• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic • - Speeltopics

Het is rond een uurtje of 7 's avonds, 2 uur voor de club opent en 4 uur voor het eerste echte optreden. Buiten de optredens lopen er altijd wel wat schaars geklede heren rond, voor het plezier van de gasten, maar is het grote podium leeg. Het is tijd voor de doorloop van de nieuwe routines van de jongens voor deze week. De kostuums zijn niets verhullend en iedereen staat klaar om te laten zien wat ze nu weer hebben bedacht voor deze week, in de hoop op goedkeuring van de grote baas. Sommigen staan te trappelen, terwijl anderen toch iets meer tegenzin hebben, en halen dus alvast maar een glaasje vloeibare moed aan de bar, die netjes wordt gepoetst voor weer een drukke avond, in de beroemdste herenclub van het land, misschien zelfs van de wereld.

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 18:59 ]

Bowties were never Cooler

Liam Payne.
Ik had geen idee wat er ineens allemaal aan de hand was tussen de jongens, en om eerlijk te zijn hoefde ik het ook niet te weten en wilde ik er maar a te graag buiten blijven. Ik nam niet eens de moeite om naar het geen wat zich afspeelde te kijken, ik had mijn ogen immers strak op mijn handen gericht, en speelde wat ongemakkelijk met mijn vingers. Het was nogal ongemakkelijk om tussen de scene tussen de jongens in te zitten. Mijn ogen volgden Zayn die opstond van zijn kruk, en richting de kleedkamers liep. Ik kon mezelf op dit soort momenten wel voor mijn kop slaan. Nu ik eindelijk de gelegenheid om een gesprek met Zayn aan te gaan, waren mijn handen ineens een stuk interessanter. Een kleine zucht verliet mijn mond, en besloot maar om achter Zayn aan te lopen. Iets beters had ik hier momenteel toch niet te doen. Ik liet nog een laatste keer mijn ogen op de anderen vallen, om vervolgens ook maar de kleedkamer binnen te gaan. Mijn ogen scanden de kamer even, tot ze die van Zayn ontmoetten. Ik liet mijn blik even over zijn lichaam glijden, en glimlachte daarna wat ongemakkelijk waarna ik mijn blik van hem afwendde. Damn. Hij zag er verdomd goed uit in die kleding. Ik besloot me ook maar om te kleden, en liep naar mijn tas toe. 'Dus, hoe gaat het met je?' vroeg ik aan Zayn om een einde te maken aan de nogal awkward stilte tussen ons. Ik haalde rustig de kleding die ik vanavond aan zou hebben uit mijn tas, en begon me om te kleden. Een witte blouse welke makkelijk te ontknopen is, een simpele zwarte skinny jeans, en natuurlijk een zwarte string waren al gauw om mijn lichaam gehuld. Ik haalde de stropdas uit mijn tas, welke ik gewoon los rond mijn nek hing om de outfit af te maken. Ik voelde me nou nooit echt bepaald comfortabel in deze kleding, maar ja het moest maar. Zo erg was het uiteindelijk toch niet. Terwijl ik mijn eigen kleding opruimde en in de tas propte, zag ik Zayn vanuit mijn ooghoeken en kon het niet laten om mijn blik op hem te laten rusten. 'Die kleding, staat je goed.' zei ik. Mijn wangen verkleurden gelijk, en ik wendde mijn blik naar de grond. Waarom had ik dat in vredesnaam gezegd. Ja, het was de waarheid, maar waarom moest ik dat nou weer hard op uitspreken. Ik glimlachte wat ongemakkelijk, en hoopte diep van binnen dat hij het niet gehoord had.

How far is far

Niall Horan.

