• The Rouge Gentleman's Club • One Direction • 16+ • Speeltopic • - Speeltopics

Het is rond een uurtje of 7 's avonds, 2 uur voor de club opent en 4 uur voor het eerste echte optreden. Buiten de optredens lopen er altijd wel wat schaars geklede heren rond, voor het plezier van de gasten, maar is het grote podium leeg. Het is tijd voor de doorloop van de nieuwe routines van de jongens voor deze week. De kostuums zijn niets verhullend en iedereen staat klaar om te laten zien wat ze nu weer hebben bedacht voor deze week, in de hoop op goedkeuring van de grote baas. Sommigen staan te trappelen, terwijl anderen toch iets meer tegenzin hebben, en halen dus alvast maar een glaasje vloeibare moed aan de bar, die netjes wordt gepoetst voor weer een drukke avond, in de beroemdste herenclub van het land, misschien zelfs van de wereld.

[ bericht aangepast op 20 jan 2015 - 18:59 ]

Bowties were never Cooler

Marcel Styles
Ik liet me maar meesleuren. Ik kon wel gaan lopen bokken en steigeren tegenover Louis, maar het enige wat ik nu wilde was een knuffel van iemand die me nog geen pijn had gedaan. Ik verstopte mijn hoofd in Louis' borst, maar bleef maar huilen. Het was me gewoon allemaal te veel en elke kleine aanraking maakte het alleen maar erger. Toch werd ik langzaam iets rustiger, zelfs al bleven alle tranen stromen. Ik klampte me haast aan hem vast, tot hij me dan toch van zich af haalde en me op een stoeltje zette. Nu was ik wel blij dat ik flexibel was en mijn benen op kon trekken, zodat ik me zo klein mogelijk kon maken. Ik pakte voorzichtig het vest aan, wat van Harry was, en hing het om mijn schouders. Het gaf toch een beetje bescherming, zelfs al was het van iemand die me had verraden. Ik bleef trillend snikken met mijn armen om mijn knieën. Bij zijn vraag schudde ik mijn hoofd en keek hem aan. Hij was begonnen over mijn studie, de studie waar ik zo hard voor werkte, maar die nu toch wel onder mijn baan begon te lijden. De eerste twee jaar kon ik het voor elkaar boxen omdat ik het allemaal wel snapte, maar nu ik uitdaging kreeg, en harder moest werken, kreeg ik het moeilijk alles op tijd af te krijgen, wat weer een nieuwe huilbui voor elkaar kreeg. "Ik wou dat het zo was, Lou. Maar het gaat niet meer. Het is me gewoon allemaal te veel." snikte ik, voor ik mijn gezicht in mijn knieën verstopte. "Ik zou eigenlijk een keer echt uit de band willen springen, maar ik kan het niet. Ik ben te zwak. Ik snap nu pas echt wat die pestkoppen altijd bedoelden." snikte ik, terwijl ik weer eventjes naar hem opkeek. "Ik wou dat ik meer als jou was." snikte ik. Die studies konden me op dit moment echt niets meer schelen, zelfs al zou ik in een paar minuten waarschijnlijk weer sommen zitten te maken om kalmer te worden. Nu zat ik er alleen helemaal doorheen en met Harry noch Dusty hier om me te kalmeren, zou dat nog een hele opgave worden. Louis was dan wel hier en deed duidelijk oprecht heel erg lief, maar het was toch anders dan de grote pluizige kat of mijn broer, zelfs al wilde ik hem nu even niet zien.

