[200] Revenge • Speeltopic 01 - Speeltopics

Twee families die vechten om de macht van Chicago. Een Spaanse familie en een Amerikaanse familie. De twee families hebben voor jaren, generaties gevochten om de macht van de stad, maar er is nog steeds geen winnaar uit de doos gekomen.
      Het was twee weken stil geweest tussen de twee families, totdat de Amerikaanse familie een drugslading van het buitenland binnenkreeg en die moest vervoeren naar het hoofdkwartier. Door een infiltrant van de Spaanse familie die bij de Amerikaanse was en vertelde ze om zo snel mogelijk te komen om de drugslading te kapen van de familie. De Spanjaarden kwamen al snel, maar de Amerikaanse familie wist dat er een mogelijke aanval was van hun, dus ze waren voorbereid, maar niet zo goed als de Spanjaarden. Alles was blijkbaar voor niets voor de Amerikanen, er kwam een familielid om en de drugs waren gekaapt. Maar ze waren er zeker van dat ze ooit op een dag wraak zouden nemen.

• Rollen

Spaanse familie • Suárez-Castillo [Note: deze naam wordt alleen gebruikt bij de dochters/zonen van de baas. Neven en nichten hebben natuurlijk een andere vader/moeder.
      • Tyler Lorencio - infiltrant bij A Orton
      • Jongen Amaris ?
      • Louis James Rawhide
      • Francesca Lolita C_A_L_M_
      • Noëlia `Nola` Fernanda Amaris
      • Isabelle "Belle" Sempre

Amerikaanse familie • Faragio
      • Jacelyn Amelia - dochter van de 'baas' Sangster
      • Isimat
      •
      • Jeremiah Anthony Faragio Keynes
      • Jongen NecklessOfHope
      • Caith Joél Denys


• Regels
      • Er is een minimum van 250 woorden
      • Er wordt een praattopic aangemaakt, dus gelieve niet OOC praten in het speeltopic
      • 16+ is toegestaan, maar houd het netjes
      • Ruzie IC is toegestaan, OOC natuurlijk niet
      • Alleen Orton of ik maken de topics aan
      • Veel plezier!

• Het begin
Het is een week geleden na de kaping en iedereen doet zijn eigen gangetje. De ander is bezig met de drugs, en misschien is de ander aan het oefenen op de schietbaan. Leef je uit!

[ bericht aangepast op 2 jan 2015 - 19:11 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

---

---

Na de bekende piep van de magnetron, haalde ik onmiddellijk mijn pizza eruit en nam er een hap uit. Ik wist dondersgoed dat deze punt pizza niet goed was voor me en had al een tijdje niet gesport. Neuriënd keek ik om me heen en kauwde rustig op mijn pizza en zuchtte - ik had echt niets te doen. Na mijn laatste hap pizza stopte ik mijn bord in de vaatwasser en liep naar boven, nog steeds kauwend op mijn pizza. Ik kleedde me om in een andere outfit - in mijn hemd, met daarover een overhemd, mijn zwarte skinny jeans en mijn geliefde Chelsea boots, waarna ik daarna voorzichtig donkerrode lippenstift op mijn lippen stiftte.
      Misschien overenthousiast ging ik naar beneden en trof Ally aan op de bank bij de televisie. Een zucht verliet mijn lippen en kruiste mijn armen over elkaar, waarna ik mijn zusje aankeek met opgetrokken wenkbrauwen. ''Al, ga eens wat doen in plaats van lui op de bank zitten en nutteloos televisie kijken.'' zei ik en glimlachte even sarcastisch naar haar. Meestal deed ik nogal bot tegen mijn familie, maar daar moesten ze nou eenmaal mee leven sinds ze aan me vastzaten. ''Ga mam helpen of zo.'' zei ik en plofte daarna zelf naast haar op de bank neer.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