Harry dreigde nog met z'n tweede pump mij pijn te doen, maar ik was er echt niet van onder de indruk, ik gromde naar hem en toen hij aan me vroeg of ik ook nog gewoon in het Engels kon praten, was het hek helemaal van de dam, maar ik kon er niks aan doen en ik wilde nog een paar scheldwoorden naar hem toe werpen, tot er iemand mij omdraaide en me hard in m'n gezicht sloeg. Het duizelde even en ik vloekte weer. Toen mijn zicht weer enigszins normaal was, zag ik eindelijk wie het had gedurfd om mij te slaan en ik keek minachtend naar de kleine jongen voor me. 'Voel je, je stoer nou'? siste ik in mijn dikke Ierse accent en ik wist dat ik bijna onverstaanbaar voor hem moest zijn vanwege dat accent, maar het boeide me op dat moment echt helemaal niks. Ik was echt kwaad nou en ik had zoals de meeste mensen hier nog geen enkele druppel alcohol op. Als het moest zou ik sober een gevecht in gaan, maar ik zou me echt niet tot Louis' niveau verlagen omdat hij zo nodig voor Harry moest opkomen. Iedereen wist wat die twee hadden, en door Harry' stomme actie van daarnet was Marcel weg gerend. Het was zijn eigen schuld. 'Ga iets nuttigs doen, in plaats van met mensen op de vuist te gaan, jij kleine oversekste idioot'! snauwde ik naar Louis en ik balde mijn vuisten, om zo als het moest nog een klap te kunnen incasseren, maar dan zou ik echt terug slaan en kon het me niks schelen, wat Harley daar van zou vinden. Ik snoof en keek naar Louis. 'Ga Harry neuken, daar ben je toch zo goed in'? zei ik sissend. Ik draaide me om en liep weg, in de hoop dat hij me niet achterna zou komen, want daar had ik echt geen zin in.

'Darling, just hold on'

Omg ik kom zo achter, hoe moet ik al die bestellingen doen :c[]

You save everyone, but who saves you?

[Gewoon een post maken met alles erin verwerkt?]

Bowties were never Cooler

Nathan Alistair Cadby Lancaster

Pas achterna besefte ik hoe dom mijn vraag was. Natuurlijk gaat het niet goed met Marcel, hij heeft namelijk een hekel aan zijn job. Hoe moest ik dit weer rechtzetten? Rustig liet ik mijn blik ronddwalen in de grote zaal. "Alles komt goed, dit is maar tijdelijk." suste ik zachtjes. Om even zijn vraag af te wijken. Met mij ging alles ok, maar dit was niet het moment om te stoefen, anders zou de jongen zich alleen maar slechter voelen. Langzaam maar zeker kwamen mijn collega's allemaal naar de bar. Hier zaten ze dan op een rijtje, gewoon weg perfectie. Ik begroette hen allemaal vriendelijk en bediende hen zoals het hoort. Het klinkt misschien raar, maar voor mij waren ze familie, familie die je niet kiest, maar die je hebt omdat je door vele stormen samen doorheen moet. Wat me meteen weer opviel was de interactie tussen de strippers. Blijkbaar hadden ze nog een hevigere band. En dat deed pijn, dit klinkt misschien veel op zelfbeklag, maar het deed pijn om 'maar' de barman te zijn. Wanneer kwamen ze naar me toe? Om drank, niet om een gezellig praatje met me te slaan. Maar dat doet er nu niet toe, alles op zijn tijd. Kort na deze gedachte kwam Harley de club binnengestapt. Blijkbaar was hij helemaal overstuur, niet wetend waar zijn hoofd staat. Lichtjes begon ik te grinniken, typisch Harley. Zo snel mogelijk bracht ik de Cola naar Harley. "Rustig maar, alles komt wel in orde, zoals altijd." fluisterde ik zachtjes. Toen de strippers allemaal op het podium verzamelden, ging ik maar weer op m'n vaste plaats gaan staan, de bar.

You save everyone, but who saves you?

Louis William Tomlinson.

