Wanhoopsdaad of eerder goede bedoelingen? - Liefde, Vriendschap & Familie

Hoi

Ik ben vandaag in een situatie gegooid die ik alles behalve prettig vind en omdat iedereen rondom me niet neutraal is om hier op te reageren, wend ik me even tot jullie. Al ruim 18 jaar zie ik mijn vader niet meer. Het enige contact die we hadden was het alimentatiegeld die hij iedere maand stortte en ik ontving. Sinds enkele jaren begon hij behoorlijk moeilijk te doen over mijn studies en wou hij niet meer betalen. Na veel boe en ba hebben we dat probleem opgelost, maar hij betaald nog steeds slordig, onregelmatig en vaak gewoon niet.
Vandaag deed ik mijn mailbox open en had ik een mail ontvangen van hem. Waarin hij vroeg om af te spreken en hij eindigde met 'je papa'. Ik was compleet in de war, want hij had al eens duidelijk gemaakt dat ik zijn dochter niet langer meer was en nu kwam hij klef af met 'je papa'. Ik snap er even helemaal niks meer van.

Maar nu weet ik dus echt niet wat te doen. Aan de ene kant heb ik hem niks meer te vertellen, want hij heeft littekens op mijn ziel gezorgd die nooit zullen verdwijnen, maar aan de andere kant is het misschien de enige kans die ik krijg om eindelijk antwoorden te krijgen op mijn vragen. Het is dus geen beslissing die ik overhaast mag maken. Iedereen rondom me heeft gemengde gevoelens hierover. Is het een wanhoopspoging? Probeert hij sympathie bij me op te wekken? Is hij weg van zijn vrouw en probeert hij het verleden terug te draaien? Was hij dronken toen hij het stuurde, want het was tenslotte met zijn gsm op 23u.

Wat zouden jullie doen in mijn geval. Hem links laten liggen of toch met hem afspreken?
Ik ben sowieso van plan om een mail te sturen met de vraag waarom hij mij na al die jaren opeens wilt zien.
Ik weet echt niet wat ik hier mee moet aanvangen. Dus help?

What do you do with a sick scientist? If you can't curium and helium, you might as well barium.

Ik heb totaal geen ervaring met het niet zien van ouders, dus vergeef het me als mijn mening nergens op slaat.

Ik heb in ieder geval het idee dat als hij zo plotseling ''je papa'' zegt terwijl hij jaren lang heeft gezegd dat je zijn dochter niet meer bent, dat hij iets van je hebben moet. Geen idee wat. Maar dat zou mijn eerste reactie zijn. Dat is mijn eerste reactie erop.
Aan de andere kant snap ik wel dat je contact wil met je vader en wilt weten wat hij wil. Wat ik je dan aan zou raden is om met hem af te spreken en te zien wat hij wil. En om te proberen antwoorden te krijgen op jouw vragen zodat jij dat af kan sluiten.
Máár, ik zelf zou dan wel sámen met iemand gaan die je volledig vertrouwd zodat je niet alleen bent in de situatie, want je weet niet wat zijn bedoelingen zijn. (niet om slecht te praten over je vader. Maar als je 'm al jarenlang niet hebt gezien zou ik zelf toch van alle uitersten uit gaan en voorzorgsmaatregelen wegens het ''je weet maar nooit wat er gebeuren zal''. )

Dat hij om elf uur in de avond jou die mail stuurde vind ik verder niet gek. Er zijn genoeg mensen op dat tijdstip nog wakker. (:

Dit is in ieder geval wat ik je aanraadt te doen, maar natuurlijk is dit maar mijn mening. Het is aan jou zelf om een beslissing te maken over wat je precies wilt en gaat doen. Succes! ^^

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Ik sluit me compleet bij Yolanda aan.

Don't fashion me into a maiden that needs saving from a dragon. I am the dragon, and I will eat you whole.

Ik zou het doen. Misschien is zijn bedoeling inderdaad wel goed en heeft hij zelfs wel spijt van wat hij gezegd en gedaan heeft. Hij heeft hoe dan ook een reden om af te spreken. Ik zou dit aanbod aanpakken en gewoon zien hoe het loopt. Het blijft je vader.

Whatever you do in life will be insignificant, but it's very important that you do it because nobody else will.

Ik zou in ieder geval de mail sturen met de vraag waarom hij je nu ineens wilt zien. Dat geeft meteen wat meer tijd om erover na te denken voor jou of je het wel wilt. Het lijkt me lastig, omdat je natuurlijk met vragen zit en hij daarop antwoord kan geven, terwijl hij ook degene is die je door heel wat heen heeft laten gaan, zo te lezen. Met hem afspreken betekent niet dat jullie ineens een andere, betere band gaan krijgen. Het betekent dat er een kans is om zaken voor jou duidelijker te krijgen, die best ook eens negatief uit kan pakken. Maar dan weet je wel weer waarom je je voelt zoals je je voelt en dat het misschien wel niet werkt. Het lijkt me in ieder geval verwarrend. Misschien heeft het zin om voor jezelf op te schrijven wat voor- en nadelen van een eventuele afspraak zouden zijn? En als je je er niet prettig bij voelt om alleen te gaan, kan je altijd nog iemand vragen om mee te gaan, mocht je hem zien.
Hopelijk kom je eruit!

"Die Erinnerung ist das einzige Paradies, aus dem wir nicht vertrieben werden können."

Evergreen schreef:
Ik sluit me compleet bij Yolanda aan.

"Yes, that was a banana. No one expects the banana!"

