• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic • - Speeltopics

Het is rond een uurtje of 7 's avonds, 2 uur voor de club opent en 4 uur voor het eerste echte optreden. Buiten de optredens lopen er altijd wel wat schaars geklede heren rond, voor het plezier van de gasten, maar is het grote podium leeg. Het is tijd voor de doorloop van de nieuwe routines van de jongens voor deze week. De kostuums zijn niets verhullend en iedereen staat klaar om te laten zien wat ze nu weer hebben bedacht voor deze week, in de hoop op goedkeuring van de grote baas. Sommigen staan te trappelen, terwijl anderen toch iets meer tegenzin hebben, en halen dus alvast maar een glaasje vloeibare moed aan de bar, die netjes wordt gepoetst voor weer een drukke avond, in de beroemdste herenclub van het land, misschien zelfs van de wereld.

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 18:59 ]

Bowties were never Cooler

Niall Horan.

Marcel stapte dat podium op, en elke keer weer had ik die gedachte dat hij daar eigenlijk helemaal niet thuishoorde, in tegenstelling tot Harry. Met zo'n naam en achternaam leek het net of hij een porno-acteur was. Marcel daarintegen was eigenlijk veel te lief om een stripper of een hoer te zijn, maar dit werk betaalde goed en ik vond het echt heel leuk om te doen. Je had geen idee wat je te wachten stond bij zo'n avond. Dronken mensen die je probeerde het bed in te krijgen, maagden die samen waren met hun vrienden en waarbij ik hen dan hun de avond van hun leven gaf. Ik was een hoer, maar ik was er ook wel stiekem best trots op. Misschien was ik dan ook wel arrogant om dat te zeggen. Marcel maakte een paar bewegingen daar over het podium, en ik voelde dat ik daar ontzettend opgewonden van raakte. Mijn vriendje begon al een beetje overeind te staan en ik legde gauw onopvallend een hand voor m'n kruis. Ik schaamde me echt niet, maar het zag er wel een beetje gek uit zo. 'Oh Marcel' fluisterde ik zachtjes voor me uit. Ik zag dat hij mijn kant op keek en ik knikte hem toe en er ontstond een lichte grijns op mijn gezicht. Ik kon er ieder geval van genieten. Ik keek even kort naar Harry, maar die boeide me vrij weinig. 'Go, Marcel'! floepte ik er zomaar uit en snel sloeg ik een hand voor mijn mond. Ik keek met een schuin oog naar Harley, in de hoop dat hij dat niet gehoord had en ik hoopte maar dat Harry dat ook niet gehoord had, want dan zou ik de de rest van mijn avond voor mijn leven moeten vrezen.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Braaf speelde ik mee zoals we geoefend hadden en spreidde mijn benen wijd toen Marcel er tegen tikte met de liniaal. Misschien zelfs iets te wijd, maar dat deed ik zeker niet straks voor het publiek, dat deed ik maar voor een persoon, van wie ik hoopte dat hij nog steeds keek. Zelf kon ik namelijk niet kijken want ik moest me wel een beetje focusen. Ik liet mijn hoofd kort naar achteren klappen toen ik zijn handen over mijn lijf voelden en probeerde het feit dat hij mijn broer was uit alle macht te negeren, anders werd het niks. Langzaam stond ik op, alles moest op de beat van de muziek, als je er maar een miste was het voorbij. Ik had er absoluut geen problemen om me vrouwelijk te bewegen, ik was er speciaal op getraind, het was er zo erg ingehamerd dat ik zelfs in het normale leven een bepaald loopje eraan over had gehouden. Nou ja, ik stoorde me er niet aan en wist toch al dat ik niet helemaal normaal was. Mijn handen gleden vanaf zijn schouders over zijn borst, waarna ik hem zonder enige inspanning kon ontdoen van zijn broek. Ik beet op mijn lip en maakte de knoopjes van mijn blouse los, die ik in een keer van mijn schouders liet glijden. Met mijn rug tegen de paal aan liet ik mezelf door mijn knieën zakken terwijl mijn vingers het ijzer omklemden, om vervolgens weer net zo goed omhoog te komen. Alleen zo dat ik voorover hing en daardoor gedeeltelijk mijn achterste liet zien. Toen ik op punt stond los te laten stopte ik doods in mijn bewegingen bij het horen van een stem die ik liever nooit meer hoefte te horen. Ik schonk Niall een dodelijk blik en het liefst was ik hem ter plekke aangevlogen, maar zomaar stoppen kon en mocht niet. Ik haalde diep adem en wachtte op een move van Marcel om verder te kunnen, het was het beste om het te negeren voor nu en me te richten op iets wat me niet liet koken van woede. Louis, bijvoorbeeld. Ik deed dit om hem uit te lokken voor later en de rest moest ik even achterwegen laten om dit af te kunnen maken. Daarna was ik waarschijnlijk gekalmeerd, maar de avond was nog jong en er kon nog van alles gebeuren, al hoopte ik vurig dat het niet hoefde te eindigen in een drama.