Nadat ik de Ier een klap heb gegeven vloekt hij even, om me daarna een minachtige blik toe te werpen en wat te sissen, wat me niet zoveel doet, het gesnauw ook niet en ik lach smalend. "Ja, ja, ik dacht dat we beiden ons geld op dezelfde manier verdienen, dus misschien moet je op je woorden letten, voor je jezelf namen geeft." Maar het gesnuif daarna doet me meer, hij moet zijn kop houden over Harry, daarbij hoort hij dit helemaal niet te zeggen, Harry en ik zijn niks dan misschien fuckbuddy's en ik staar hem boos aan, mijn handen ballen zich tot vuisten en mijn woede begint weer op te laaien. Maar ik ga hem niet achterna als hij zich omdraait. In plaats daarvan ga ik terug op mijn plaats zitten en doe wat onverschillig, al schieten mijn ogen af en toe op richting de deur van de kleedkamer, als het daar echt misgaat hoor ik het wel en ga ik naar binnen, maar nu moeten ze rustig met zijn tweetjes een gesprek aan kunnen gaan, mij erbij zal niks helpen, zal het waarschijnlijk alleen maar lastiger maken terwijl de twee het uitspreken, maar als Harry me nodig heeft zal ik er zijn. Eigenlijk zal ik nu mijn act op moeten voeren, maar een stripper die telkens even moet checken of het oké gaat met zijn fuckbuddy en de tweelingbroer is niet erg sexy, daarbij heb ik op het moment ook helemaal geen zin, iets wat uiterst zeldzaam is.

Reality's overrated.

Niall Horan.

Gelukkig voor mij kwam Louis me niet achterna, de opmerking dat we op dezelfde manier geld verdiende, was misschien wel terecht, maar ik was veel te trots, om daarover te beginnen en ik liep door, naar mijn eigen kleedkamertje. Ik zou me eerst maar eens omkleden en daarna zou ik aan Harley laten zien wat ik voor deze week had bedacht. Langzaam kleedde ik me uit, tot ik helemaal naakt was en ik keek naar mezelf in de spiegel. Waarom zat daar nou weer een pukkel en geiriteerd duwde ik tegen mijn huid. Grommend pakte ik mijn witte doorschijnende string met op de achterkant de vlag van Ierland,en trok hem aan. Ik keek naar mezelf en ik voelde me al iets beter. Ondanks dat ik Ierland had verlaten, was ik er alsnog heel trots op. Ik trok de zwarte jarretels aan en ik grijnde naar mezelf in de spiegel. Daarna ging het knalrode rokje aan en daarover een strak doorschijnend wit t-shirt. Ik keek naar mezelf en ik klakte goedkeurend met m'n tong. Als ik hier geen mensen gek mee kon maken, dan wist ik het ook niet meer. Snel trok ik de hoge pumps aan. Ik had er in tegenstelling tot andere geen moeite om er op te lopen en ik grijnsde nog eens in de spiegel. Ik strooide nog wat glittertjes over me heen en toen was het compleet. De rode plek op m'n wang begon al te vervagen en in het licht van de show, zou je het toch niet zien. Ik pakte m'n telefoon en ik beet op m'n lip toen ik het nummer van Marcel op zocht. Ik kon niet riskeren dat Harry mij opnieuw met hem zou zien en dan was smsen toch wel wat veiliger. Ik stelde een smsje op en verstuurde dat naar Marcel toe. Marcel, het spijt me van daarnet. Ik hoop dat alles goed met je gaat en ik hoop dat we toch nog dat drankje kunnen doen op een vrije avond? x Niall.

'Darling, just hold on'

Zayn Javadd Malik
Ik hoorde de deur van de kleedkamer nog een keer open en dicht gaan en keek recht in de ogen van Liam toen ik opkeek. Hij glimlachte waarna hij zijn blik weer ergens anders op richtte. Ik glimlachte nogal ongemakkelijk terug en richtte me weer op het omkleden. 'Dus, hoe gaat het met je?' vroeg Liam. Een vraag die de ongelofelijk ongemakkelijke stilte doorbrak en iets wat me even deed glimlachen. 'Goed,' zei ik kort maar krachtig. Ik was geen type die snel mijn emoties bloot gaf en al helemaal niet tegenover iemand als Liam. 'Met jou?' vroeg ik dan maar. Ik trok mijn kleding aan en zette de bril op mijn gezicht. Mijn witte top zat strak om mijn bovenlijf en ik streek het snel nog even glad. 'Die kleding, staat je goed.' hoorde ik Liam's stem en ik voelde hoe het bloed langzaam naar mijn gezicht trok. Complimenten in ontvangst nemen was absoluut niet mijn sterke punt en al helemaal niet als ze van Liam kwamen. 'Dankje.' kwam er schor en zacht uit mijn mond. Ik zag hoe Liam's blik naar de grond gleed en keek voorzichtig naar hem. 'Jij ziet er anders ook niet verkeerd uit.' zei ik waarna ook ik mijn blik op de grond richtte.

