• W H A T      M A K E S      Y O U      D I F F E R E N T      M A K E S      Y O U      D A N G E R O U S


    Before the Revolution started. Before Beatrice was born. Before the Change.
    Een nieuwe generatie kinderen wordt ingedeeld in de verschillende Factions. Kinderen van verschillende Factions kiezen hun nieuwe thuis. In dit RPG volgen we een groep kinderen die allemaal voor Dauntless gaan. Hoe begaat het de kinderen? Overleven ze het proces? Hoe doen ze het tijdens de Initiation? Of worden ze Factionless?

    Dauntless Afkomstig:
    ~ Duke Bambo Jonas - Cave 1.7
    ~ Gereserveerd - HemmingsMyHero
    ~ Evelynn Amara Vainqueur - Iniminicum 1.10
    ~ Sasha Carrigan Wayward - Crooked 1.4
    ~ Lucy Marlene Maylis - Recentia 1.5

    Abnegation Afkomstig:
    ~ Phelan Eddard Sedgewick - Hijacked 1.4
    ~ Cole Blake Hawson - Mashtonx 1.10
    ~ Lydia Amy Graywell - CaptianHook 1.5

    Candor Afkomstig:
    ~ Casper Killian Nolan - CaptianHook 1.4
    ~ Christian Tobias McAllen - Iniminicum 1.5
    ~ Riley Sophia McAllen - Trohman 1.8

    Erudite Afkomstig:
    ~ Arthur Cédric Oldsprings - Gally 1.4
    ~ Sebastian Oliver Byrne - Heffron 1.5
    ~ Abegayle Gabby Breckinridge - Sabaism 1.4
    ~ Naravaeh Cadence Deveraux - Chronos 1.7
    ~ Neyiéhne Vivianne Amber Hardon - Syntax 1.6

    Amity Afkomstig:
    ~ Ray William Finderment - Ameliorate 1.11
    ~ Holden Lincoln Atticus - Cave 1.10
    ~ Mary Anne Greason - Cissy 1.4
    ~ Alyssa Lyra Samantha McDavon - Eleutheromania 1.8

    Invullijstje:
    Naam:
    Leeftijd:
    Vorige Factie:
    Uitkomst Faction test:
    Innerlijk:
    Uiterlijk:
    Reden om voor Dauntless te kiezen:
    Geschiedenis:
    Relaties:
    Extra:


    - Idee van Iniminicum & Cave
    - Minimaal honderdvijftig woorden per post, dit moet haalbaar zijn.
    - Je rol moet minimaal zevenhonderd woorden bevatten.
    - Houd het gezellig.
    - OOC graag in het praattopic.
    - Maximaal twee personages per persoon.
    - Houd jongens en meisjes een beetje gelijk
    - Reservaties blijven vier dagen staan.
    - Klik hier voor informatie over Divergent.

    Het Begin:
    De Choosing Ceremony. Iedereen zit op zijn plaats, de speech over wat er gaat gebeuren en het belang van de Factions is net gegeven door Veraja Abdicare, de woordvoerster van Amity, die dit jaar host is van de Ceremony.
    De lijst - in volgorde - van de candidates:
    Er staan ook anderen tussen die niet bespeeld worden, maar wel genoemd. Niet iedereen gaat natuurlijk naar Dauntless. De bestaande personages hebben een rode eerste letter. Wij zullen in het topic berichten posten als 'Nu is [persoon naam] aan de beurt, de voorafgaanden zijn nu geweest.'
    Yvez, Rosia - Candor » Candor
    Wayward, Sasha - Dauntless » Dauntless
    Vijlak, Vakar - Abnegation » Amity
    Vestor, Tomas - Erudite » Candor
    Vainqueur, Evelynn - Dauntless » Dauntless
    Urosevic, Samala - Amity » Amity
    Uas, Noel - Dauntless » Abnegation
    Tatoa, Aurora - Candor » Erudite
    Sedgewick, Phelan - Abnegation » Dauntless
    Rassia, June - Abnegation » Abnegation
    Raaja, Gus - Candor » Candor
    Pijo, Samuel - Erudite » Erudite
    Pelovra, Demi - Amity » Amity
    Pasja, Verena - Abnegation » Erudite
    Oldsprings, Arthur - Erudite » Dauntless
    Oasis, Emily - Abnegation » Abnegation
    Nolan, Casper - Candor » Dauntless
    Naaron, Alaska - Abnegation » Candor
    McDavon, Alyssa - Amity » Dauntless
    McAllen, Riley - Candor » Dauntless
    McAllen, Christian - Candor » Dauntless
    Mayliss, Lucy - Dauntless » Dauntless
    Lizor, Quentin - Abnegation » Abnegation
    Kaiser, Spencer - Erudite » Candor
    Kaeve, Martin - Candor » Amity
    Jonas, Duke - Dauntless » Dauntless
    Ivis, Alison - Erudite » Erudite
    Isaram, Lewis - Amity » Abnegation
    Hawson, Cole - Abnegation » Dauntless
    Hardon, Neyiéhne - Erudite » Dauntless
    Greason, Mary - Amity » Dauntless
    Graywell, Lydia - Abnegation » Dauntless
    Fysio, Jamal - Amity » Erudite
    Finderment, Ray - Amity » Dauntless
    Fergus, Simon - Amity » Amity
    Essay, Smara - Candor » Candor
    DiLaurentis, Jason - Amity » Erudite
    Deveraux, Naravaeh - Eudite » Dauntless
    Byrne, Sebastian - Erudite » Dauntless
    Breckinridge, Abegayle - Erudite » Dauntless
    Atticus, Ava - Amity » Amity
    Atticus, Holden - Amity » Dauntless