"Ten eerste; ik ben geen verkoper. En ten tweede; lijk ik echt zo oud dat je met met u aanspreekt?" Geërgerd verdraaide ik mijn ogen, een typisch geval 'arrogante zak.' Ik keek hem even aan, hij kwam me bekend voor maar - dat zou niet kunnen, bovendien was die klootzak nog is best mooi, but yeah.
"Misschien ben je inderdaad jonger als je eruit ziet, bovendien is er niks mis met vragen." Mompelde ik ironisch bedoeld. Het zou raar zijn als ik op Spaans tegen hem begon te vloeken, dat zou te opvallend zijn.
"En anders vraag ik wel een verkoper, alhoewel jij interessanter lijkt," vervolgde ik met een grijns. Het was bij mij een gewoonheid zoiets te zeggen, gewoon omdat ik zoiets altijd bij die klusjes moest doen - mensen 'verleiden', meer overhalen.
Ik deed aanstalten om verder te lopen, alhoewel hij wel leuk leek op een één of andere manier. Daarom haalde ik m'n hand door mijn haren en liep langzaam verder.

[ bericht aangepast op 7 jan 2015 - 21:03 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

      “Misschien ben je inderdaad jonger als je eruit ziet, bovendien is er niks mis met vragen.”
Dat had ik ook niet gezegd. Een beetje geërgerd bestudeerde ik het meisje wat beter. Het eerste wat me opviel waren haar ogen — een groot contrast met de rest van haar uiterlijk, de lichtgroene kleur kwam goed naar voren. Pas toen ik wat beter keek merkte ik de lichtbruine tinten op. Het tweede wat me opviel was het verschil in lengte. Ik was duidelijk een stuk groter.
      “En anders vraag ik wel een verkoper, alhoewel jij interessanter lijkt,” grijnsde ze. Een glimlach speelde om mijn lippen toen ze zich omdraaide, een hand door haar handen haalde en verder liep. Hard to get spelen. Hoewel ik geen advances had gemaakt was het me een paar seconden geleden al duidelijk dat ze zo’n meisje was. Ik had enkele relaties gehad en ik wist dat meisjes het leuk vonden om spelletjes te spelen. Ze vonden het vooral leuk als iemand moeite voor ze deed. Waarschijnlijk waren daarom al mijn relaties gestrand; omdat ik geen moeite deed.
      Ik leunde nonchalant tegen het stuk aan waar de schappen eindigde terwijl ik vermaakt naar haar achterkant keek. Uiteindelijk besloot ik haar toch maar te helpen. Ik floot en wachtte even tot ik haar aandacht had. “Je loopt de verkeerde kant op, babe,” met mijn duim wees ik naar de schappen achter me. “De aubergines liggen daar.”

[ bericht aangepast op 7 jan 2015 - 21:03 ]

Het eerste wat ik hoorde toen ik me omdraaide, dat iemand had. gefloten. Met een klein lachje rondom mijn lippen draaide ik me om, dit was nou de reden waarom ik af en toe boodschappen deed.
"Je loopt de verkeerde kant op, babe," de jongeman wees op de schappen achter hem, waardoor ik hem wat uitdagend aankeek. "De aubergines liggen daar." Een kort lachje verliet m'n lippen.
"Nu is het babe en net was het nog 'ik ben geen verkoper," ik imiteerde zijn stem - natuurlijk overdreven. Ik liep op hem af en ging even voor hem staan, groter was hij iniedergeval. "Mhm, ben je een gentlemen om me te begeleiden of ben je de niet bestaande verkoper, darling?" Ik ging op het spel in, natuurlijk - het was af en toe wel leuk, tenzij je neven bij je zijn. Geven zich uit als de grootste beschermengelen.
Ook ik had relaties achter de rug, meestal liepen die op de klippen door mij - af en toe ook door mijn heerlijk bezorgde familie.
Een zuchtje verliet mijn lippen voordat ik achterom keek," en?"