Because I love him, do I need another reason?

Marcel Styles
Harry trok op de juiste que mijn broek van mijn benen, waardoor ik me met enig gemak rond de paal kon draaien en zelf op m'n kop mijn benen open kon gooien, terwijl hij langs de paal omlaag hoorde te zakken. Zelf kon ik het niet zien, want ik moest me erg concentreren op het hangen aan de paal. Ik draaide me om en kwam weer redelijk licht op mijn voeten neer, voor ik met de liniaal een tik op zijn kont gaf. Het moest wel wat stout zijn, maar ik ging echt niet te ver, want hij bleef mijn broer en ik was echt nog niet zo dronken. Een klein glimlachje kwam op mijn gezicht van Niall's lieve woordjes voor ik toch doorging, met nog net iets meer inzet, gewoon omdat ik toch aangemoedigd werd. Ik draaide om hem heen en tilde met mijn vinger zijn kin op. Ik grijnsde een beetje en gleed weer met mijn handen over zijn lichaam, terwijl ik met mijn heupen mee bewoog met mijn handen. Ik greep me nog even vast aan zijn achterste, waarmee ik hem iets omhoog trok, wat eigenlijk niet ging door die verschrikkelijke hakken. Zijn lichaam zou vanavond van een ander zijn, terwijl het mijne na ons optreden zou stoppen, en ik stilletjes terug naar huis zou gaan, zodra het van Harley mocht. Ik boog wat naar hem toe en hapte wat naar zijn lip, zodat het leek of we zouden zoenen, maar wat gelukkig niet zo was. Mijn eerste echte kus had ik nog nooit gehad, en dat zou waarschijnlijk nog lang zo blijven. Ik was een kneuzige nerd en dat ging nooit veranderen. Na mijn afstuderen vond ik hopelijk een goede baan en kon ik stoppen met hier op dit podium draaien. Ik had echt geen zin om mijn hele leven mijn klokkenspel te showen aan vreemden. Een aantal hier zouden dat geen probleem vinden, net als mijn broer, maar ik was niet zo iemand. Ik begon mijn overhemd los te knopen en liet die van mijn schouders glijden, zonder de stropdas los te maken. Die was nog nodig en velen vonden stropdassen sexy, zeker omdat je die vast kon pakken en mee rond kon slepen. Dat vonden die gore mannetjes wel leuk, en deden ze waarschijnlijk ook met mijn broer, als hij met hun meeging, maar daar wilde ik nu niet aan denken, want dan werd dit niets. Ik deed een stapje terug naar de paal en wenkte hem verleidelijk, terwijl ik mijn been al om de paal krulde. De act ging tot nu toe goed, maar er waren nog een aantal dingen die goed mis konden gaan, zoals altijd jammer genoeg.

