Hij lijkt me zo'n beetje het onzekere type, die enerzijds bang is van liefde, intimiteit, en pijn te worden gedaan, en het anderzijds ook graag wilt. Sommige mensen gaan recht op de warmtebron af, de tweede soort blijft er het liefst zo ver mogelijk van uit de buurt, en anderen doen het allebei, ze gaan erop af, maar deinzen er tegelijk van terug, uit angst zich te gaan branden. Uit ervaring weet ik: ze houden je aan het lijntje. Ze zoeken je op, trekken je erin, om daarna alles uit je handen weg te trekken en voor je op de vlucht te slaan, om niet veel later je terug in te slikken, om je dan weer uit te spuwen. En ga zo maar door. Hij twijfelt en blijft op afstand, uit eigen onzekerheden. Het is niet dat hij je niet mag, het is dat hij je wel mag, en het geeft hem schrik. Hij denkt duidelijk dat hij geen liefde verdient, en dan ook bang om zich zo kwetsbaar op te stellen. Hij is bang om pijn te worden gedaan. Dit getrek en geduw is bij hele hechte/intieme platonische relaties al pijnlijk. Ik kan me inbeelden dat het een hele hel moet zijn, in een romantisch getinte connectie. De vraag is: kan je mentale gesteldheid zo'n tango aan? Ik heb er zelf in gezeten, platonisch, tot ik het niet langer meer uithield, nadat ik al meerdere malen had aangegeven, hoeveel last ik ervan had, vanwege eigen onzekerheden die hij aanwakkerde.
Natuurlijk kun je wel zijn van ik zal er alles aan doen, dat hij zich goed en veilig bij me voelt, en zijn zelfvertrouwen stimuleren. Maar uit ervaring kan ik ook meegeven, dat werkt niet. Er is niet veel wat je kunt doen. Je gaat hem niet veranderen. Het enige wat je kan doen in deze situatie is zorgen voor jezelf. Zelf heb ik gezegd van: dit en dat en dat maakt me onzeker, dan krijg ik van jou de indruk dat je dit en dat en dat van me denkt. Stop te interpreten, en start met communiceren. Mijn persoon wilde niet communiceren, en dan heb ik er maar bij gezegd, dat als hij blijft zijn gedacht te doen, en niet tot een consensus wilt komen, ik geen andere optie meer over heb, dan hem uit mijn leven te zetten, voor mijn eigen mentale gezondheid en rust. Dan begrijpen ze het wel. Kijk uit in deze situaties, en zorg goed voor jezelf, en als ze blijven doordoen, vertel hem dan de gevolgen. Dat is de enige manier om je grens te beschermen. En dat is vaak nodig, want sommige mensen zullen dan pas je grens respecteren. Hij moet weten wat hij wilt, of hij gaat 100% voor je, of helemaal niet. Het is één iets om dubbelgevoelens te hebben ten aanzien van iemand, maar hij zou zich dan op z'n minst respectvol genoeg mogen opstellen, om jou hoofd niet zot te maken. Je behandelt mensen zo niet. Punt uit. Je bent er verliefd op, en je gaat ervoor. Of je bent er verliefd op, en houdt het voor jezelf, als je er nog niet uit bent wat je wilt, uit respect voor de gevoelens van iemand anders. Als je merkt dat je er last van begint te krijgen, geef dan zeker aan dat hij je niet zo mag behandelen. Geen spelletjes. Of hij gaat helemaal voor iemand, of hij houdt zich voorlopig in. Dit is het enige wat je kunt doen. Assertief zijn, en zorgen dat je uit de problemen blijft. Je bent niet zijn therapeut, je gaat té onzekere mensen ook met liefde niet kunnen oplossen, je gaat hem niet veranderen, dus het belangrijkste is zorgen dat je er niet aan onderdoor gaat, en daarover waken.
Dit is natuurlijk een persoonlijke beslissing, maar ik denk: he's trouble. Loop er van weg, nu dat nog relatief genomen goed gaan zou, en hij nog een onbekende voor je is, want éénmaal je hechting met hem hebt, wordt alles veel zwaarder en pijnlijker, en zit je pas echt in de val. Omdat je er dan nog meer last van hebben zal van zijn gedrag, omdat je dichter bij hem staat, en je noch zijn gedrag goed aankan, noch iemand belangrijk voor je verliezen kan, zonder in de rouw of zo te gaan. Dan zit je als een rat in de val, en je wilt daar gewoon niet eens heen, neem het van mij aan.
[ bericht aangepast op 11 okt 2015 - 17:09 ]
Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.
Salaryman