[ bericht aangepast op 14 jan 2015 - 19:04 ]

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Het was logisch dat Will niet reageerde op mijn opmerking, ik wist wat hij wilde zeggen maar dat mocht hij niet. Als iemand het hier echt zat werd kon diegene hem aanklagen voor wat hij deed, maar ik vond het eigenlijk wel best zo, ik genoot ontzettend van wat hij soms deed. Grijnzend keek ik hem aan, dat ik het gevaarlijker voor mezelf maakte met mijn opmerkingen maakte niet zoveel uit, ik wist wat er ging komen en veel erger dan dat kon niet. Zonder stribbelen liet ik mijn benen door hem uit elkaar duwen en keek geamuseerd naar zijn reactie. Eigenlijk wilde ik nu niets liever dan aangeraakt worden en verlost zijn van deze gevoelens, maar ik bewaarde mezelf voor Louis. Omdat ik toch niets meer te verliezen had vroeg ik Will of hij een beetje op kon schieten want ik had nog iemand anders door wie ik gestrafd moest worden en die een stuk minder mededogend was dan hij. Een onschuldige glimlach speelde rond mijn lippen toen ik zijn uitdrukking zag veranderen, dat was een gevoelig puntje bij hem en ik misbruikte dat maar wat graag. Dit was nog wel een van de leukste dingen om te doen, hem zo ver pushen tot hij zijn kalmte verloor. Rustig keek ik toe hoe hij de string in een ruk van mijn benen trok en liet me gewillig achterover drukken. Ik werd iets minder rustig toen ik de maat van de ring zag die hij pakte, dat ging pijn doen, en veel. Ik kneep mijn ogen dicht en een aantal zeer pijnlijke geluiden rolden over mijn lippen, dit was een van de weinige dingen die ik wat minder vond, al werkte het nu wel een beetje in mijn voordeel dat ik zo dichtbij was. Ik keek hem pas weer aan toen hij begon te spreken. No way dat ik dit ding tot morgen omhield, zodra ik thuis was deed ik hem af. Ik beet hard op mijn lip zodra Will de ring ook nog eens strakker draaide. Zacht piepend door de pijn liet ik me overeind trekken en haalde even diep adem, hij mocht de voldoening niet krijgen van het zien van mijn pijn. Zijn woorden negeerde ik compleet, dat vertelde hij me toch nog wel. Met grote, onschuldige ogen keek ik hem aan en sloeg mijn benen rond zijn middel, om een hand op zijn wang te leggen. "Waarom zo gespannen? Relax toch eens, William. Je gaat er nog eens aan onderdoor," zei ik zacht en aaide met mijn duim over zijn huid. Manipulatief paste ook prima in mijn woordenboek, al werkte dat niet altijd. Als het wel werkte was het effect prachtig, maar dat lag nogal aan de stemming en anders kreeg ik mijn straf zoals gepland, want een beetje tijd rekken kon in dit soort situaties nooit kwaad.

Because I love him, do I need another reason?

Louis Willian Tonlinson. r

Terwijl ik Marcel gerust probeerdr te stellen malen er twee dingeb dllr mijn hoofd. Eén; hoe krijg ik Marcel rustig. Twee; Het zit me gwwon dwars hoe Nial zijn pik in Harry's achterwerk douwde. Ik weet dat ik nuet de enuge ben die hem neukt en andersom ook niet, maar neirmand mag Harry zo dominerrn als ik, daarbij is Harry geen bttom, wie denkt Niall wel nuet te zijn om hem deze rol ineens te geven? Mijn woorden helpen nog niet erg veel, sterker nog? Hij begint weer erger te huilen. "Waarom ga je niet minder werken? Al is het maar een dag. Op die manier zijn de dagen dat je er wel bent extra speciaal. Harry weet vast wel iets te bedenken in zijn eentje en met een beetje wrikkrn rn wegen komrn jullie er financieel ook vast wel uit. Misschien word het dan wat krapper, maar je studie mag er niet onder lijden." Ik probeer een oplossing te bedenken voor zijn probleem maar om eerlijk te zijn brn ik hier zelf alg niet hanfig in. "MEnsen zeggen stomme dingen, Marcel. Zelfrespect is iets om te koesteren." Ik lavh een beetje. "Dat wil je niet, echt. Ik vraag me op het moment af of een kast een meubel is en het enige sommetje wat ik uit kan rekenen is de cupmaat en de groottes van voorbijgangers. En nu sigaretten, het is ondertussen al-" ik dwaal af. "Oh, hehe, waar was ik? De paar hersencellen die Iik heb zouden willen dat ze wafr van jouw brein konden jatten. Dst meen ik. En ik ben ook echt niet de enige."