    [ bericht aangepast op 16 feb 2015 - 22:25 ]


    “A queen will always turn pain into power.”

    Hey iedereen, wij vinden het heel jammer dat deze RPG nu al dood loopt. Zouden jullie het even willen aangeven als jullie nog mee willen doen en deze RPG op gang brengen? Bedankt!


    -



    Arthur Cédric Oldsprings


    Na de gehele ceremonie afgewacht te hebben - en toen zaten we nog maar halverwege- hoorde ik ze uiteindelijk toch ' Oldsprings, Arthur - Erudite ' afroepen. Mijn grijze kijkers richtte me nog een laatste maal op mijn moeder die haar tranen probeerde in te houden. Haar hand, welke ik al de hele tijd in de mijne had gehouden bracht ik naar mijn lippen om er nog een kus op te drukken en een "Ik hou van je mams" verliet stilletjes mijn lippen, waarna ik opstond en de trappen afliep op weg naar het podium. Veraja Abdicare, de voorzitster van Amity overhandigde me het dolkje, welke mijn toekomst zou verzekeren. Ik nam deze met een knikje aan en maakte dan vervolgens een snee midden in mijn handpalm. Geen emotie tonen, geen pijn voelen, geen twijfels. Ik liep naar de 5 schalen toe welke elk gevuld weren met een simpel element. Hoewel vele mensen van Erudite ook voor het water zouden kiezen welke voor de wijsheid van de factie behoorde koos ik ervoor om mijn bloed te laten druppelen over de brandende koudskolen welke Dauntless vertegenwoordigde. Het gejubel welke overduidelijk van Dauntless kwam deed me realiseren dat ik nu echt behoorde tot één van hen, of tja dat moest ik wel worden.

    ........................................



    De ceremonie was nu volledig ten einde en ik was al goed aan de praat geraakt met enkele mensen, maar ook waren er voor mij enkele bekende bij Dauntless aangesloten. Zoals Nara en Abby, al hadden ze mij waarschijnlijk nog niet eens gezien. Een frons ontstond op mijn voorhoofd toen ik mensen naar de treinrails zag lopen en dan kreeg ik het plots door, we moesten in een rijdende trein zien te geraken.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Iniminicum schreef:
    Hey iedereen, wij vinden het heel jammer dat deze RPG nu al dood loopt. Zouden jullie het even willen aangeven als jullie nog mee willen doen en deze RPG op gang brengen? Bedankt!


    {Wss post ik vanavond iets. Ik ben bijna klaar met mijn huiswerk. :] }


    She was always looking for more..


    Evelynn Amara Vainqueur

    Al snel kwamen er verscheidende mensen aan de beurt om hun toekomstige factie te kiezen. De zenuwen lijken met de minuut erger te worden. Ik weet helemaal niet welke factie ik eigenlijk wil kiezen. Dauntless leek altijd zo vanzelfsprekend maar als ik nu verschillende mensen andere facties zie kiezen lijkt me dat ook wel weer logisch.
    "Vainqueur, Evelynn" zegt de stem van Veraja. Even adem ik diep in om vervolgens op te staan, alle blikken die op mij geworpen zijn negerend. Ik voel dat mijn benen trillen wanneer ik naar de vijf grote schalen toe loop. Water voor Erudite, glasscherven voor Candor, aarde voor Amity, ronde stenen voor Abnegation en hete kolen voor Dauntless. Zal ik mijn bloed zo op die laatste druppelen of kies ik iets wat niemand had verwacht. Ik pak het mes aan van Veraja en staar dan even een voor een naar de schalen. Langzaam trek ik een lijn door het midden van mijn handpalm en laat het boven de kolen druppelen. Een luid gejoel klinkt vanaf de plek waar ik net zat. Ik heb het gedaan. Ik heb het echt gedaan.

