[RPG] A Modern Marauders Story [Speeltopic] [1] - Speeltopics

[ bericht aangepast op 24 maart 2015 - 21:32 ]

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Spoiler alert: you will save yourself

Bowties were never Cooler

[ bericht aangepast op 1 maart 2015 - 21:08 ]

Honek aukera edozein, maitea bat pean irakur daiteke. Ez diotenez, beraz. Da, nahiz itzulitako oker.

[ bericht aangepast op 1 maart 2015 - 21:12 ]

Don't be like the rest of them, darling

[ bericht aangepast op 1 maart 2015 - 21:45 ]

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

And don't forget, Elvendork! It's unisex!

[ bericht aangepast op 1 maart 2015 - 23:25 ]

I just caught the wave in your eyes

Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Kinda distraught

Ik dacht iets van een verkleuring in Potters gezicht te zien na mijn woorden, maar ik kon mij ook vergissen. Het was een bizarre situatie, waarschijnlijk beeldde ik mij dingen in. 'Uhm.. d-dankje... denk ik..' Wauw, zelfs Potters grijns was ongemakkelijk. Jup, dit was officieel de meest vreemde situatie ooit. De jaren voorheen had ik altijd mijn plaats gekend, vooral wanneer het om een aanvaring met Potter ging. Schreeuwen, beledigen en wegduwen. Een veilige en makkelijke strategie en zeer goed uit te voeren doordat hij zich meestal als een klootzak gedroeg en nu... 'En ja, ik bood echt mijn excuses aan.' Dit. Dit sloeg helemaal nergens op. In het gehele universum had ik nog nooit zoiets meegemaakt. Ik was kapot, wilde het liefst met niemand meer te maken hebben bang om weer in de steek gelaten te worden (als in dat iemand mij precies pijn deed op de plek waarvan hij wist dat het mij het ergst zou raken bijvoorbeeld) en opeens werd Potter aardig en bood hij zijn excuses aan. Ik wist mijzelf hierin geen houding te geven. Misschien moest ik maar gewoon heel hard wegrennen? Dat leek een fijne optie, het zou alleen ontzettend apart zijn en bovendien zou Potter dan misschien denken dat het zijn schuld was -zoals hij ook al op Twitter had gedacht- en dat was niet eerlijk tegenover hem. Hij deed juist het goede, hij deed niks fout. Waarom was het leven zo ontiegelijk ingewikkeld. Waarom kon ik niet gewoon terug naar de tijd dat ik klein was en fijn speelde met Tuney zonder na te denken over alle problemen in deze wereld. Dan wist ik maar niet dat ik een heks was. Die optie klonk mij op het moment een stuk beter dan degene waarnaar we nu leefden.
'Je vriendinnen staan ons trouwens te begluren,' drong Potters stem mijn gedachte binnen en ietwat verbaasd en gedesoriënteerd keek ik om om daar inderdaad Marly, Mary en Gwen te zien staan. Of misschien kon ik beter Nightshine, Goldlocks en Redpaws noemen. Soms had ik echt briljante ingevingen, al zei ik het zelf. Ach ik moest toch iets mee hebben en ik was een ramp in de meeste sporten, had mijn bloed en krachten niet bepaald mee als het om familiebanden en beste vrienden ging en had geen tekentalenten of muzikale talenten voor zover ik wist. Dan was een goed stel hersenen toch heel fijn.
'Het zijn echt een stel idioten,' mompelde ik hoofdschuddend, meer tegen mijzelf dan tegen Potter. Ik draaide mijn blik weer naar hem toe en meteen voelde ik mij weer ongemakkelijk, gezien we toch echt naar de koetsen moesten en zijn vrienden waren op het moment nergens te bekennen. 'Misschien moeten we maar naar de koetsen gaan. Ik heb niet zo'n behoefte om te lopen,' zei ik dus. Stiekem had ik er spijt van. Ik kon waarschijnlijk beter op afstand blijven van Potter. Het was alleen verwarrend voor hem dat ik zo aardig deed, maar niet met hem uit wilde gaan. Ik vond het alleen zo lastig om gemeen tegen hem te zijn en hem weer weg te duwen. Vreemd, want volgens mij had ik daar de afgelopen jaren nog nooit moeite mee gehad.

Happy Birthday my Potter!