Bowties were never Cooler

Harley Angelo Grey

Terwijl ik genietend en met trots naar mijn strippers keek, greep ik een tweede Bounty uit mijn zak en haalde de wikkel eraf. Ondertussen had de tweeling Marcel en Harry - ook wel Alpha en Omega genoemd - het podium in beslag genomen. Samen deden ze hun welbekende stripact en ik was misschien nog wel het meest trots op hen, hoewel ik geen voorkeur mocht hebben. Ze waren zo verschillend en toch een geweldige combinatie. Zo leuk om na de show mensen te horen praten. "Omega is veel lekkerder dan Alpha", waarna iemand anders schreeuwde dat hij Alpha liever zou doen. 'Go Marcel!' hoorde ik Niall roepen en direct kijk ik om. De jongen staat daar maar met zijn hand voor zijn mond geslagen. 'Pardon?' vraag ik even. Dit wilde ik namelijk echt niet. Niall had Marcel niet mogen aanmoedigen. Ik wilde echt geen strippers die verliefd op elkaar zouden worden en vervolgens niet meer wilde meewerken, omdat ze te veel voor elkaar betekenden. 'Wij. Zometeen. Mijn kantoor.' siste ik naar de blonde jongen. Ik zou hem niet hard aanpakken, maar hij moest weten dat ik niet accepteerde dat hij iets met Marcel had, wat het ook mocht zijn.

[Ik post niet de mooiste stukken, sorry ]

You're so beautiful, but thats not why I love you ❤️

Niall Horan.

Na mijn woorden zag ik toch dat er een klein glimlachje op het gezicht van Marcel kwam te staan en ik was toch wel een beetje trots op mezelf. Zo kreeg hij ook wat meer zelfvertrouwen en wist hij dat ik achter hem stond. Ik zag hoe Harry mi een vuile blik toe worp en iets arrogant staarde ik naar hem terug, maar hij was alweer te druk met z'n eigen routine om dat te merken. 'Pardon' hoorde ik toen Harley zeggen en uit z'n toon te horen, wist ik dat ik een probleem had, een heel groot probleem en hij bevestigde dat nog even door te zeggen dat ik straks naar zijn kantoor moest komen en ik knikte verslagen. God, waarom moest ik nou altijd zo'n flapuit zijn, ik had nu echt een vet probleem en ik hoopte maar dat hij straks niet tegen me ging schreeuwen, want ruzie met Harley wilde je gewoon niet. 'Ja baas' Ik moest echt uitkijken de volgende keer met wat ik zei. Ik keek nog even kort naar Harley en pakte toen mijn glas water die nog op de tap stond. Ik dronk het glas in een keer helemaal leeg, en ik had aardig dorst gekregen en het water deed me wel even goed. Maar toch maakte ik me toch wel iets zorgen om het gesprek met Harley over een paar minuten.

'Darling, just hold on'

Louis William Tomlinson.

De act van Harry en Marcel is sexy, enorm sexy en overduidelijk denkt Niall er ook zo over en dat laat hij merken ook. Hij roept Marcel bemoedigingen toe en Harley was er duidelijk niet erg blij mee, wat me mijn wenkbrauw lichtjes op doet trekken, daarna gaat mijn aandacht meteen weer terug naar de strippers op het podium. Harry, oh, fuck, dit is te sexy en serieus ik moet little Lou in de gaten houden dus ongemakkelijk ga ik wat verzitten. Mijn blik zoekt die van Harry en langzaam lik ik over mijn lippen. Hij stuurde mij een verdomd kushandje, dan kan dit ook wel, dit valt een heel stuk minder op, daarbij is Harley nu wel met iets anders bezig dan mijn tong over mijn lippen. Hij weet wat hij met me doet, verdomme, en dat maakt het voor hem juist zo leuk. Misschien is het gek om te bedenken dat het kleintje de controle heeft en absoluut geen tegenspraak duid, maar als je ons bezig ziet dan begrijp je wel hoe. Het is altijd balen hoe een klant bepaald wat er gebeurd en dat ik daar niks op in te brengen heb - al hou ik van mijn werk, echt, hoe gek dat ook klinkt -, maar dat maakt het des te beter Harry compleet in mijn macht te hebben.

