|
Elle Mera Alda.
De hoge hakten maken overduidelijk hun geluid terwijl ik mijn weg maakte richting mijn eindbestemming, ’Goedemorgen schoonheid,’ hoorde ik ineens aan mijn oor, terwijl er een grijns op mijn gezicht speelde, ‘aan wat heb ik je telefoontje te danken?’ Er was een nieuwsgierige ondertoon te horen, evenals de gewoonlijke flirterige toon die zijn stem droeg.
‘Ik had eigenlijk een vraag, een serieuze vraag ditmaal,’ grapte ik, waarna ik mijn toon wat serieuzer maakte, ‘vanmiddag rond vier, vijf uur komen er enkele mensen die mij willen helpen met nog één winkel – mannenkleding, zoals ik je al verteld had – maar ik ben eigenlijk op zoek naar mannelijke modellen. Sowieso moet jij er dus bij zijn, met je goddelijk lichaam,’ ik lachte even kort, al was het geen grap geweest, ‘en misschien dat je wat vrienden op kunt trommelen?’ Het laatste klonk een beetje smekend, aangezien ik echt hoopte dat hij iemand zou kunnen regelen, al zou ik hem er uiteraard niet raar op aan kunnen kijken, vooral gezien ik het eigenlijk ook te laat regelde.
Ik had de winkel bereikt, opende hem en stapte naar binnen. Overal klikte ik de lichten aan en fleurde ik het allemaal weer op. Ik haalde vervolgens de post uit de brievenbus en liep ten slotte naar het kantoortje, waar ik het zo allemaal even zou doornemen. ‘Ik heb een raar onderbuik gevoel,’ al had ik geen idee wáárom ik dit precies zei, het was iets spontaans, ‘ach ja.’
Met de brievenopener begon ik eraan om alle post alvast te openen, zodat ik er direct aan zou kunnen beginnen. ‘Trouwens, ik kan Taylor ook nog lastigvallen.’ Het was spontaan in me opgekomen, en eigenlijk vond ik het zelf wel een goed idee. Ik had mannen nodig, en ik kon iedereen gebruiken die ik wilde. Als ik er meer had, zou dat professioneler staan.
|
Prince Perrault.
Lillian had een langzaam knikje mijn kant op geworpen zodra ik haar vroeg wat ze lekker had gevonden, wat mij een beetje het idee gaf alsof ik iets verkeerds had gedaan. Haar glimlach werd echter groter, wat ervoor zorgde dat mijn glimlach erop reageerde. ‘Bedankt, koffie is precies wat ik nodig heb op een zaterdag ochtend.’
Ikzelf nam een slok van mijn koffie, en ook Lillian leek op te merken dat er vrijwel niets te doen was in de omgeving. Het was een zaterdagochtend, dus er zou wel wat meer leven in de brouwerij komen. Nu was het echt nog een dooie boel, wat me een raar voorgevoel gaf. Deze wuifde ik gelijk weg zodra Lillian begon te praten, nadat ze gestopt was met op haar lip te bijten. ‘Mijn leverancier had niet alle goede kleding en accessoires bezorgt of het was alles wat ik niet had besteld. Dus ik zal even moeten zien wat ik wel en niet kan gebruiken.’ Ik zuchtte geërgerd, aangezien ik dat ook vaak zat had bij de garage. ‘Laten we het er maar op houden dat sommige mensen moeite hebben met lezen.’ Ik lachte het verder maar even weg, aangezien wij er toch niets aan konden doen. ‘Ze zullen het ooit wel leren, om maar positief te blijven.’
‘Dus, heb je nog veel te doen bij de garage vandaag? Of niet zoveel?’ vroeg de brunette me uiteindelijk. Ik dacht even na. Was er eigenlijk veel te doen? ‘Er zijn sowieso twee auto’s waar hard aan gewerkt moeten worden. De rest heeft kleine vervangingen nodig, dus het valt mee.’ De technische termen hield ik maar achterwege, aangezien weinig mens dat echt kon waarderen. ‘Half dagje, schat ik zo in.’ Een glimlach speelde weer rondom mijn lippen, waarna ik een slokje nam.
‘Maar als je het niet erg vind ga ik er weer vandoor, hoe eerder ik begin, hoe eerder ik weer naar huis kwam.’ Ik gaf haar een simpele knipoog, waarna ik doorliep. Het was fijn geweest om Lillian weer eens te spreken, maar op tijd op het werk aankomen was ook een belangrijk punt in mijn leven.
|