- God only knows

Harley Angelo Grey

Ik was gestrest. Heel gestrest. Ik had een club die ik moest runnen, maar werknemers, strippers, die niet wilden luisteren. Nathan bracht een cola naar me toe en probeerde me rustig te maken. 'Rustig maar, alles komt wel in orde, zoals altijd.' Dat boeide me helemaal niks. Vandaag was niet altijd. Zometeen moest ik me verdomme zelf nog eens voor publiek gaan uitkleden omdat de personen die dat eigenlijk moeten doen, te druk zijn met andere dingen. Hysterisch nam ik een slok van de frisdrank en griste ik een Bounty uit mijn jaszak. Ik rukte de verpakking eraf en nam een hap van de reep. Oh, ik hield van de smaak van een Bounty. 'Jongens! Kom nou!' riep ik lichtelijk geïrriteerd, omdat ik de strippers niet te hard wilde aanpakken. Zij konden er ook niks aan doen dat ik te laat was en daardoor enorm streste. Ze hoefden niet 24/7 bezig te zijn met hun werk. Maar toen de jongens nog steeds geen reactie gaven, was ik er helemaal klaar mee. Hoewel ik niet streng wilde zijn, was ik nog wel hun baas en verdienden ze door mij een zakcentje. 'Verdomme jongens! Ik ben al te laat en dan kunnen jullie niet eens van jullie luie kont afkomen?!' bulderde ik door het hele gebouw, zo hard dat ze het door heel Londen konden horen. 'Nu! Allemaal naar het podium komen!' Als ze het nu nog niet hoorden moesten ze echt naar de dokter. Maar ik was gestrest en dat de jongens irritant deden hielp al helemaal niet.

You're so beautiful, but thats not why I love you ❤️

Harry Styles
Het leek dat ik toch niet voorzichtig genoeg was geweest, want Marcel schrok alsnog duidelijk toen ik hem in mijn armen trok. Ik meende oprecht dat het me speet, in ieder geval dat het me speet dat ik hem pijn had gedaan, de rest niet zo zeer. Zo goed mogelijk probeerde ik hem uit te leggen dat het echt niet mijn bedoeling was geweest, ik gaf veel te veel om mijn broertje om hem expres pijn te doen. Het had alleen het tegenovergestelde effect van wat in gedachten had. Ik piepte geschrokken toen bmhij me plots van zich afduwde. Als ik het aan had zien komen had hij het nooit voor elkaar gekregen. In shock bleef ik hem aankijken, Marcel was nooit boos en zeker niet op mij. Hij was nog nooit boos op me geweest en dit maakte me eerlijk gezegd erg bang. Ik schoof zelfs wat achteruit terwijl hij sprak. Zijn woorden kwetsten me ontzettend, maar ik wist dat hij gelijk had. Ik was een verschrikkelijke broer en vriend die op alles overreageerde, ik had beloofd hem te beschermen voor wat of wie dan ook en daar viel ik nu zelf ook onder. "Ik weet dat ik een slet ben, oké? Je hoeft er niet zo omheen te draaien, ik heb liever dat je het recht in mijn gezicht zegt wat je vind. Maar dat is het nou juist, iedereen hier is een slet, behalve jij. Jij bent de enige die het nog echt kan maken in dit leven en ik wil niet dat je dat zomaar weggooit door je naar ons niveau te verlagen en er genoegen mee neemt. Ik heb sowieso altijd geprobeerd om je uit dit wereldje te houden en daar heb ik al in gefaald, dat kan ik niet nog een keer maken. Haat me zoveel je wilt, maar dat is wat ik geloof en anders kom ik wel helemaal niet meer thuis. Dan ben ik ook geen last meer voor je," kaatste ik naar hem terug. Marcel was ondertussen ver van me weg gekropen, alsof ik hem nogmaals pijn ging doen. Toch was hij niet de enige op wie dit impact had, want mijn lijf was aan het trillen en de tranen rolden over mijn wangen. Ik trok mijn knieën op en sloeg mijn armen er omheen, waarna ik mijn hoofd ertegenaan legde. Het was egoïstisch dat ik nu degene was die huilde en dat wist ik, maar ik kon het niet helpen. Ik had alleen geprobeerd het goed voor hem te doen en hem uit de buurt te houden van al het slechte, maar daar deed ik hem juist pijn mee en dat was het enige dat ik nooit had willen doen. Het geschreeuw van Harley op de achtergrond negeerde ik, hij had toch niets aan een stripper die niet normaal kon functioneren en wij moesten toch nooit als eerste.