    • • • • •


    Wanneer de laatste naam is omgeroepen en ook Holden Atticus zijn factie heeft gekozen is de ceremonie afgelopen. In mijn binnenste is een soort opluchting te voelen maar ook angst. Angst voor hetgeen wat me te wachten staat. Ik volg de andere mensen van Dauntless die zich inmiddels naar de treinrails begaven. Dit moest ik kunnen. Ik had dit al zo vaak gedaan. Ik keek even naar de rijdende die in de verte te zien was en begon met rennen om vervolgens een enorme kracht op mijn voeten uit te oefenen waardoor ik spring. Ik pak het handvat wat naast de deur te vinden is en druk op de knop om de deur te openen. Ik span mijn arm aan en zwaai mezelf dan naar binnen.


    Iemand voor Eve?


    -

    Iniminicum schreef:


    Evelynn Amara Vainqueur

    Al snel kwamen er verscheidende mensen aan de beurt om hun toekomstige factie te kiezen. De zenuwen lijken met de minuut erger te worden. Ik weet helemaal niet welke factie ik eigenlijk wil kiezen. Dauntless leek altijd zo vanzelfsprekend maar als ik nu verschillende mensen andere facties zie kiezen lijkt me dat ook wel weer logisch.
    "Vainqueur, Evelynn" zegt de stem van Veraja. Even adem ik diep in om vervolgens op te staan, alle blikken die op mij geworpen zijn negerend. Ik voel dat mijn benen trillen wanneer ik naar de vijf grote schalen toe loop. Water voor Erudite, glasscherven voor Candor, aarde voor Amity, ronde stenen voor Abnegation en hete kolen voor Dauntless. Zal ik mijn bloed zo op die laatste druppelen of kies ik iets wat niemand had verwacht. Ik pak het mes aan van Veraja en staar dan even een voor een naar de schalen. Langzaam trek ik een lijn door het midden van mijn handpalm en laat het boven de kolen druppelen. Een luid gejoel klinkt vanaf de plek waar ik net zat. Ik heb het gedaan. Ik heb het echt gedaan.

    • • • • •


    Wanneer de laatste naam is omgeroepen en ook Holden Atticus zijn factie heeft gekozen is de ceremonie afgelopen. In mijn binnenste is een soort opluchting te voelen maar ook angst. Angst voor hetgeen wat me te wachten staat. Ik volg de andere mensen van Dauntless die zich inmiddels naar de treinrails begaven. Dit moest ik kunnen. Ik had dit al zo vaak gedaan. Ik keek even naar de rijdende die in de verte te zien was en begon met rennen om vervolgens een enorme kracht op mijn voeten uit te oefenen waardoor ik spring. Ik pak het handvat wat naast de deur te vinden is en druk op de knop om de deur te openen. Ik span mijn arm aan en zwaai mezelf dan naar binnen.


    Iemand voor Eve?


    Ik ga zometeen mijn laptop veroveren, dan kan ikAlyssa naar d'r toe sturen als je wilt? en als je het goed vindt claim ik Eve nu als vriendin voor Al :Y)


    take me back to the basics and the simple life

    [Is goed hoor (:]


    -

    {En mijn computer flipte weer. Sorry mensen.}

    [ bericht aangepast op 16 feb 2015 - 21:01 ]


    She was always looking for more..