Reality's overrated.

Marcel Styles
Ik luisterde stilletjes naar Louis, maar voor hem was het makkelijk praten. Hij had niet zijn hele leven gehoord dat hij vreemd was, hij was niet zijn hele leven in elkaar getimmerd omdat hij anders was, hij was niet zijn hele leven vergeleken met zijn veel knappere tweelingbroer,die hem constant moest lopen redden. Mijn hersens konden me op dit moment gestolen worden, als het mijn angst dan ook maar meenam. "Een kast is een meubel, voor als je het echt wil weten, ik zie alles in wiskundige formules en natuurkundige verschijnselen, dus praat me niet van rekenen aan het menselijk lichaam, en sigaretten zijn kankerstokjes, maar als je er eenmaal verslaafd aan bent lijk je dat voor lief te nemen." zei ik terwijl ik langzaam van compleet over de rooie naar ijzig wiskundig en feitelijk ging, mijn beveiligingssysteem als rennen niet meer ging. De pestkoppen geen voldoening geven en hopen dat het snel over was. "Als je mijn brein wil, mag je het hebben, maar neem de angst dan mee. Jij zegt dat het alleen woorden zijn, maar juist door die woorden en de bijbehorende daden is een knuffel of een schouderklopje voor mij nog een reden om instinctief weg te rennen. Ik wil ook gewoon mensen kunnen knuffelen, kunnen zoenen, en uiteindelijk zelfs sex kunnen hebben zonder dat ik een paniekaanval krijg. Maar dat is niet voor mij weggelegd. Ik ga wel weer gewoon terug naar mijn huiswerk. Dat kan me in elk geval niet verraden en zal er altijd zijn." zuchtte ik. Mijn toon was kil en feitelijk, alsof ik had geaccepteerd dat ik nooit met fysieke aandacht om zou kunnen gaan en zo voor altijd gepest en alleen zou blijven. Dat was nu ook zo. Nu zelfs Harry me verraden had, had ik echt niemand meer en kwam de klap van eenzaamheid zo hard binnen dat al mijn emoties ermee waren gestopt. Alleen de tranen op mijn wangen, die nog niet waren opgedroogd, waren een herrindering aan het feit dat ik die emoties wel had en van binnen een gebroken jongetje was.