[ bericht aangepast op 7 jan 2015 - 22:16 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

      “Nu is het babe en net was het nog ‘ik ben geen verkoper’,” imiteerde ze mij. Ze liep op me af en bleef voor me stilstaan. “Mijn stem is niet zó zwaar,” merkte ik op.
“Mhm, ben je een gentleman om me te begeleiden of ben je de niet bestaande verkoper, darling?” Ik rolde met mijn ogen. Darling. Ze liep van me af en keek na een paar seconden weer om. “En?”
      Ik deed voor een paar seconden alsof ik nadacht. “Als je hier bent om een gentleman te vinden — dan ben je op de verkeerde plek,” knipoogde ik. Ik was allesbehalve een gentleman; ik was een fuckup. Kinda. “Maar, misschien is een,” nu dacht ik echt even na, “– een normaal iemand ook goed genoeg om je ‘te begeleiden’ naar de aubergines?” Ik zei het terwijl ik al haar richting in liep. Goed, wilde ze het zo spelen, dan kon ze het ook zo krijgen.

"Als je hier bent om een gentleman te vinden, dan ben je op de verkeerde plek." Hij gaf een knipoog, natuurlijk had ik kunnen weten. Ik was bij mijn familie ook eerder het zwarte schaap al leek dat voor Louis en Tyler geen probleem, met Franca was ik niet zo goed in de familie - het kon er ook aan liggen dat zij alle regels volgde en ik niet, waarom zou ik als ik alles verkeerd doe?
"Maar misschien is het een, is een normaal iemand ook goed genoeg om je te begeleiden naar de aubergines?" Hij liep al in mijn richting, waardoor ik hem met een grijns bekeek.
"Normaal is bij mij een vreemd woord," zei ik met een lachje," noem me maar zwart schaap." Vervolgde ik met een wat koelere stem.
"Dus waar zijn die groente dingen?" Het was beter het thema te wisselen, voordat hij zich iets begon af te vragen.
"En, hoe heet je eigenlijk?" Ik gaf hem een knipoog, wat hij maar moest aannemen.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

[C_A_L_M_ -> Bain]

---

Bowties were never Cooler

_______________________________________________________________________________________________________________
Ik hoorde voetstappen achter me en hoorde hoe ze de woonkamer binnen kwamen. Al snel stond Jace voor mijn gezicht en keek ik hoe ze haar armen kruiste en haar wenkbrauwen optrok. 'Al, ga eens wat doen in plaats van lui op de bank zitten en nutteloos televisie kijken.' zei ze waarna ze even een sarcastische glimlach gaf. 'Ga mam helpen ofzo.' zei ze en plofte naast me neer op de bank. Ik grinnikte even sarcastisch. 'Nee, wat jij nu doet is lekker zinvol wil je zeggen?' kwam er op een sarcastische toon uit mijn mond. Wat je geeft krijg je terug. Alhoewel Jace dondersgoed wist dat ik heel veel van haar hield, ze was immers mijn zusje, deden we vrijwel altijd sarcastisch en bot tegen elkaar. Toch wist ik dat als er echt iets was, ik voor Jace door het vuur zou gaan. Jace en ik scheelden precies een jaar. Zij is negentien en ik ben twintig. 'Ben je al lang thuis?' vroeg ik waarna ik haar even aan keek en zag hoe haar vertrouwde felrode lippenstift op haar lippen sierde. 'Waar is iedereen trouwens?' vroeg ik terwijl ik even rondkeek in het huis waar we woonden.

---

- God only knows

Francesca Lolita Di'Angelo-Suárez
Ik rolde mijn ogen bij mijn broer's opmerking. Normaal zou ik echt uit mijn vel zijn gesprongen, maar een soort vreemde rust kwam langzaam over me, waardoor het me beter leek om te doen of het me niets deed, terwijl dat zeker wel zo was.Het deed pijn dat mijn broer zo over me dacht, terwijl ik het beste met hem voor had. Ik wilde hem gewoon graag beschermen, omdat hij dat altijd voor mij had gedaan. Nu ik wat terug kon doen, werd het niet gewaardeerd en dat deed pijn. Ik werkte rustig door met het schoonmaken van mijn geweren en het herladen van de magazijnen. Ik was echt niet zo dom om direct ze aan de geweren te koppelen, of nog stommer om de geweren vast door te laden. Ik had een geladen pistool altijd op mijn lichaam, maar dat was ter zelfbescherming en zelfs die was niet doorgeladen. Ik werkte door, tot alles klaar was en al mijn tassen en koffertjes weer netjes klaarstonden om op te bergen, Dat was ook het moment dat ik een onstilbare drang kreeg om een knuffel te gaan halen bij degene die me sinds jaar en dag had beschermd, zeker toen ik dat zelf nog niet kon: Mijn broer. Ik sprong lichtvoetig op en trippelde naar hem toe, waarna ik me zonder pardon op zijn schoot neerzette en mijn armen om hem heen sloeg. "Je bent toch niet boos, Louistje? Ik wil je gewoon beschermen, want je bent m'n broer... Maar waar wilde ik je eigenlijk tegen beschermen?" vroeg ik een beetje giechelig, terwijl ik me nog meer tegen zijn warme lichaam nestelde. Ik had het standaard koud als het geen 25 graden was, of warmer, zoals thuis in Spanje. Ik droeg dan ook pas wat anders dan te grote warme truien als het warmer was dan dat, of als in undercover was, wat beide maar weinig gebeurde. Nu wilde ik gewoon de veiligheid en warmte van mijn broers armen terug, die daar altijd voor me was geweest.

