend, ze was nu wel erg benieuwd.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Na dat gebaar keek ze hem lichtjes geschrokken aan, en Alexander was in zijn hoofd bezig met zijn hand weg te halen, maar ze werd enkel een beetje rood en keek opnieuw weg. Hij besefte ook maar al te goed dat ze zo traag mogelijk liep, dus hield hij haar tempo en ging geduldig naast haar lopen. De stilte werd verbroken door Hester die hem uiteindelijk wel gelijk gaf. Het was ook de eerste keer dat ze hem met zijn voornaam aansprak, wat hem toch wel verbaasde. Toen ze stopte met wandelen, draaide hij zich verward om en zag Hester met een nog net iets roder hoofd als net staan. Het leek alsof ze twijfelde om iets te doen, maar ze nam duidelijk het besluit om toch te doen wat ze wou doen. Wat er daarna gebeurde zag Alexander niet aankomen. Het roodharige meisje ging op de tippen van haar tenen steen en kuste hem op de wang, vrij onschuldig, maar het leek een grote stap voor haar. Alexander keek haar aan toen te terug stabiel op haar voeten terecht kwam en ze begon met stamelen, maar nog voor ze een volledige zin kon uit stamelen, had hij haar gezicht in zijn handen gepakt, vooral ook om haar te kalmeren, want ze leek op overdrive te gaan. Als een teder gebaar legde hij zijn voorhoofd voorzichtig tegen dat van haar en bleef zo even staan om haar reactie te peilen. Toen ze niet meteen begon met hyperventileren of iets dergelijks, nam hij zijn beslissing. Hij keek haar nog een momentje aan en drukte toen zachtjes, niet gehaast of ruw, zijn lippen op de hare. Ze bewoog zich wel lichtjes mee in de kus, maar ze leek toch een beetje gespannen te staan, dus liet hij haar los.
"Ik ben best blij dat ik van school veranderd ben", zei hij zachtjes en wachtte op haar reactie.

[ bericht aangepast op 21 juni 2015 - 11:05 ]

Sidera nostra contrahent solem lunamque

"Geruststellend," grinnikte hij. Hij trok haar helemaal overeind en ging voor haar staan. Heel voorzichtig overbrugde hij de afstand tussen hen in. Ze keek hem nieuwsgierig, maar ook een tikkeltje achterdochtig aan. Hij pakte haar teder bij de schouders vast en legde zijn kin op haar kruin. Zo bleef hij even staan, voor hij wat verder afzakte naar haar oor en zijn armen langzaam om haar heen sloeg. De omhelzing voelde aangenaam en hij hoopte vurig dat ze niet plots zou beginnen gillen.
"Zie? Je bent perfect," fluisterde hij in haar oor. Haar haren bewogen zachtjes mee op het ritme van zijn ademhaling.

Mijn brein breint zoals het breint.

"Hey, ik heb geen ogen op mijn achterhoofd. Dus ik weet niet of je wel of niet naar mijn kont kijkt, de jongens van tegenwoordig blijven perverts." Zei ze lachend en schudde haar hoofd. Jace keek hem fronsend aan toen hij zei dat er alleen tomatensaus op haar wang zat en voelde hoe haar wangen weeral rood werden.
"Ik ben echt een gênant en charmant kind." Concludeerde ze met een lach en pakte haar volgende pizzapunt. "Dit is mijn vijfde, denk ik. Ik weet het, ik ben heel charmant als het om eten gaat." Ze liet een kleine glimlach zien en dronk haar glas leeg. Jace liet de pizzapunt weer in de doos liggen en stond daarna op. "Wil je nog wat drinken? Ik vind het wel, geen zorgen." Ze keek hem afwachtend aan en boog neer om een servetje te pakken om haar mond af te vegen.

I don't want you to die, I want you to suffer.