Bowties were never Cooler

Will Brodie
Bij de kreunen van pijn die uit Harry zijn mond kwamen, deden me grijnzen. Ik had het toch echt nog in me, zelfs om kleine Harry, die zo'n moeite had met gezag en genoot van pijn, aan mijn genade te krijgen. Ik draaide de ring echt strak vast, dat die er ook niet meer af ging tot ik wilde. De pijn stond in zijn ogen, maar het was wel duidelijk dat hij zijn lichaam heel goed kende. Hij kende het zo goed dat hij precies kon laten zien wat hij wilde, en kon achterhouden wat niet. Zijn gepiep was het mooiste geluid wat ik vandaag had gehoord, en ik had ook Niall en Louis horen kreunen, waarvan de laatste mij ook zeker had opgewonden. Dit was alleen nog veel erger geweest, wat hij ook moest voelen toen hij zich naar me toe trok met zijn benen en streelde over mijn wang. Manipulator, nee dat was ik niet alleen, maar hij ook. Bij zijn woorden pakte ik zijn polsen vast en klemde die achter zijn rug vast. "Harry toch. Dacht je echt dat ik zo gespannen ben, alleen omdat ik iets minder zacht als jou fuckbuddy met je lichaam omga?" zei ik weer kalm. Door zijn pijnkreten was ik toch weer rustiger en minder opgefokt geworden. Toch was ik nog zeker niet met hem klaar. Ik wilde hem eigenlijk laten gaan met hetzelfde als Niall en Louis, maar na omdat hij twee keer de fout in was gegaan en zoizo heerlijk op me reageerde, vond ik het wel leuk. "Maar ik dacht dat je Niall niet mocht... Ach, wat een hoer allemaal wel niet voor lief neemt als hij uit is op een pijp." zei ik, om hem dit keer een beetje uit te lokken. Mijn vingertoppen gleden heel licht over zijn kloppende lid, die pijn moest doen. Nee, ik ging hem niet laten gaan tot hij klaarkwam. Zelfs met die ring zo rete strak, moest dat niet extreem lang meer duren. "Ik had eigenlijk een voorstel en nog een laatste deel van je straf. Is er iets wat je als eerste wil horen, of maakt het je niet uit?" zei ik nogsteeds rustig, terwijl mijn vingers ritmisch en vederlicht over zijn lengte bleven gaan. Ik was bekender in dit wereldje dan velen zouden denken, gewoon omdat ik niet op het podium stond of in de achterkamertjes werkte. Ik wist zeker van wanten in deze wereld en had eigenlijk alles van wat ik hier in mijn kasten had staan en liggen wel eens gebruikt, sommigen meer dan anderen, maar de meesten niet op mijn werknemers. Ik zou het niet erg vinden om me wel eens een keer heerlijk te buiten te kunnen gaan op een van deze jongens, maar dat zat er jammer genoeg niet in. Ik genoot dus maar van de tijden dat ik het toch voor even kon als ze mijn gezag ondermijnden.

Bowties were never Cooler

Niall Horan.

Heel voorzichtig liet hij zich van de bar kruk afglijden en liep een paar stappen van de kruk weg. Dat mislukte en hij ging bijna door z'n enkel heen en hij gromde in zichzelf. Hij had net z'n belangrijkste regel gebroken. Sober blijven tot de avond voorbij was. Nu stond hij daar, tegen het dronken aan en hij was ontzettend kwaad op zichzelf. 'Stomme Ier' mompelde hij in zichzelf. Hij zocht steun bij een stoel en liep zo weer verder. Hij had eigenlijk geen idee waar hij naar toe ging, maar hij wist wel dat hij ontzettend nodig naar het toilet moest. Met een paar wiebelende stappen liep ik naar het toilet toe en ik ging voor de toiletpot staan. Een beetje stuntelig trok ik m'n string naar beneden en ik richtte op de pot. M'n penis protesteerde even bij het onverwachte vocht en ik trok een pijnlijk gezicht. Ik had geen idee hoelang hij er nog over wilde gaan om zo omhoog te blijven staan, maar het was wel vervelend. 'Niall, je bent gek' mompelde ik. Hij deed gelukkig al wat minder pijn, maar het was wel gevoelig bij de minste of geringste aanraking en straks als ik op het podium stond, zou het ook niet al te prettig zijn. Ik wilde niet met een slappe dat podium op gaan namelijk. Ik was eindelijk klaar en ik trok de wc door en pakte m'n slipje en trok die weer omhoog. Ik voelde me wel wat licht in m'n hoofd, maar dat kwam vast door de alcohol. Ik draaide me om en liep met wat onzekere stappen het toilet uit en belandde in de volgende ruimte. De ruimte waar Marcel en Louis waren. 'Marcel' Ik liep voorzichtig naar hem toe. 'Marcel, het spijt me zo' M'n stem klonk schor en ik was bijna niet te verstaan omdat ik het Engels en het Iers door elkaar haalde. 'Marcel, vergeef me' Ik trok aan m'n haren en trok een gefrustreerd geluidje. 'Ik vind je leuk' Ik was nooit iemand geweest die snel ging huilen, ik werd altijd boos en dan begon ik tegen iedereen aan te schelden, maar tot mijn eigen grote verbazing begon ik te snikken. 'Marcel' Ik verstopte m'n gezicht in m'n handen en ik voelde de hete tranen. Ik was dronken en ik huilde, wat een leven.