In het eerste geval zou ik het hem vragen wat hij bedoelt. Hij kan natuurlijk niet al te goed bedoelingen hebben, ik weet het niet ik ken je vader niet. Maar als je je bent met je vader nog zou willen herstellen dan zou dit het moment kunnen zijn. Misschien heeft hij eindelijk het licht gezien.

©1998

Zweinstein schreef:
Ik heb totaal geen ervaring met het niet zien van ouders, dus vergeef het me als mijn mening nergens op slaat.

Ik heb in ieder geval het idee dat als hij zo plotseling ''je papa'' zegt terwijl hij jaren lang heeft gezegd dat je zijn dochter niet meer bent, dat hij iets van je hebben moet. Geen idee wat. Maar dat zou mijn eerste reactie zijn. Dat is mijn eerste reactie erop.
Aan de andere kant snap ik wel dat je contact wil met je vader en wilt weten wat hij wil. Wat ik je dan aan zou raden is om met hem af te spreken en te zien wat hij wil. En om te proberen antwoorden te krijgen op jouw vragen zodat jij dat af kan sluiten.
Máár, ik zelf zou dan wel sámen met iemand gaan die je volledig vertrouwd zodat je niet alleen bent in de situatie, want je weet niet wat zijn bedoelingen zijn. (niet om slecht te praten over je vader. Maar als je 'm al jarenlang niet hebt gezien zou ik zelf toch van alle uitersten uit gaan en voorzorgsmaatregelen wegens het ''je weet maar nooit wat er gebeuren zal''. )

Dat hij om elf uur in de avond jou die mail stuurde vind ik verder niet gek. Er zijn genoeg mensen op dat tijdstip nog wakker. (:

Dit is in ieder geval wat ik je aanraadt te doen, maar natuurlijk is dit maar mijn mening. Het is aan jou zelf om een beslissing te maken over wat je precies wilt en gaat doen. Succes! ^^

Queer zijn is gewoon alles

Ik herken dit van mijn buurmeisje het zelfde verhaal maar dan met een aardig dramatische vertrek.

ik zal niet zeggen wat je moet kieze want ik weet niet wat er allemaal heeft afgespeeld enz. Ik denk dat je het zelf rustig moet bekijken. Schrijf de voors en tegen op. En anders begin je simpel stuur een mail terug. Reageert hij? Kijk dan verder hoe hij reageert enz.

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Ik ken het probleem, heb er ook zelf ingezeten. Persoonlijk zou ik achter je antwoorden gaan want sommige vragen blijven je echt achtervolgen ( I had nightmares like hell). Ik weet niet wat er allemaal is gebeurt en aan je manier van schrijven is het gewoon heavy shit. Maar vooralsnog het is je eigen keuze, je moet er wel achterstaan, voor de volle 100 %!

Wil je er ooit over praten, mijn inbox staat open

"Everytime I see the red hair bouncing so gracefully, I remember how much damage I did to that magnificient flower..."

Ik neem sowieso wel iemand mee als ik zou gaan. Mijn mama had gisteren gebeld om te vragen waarom en hij zegt dat hij dat enkel tegen ons wilt zeggen. Hij klonk wel vriendelijk, maar ik blijf het lastig vinden. Ik weet echt niet wat ik er van moet verwachten. Ergens wil ik het wel, maar aan de andere kant krabbel ik weg. Ik ben echt ten einde raad en weet echt niet wat ik moet doen. Ik heb ergens tijd nodig om er over na te denken, maar je kan het natuurlijk niet blijven aan de kant schuiven. Dat vind ik niet echt beleefd, al heeft hij ook lang genoeg op zichzelf laten wachten.

En het is allemaal behoorlijk dramatisch. Ik ben hier behoorlijk to the point gebleven om alle drama achterwege te laten. Je zou het bijna niet geloven moest je het allemaal lezen.

What do you do with a sick scientist? If you can't curium and helium, you might as well barium.

Uit de informatie die je geeft, krijg ik het idee dat hij iets van je wil. Ik zie niet in waarom hij anders ineens jou een mail stuurt en afsluit met je papa.

Aangezien je zegt dat hij je mentale littekens heeft bezorgd, denk ik dat het handig is om na te denken of het slim idee is om hem weer te zien. Misschien heeft hij slechte bedoelingen en aan de andere kant, misschien heeft hij wel goede bedoelingen. Zoals andere zeiden zet de voor- en nadelen op papier en kijk naar wat voor jezelf goed voelt.

Wat ook een optie is, is dat je af wacht tot hij weer contact zoekt. Het duurde een tijd voordat hij überhaupt contact met je zocht dus misschien moet je even af wachten en kijken wat hij in een volgende mail tegen je zegt. Of stuur hem een mail terug en kijk hoe hij daar op reageert.

Mocht je er over willen praten, mijn gb en pb staan altijd open.

[ bericht aangepast op 7 maart 2015 - 19:06 ]

Physics is awesome

Hij heeft me toegevoegd op Facebook, maar dat wil ik sowieso niet accepteren. Dan geef ik mijzelf bloot en dat wil ik niet.

What do you do with a sick scientist? If you can't curium and helium, you might as well barium.

Sodium schreef:
Hij heeft me toegevoegd op Facebook, maar dat wil ik sowieso niet accepteren. Dan geef ik mijzelf bloot en dat wil ik niet.

Physics is awesome

Hij is volledig afgeschermd waardoor je normaal enkel mijn profielfoto kan zien die ik op dat moment heb.

What do you do with a sick scientist? If you can't curium and helium, you might as well barium.

Evergreen schreef:
Ik sluit me compleet bij Yolanda aan.

Don't walk. Run, you sheep, run.