[ bericht aangepast op 8 jan 2015 - 21:53 ]

---

Bowties were never Cooler

Ik had mijn wiet niet meer aangeraakt sinds Francesca zo te keer was gegaan maar was verbaasd toen ze zichzelf neerzette op mijn schoot. ''Je bent toch niet boos, Louistje? Ik wil je gewoon beschermen, want je bent m'n broer. . . Maar waar wilde ik je eigenlijk tegen beschermen?'' Mijn ogen schoten over haar heen en ik duwde haar van mij af op de bank en stond zelf op. ''Waar ben je mee bezig?'' Vroeg ik haar en keek haar fronsend aan.
Mijn ogen zochten die van haar en ik schudde mijn hoofd, ''als je wat hebt zitten gebruiken hé. . .'' Ik pakte het zakje wiet van de tafel af en hield het voor haar neus. ''Dan doe ik het ook.'' Als we het zo gingen spelen – als zij gebruikte mocht ik het ook, daarbij ze was mijn moeder niet.
      Francesca kon soms gewoon zo doordraaien met haar bazigheid en het was ook niet de eerste keer dat zij eens iets gebruikte, we verschilde helemaal niet veel van elkaar behalve het feit dat zij het bij één keer kon houden en ik niet. ''Je bent soms ook zo onvoorspelbaar,'' mompelde ik en prutste tegelijkertijd aan het zakje met het groene spul.

---

Everything is illuminated by the light of our past.

Francesca Lolita Di'Angelo-Suárez
Toen Louis me van zich af duwde, was ik daar verre van blij mee. "Ik wilde gewoon wat aandacht, net als vroeger. Niet dat botte gezeik van tegenwoordig." legde ik mijn acties uit, maar het dekte het niet helemaal. Ik had inderdaad een trek genomen voor ik de joint in het vuur had geknikkerd, en er had rum in mijn chocolademelk gezeten, allemaal om even lekker te ontspannen, maar lichtgewicht als ik was, was dat vast weer verkeerd gemixt. Dat moest ik wel eens gaan leren, om drugs niet te mengen met alcohol. Ik had dan wel het voordeel over mijn broer dat ik het altijd bij een keer kon houden, en ook hield, met welke drug dan ook, maar vaak als ik iets gebruikte om te kalmeren mixte ik het met alcohol en dat was niet altijd slim. Ik kon nu dan ook niet meer echt boos worden dat hij weer met een ander zakje frutselde, daarbij was ik er nu veel te knuffelig en chill voor. Ik pakte zijn hand en trok hem zo goed en zo kwaad als het ging weer naast me op de bank, zodat ik weer tegen hem aan kon zitten. "Dank je." zei ik door zijn gemompel, wat in mijn ogen een complimentje was. "Kom hier met dat zakje. Ik maak het wel open, dan kan jij vast vloeitjes uit je binnenzak halen." zei ik rustig, terwijl ik een hand uitstak. Ja, ik wist waar hij alles in zijn jas had zitten, dat was een voordeel aan thuis moeten wassen, daarbij hield ik altijd wel een oogje op hem, gewoon zodat hij veilig zou blijven.

---

Bowties were never Cooler