MSV - Kostschool het Hunderen 05 - Speeltopics

Het verhaal speelt grotendeels op de school en het terrein zelf af. Het begint tijdens het kerstgala. Uiteraard is de school vrij streng en zijn alcoholische consumpties alleen toegestaan voor leerlingen boven de zestien jaar. Tijdens het gala wordt door de adjunct-directrice mevrouw De Waard een aankondiging gedaan.
Enkele jongeren uit een paar Engelse internaten zullen in het nieuwe jaar enkele maanden op de kostschool verblijven. Het zijn stuk voor stuk probleemjongeren die uit huis zijn geplaatst, maar zich zo goed hebben gedragen dat de scholen ze een plaatsje op Het Hunderen hebben aangeboden om hun gedrag te belonen en in de hoop dat ze wat van de manieren van de welgestelde, Nederlandse kinderen zullen overnemen.
De Britse jongeren komen bij de Nederlanders in de klas. Veel lessen zullen daarom in het Engels worden gegeven. Zo hoopt Het Hunderen ook de Nederlandse leerlingen het een en ander bij te brengen over de Engelse taal en cultuur.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Tracey voelde haar telefoon in haar zak trillen. Dat was vast Jurrian. Iets belette haar ervan om te kijken wat hij stuurde. ‘Heb je een peuk?’ vroeg ze in een poging de toch wel geladen stilte te verbreken.

Every villain is a hero in his own mind.

Tony knikte. Hij haalde het pakje uit zijn zak en voor hij het wist had zij de sigaret al tussen haar lippen gestoken en was hij degene die hem voor haar aanstak. Ze waren dichterbij elkaar dan hij van plan was geweest en hij keek haar even in de ogen - haar echte en het namaakexemplaar.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Tracey schrok toen Tony's gezicht vlak bij de hare was. Ze wist niet waarom, maar ze wendde haar gezicht af en haar blik viel op zijn laatste sigarettenpakje. 'Neem jij hem anders maar.' Ze haalde de sigaret uit haar mond en stak hem naar hem toe.

Every villain is a hero in his own mind.

Zonder iets te zeggen pakte hij de sigaret van haar aan. Er viel wat as vanaf dat op zijn schoen belandde, maar daar sloeg hij geen acht op. Tony wist plots dat hij maar een ding heel graag wilde en het enige probleem was, dat hij niet wist wat Tracey zou doen als hij het deed. Hij verwachtte eigenlijk al dat ze het niet leuk zou vinden, maar omdat hij het nooit zeker kon weten, besloot hij de gok toch te wagen. Hij overbrugde de laatste centimeters die nog tussen hen bestonden en kuste haar lippen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Tracey verstijfde toen Tony haar plotseling zoende. In een reflex duwde ze hem van zich af en veegde langs haar lippen. ‘Wat de fuck ben je aan het doen?!’

[ bericht aangepast op 24 okt 2016 - 21:38 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Mevrouw De Waard greep even met haar hand naar haar hart en staarde vol afschuw naar het filmpje. 'Dit is.. dit..' Ze was even volkomen sprakeloos en staarde naar haar leerlingen.
'Goed dat jullie hiermee naar mij toegekomen zijn. Ik waardeer het heel erg dat jullie me in vertrouwen willen nemen. Ik zal dit direct met de directie bespreken. Er zullen forse maatregelen worden genomen, dat beloof ik jullie. Ik heb hier geen woorden voor.' Ze kwam overeind en begon te ijsberen door de kamer. 'Wanneer is dit gebeurd?'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Hij keek haar een seconde lang aan, in verwarring gebracht door haar reactie, ook al had hij het zien aankomen. 'Ik...'
Tony wist niet wat hij moest zeggen. Hij vond dit veel te ongemakkelijk en, omdat Tracey zijn actie blijkbaar toch niet zou kunnen waarderen, zag hij geen andere optie dan om op te staan en weg te lopen.
'Sorry,' mompelde hij nog voor hij wegliep en uiteindelijk toch wel blij was dat hij de sigaret nog in zijn hand had.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Nadine haalde stilletjes haar schouders op. De datum was op het filmpje niet te zien, maar het was nog niet zo lang geleden geüpload.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Mevrouw De Waard knikte. 'Maakt niet uit, we komen er wel achter. Jullie kunnen gaan. Sank jullie wel.' Ze liet de twee leerlingen uit en nam vervolgens direct weer plaats achter haar bureau. Koortsachtig bladerde ze door haar contactenboekje en vond het nummer van de schooldirectie. Ze was zo van slag dat ze het nummer was vergeten.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

Cora had de middag van haar leven gehad met de mannelijke strippers en zeker ook omdat Blair had betaald. Nog leuker zelfs omdat dat tegen haar zin in was gegaan.
'Waar nu heen dames?' vroeg ze aan Darcia en Blair. 'Hebben we nog een bestemming?'
'Misschien moeten we maar teruggaan naar school. Dankzij jou is onze hele middag toch al om. En verpest,' voegde ze er kribbig aan toe.
'Had je ook maar een stripper moeten kiezen. Was heel leuk hoor,' zei Cora kalmpjes.
'Ik wil best nog even het stadje in.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Ik wil best hier ergens eten,' zei Darcia. 'Eerlijk gezegd vind ik het eten op school nou niet echt van geweldige kwaliteit.'

Every villain is a hero in his own mind.

'Helemaal mee eens,' zei Cora. 'Waar hebben we trek in? Chinees? Sushi? Een patatje? Blair betaald.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Oeh sushi, dat is al een lange tijd geleden!' De glimlach op Darcia's gezicht werd groter. Dit moesten ze vaker doen.

Every villain is a hero in his own mind.

'Sushi it is dan,' knikte Cora. 'Altijd leuk hè, als Blairie betaald,' fluisterde ze gniffelend.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Vandaag wel.' Darcia had zelf ook wel een flink bedrag op haar rekening zijn, maar helaas hield haar vader haar uitgaven streng in de gaten. Dit zou zeker vragen oproepen. Ze haakte haar arm door die van Blair en Cora terwijl ze richting de sushibar liepen.

Every villain is a hero in his own mind.