'Darling, just hold on'

Harry Styles
Blijkbaar vond Will het wel erg leuk om mij in pure pijn te horen piepen, dat kon ik gewoon aan hem voelen toen ik hem door middel van mijn benen naar me toe trok. Ik wist maar al te goed dat hij genoot van zijn sadistische praktijken, maar dat weerhield me er niet van om hem op alle mogelijke vlakken tot het uiterste te drijven. Ik aaide zacht over zijn wang en zei hem heel onschuldig dat hij eens moest ontspannen, alsof ik helemaal geen straf had en dit gewoon een casual gesprek was. Ik gniffelde zachtjes toen hij plots mijn polsen pakte en die achter mijn rug hield. Schattig dat hij dacht dat hij daardoor meer macht over me kon krijgen. Ik schoot spontaan in de lach om zijn woorden en schudde mijn hoofd voor ik naar voren boog om speels en uitdagend een kusje op zijn neus te drukken. Eigenlijk vond ik het niks dat hij Louis zo noemde, het was dan wel zo, maar om de een of andere reden liet het wel een vuur in mijn ogen opwakkeren. "Denk je echt dat Louis zo lief voor me is als jij? Zo naïef," zei ik met een brede glimlach. Dit ging niet meehelpen aan mijn zaak, maar hij wist ook dat ik soms expres zijn regels in de wind sloeg om deze straf te krijgen. Zijn volgende woorden deden me glimlach, ik wilde me expres inhouden en niet kwaad worden, want dat gaf Will teveel voldoening. "Zag het eruit alsof ik er van genoot dan? William, je weet dat ik geen bottom ben en hem haat, ik had beter van je verwacht. En als je goed had geluisterd had je gehoord dat ik aan heel iemand anders dacht terwijl hij me nam," reageerde ik rustig, al ontsnapte een schokkerige zucht over mijn lippen toen ik zijn vingers over mijn lengte voelde. Dat herinnerde me er weer aan hoeveel pijn ik had, maar sowieso niet dat ik eraan ging toegeven, net zo min als aan hem. "Je zegt het maar, hoor. Als het aan jou ligt zit ik hier toch nog wel even," mompelde ik, en kreeg met de seconde meer de neiging om zijn hand weg te slaan bij mijn pijnlijke lid, maar die had Will nog vast. Een zachte kreun rolde over mijn lippen en ik beet licht op mijn lip om het geluidje binnen te houden. Als wraak haakte ik mijn benen los van zijn middel en wreef met een van mijn benen zo goed als ik kon vanaf mijn positie over zijn kruis, hopend dat ik hem hetzelfde ongemak kom bezorgen, al was het maar een beetje. "Ik moet mezelf nog voor iemand bewaren dus ik zou het fijn vinden als je niet probeert me klaar te laten komen," zei ik zacht, maar met duidelijk in mijn stem dat ik geen tegenspraak wilde, wat natuurlijk weer verkeerd bij hem zou vallen. Dat was half de bedoeling, en half meende ik het echt, het was aan hem hoe hij het opvatte.

Because I love him, do I need another reason?

Will Brodie
Harry's woorden maakten de situatie echt niet beter voor hem. Hij maakte het alleen maar erger voor zichzelf, zeker toen hij ook nog eens langs mijn lengte begon te wrijven. Ik zou het eerst wel spreken, voor ik het levenslicht uit zijn ogen zou neuken. Ach, zijn keuze. Dan zou hij in elk geval weten wie de baas was. Ik wist dat hij geen bottom was, maar hij had alsnog mijn autoriteit te respecteren, en anders waren dit de gevolgen. Bij zijn laatste woorden trok ik een wenkbrauw op en nam zijn handen zo, dat ik hem weer achterover over mijn bureau kon leggen. Iets in zijn stem had me zeker niet bevallen. Ik bepaalde wat zijn straf was en daar had hij geen tegenspraak in. "Dat zien we nog wel. En als je wel klaarkomt, zorg ik ook wel weer dat je vriend binnen de kortste keren weer rechtop staat voor je fuckbuddy." zei ik. Met een hand hield ik zijn handen boven zijn hoofd vast, terwijl ik met de andere over zij lengte bleef gaan. "Ten eerste wil ik dat je na je act met Marcel direct met een klant meegaat. Dit is nog deel van je straf. Geen douche of drinkpauze, gewoon direct van het podium het bed in. Hier valt niets over te discussiëren. Ten tweede heb ik een voorstel voor zowel jou als Louis. Louis heb ik het al voorgelegd, maar ik wil dat jij zelf je keuze maakt, zonder zijn antwoord te weten. Ik had het idee om vanavond de klanten weer een speciale show te geven en aangezien jij en Louis zo graag aan elkaar zitten, had ik een plan. Een live pornoshow van jou en Louis, alles mag en alles kan. Voor een keer mogen jullie stringen uit en geen klanten erna als jullie dat niet willen. Maar het is aan jou of je je zo bloot wil geven op het podium of niet." zei ik rustig en hield mijn hand bij zijn kruis even stilliggen op zijn ballen. Dit was een keuze die hij voor zichzelf en alleen moest maken. Ik was misschien een baas die nog wel eens onconventioneel met ongehoorzaamheid omging, maar ik ging mijn hoeren tot niets dwingen wat ze echt niet wilden. Een paar klappen of een ring, prima, maar dit was toch een hele andere klasse. Als hij het niet wilde blies ik alles af en anders zou ik straks hem en Louis het laten bespreken en een lijstje laten opstellen wat ze nodig zouden hebben voor de act. Tja, twee neukende hoeren was misschien zo slecht nog niet, als ze het ook voor publiek wilden doen, maar dit was toch iets anders dan het eigenlijk onschuldig schuren van Harry en Marcel. Het zou ook heel fout zijn als die twee ook maar in de buurt daarvan kwamen. Ik liet mijn grip op zijn polsen ook iets gaan, als teken dat hij voor deze keuze vrijheid had, maar niet zo los, dat hij los kon komen. Zijn straf was namelijk nog niet over.

Bowties were never Cooler

Liam Payne.
Niet alleen ik, maar ook Zayn vroeg zich af waarom we uberhaupt nog bij de club werkte als het ons niet gelukkig maakt. Ik kan er nu wel zo over denken, maar als ik er echt goed over na denk heb ik nog geluk dat ik werk heb. Het is niet altijd even makkelijk om werk te vinden. Maar dat maakt het nog geen werk waarbij ik me voor de volle honderd procent goed bij voel. Hij gaf zijn leren jasje aan me, welke hem overigens erg goed stond. Ik hing zijn jas naast die van mij op de kapstok. Ik lachte toen Zayn zei dat de troep wel mee viel. ´Nu wel aardig, ja.´ lachte ik. Ik knikte toen hij zei dat hij wel een glaasje water wilde. Ik liep naar mijn kleine nogal crappy om een glas water voor Zayn te pakken. Ik schrok lichtelijk toen Zayn zei dat hij een sms´je van Will had gekregen. Ik was bang dat we nu al een probleem hadden. Ik liep met Zayn´s drinken naar de kamer en ging naast hem zitten. ´Nou, hij bied tenminste zijn excuus aan.´ zei ik, en haalde mijn schouders even op. ´Eigenlijk horen we terug te gaan, maar om eerlijk te zijn heb ik wel betere dingen te doen.´ zei ik en lachte even naar hem. Ik stond op om mijn mobiel ook te pakken, en ging daarna weer zitten. Natuurlijk had hij mij ook een sms gestuurd. Ik zuchtte even en keek weer naar Zayn. ´Wat vindt jij, gebruiken we de "Zayn was ziek, en ik ben met hem mee gegaan" smoes, of wil je er liever weer naartoe?' vroeg ik, het was namelijk niet eerlijk om alleen dingen voor ons beiden te gaan beslissen.