Reality's overrated.

Harry Styles
Dit was nou precies de reden waarom ik vond dat de blondine arrogant was en niet veel goeds betekende, maar hopelijk was ik vanavond gewoon thuis en had ik me niet teveel af laten leiden, dan konden Marcel en ik dit voor eens en altijd uitpraten. Alsof ik ervan geniet bijt ik op mijn lip als ik de liniaal weer voel, dat hield ik mezelf ook voor want als ik hier over na ging denken kwam het niet goed. Met mijn handen nog steeds stevig om de paal achter me geklemd volgde ik hoe hij om me heen liep en liet gewillig mijn kin iets omhoog tillen. Ik sloot mijn ogen terwijl zijn handen over mijn lijf gingen, maar al snel rolde er een, gespeeld uiteraard, geluidje van verlangen over mijn lippen door wat volgde, net hard genoeg om hoorbaar te zijn voor publiek. Ik deed mijn best om het zo echt mogelijk te laten klinken, en eigenlijk klonk het best overeen met als ik met Louis was. Zonder moeite ging in de mee in de beweging van de kus die geen kus was, dat was toch meer mijn vakgebied dan het zijne. In de korte tijd dat Marcel zijn overhemd losmaakte verschoof mijn blik naar Louis die over zijn lippen likte. Mooi, ik had zijn aandacht dus nog. Hij had duidelijk opgemerkt dat ik dit voor hem deed, wat ook goed was, want ik wist wat voor effect dat op straks zou hebben. Ik volgde mijn broer naar de paal en net ervoor boog ik ver voorover zonder mijn knieën te buigen om me te verlossen van de rok, precies in Louis' blikveld. Nu haatte ik de kleding niet, het was veel gemakkelijk dan een broek, maar dan liep ik toch alleen rond in panties en zo. Ik grijnsde breed toen ik op de achtergrond Harley tegen Niall hoorde uitvallen, ik kon niet zeggen dat ik het erg voor hem vond, absoluut niet. Mijn handen gleden over Marcel's hals naar zijn borst en heupen, waar ik stopte, verder ging ik ook zeker niet. Wel leit ik me op de grond voor de paal op mijn knieën zakken met mijn benen zo wijd als ze me toestonden en keek zogenaamd vol verlangens naar hem op. Heel lang was de act niet, dat was ook niet nodig met de anderen en de hoeren om de klanten te plezieren als er geen optreden was. Al moest ik ergens wel bekennen dat er een steek van jaloezie door mijn hart ging als ik zag dat de oudere, bruinharige jongen werd meegenomen.

Because I love him, do I need another reason?