    Ray William Finderment

    Naar mijn mening staat Dauntless gelijk aan vrijheid, of dat heb ik in elk geval jaren lang gedacht. Ik kan niet zeggen dat mijn keuze voor deze factie echt weloverwogen was, maar op het moment dat het erop aankwam, was ik absoluut zeker van mijn zaak. Waarom ben ik dat dan nu niet meer? Waarschijnlijk komt het doordat ik toch enige angst voel op het moment. Voordat ik deze stap ook daadwerkelijk had gezet leek dit alles zo onwerkelijk. Tot nu toe was ik nooit bang voor mijn toekomst, waardoor dit gevoel me enigszins wel verrast. Twijfels zijn er niet, nog niet in elk geval. Iedereen is opgewonden, net als ik, al houd ik me liever stil. Ik heb altijd al gedroomd hoe het zou zijn om in een trein te springen. Het was een gevoel van overwinning en adrenaline. Het was geweldig. Tot nu toe voelt het niet echt geweldig, totaal niet eigenlijk. Met trillende benen sta ik daar maar, niet wetend wat ik moet doen. De angst wordt steeds groter naarmate de trein vordert en even beschouw ik iedereen hier als gestoord. Waar ik eerst altijd dacht de held te zijn, zie ik mezelf nu al falend op de koude grond vallen in mijn gedachten. Na nog een paar seconden denk ik echt dat ik in paniek raak, zeker als het tijdstip komt om dan ook daadwerkelijk te springen. Ik besluit er niet al te veel bij na te denken en merk amper dat ik tijdens het rennen tegen iemand opbots. Mijn voeten verplaatsen zich zo snel als ik maar kan bewegen en ik merk langzaam hoe mijn ademhaling versnelt. Het moment dat mijn hand zich klemt om de koude hendel aan de trein is euforisch, al blijf ik er waarschijnlijk te lang bij stil staan omdat ik door mijn te lage snelheid tegen de de trein aan bots. Door de onverwachte beweging schiet ongeveer mijn hele lichaam naar achteren waarna er een brandend gevoel in mijn schouder ontstaat. Ik weet dat ik, als ik ook daar te lang bij stil sta, alleen maar ergere fouten ga maken en ik weet mezelf ervan te overtuigen om een poging te doen de trein in te komen. Eenmaal binnen aangekomen val ik bijna om. Zo snel als ik kan loop ik weg van het open gat waardoor ik naar binnen ben gekomen. Met mijn rug leun ik tegen een muur aan, mijn hoofd kijkt naar boven en ik doe een poging om op adem te komen.

    {Iemand voor Ray?
    En Ilona, misschien is het een idee om het Rollentopic en Praattopic in de beginpost te zetten?}


    She was always looking for more..

    Ameliorate schreef:


    Ray William Finderment

    Naar mijn mening staat Dauntless gelijk aan vrijheid, of dat heb ik in elk geval jaren lang gedacht. Ik kan niet zeggen dat mijn keuze voor deze factie echt weloverwogen was, maar op het moment dat het erop aankwam, was ik absoluut zeker van mijn zaak. Waarom ben ik dat dan nu niet meer? Waarschijnlijk komt het doordat ik toch enige angst voel op het moment. Voordat ik deze stap ook daadwerkelijk had gezet leek dit alles zo onwerkelijk. Tot nu toe was ik nooit bang voor mijn toekomst, waardoor dit gevoel me enigszins wel verrast. Twijfels zijn er niet, nog niet in elk geval. Iedereen is opgewonden, net als ik, al houd ik me liever stil. Ik heb altijd al gedroomd hoe het zou zijn om in een trein te springen. Het was een gevoel van overwinning en adrenaline. Het was geweldig. Tot nu toe voelt het niet echt geweldig, totaal niet eigenlijk. Met trillende benen sta ik daar maar, niet wetend wat ik moet doen. De angst wordt steeds groter naarmate de trein vordert en even beschouw ik iedereen hier als gestoord. Waar ik eerst altijd dacht de held te zijn, zie ik mezelf nu al falend op de koude grond vallen in mijn gedachten. Na nog een paar seconden denk ik echt dat ik in paniek raak, zeker als het tijdstip komt om dan ook daadwerkelijk te springen. Ik besluit er niet al te veel bij na te denken en merk amper dat ik tijdens het rennen tegen iemand opbots. Mijn voeten verplaatsen zich zo snel als ik maar kan bewegen en ik merk langzaam hoe mijn ademhaling versnelt. Het moment dat mijn hand zich klemt om de koude hendel aan de trein is euforisch, al blijf ik er waarschijnlijk te lang bij stil staan omdat ik door mijn te lage snelheid tegen de de trein aan bots. Door de onverwachte beweging schiet ongeveer mijn hele lichaam naar achteren waarna er een brandend gevoel in mijn schouder ontstaat. Ik weet dat ik, als ik ook daar te lang bij stil sta, alleen maar ergere fouten ga maken en ik weet mezelf ervan te overtuigen om een poging te doen de trein in te komen. Eenmaal binnen aangekomen val ik bijna om. Zo snel als ik kan loop ik weg van het open gat waardoor ik naar binnen ben gekomen. Met mijn rug leun ik tegen een muur aan, mijn hoofd kijkt naar boven en ik doe een poging om op adem te komen.