[ bericht aangepast op 4 jan 2015 - 20:27 ]

Because I love him, do I need another reason?

Marcel Styles
Ik viel dit ene keer echt naar hem uit, voor het eerst in mijn hele leven. Ik was altijd veel te bang geweest om boos op iemand te worden. Het was dan ook voor mij een enorme schok dat ik dit überhaupt in me had. Nog voor Harry iets terug kon kaatsen was ik trillend van angst weggekropen tegen de muur. Zijn woorden drongen langzaam tot me door en lieten me heel slecht voelen. Ik was boos geworden op mijn broer, die toch altijd voor me klaar stond, omdat hij het beste met me voor had. Ik trilde en de tranen liepen over mijn wangen. Ik keek op toen ik Harley hoorde roepen, en zag toen Harry voor me huilen. Ik kroop langzaam en voorzichtig naar hem toe en krulde me nog wat schokkerig om hem heen. "Zeg dat nu niet. Ik snap dat je me wil beschermen, maar ik kan ook wel een beetje voor mezelf zorgen. Dat ik cola drink met een hoer, betekend het niet dat er meer gebeurt. Het helpt me hopelijk alleen wat van mijn paniekaanvallen af te komen in sociale situaties. Maar nu roept de grote baas." zei ik nogsteeds wat bang en schokkerig. Ik was bang dat hij alsnog tegen me uit zou vallen, of me een tik zou verkopen. Nu stond ik alleen wel trillend op en trok hem met moeite op zijn benen. Ik hoopte echt dat we dit nog even konden uitspreken en dat ik nog even kon bekomen, voor wij onze act moesten opvoeren. Harry had zijn hakken niet meer aan, terwijl ik mijn zwarte slofjes nog wel aan had. Het moesten lakschoenen voorstellen, maar daarmee kon je niet sierlijke bewegingen maken, met deze schoentjes wel. Ik nam voorzichtig mijn broer mee naar het podium, waar ik toch nog wat ongemakkelijk op stond. De alcohol werkte nog niet helemaal, waardoor ik me nog niet helemaal prettig voelde. Ik had nog moeite om mijn schouders recht en stil te houden. Mijn ogen gleden door de locatie, maar zodra die op Niall in zijn strakke pakje vielen, stokte mijn adem even. Hij zag er echt enorm goed uit. Ik kon mijn ogen niet van hem af houden. Ja, Harry had gelijk, hij was een slet, een hoer, net als iedereen hier, behalve ik. Ik was een maagd op alle vlakken, onwetend op ook eigenlijk elk vlak. Meer dan wat je op school leerde over seksualiteit en intimiteit, wat bar weinig was, wist ik niets. Doordat ik worstelde met mijn eigen seksualiteit wilde ik eerst niet meer weten, en sinds we samenwoonde, als ik wel vragen stelde, hield hij me in het duister. Een simpele kus lukte me mogelijk nog, maar zelfs daar was ik niet zeker van. Toch zou ik het ooit moeten leren, en waarom niet van iemand die het deed als goedbetaalde baan, zolang de gevoelens maar goed waren. Hopelijk had mijn broer mijn gestaar, onder het naschokken van de angst, niet opgemerkt, anders was ik echt nog niet jarig.

Bowties were never Cooler

Liam Payne.
Nadat ik Zayn gevolgd was naar de kleedkamer en nogal een wat ongemakkelijk oogcontact met hem had gemaakt, glimlachte hij terug. Het was maar een simpel glimlachje, maar zelfs daardoor voelde ik mijn wangen al wat warmer worden. Ik kon het voor mezelf gewoon niet meer voor de gek houden. Ik had gewoon een ontzettende crush op één van mijn collega´s. Ik glimlachte toen hij op mijn vraag over hoe het met hem ging antwoordde dat het goed met hem ging. 'Daar ben ik blij om.' glimlachte ik, en ging ondertussen verder met waar ik mee bezig was. Ik keek op toen hij vroeg hoe het met mij ging. 'Ook goed.' glimlachte ik. Na een klein tijdje was ook ik compleet gehuld in mijn werk-kleding, en had nu mijn aandacht volledig op Zayn gevestigd. Ik keek hoe Zayn de laatste loodjes aan zijn outfit legde. Met moeite schuurde ik mijn blik van zijn letterlijk perfecte lichaam af en richtte mijn blik op de grond nadat ik besefte wat ik had gezegd. Een klein verlegen lachje verliet mijn mond toen hij mij ook voor mijn uiterlijk complimenteerde. Natuurlijk liep ik door dit compliment nog roder aan dan dat ik al was, en durfde ik nu écht geen oogcontact meer met de jongen te maken. 'Dank je.' zei ik zacht, en ging maar op een stoel die in de kamer stond zitten. Blijven staan maakte alles alleen nog maar meer ongemakkelijk. 'Toch sla jij alles, ze noemen je niets voor niets Eastern Angel.' zei ik met een kleine glimlach. Het was immers de waarheid, Zayn was ook simpelweg een engel.

How far is far

Niall Horan.

Ik tuitte m'n lippen en ik stifte nog even mijn lippen met rode lippenstift. Ik wist dat ik hiermee de klanten helemaal gek kon maken en menig man had de ruimte verlaten met mijn rode lippen in z'n nek. Ik was nu helemaal compleet en nu was ik echt helemaal tevreden. Ik bekeek mezelf nog even in de spiegel en ik prevelde een schietgebedje. Dat deed ik iedere avond, ik was katholiek opgevoed en dat was er gewoon ingebakken, of liever gezegd, ingeramd door mijn ouders dat ik dat nooit moest vergeten. Ook toen ik al lang het huis was uit geschopt vanwege mijn geaardheid was ik het blijven doen. Ik hoorde Harley brullen van hier tot Tokyo, die man had echt eens een goede beurt nodig. Hij was echt super gestrest de laatste tijd. Iemand moest hem eens goed neuken, dan kon hij er ook weer flink tegenaan. Ik rolde met mijn ogen naar mijn eigen spiegelbeeld en liep toen naar het podium. Marcel en Harry kwamen ook aangelopen en het leek alsof Marcel gehuild had. Ik sloeg mijn armen over elkaar heen en ik knipoogde subtiel naar hem, zodat Harry het niet kon zien, want dan waren de rapen gaar, toen ik zag dat hij naar me keek. Het was niet zo'n flirterige knipoog, nou ja, misschien ook wel, maar het betekend alleen maar dat ik er voor hem was, ook al wilde hij dat misschien niet. Ik wilde niet dat hij pijn had, ik wilde niet dat hij verdriet had. Ik wilde hem gewoon zien lachen en misschien was ik wel de aangewezen persoon om dat te doen.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Ik had het eerlijk waar gehad, met alles. Het enige wat ik altijd al had geprobeerd was om Marcel te beschermen en blijkbaar kon ik dat ene ding al niet goed doen. Na even voelde ik een bekend paar armen om me heen en leunde ik automatisch tegen mijn broertje aan. Mijn gesnik verminderde iets terwijl hij aan het praten was. Ik begreep het wel, we waren allebei volwassen, al gedraagde zeker ik me niet zo, en verdiende het allebei om ons eigen leven te leiden. Maar ik bleef de oudste van ons twee en had een enorm verantwoordelijkheids gevoel tegenover hem. Voor hem wilde ik niets liever dan dat hij zich prettig voelde onder de mensen, maar toch. Langzaam keek ik naar hem op, we waren inderdaad geroepen en hadden nu niet veel keuze meer. Het deed pijn om te zien dat de angst nog steeds in zijn ogen aanwezig was, angst die ik had veroorzaakt terwijl ik nog nooit kwaad op hem was geworden of iets dergelijks. Ik liet me door hem omhoog trekken en veegde de tranen weg van mijn wangen. Op dit moment hadden we geen tijd om het uit te praten, maar ik nam mezelf voor vanavond in mijn eigen bed te slapen zodat ik ook nog tijd voor hem had. Ik volgde hem stilletjes naar het podium, waar ik me ik tegenstelling tot hem ontzettend thuis voelde. Een wat overdreven zucht rolde over mijn lippen toen ik Marcel naar Niall zag staren. Ja, hij zag er goed uit, dat kon ik niet ontkennen, maar ik mocht hem nog steeds niet. "Ik heb hier te weinig alcohol voor gehad," mompelde ik en sloeg mijn armen over elkaar terwijl ik mijn blik an de twee afwendde. Gewoon om misselijk van te worden. Dan kon ik net zo goed proberen Louis' aandacht te trekken, dat was wel zo eerlijk. Daarbij had ik hem beloofd om hem te helpen voorbereiden voor als hij het podium op moest en kon hij wat mij betrof hier al een voorproefje mee krijgen. Ik moest mijn broertje vrijer laten, maar dan mocht ik ook mijn eigen dingen doen. Letterlijk. Ik pakte mijn mobiel weer even zodat ik de oudere jongen iets kon sturen. Wil jij straks beoordelen hoe ik het heb gedaan en misschien wat verbeterpunten geven? stuurde ik hem onschuldig voor ik mijn mobiel wegstopte. Ik merkte het wel als hij iets had terug gestuurd. Nu was het wachten tot iemand de muziek opzette en we konden laten zien wat we hadden bedacht.

Because I love him, do I need another reason?

Marcel Styles
Harry kwam gelukkig mee, anders had ik kunnen trekken en duwen wat ik wilde, maar hij was toch een heel stuk sterker dan ik. Ik had gedacht dat dit een goed ding was, want ondanks dat ik heel angstig van verheven stemmen werd, wist ik dat Harley niet meer zou schreeuwen, zolang we luisterden. Ik stond dus nu wat trillend op het podium en keek wat bang naar de baas, voor mijn ogen op iets, eigenlijk iemand, anders vielen, die een hele goede afleiding voor me was. Het was Niall in zijn setje voor deze week, wat hem zoals altijd weer onweerstaanbaar maakte. Ik wist dat Harry het niet leuk vond dat ik naar hem, een hoer, staarde, maar Niall was echt mond-waterend knap en lekker. Dit hielp me ook wel iets om me klaar te maken voor het podium van straks. Ik had er vaak veel problemen mee om met een harde, of een semi-harde, op het podium te staan, wat wel van me werd gevraagd, maar als ik de blonde jongen zo zag, ging het toch iets makkelijker, al was dat toch pas echt van de laatste tijd, sinds ik dat soort gevoelens bij mezelf toeliet. Harry's woorden deden me scherp opzij kijken, maar toen hij alweer naar de kleine jongen in de prinsessenkleren keek met zijn mobiel in zijn handen, wendde ik mijn blik weer af. Mijn eigen mobiel zat in mijn tas in de kleedkamer, waardoor ik nu geen enkele houvast had. Niall leek het aan te voelen en gaf me een knipoog, waardoor ik blozend naar mijn voeten keek. Het was gewoon een knipoog, maar die maakte me enorm warm van binnen. Het was wachten op de muziek om te zien wie eerst moest, al waren Harry en ik dat eigenlijk nooit. Ik wiebelde nog wat met mijn voeten, terwijl ik echt het gevoel kreeg of alle ogen hier in de kamer op mij brandden, al wist ik rationeel dat het gewoon de lampen boven het podium waren. Toch begon ik wel te relaxen en werd dat gevoel snel minder, door de drank die nu pas echt goed begon te werken en mijn gevoelens langzaam wegdrukte. Zelfs aan mijn houding zag je die verandering: Mijn rug werd wat rechter, mijn schouders gingen wat naar achter, mijn voeten schoven iets uit elkaar, mijn handen stopten met friemelen, en ik durfde nu Harley wel langer dan een seconde of drie aan te kijken. Ik was klaar voor vanavond, nu hopen dat Harley de routine goed vond, al was die aan mijn kant zoals wel vaker vast weer te braafjes, maar dan kwam hij met aanpassingen en konden we die nog even doornemen voor het straks voor het echt moest.

Bowties were never Cooler