How far is far

Zayn Javadd Malik
'Nou, hij bied tenminste zijn excuus aan.' zei Liam toen hij naast me was komen zitten en me een glas water had gegeven. 'Eigenlijk horen we terug te gaan, maar om eerlijk te zijn heb ik wel betere dingen te doen.' zei hij waarna hij even naar me lachte. Ik grinnikte even. 'Nu ben ik benieuwd wat voor een betere dingen je te doen hebt Liam!' zei hij waarna ik een slok water uit het glas in mijn hand nam. Ook Liam keek op zijn telefoon waarna hij even zuchtte. 'Wat vind jij, gebruiken we de Zayn was ziek en ik ben met hem mee gegaan smoes, of wil je er liever weer naartoe?' vroeg hij. Ik haalde mijn schouders op. 'Ik heb eigenlijk helemaal geen zin om terug te gaan.' zei ik toen ik mijn telefoon die naast me lag pakte.
Sorry Will, ik had je even moeten melden dat ik ziek ben geworden en naar huis ben gegaan. Liam is met me meegegaan. typte ik in op het schermpje in mijn handen. Snel drukte ik op het knopje stuur. Ik wist dat ik anders weer ging twijfelen en het uiteindelijk niet zou sturen. 'Zo, dat is klaar.' zei ik met een grijns op mijn gezicht waarna ik mijn telefoon vergrendelde en naast me neer legde.
'Dus, wat waren die betere dingen nou?' vroeg ik.

- God only knows

Harry Styles
Niet onder de indruk van Will's poging om mij de baas te zijn door me op mij rug te drukken keek ik hem aan, al maakte ik wel een paar geluidjes van genot en pijn gemixt dankzij zijn hand die nog steeds over mijn lengte ging. Ik werd er wat licht van in mijn hoofd, maar ik mocht niet aan het genot toegeven, tot het moment dat hij me echt in zijn macht had zou ik weerstand bieden. Stil luisterde ik naar zijn woorden. Op zich was geen pauze na een act nog niet zo erg, veel energie kostte het toch niet en het was uiteindelijk niet mijn probleem wat de klanten van me vonden. De rest van zijn voorstel had ik eigenlijk niet zien aankomen. Ja, ik was dol op Louis en zat graag aan hem, maar dit ging wel heel erg ver. Strippen was een ding, met iemand naar bed gaan voor geld ook, maar seks hebben voor een publiek was iets heel anders. Ik vond het alleen niet fijn om ogen op me gericht te hebben op dat soort momenten, ook Louis wist dat. Hem vertrouwde ik en ik deed het met niemand liever, het was toch niet helemaal oké. Ik wilde antwoordden, wat nog niet zo makkelijk was terwijl ik me hyperbewust was van zijn hand. "Ik weet het niet, mag ik het eerst met Louis bespreken? Het is wel heel iets anders en ik overleg liever eerst met hem voor ik zulke dingen ga doen," zei ik zacht. Ik voelde dat hij mijn polsen wat losser had gelaten, al waagde ik het niet me los proberen te trekken, daarvoor was Will te sterk en het hielp absoluut niet. Misschien dat als ik een beetje meewerkte ik meer vrijheid kreeg, want normaal kunnen bewegen was toch erg prettig, de straf verminderen maakte me zeer weinig uit. Ik beet licht uitdagend op mijn lip terwijl ik hem aankeek. "Dus, ga je -je nog op me uitleven of hoe zit het?" vroeg ik zonder enige vorm van twijfel in mijn stem. Ik hield het expres een beetje vaag omdat ik niet zeker wist wat hij van plan was, of ik nou slaag zou krijgen of dat hij me hard ging nemen. Beide stond me eigenlijk wel aan, het lag vooral aan zijn stemming wat er ging gebeuren, al gokte ik erop dat hij zelfs beide zou doen omdat hij me twee keer had betrapt. Hoewel ik daar de tweede keer zelf vrij weinig aan had kunnen doen, dat had Will ook gehad in die situatie.