    {Iemand voor Ray?
    En Ilona, misschien is het een idee om het Rollentopic en Praattopic in de beginpost te zetten?}


    (Mary Anne? Ik ga haar zomenteen schrijven.)

    [ bericht aangepast op 17 feb 2015 - 15:38 ]


    "I would have followed you, my brother... my captain... my king."

    MT c: Ik zal straks even posten


    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

    Alyssa Lyra Samantha McDavon
    'Al'



    "You might want to stop talking before I'm gonna hit you"
    Nog een laatste zucht rolt over mijn lippen en ik sta op. Mijn ouders negeer ik lichtelijk, omdat ik weet dat mijn moeder er alles aan zou doen om me zelfs nu nog tegen te houden. Het is geen verrassing. Ik behoorde nooit in Amity, dat weet iedereen. In mijn moeders ogen zie ik tranen staan, en ik rol even met mijn ogen. Ik houd van ze, ja, natuurlijk. Maar dat betekend niet dat ik veel om ze geef. Ik maak mijn eigen keuzes, dat weten ze. Maar mijn moeder is het er nooit mee eens geweest. Nog altijd behandelde de vrouw me als een klein kind. Met zelfverzekerde passen loop ik naar voren. Dat onze faction leidster de ceremonie dit jaar voert, is nou niet bepaald een heel fijn iets. Maar ze heeft pech. Het is geen verrassing, dus ze zou ook niet verbaast gereageerd moeten hebben. Het mes pak ik vast en twee seconden later liggen er verscheidene druppels bloed tussen de gloeiendhete kolen van Dauntless. Luid gejuich stijgt op van de zwart geklede mensen. Gesnik van de Amity kant, van mijn moeder. Ik rol met mijn ogen en loop zelfverzekerd naar de stoelen waar de leden van Dauntless zich begeven.

    † † † † † †

    Na de ceremonie ren ik met de andere Dauntless mee. Lichtelijke twijfel borrelt in me op als ik zie dat we naar een treinplatform klimmen, en zeker wanneer er een trein aan komt rijden. Tuurlijk. Dauntless is de enige faction die de trein gebruikt, en wat zou een betere manier zijn van het testen van je initiates dan ze op een rijdende trein te laten springen. Adrenaline borrelt zich in me op, en ik begin mee te rennen met de rest van de groep, om vervolgens achter een meisje de trein aan in te springen. Mijn voet hing er nog buiten, maar het maakte mij niet uit. Ik trok mezelf op en liet mezelf vervolgens weer zakken, om mijn onderbenen naar buiten te laten bungelen. Ik leun tegen de trein aan en zie dat er naast mij een meisje op de grond zit. Ik glimlach een beetje naar haar. Ik weet niet echt wat ik moet zeggen, aangezien ik geen indruk wil maken van het meisje wat iedereen altijd wou dat ik was. Uiteindelijk maak ik mijn beslissing en trek ik een wenkbrauw op, om haar vervolgens aan te spreken. "Al, en jij bent?" stel ik mezelf voor.


    take me back to the basics and the simple life


    Evelynn Amara Vainqueur

    Wanneer ik weer met mijn beide benen op de grond sta gaat er een gevoel van opluchting door me heen. Het eerste deel van de Initiation heb ik in ieder geval gehaald, misschien pas ik hier toch wel een beetje. Ik laat mezelf tegen de muur aan naar beneden glijden om vervolgens te gaan zitten. Ik kijk even naar het meisje wat achter mij aan de trein in is gekomen en inmiddels op de grond zit en haar benen uit de trein laat bungelen. Aan haar kleding te zien komt ze uit Amity maar wanneer je naar haar gezicht kijkt zou je dat niet verwachten. Ze heeft niet die vredige en vriendelijke uitdrukking op haar gelaat liggen die mensen uit Amity standaard lijken te hebben. Ik zie dat ze eerst even glimlacht maar vervolgens even met zichzelf in tweestrijd lijkt te zijn en daarna een wenkbrauw optrekt.
    "Al, en jij bent?" klinkt haar stem. Het is een heldere, diepe maar toch zangerige stem. Het is zo'n stem die perfect verhalen uit kinderboeken zou kunnen voorlezen en dat alle kinderen dan met een vredig gevoel in slaap zouden vallen. Ik laat mijn blik even over haar gezicht glijden. De eerste indruk die ik van haar heb is goed, hoewel ik dat niet zou verwachten bij iemand uit Amity. Ik kan niet goed tegen die mensen die constant maar aardig tegen elkaar zijn. Maar dit meisje, Al, lijkt anders. Ik zou niet van de meesten faction transfers verwachten dat ze snel zonder veel aarzelen in een rijdende trein zouden springen.
    "Eve" zeg ik kort. Ik sta langzaam op en laat me naast haar neerploffen om vervolgens ook mijn benen uit te trein te laten hangen.
    "Amity?" zeg ik waarna ik kort naar haar kleding gebaar. Het is niet dat ik het antwoord nog niet weet maar ik wil gewoon even aan iets anders kunnen denken dan aan de keuze die ik zojuist heb genomen.

