Oké, we zijn nooit vrienden geweest, noch vijanden. Maar wel klasgenoten. Hoe moeilijk is het om even uit vriendelijkheid een knikje te geven of een glimlachje? Vandaag zag ik je in de stad, en ik heb vriendelijk geglimlacht naar je, maar je deed alsof je me niet zag. Maar ik weet beter. 2 weken geleden zag ik je op carnaval en denk maar niet dat het niet opviel hoe je wegkeek, want dat viel juist zoo hard op.
Dit had ik mss nog niet zo erg gevonden in het middelbaar, maar we zijn nu wel volwassen. Ik 20, jij 21 dus wat vriendelijkheid uit maturiteit mag wel... Dit is ook wel algemeen naar iedereen bedoelt, maar toevallig zag ik jou nu laatst 2x niet zo lang geleden, en ik dacht eerlijk gezegd dat je beter was dan dat.
Ik wil een tuin vol egels