Daar stonden ze dan, in een tedere omhelzing, in het midden van een grasveld bij hen op school. Maar het kon Elles niet schelen wat de toegeworpen blikken zeiden, de knuffel paste precies en dat was wat telde. Haar hoofd leunde op zijn borst en ze hoorde zijn hart in een rustig ritme kloppen. Ze wilde dat dit nooit voorbij zou gaan, het voelde zo rustgevend en teder.
"Ik? Perfect?" fluisterde ze, waarbij ze even haar hoofd schudde. In haar ogen waren Elisa of Lynn perfect; mooie, lange meisjes met haar dat fantastisch stond los en altijd netjes verzorgde nagels, wat haar absoluut niet lukte door het circus.
"Blijven we zo even staan?" vroeg ze toen uiteindelijk zacht, haar enthousiaste gedrag van altijd was weggeëbt en werd vervangen door rust dat zwevend tussen zijn ademhaling een weg zocht.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

"Als jij dat wil, prinsesje," antwoordde hij stilletjes. Ze rook lekker. Na een tijdje maakte Max zich voorzichtig los, maar enkel om zijn handen om haar gezichtje te leggen. Hij glimlachte teder en fluisterde: "Waarom voelt het alsof ik je al veel langer ken dan die twee uurtjes?" Hij leunde weer wat dichter en liet zijn voorhoofd tegen dat van haar rusten. "En je hebt gelijk. Je bent niet perfect. Je bent beter."

Mijn brein breint zoals het breint.

"De grond viel voor me, ik ben te aantrekkelijk." zei Nathan doodserieus, om niet meteen toe te geven dat hij gewoon op de grond gevallen is. Ze lachte even en liep dan naar de jongeman toe om hem dan overeind te helpen. Dankbaar had hij haar hand aangenomen en eens hij opstond voelde hij toch een pijn scheut in zijn voet, maar liet het niet merken. Rustig klopte hij de stof af van zijn kleren en lachte zacht om zijn domme daad. "Jij onhandig? En nee, ik heef me over. Ik ga het never nooit tegen je kunnen winnen in het hardlopen." zei Nathan met een pruillipje. "Dus, nu jij officiaal tot koningin van het hardlopen gekroond bent, mag jij beslissen waar we wat gaan drinken op mijn kosten natuurlijk." zei hij met een glimlachje en probeerde niet op zijn rechtervoet te steunen. Hij was vast gewoon omvergeslagen niets bijzonders. Nathaniel haalde nog vluchtig een hand door zijn haren en keek haar afwachtend aan.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

Ze glimlachte voorzichtig naar hem, meende hij dit nu serieus?
"Alsof we elkaar al jaren kennen," voegde ze eraan toe, daarna zweeg ze. Elles wist niet goed wat te antwoorden op zijn laatste zin.
"Truth or dare, meneer Perfect," zei ze voorzichtig, nog steeds stonden ze belachelijk dicht tegen elkaar geplakt, iets wat ze twee uur geleden als een bedreiging zag, maar nu werkte het rustgevend.

i can swear, i can joke – i say what's on my mind if i drink if I smoke – i keep up with the guys

Ashton stak zijn handen in de lucht als teken van inschuldigheid en keek haar lachend aan.
"Okay okay ja deze generatie heeft een obsessie met asses en boobs, nou blij?" lachte hij en zag hoe ze moest blozen toen hij de saus weghaalde.
"N'aww, madame is blushing," merkte hij plagerig op en keek haar aan terwijl ze aan haar vijfde pizza stuk begon.
"Ach maakt mij geen fuck uit hoor, ben blij dat je het lekker vindt," grinnikte hij en begon zelf aan zijn vierde pizzapunt.
"Je voelt je hier echt thuis eh? Maar goed wat water of iets is okay." hij grijnsde naar haar en bedacht zich dat er tot zijn opluchting ook geen rare dingen lagen in de keuken.


Dit topic is gesloten omdat het maximum van 300 berichten is bereikt

I just caught the wave in your eyes