    [ bericht aangepast op 17 feb 2015 - 17:23 ]


    -

    (Arthur is ook vrij :3 )


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    Alyssa Lyra Samantha McDavon
    'Al'



    "You might want to stop talking before I'm gonna hit you"
    "Eve." Antwoordt het meisje kortaf, waarna ze op dezelfde manier naast me gaat zitten. Benen buiten, een beetje bungelend in het niets. Onbewust grijns ik. Ik heb gekozen. Ik hoef niet meer lief en vrolijk te zijn.
    "Amity?" Vraagt het meisje, Eve dus,aan me, met een gebaar naar m'n kleding. Een zucht rolt over mijn lippen. "Jepp, jammer genoeg wel ja. Niet dat ze erg tevreden over me waren daar." Antwoordt ik haar dus maar met een grijns. Aan haar zwarte kleding te zien, is het meisje naast me geen transfer, waar ik om een of andere reden niet zo superlijm mee ben. Het zou wel leuk zijn om met iemand aan de praat te raken die ook een transfer is, aangezien ik dan een onderwerp had om over te praten. Maar het voordeel is dat ik haar wel kan vragen ofer Dauntless, niet dat ik het doe, maar het zou bij wijze van spreke kunnen. Mijn benen zwaai ik heen en weer, alsof ik op een schommel zit. Onder me zie ik de stad voorbij razen. En ik snap waarom Dauntless de trein nemen, vrijheid.


    take me back to the basics and the simple life




    Arthur Cédric Oldsprings


    Iedereen was als een gek aan het rennen richting het platform waarop de trein reed, achter was deze zo'n tiental meters hoog en veronderstelde ik dat we er niet op magische wijze konden verschijnen. Mijn blik ging even door de menigte rond terwijl ik naar één van de ijzeren pilaren toe rende. De meesten wisten wat er te wachten stond, anderen keken wat doelloos voor zich uit. Ze moesten eens weten. Mijn handen vestigden zich op één van de treden als ik mijn rechterhand even pijnlijk wegtrek, fijn het roest was in mijn open wonde beland. "He doe eens door wil je!" hoorde ik iemand achter me brommen wat me niet veel keus liet dan verder te klimmen en de stekende pijn te verbijten. Wie zijn idee was het eigenlijk om je hand te moeten opensnijden voor deze ceremonie, echt belachelijk. Eenmaal bovenop haalde ik diep adem. Ik moest stoppen met nadenken, ik was geen erudite meer en daarop moest ik me focussen niet op de stomme vragen... Het metaal onder mijn voeten begon te beven en in de verte zag ik de trein al af komen suizen, veel te snel als je het mij vroeg, wat dus betekende da- Godverdomme Arthur, niet denken doen. De trein was niet vanplan geweest te stoppen dus volgde ik grijnzend het voorbeeld van de anderen door erachter aan te rennen, een kerel voor me had de deur al geopend, waardoor ik soepel op het voetsteuntje sprong en daarna de wagon inklauterde. "Oh my god, dat was awesome!" riep ik hijgend en haalde even -niet gelovend dat ik dit werkelijk deed- mijn handen door mijn haren, welke nu warrig op mijn hoofd stonden in de plek van platgekamt. Dit gevoel was werkelijk fantastisch en ik kon ook niet wachten tot ik dit verstikkende blauwe pak kon uitdoen. Het gevoel dat ik gevangen zat in deze hel was er eindelijk niet meer. De das welke om mijn nek ging trok ik uit en daarna deed ik het bovenste knoopje van mijn hemd open. De koude ijzeren wand van de wagon, waar ik nu tegen geleund zat werkte verkoelend en deed me even genietend glimlachen waarna ik de wagon doorkeek zoekend naar een gesprekspartner.


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH