• Hey mensen, zoals de titel het waarschijnlijk al laat zien, is dit een zeiktopic
    Als je dus geen zin hebt in gezeik, gelieve dan geen reactie achter te laten, want uit ervaring weet ik dan van mezelf dat ik er terug op ga reageren, en ik heb zelf echt geen zin om ruzie te maken met mensen die me waarschijnlijk alleen maar willen helpen ;3 Anyway, laat ik maar met de deur in huis vallen, ik word dus zot van mezelf. En dan heb ik het over mezelf en boys/love/aaaaah... Het is dus namelijk zo dat ik veel te snel 'verliefd' wordt. Een voorbeeld, in de lagere school had ik iedere week een nieuwe crush, yep zo erg was ik. In de middelbare school is het dan al wat gebeterd. Uit mijn vorige topics kunnen jullie wel besluiten dat ik ook al een aantal crushes heb gehad....Maar ik haat dat dus echt. Ik maak er mijn vriendinnen zot mee, en ik krijg het er zelf van. Zoals nu, ik heb een crush op een jongen, die ik eigenlijk niet eens ken, ik heb dan contact met hem gezocht, en hij heeft me nogal op een harde manier afgewezen, wat wel te begrijpen valt, aangezien hij me niet kent xD Hem ben ik dus na een paar maanden aan het vergeten (gelukkig want ja, die dude had een lief, ....) Maar het meest irritante is de 'crush' die ik nu heb. Met deze jongen heb ik wel al een aantal gesprekken gehad, maar dat waren niet de meest normale gesprekken, hiervoor kun je ook mijn andere topics lezen, maar dan ben je ook een tijdje bezig dus ik zal het even kort proberen uit te leggen.

    Vorig jaar in het begin van het jaar, had ik een crush op een jongen gekregen, dat was volgens mij in oktober/november. Eerst was het gwn als ik hem op de speelplaats zag, van die gast is wel cute, enzo, maar later begon ik echt nog maar alleen aan hem te denken enzo...In december kwamen zijn vrienden er dan achter dat ik een crush op hem (E.) had. Laten we zijn vrienden even F,K en W noemen. Nu is het zo, dat die gasten mij vanaf januari, minstens een keer in de week aanspraken om bij hen te komen staan, omdat E. zogezegd iets moest zeggen, maar die dude trok zijn bek dus niet open. In februari kreeg ik E's nr door zijn vrienden. Toen ik hem sms'te bleek hij een klootzak te zijn. Ondertussen was ik beginnen chatten met F en af en toe ook K. Ik begon gevoelens te krijgen voor F omdat hij met me praatte en zo van die dingen. Ik heb dus tot het begin van dit jaar (2015) een crush op hem (F) gehad.
    Nu dacht ik dat ik eindelijk van die gasten af was enzo, en verder kon met mijn leven. Is een paar weken geleden K tegen me beginnen te praten, gewoon een random gesprek samen met een paar van zijn vrienden. Voor jullie is dit misschien stom en bullshit, maar geen enkele van die jongens is lelijk voor mij, en dus nu begin ik een soort van crush op hem te krijgen.... En dat is dus ky irritant. En dit was een van de enigste keren dat ik het nog niet tegen mijn beste vriendin had verteld, omdat ze er vorig jaar al gek van werd, als ik over die groep begon.... Maar te maandag was ik na het proefwerk, in de avond het groepsgesprek van de meisjes van mijn klas aan het lezen, ben ik erachter gekomen dat ze over mij bezig waren, en het feit dat ik zogezegd gwn op random jongens val om aandacht te krijgen en denk dat ik iedereen kan krijgen, wat dus voor de record niet waar is. Ik heb er tegen hen niks over gezegd, maar ik was best wel pissig doen ik dat las, en eigenlijk niet pissig op hen, maar op mezelf.
    Dus please, is er iemand die tips heeft, ofzo? Of dergelijke situaties, want ik voel me nu echt best wel kut :/
    Ik vind het ook gewoon zo awkward om bijvoorbeeld tegen jongens te praten, ik ben daar te onzeker voor. Daardoor vinden jongens mij meestal seuten enzo, wat dus niet echt bepaald plezant is....
    Someone please help me ;3
    xx Lot's of love


    Music is my escape from Bullshit in life <3

    Ik zou het niet echt verliefdheid noemen. Je bent tot die jongens aangetrokken waarschijnlijk. Wat een deel is van de menselijke natuur. Zo te horen ben je duidelijk nog in je puberteit, dus het is dan zeker normaal om dit in zo'n pieken te ervaren. Je bent alleen een beetje onzeker, en hebt daarom last om ermee om te gaan. Dat heb ik ook een beetje hoor. , als ik iemand van mijn type tegenkom, en hem aantrekkelijk vind, dan voel ik me ook te ongemakkelijk en ga ik net contact met hem ontwijken. Slechte tactiek. k heb nu een jongen in één van mijn klassen, die super slim en toegankelijk en aardig is, maar ik durf er ook niets tegen zeggen, want ik ben te bang door de mand te vallen.
    Ik zou ook wel willen weten, hoe je met dat soort onaangename crush - gevoelens beter kunt omgaan. Wat ik geleerd heb, blijf met je voeten op de grond, laat je niet door je hormonen meeslepen, in plaats van over die jongens als 'relatie - object' te denken, kun je beter denken van, hij lijkt me een sympathiek persoon, het lijkt dat we goed overweg zouden kunnen, laat ik hem dus wat beter leren kennen. Daar gaat het tenslotte om. Een connectie opbouwen met iemand anders. Om je daar toe te zetten en nuchter te blijven, als je hormonen op de proppen komen, is wat anders natuurlijk. Ik zou ook wel willen weten hoe anderen hiermee omgaan.
    Nogmaals, let er niet teveel op, wat je vriendinnen van je zeggen. Het is zeker niets abnormaals, zeker niet in je puberteit.

    [ bericht aangepast op 4 april 2015 - 10:06 ]


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Haha ik herken het wel. In de laatste drie klassen van de middelbare school kon ik mezelf ook helemaal gek maken. Maar mijn beste vriendin was precies hetzelfde dus ik had er niet echt last van. Het was altijd ons gesprek van de dag. Ik heb toen gewoon geaccepteerd dat ik snel verliefd ben en het hield me vaak wel op de been als ik afgewezen werd want dan kon ik mijn gedachten op iemand anders focussen. :')


    Every villain is a hero in his own mind.

    Oh dit herken ik! Je zit duidelijk nog echt in de puberteit, dan is dit helemaal normaal! Het gaat uiteindelijk vanzelf over :)


    Treat people with kindness

    Ik weet dat ik nog in de puberteit zit, en dat het geen echte verliefdheid is, maar het is gewoon echt iritant. Ik heb er deze nacht nog over gedroomd (over K.) en ik haat het. Want ik weet dat het gewoon om te kloten is, dat hij nog af en toe 'Hey' tegen me zegt, en dat gesprek enzo. En ik zeg dat ook tegen mezelf, van dat ik me niet moet laten meeslepen, maar het lukt me gewoon niet om hem uit mijn gedachten te krijgen enzow. Wat dus best wel frustrerend is.... Ik heb al verschilende dingen geprobeerd om hem te vergeten maar het lukt gewooon niet.

    Ook met mijn bete vriendin. Zij wordt echt zot van één van haar vriendinnen (ze was ook vroeger mijn vriendin, maar ja, lang verhaal) Zij is mogelijks nog erger. Zj is ook heel vaak 'verliefd'. Maar zij denkt ook automatisch dat iedere jongen ook op haar valt, als ze nog maar kijken. Ze is boverdien ook nog is kwaad. Omdat ik vorig jaar een crush had gekregen, op F, dan, ookal wist ook van hem dat hij een klootzak was. Maar zij was dus kwaad omdat zij daar dan ook op verliefd was geweest...Dus dan dacht ze dat ik expres, op die gast 'verliefd' was geworden, om haar te kloten, wat dus echt niet het geval was... Maarja;..


    Music is my escape from Bullshit in life <3