Bowties were never Cooler

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

[ bericht aangepast op 2 maart 2015 - 10:08 ]

Don't be like the rest of them, darling

Eris Odila Avery || Slytherin || Beater || The bitch has arrived

Op mijn dooie gemakje liep ik met een aantal zevendejaars Slytherins waar ik wel vaker mee omging naar het kasteel. De reis was naar ons idee vrij saai geweest. Wat opgeblazen drama, voornamelijk veroorzaakt door zesdejaars Gryffindors -hoewel ook andere mensen zwak bleken te zijn- maar meer was er ook niet gebeurd. Het was wel gezellig geweest gelukkig. Iedereen had een leuke vakantie gehad en de meesten verheugden zich al op hun diploma uitreiking. Het was jammer dat De Heer van het Duister geen scholieren toeliet bij zijn selectie groep van ultieme tovenaars en heksen. We moesten geduld hebben en dat hadden we zeker, maar Hogwarts ging echt langzamerhand naar de klote met zo'n idioot als Dumbledore als schoolhoofd. Ik had het idee dat hij doorhad dat ik niet zo leuk was als ik mijzelf voordeed tegenover de meeste professors en dat irriteerde mij mateloos. Helaas bleek het dat het uit de weg werken van Dumbledore lastiger was dan ik had gedacht. Alleen een idioot zou niet erkennen dat zijn magische capaciteiten zeer groot waren. Ik was er echter heilig van overtuigd dat De Heer van het Duister hem wel aan zou kunnen. Ooit zou die oude gek het onderspit delven.
'Hé, kijk,' zei ik tegen één van de jongens naast mij. 'Volgens mij zakte daar net iemand in elkaar.' Ik wees in de richting van de Great Hall, terwijl mijn lippen omkrulden tot een geamuseerde grijns. 'Laten we kijken welke idioot dat nu weer is,' stelde ik voor en we versnelden onze pas. Toen we goed zicht hadden op de situatie constateerde ik dat die idioot van een bloedverrader Sirius Black teveel gedronken moest hebben en nu in elkaar was gezakt. Zijn vriendje Lupin was helemaal in paniek. Ik grinnikte zachtjes met de mensen om mij heen mee en stootte de persoon naast mij aan. Dit kon nog wel eens de kans zijn om de boel eens even lekker op te stoken op social media. We mochten die bloedverrader en alle mudbloods waar hij mee omging dan nog niet van kant maken, maar we konden ze wel flink irriteren voor ze eindelijk buiten de veilige muren van Hogwarts zouden zijn als prooien wachtend tot de jagers hen neerschoten. Lachend liepen we naar de Slytherin tafel, waar ik mij richtte op het tweeten van dingen die ze sowieso irritant vonden. Dit resulteerde in hilarische momenten waarop ik de tweets deelde met mijn vrienden en we samen in lachen uitbarsten, wetend dat dit slechts voorpret was.
'Ik kan niet wachten tot ik hen op de zwarte lijst van Hem zie staan en ze uit de weg geruimd mogen worden over twee jaar,' grijnsde ik uiteindelijk, toen ik de laatste reactie van Pettigrew las, welke nog dommer was dan wat ik voorheen had gezien. De jongen naast mij bulderde het uit van het lachen, terwijl hij meelas.
'Wauw, wanneer je ergens mee begint ben je juist origineel. Dat hij dat niet snapt. Het is echt de minst bitchy reactie ever. Je zou het zelfs kunnen zien als een compliment na jouw tweet. Wat een sukkel,' zei hij, waarop iedereen weer moest lachen.
'Dit gaat echt een geweldig jaar worden,' beaamde ik en stopte mijn mobiel weg. 'Hoewel ik blij ben als we hier weg zijn. Ik weet niet hoelang ik nog aan kan kijken tegen dat zure gezicht van McGonagall.' Iedereen knikte buik schuddend van het lachen. Ik glimlachte tevreden, terwijl ik om mij heen keek. Als het aan mij lag konden we die ceremonie wel skippen. Dat indelen kon ik zelfs nog. Alle flower power hippies in Hufflepuff, de grootste idioten in Gryffindor, de minder grote idioten in Ravenclaw en dan de mensen met zuiver bloed en een goed stel hersenen in Slytherin. Oh en alle mudbloods mochten wat mij betreft gewoon helemaal weg blijven.

(zo ik laat haar gewoon even fijn vriendjes zijn met zevendejaars, gezien wij die niet spelen ^^)

Happy Birthday my Potter!

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

And don't forget, Elvendork! It's unisex!