Marcel Styles
Harry zijn grijns stond me nu serieus niets aan, zeker niet omdat ik zeker wist dat het kwam omdat Niall op zijn donder kreeg door Harley voor het aanmoedigen. Ik was alleen niet in staat hem een klap te geven, nogsteeds door de angst. Toch schonk ik hem een afkeurende blik, terwijl ik tegen de paal leunde, om me er zo vast goed in te hangen voor de finale van onze korte show. Ik gooide mijn hoofd naar achter, langs de paal, toen hij met zijn handen over mijn lichaam ging. Ik wist niet waarom, maar iedereen deed dit als er aan hun werd gezeten, en dit was een van Harley's eerste tips geweest, dus ik deed het maar. Harry liet zich naar de grond zakken, en dat was precies het moment dat ik me omdraaide en nog een keer met mijn benen wijd in die paal hing. Na eventjes sloeg ik mijn benen dicht en zette me terug op de grond, waarna ik me naar mijn broer draaide en mijn handen naar hem uitstak om hem omhoog te helpen. Ondanks dat hij echt heel gemeen deed tegenover een lieve jongen als Niall, bleef hij mijn broer. Ik hoopte dit alles ooit een keer met hem uit te kunnen spreken, als ik minder bang was en hij minder boos. Toch geloofde ik er niet in dat het snel zou zijn. Hij had het te druk met Louistje, en ik was nogsteeds een angsthaas. Als hij zo stond zou ik mijn kleren pakken en mijn bril ophalen, want als ik zo door de club ging lopen, had ik duizend blauwe plekken voor ik van het podium af was en aan de bar was gaan zitten, waar Harley zeker niet blij mee zou zijn. Ik verdiende geld met mijn lichaam, en dat moest dus ook in een perfecte staat zijn. Straks zou ik nog even mijn haren wassen en föhnen, zodat ik met eenzelfde pluizige bos krullen op het podium stond als mijn broer. Dan pas was ik echt klaar voor de show. Toch was ik er mentaal nooit echt klaar voor. Het betaalde dan wel goed en mijn collega's waren enorm aardig, het was gewoon niet voor mij. Ik zou dus stoppen als ik na het studeren een andere goed betaalde baan kon krijgen, ondanks dat ik de jongens hier, inclusief Harley en mijn broer, niet in de kou wilde laten staan. Ik zou het gewoon niet volhouden om dit langer dan nog een paar jaar te doen, en dat wist volgens mij iedereen die me iets beter kende dan alleen een stripper op het podium of een stuudje in de gang.

[ bericht aangepast op 7 jan 2015 - 15:58 ]

Bowties were never Cooler

Niall Horan.

Ik keek naar de tweeling op het podium, eigenlijk naar de verlegen helft van de tweeling en ik zag nog net dat Harry een kushandje toeworp naar Louis. Natuurlijk, dat stiekeme gedoe ook altijd. Ze dachten dat niemand het door had, of als ze wisten dat iemand het door had, dan boeide ze het waarschijnlijk geen ene donder. Harley moest eens beter gaan opletten. Ik kreeg op mijn donder omdat ik Marcel aanmoedigde, maar hij zag gewoon niet wat er onder z'n neus gebeurde. of het boeide hem totaal niks. Maar dan was je geen goede baas. Ik was zelf ook echt niet braaf, maar ik probeerde mijn gevoelens niet zo aanwezig te laten zien. Ik had geen idee of hij mij leuk vond, maar daar kon je alleen maar achter komen op een date. Maar misschien had ik dan ook wel een te groot ego. Dat ik dacht dat iedereen mij geweldig vond en dat Marcel mij ook geweldig moest vinden. Ik keek eens naar Harley, en hij zat weer eens z'n eeuwige bounty te eten. Ik lustte wel eens chocolade, maar ik ging echt niet zo ver dat ik iedere dag wel een paar van die dingen zou weg eten en trouwens je werd er veel te dik van. Met een schuin oog keek ik naar Marcel en een grijns bespeelde mijn lippen. Ik zat nu toch al in de gevarenzone en ik zou waarschijnlijk een waarschuwing krijgen van Harley, maar hij kon me niet ontslaan. Ik was te goed en dat wist hij ook. Ik deed een stap naar het podium en keek nog even om me heen, ik schopte mijn hakken uit en oen rende ik het podium op. 'Hoi Harry' zei ik grijnzend toen ik hem voorbij rende. Snel rende ik naar Marcel toe, drukte zacht een kus op z'n wang. 'Je bent de beste' fluisterde ik in z'n oor. Snel, voordat Harry me te pakken zou krijgen, sprong ik van het podium af, griste mijn hakken mee en wachtte op een woedende uitbarsting.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik pakte Marcel's handen dankbaar en trok mezelf omhoog. Volgens mij hadden we het bij lange na nog niet zo slecht gedaan, eigenlijk deden we het nooit slecht. Het was niet om arrogant te zijn, het publiek maakte het zelf al duidelijk. Ik glimlachte naar mijn broertje en trok hem in een korte knuffel om te zeggen dat ik trots op hem was en toch een beetje als verontschuldiging voor eerder. Daarna raakte ik de rok en blouse weer op en trok die rustig aan. Er was geen punt in om mijn normale kleren weer aan te doen en zo was het gewoon wat fijner, net wat meer stof om mijn lijf. Voor vele leek het alsof het me niet kon schelen hoeveel ik aan had, maar met collega's in de buurt was het toch anders dan met klanten. Ik kende hen beter dus was het ongemakkelijker. Tevreden met wat we hadden bereikt probeerde ik de reacties af te lezen van de andere aanwezigen, met name die van Louis. Hij was toch de enige naast mijn broer om wiens mening ik werkelijk gaf. Harley kon tips geven, maar ik deed toch mijn eigen zin wel, ik was te geliefd en het zou een te groot verlies voor hem zijn om me te ontslaan. Vooral omdat ik zo mijn eigen plan trok om klanten vaker langs te laten komen. Mijn triomfantelijke grijns verdween toen ik Niall in beweging zag komen, onze kant op te verstaan. Wat daarna gebeurde was in een paar seconden en ik kon het niet zo snel verwerken. Dat hij verdomme nog het lef had me aan te spreken. Dit was me echt teveel, de lafaard was ook zo snel mogelijk weer uit mijn buurt. Mijn handen kriebelen en het liefst sloot ik ze om zijn keel om het leven uit hem te knijpen, maar ik bedacht me dat Marcel hier sowieso overstuur door zou zijn en als ik aan het vechten sloeg ging dat niet helpen. "Ik ben hier zo klaar mee," siste ik laag, als hij had gewild dat ik hem ooit accepteerde was dit geen goede start. Ik haalde diep adem en stak toen verrassend rustig mijn middelvinger op naar de Ier voor ik me omdraaide en het podium afklom, naar de kleedkamers waarvan ik de deur net te hard achter me dichtgooide. Ik liet me op de bank backstage vallen en ging languit liggen zodat ik naar het plafond kon staren. Zonder dat ik het echt merkte waren mijn ogen weer vochtig geworden en werden mijn wangen al snel nat. Het erge was dat ik niet eens wist waarom ik zo overstuur hiervan raakte, het was gewoon teveel voor me na vandaag en ik had gewoon iemand, maakte bijna niet uit wie, nodig om me te kunnen kalmeren, want het werd anders niets meer met me.

Because I love him, do I need another reason?

Marcel Styles
Ik was blij dat het voorbij was, maar misschien nog wel blijer dat Harry in elk geval met zijn korte knuffel me duidelijk maakte dat ik het toch wel goed had gedaan. Ik hechtte enorm veel waarde aan de mening van anderen, misschien wel iets te veel, maar bovenal aan de mening van mijn broer. Het zat me daarom ook niet lekker dat hij het afkeurde dat ik met Niall een keertje iets wilde gaan drinken. Die jongen liet mijn hart een slag sneller slaan, dus ik snapte niet waarom hij zo moeilijk deed, want ik had me nog nooit zo gevoeld, maar hij had vast nooit tijd om het me uit te leggen. Ik raapte met een klein glimlachje mijn kleren op en liep richting de geluidsinstallatie om mijn bril daar weer op te halen. Onderweg voelde ik plots voetstappen snel naar me toe komen, waardoor ik al eigenlijk direct in elkaar dook, Maar toen ik de warmte van een lichaam voelde en toen zelfs nog een fysieke aanraking in mijn gezicht, het maakte niet eens uit dat het goedbedoeld was, het was me veel te veel. Ik greep mijn bril en holde naar de kleedkamer met tranen die angstig over mijn wangen stroomden. Daar kroop ik weg op de enige veilig plek die ik kende: Een oude stoffige kast met wat sexspeeltjes, maar met de onderste planken compleet leeg, zodat ik me er fijn in kon verstoppen. Ik sloot de deur al snel weer en bleef zo trillend en snikkend zitten, opgekruld tot een bolletje. Ik was zo bang. Harry had gelijk, dit was niet goed voor me. Ik kon een simpel kusje op mijn kaak al niet aan als ik het niet zag aankomen. Ik zou sterven van paniek op een date. Zelf nu ik hier veilig in het donker zat, hyperventileerde ik nogsteeds, bleven de tranen stromen, en trilde ik zo heftig dat het fysiek pijn deed. De tranen kwamen nu niet alleen meer van angst, maar ook van teleurstelling in mezelf. Ik had gedacht dat ik sterker was, zeker als ik een slok op had, maar dat was duidelijk niet zo. Ik was nogsteeds hetzelfde doodsbange paniekkonijn als toen ik hier op mijn eerste dag begon. Het beste voor me zou zijn als ik deze baan zou opzeggen, maar dat ging pas aan het einde van dit jaar, als ik kon gaan solliciteren met mijn bachelors op zak, maar waarschijnlijk pas over meer dan twee jaar, als ik ook mijn masters had. Ik zat hier dus nog wel even vast, want de bakkerij in zowel High Wycombe als in het dorp bij mijn ouders, als in Oxford, betaalde verre van genoeg om mijn bijdrage te leveren aan het huishouden, en meer dan een stripper en een medewerker in een bakkerij was ik nooit geweest. Ik moest het dus hierbij houden, zelfs als dit elke nacht mijn lot zou zijn.

Bowties were never Cooler

[C_A_L_M_ -> Bain]

Bowties were never Cooler

Niall Horan.

Nadat ik van het podium was afgesprongen en mijn hoge hakken aka killer heels weer had gepakt stormde eerst Harry weg nadat hij iets mompelde over dat hij er zo klaar mee was, en daarna Marcel. En toen kwam het besef dat hij het misschien toch niet zo goed had aangepakt. Hij zou straks wel een hele grote boze preek van Harley krijgen en dit was gewoon z'n eigen stomme schuld. Stilletjes trok hij voorzichtig z'n pumps weer aan en vermeed om iemand aan te kijken. Misschien moest hij z'n excuses aan gaan bieden tegenover Marcel. Hij had hem overstuur gemaakt en dat was het laatste wat hij had gewild. Met een zucht keek hij even voorzichtig om zich heen en liep toen langzaam de weg die Marcel had afgelegd en hij liep naar de kleedkamer waar de andere jongen in was verdwenen. Harry wilde hij liever niet tegen komen, maar bij ieder vreemd geluidje, keek hij even wantrouwig om zich heen. Hij opende voorzichtig de deur van de kleedkamer en stapte naar binnen. Toen hij zeker wist dat er geen boze helft van de tweeling mij aanviel werd ik iets zekerder van m'n zaak. 'Marcel'? Ik zag hem niet en even fronste ik bij de lege kleedkamer. Maar ik wist dat hij hier naar binnen was gegaan. 'Marcel, het spijt me' Hij beet hard op z'n lip. 'Ik had je niet zo moeten laten schrikken' Het enige wat ik kon bedenken waar hij zou kunnen zitten was de kast, maar ik durfde hem eigenlijk niet open te maken en ik ging naast de deur zitten. 'Marcel, ik weet niet of je boos op me bent, maar daar heb je alle reden toe. Het spijt me als ik je van streek heb gemaakt' Ik hoopte maar dat ik antwoord terug zou krijgen. Dit was allemaal mijn eigen schuld.

'Darling, just hold on'

Louis William Tomlinson.

En natuurlijk moet Niall zorgen voor nog meer drama, jemig, het blondje werkt me vandaag echt op de zenuwen. Ik vind het vervelend hoe Marcel reageert, ik vind het sneu dat hij zo onzeker is terwijl hij eigenlijk de beste persoon in ons midden is, maar Harry doet een steek door me heengaan en als hij wegsnelt ga ik achter hem aan. Ik vind hem backstage, op een bank, waar hij op zijn rug naar het plafond ligt te staren. Ik kniel naast hem neer, mijn hand op zijn schouder. "Hé," zeg ik zachtjes en glimlach lichtjes en geruststellend naar de jongen. "" Waarschijnlijk heeft Harry deze verstopte kant van Louis nog nooit gezien, hij komt ook niet vaak naar boven en niet veel mensen krijgen het te zien. "Niall gedraagt zich idioot," zeg ik maar, bij gebrek aan iets beters. Om nou te zeggen dat Niall een sukkel is, nee, op het moment denk ik daar wel over, maar normaal liggen wel elkaar prima. "Hé, het komt goed. Marcel is slim genoeg om te bedenken dat Niall niks voor hem is en anders heeft hij nog altijd zijn broer die hem beschermt." Zacht geef ik een kalmerend kneepje in zijn schouder. Deze Louis en King Louis de perverd zijn geen beste vrienden en eigenlijk zit de andere Louis al te popelen weer op te duiken, hoe zwaar oversekst dat ook klinkt. Ik weet allang dat ik een overschot hormonen heb en ook nog eens een slecht inhoudsvermogen, tsja, als ik iets wil dan neem ik het en dan heb ik het niet over jatten, maar meestal over lichamen, geslachtsdelen, seks.

Reality's overrated.

Harry Styles
Het voelde als eeuwen dat ik naar de witte kleur van het plafond keek met de felle tl-buizen, die op eem gegeven moment ook pijn aan mijn ogen begonnen te doen. Niet dat het me ervan weerhield te blijven staren, het leidde me af van alles wat zich net had afgespeeld en als ik dat zo van mijn netvlies af kon brandden deed ik het graag. Ik was me er totaal onbewust van dat Louis me achterna was gekomen en eigenlijk schrok ik me kapot toen ik plots een kleine hand op mijn schouder voelde, al relaxte ik weer toen ik zag wie het was. "Hi," zei ik zacht terug, een beetje verdwaasd door zijn zachte toon en geruststellende glimlach. Dit kende ik niet van hem, al zou ik het wel graag leren kennen. Ik had sowieso wel geweten dat er een andere kant aan hem was behalve de hoer, al zag ik veel te weinig van die kant. Die kant was stiekem, misschien een heel klein beetje de reden dat ik een nog kleiner beetje voor Louis was gevallen, wat ik niet toe zou geven tot de dag dat ik stierf. Het was kansloos gezien we beide de neiging hadden om te nemen wie we wilden, al was hij een tikje erger dan ik. Een schamper lachje rolde over mijn lippen toen hij zei dat Niall zich idioot gedroeg. "Hij is gewoon een klootzak, meer is er niet te zeggen," mompelde ik. De Ier scheen niet te begrijpen dat ik alleen mijn broertje wilde beschermen en dat Marcel gewoon erg gevoelig was voor dit soort dingen, wat hem dus een volslagen idioot maakte. Ik keek op naar Louis bij zijn kalmerende woorden en het kneepje in mijn schouder, waarna ik hem zonder pardon omhoog trek en op mijn heupen bovenop me zet. Zo was het toch iets gemakkelijker en het was niets nieuws voor ons. "Denk je? Ik maak me gewoon zorgen, jij zou toch hetzelfde hebben gedaan als het om een van jouw zusjes gegaan zou zijn?" vroeg ik zacht. Hij vertelde me ooit wel eens wat over zijn achtergrond, maar nooit veel en ik durfde ook niet verder te vragen. Afwezig speelde mijn vingers wat met zijn jarretels en keek ik hem recht in zijn ogen aan. Ondertussen kende ik hem goed genoeg om te weten waarop dit uit ging draaien, maar erg vond ik het niet. Zijn lichaam kon me even doen vergeten en sowieso wilde ik altijd graag voor heel even de zijne zijn, want meer dan dit ging het toch nooit worden. Dat was praktisch onmogelijk, hoe graag ik het misschien ook zou willen.

Because I love him, do I need another reason?