Because I love him, do I need another reason?

Will Brodie
Harry's antwoord was logisch. Louis was toch een jongen met nog veel minder grenzen dan Harry. Kijk, hij kon veel hebben, maar hij had nog grenzen met wat hij allemaal deed, terwijl je Louis nog een gangbang kon laten doen midden op het dorpsplein en hij zou er nog van genieten. Ik knikte rustig. "Dat is goed. Het is nog niet eens tijd om de club te openen, dus jullie hebben tijd zat. Louis is wel als eerste aan de beurt met zijn act." zei ik, voor ik zijn blik en houding weer zag veranderen van toch een klein beetje onzeker jongetje, een heel klein glimmertje Marcel zat er toch in Harry, in de uitdagende hoer die ik zo goed kende. Ik grijnsde bij zijn woorden en gaf hem een zacht kneepje in zijn ballen. "Wil je straks mank op het podium staan met zaad op je buik en aan je been, of hoe zit het?" zei ik uitdagend terug. Tja, als hij het niet wilde, verzon ik wel wat anders. Hij had ook nog een prachtig pijpbekkie en ik ging hem toch echt wel voor me laten spuiten, of het nu kwam door mijn handen, mijn lengte, of het plankje wat nog op mijn bureau lag. Ik liet mijn vingers nog eens zacht over zijn lengte gaan en ik kneep even zacht in zijn eikel tussen mijn duim en wijsvinger. Ach, ik kende genoeg trucjes om die zelfs direct na zijn orgasme weer omhoog te krijgen, en anders kon Louis dat ook echt wel. Met een ring was het niet zo moeilijk een penis omhoog te krijgen, het ding weer terug naar beneden krijgen, op welke manier dan ook, was het grote probleem. Nu was het een beetje kijken waar Harry's grenzen nu lagen. Met de rest wist ik het wel, maar omdat Harry normaal een top was, maar met de goede handelingen ook als bottom prima zijn plekje vond, was het soms wat lastiger om het in te schatten. Ach, het kwam wel goed en als hij echt niet wilde dat ik hem van achter nam, had hij nog een ingang. Ik ging hem namelijk wel nemen, want nu dit de derde keer was, was ik er wel aan toe en het zou tellen als zijn tweede keer straf. Ik hoorde mijn telefoon gaan en liet zijn lid even los om te kijken. Ik vloekte zacht en smste met een hand terug. Kom je nog terug, of heeft hij echt zorg nodig? Wille. Ik hoopte op het eerste, want anders zou ik zeker voor een avond als deze te weinig acts hebben en ze zomaar verlengen ging moeilijk. Ik zou zelf het podium op moeten en daar had ik eigenlijk niet op gerekend. Ik had er maar weinig zin in, maar ik kon nog wel wat verzinnen als het toch moest. Alles voor de zaak, zeg maar. Je was een zakenman of niet, en ik was er een, al was het in een vreemd vakgebied.

Bowties were never Cooler

Liam Payne.
Ik grijnsde toen hij zei dat hij benieuw was wat voor betere dingen ik te doen had. ´Hm, dat zul je vanzelf wel zien.´ zei ik. Ik grinnikte even toen Zayn zei dat ook hij er niets voor voelde om terug te keren naar de club. ´Nu maar hopen dat hij er een niet al te groot probleem van maakt.´ zei ik. Ik pakte mijn telefoon en zette het ding uit, ik had geen zin in nog meer gezeur. We hadden ons nu netjes afgemeld, en zouden vandaag denk ik ook niet meer terug komen. ´Ik heb wel een paar dingetjes in gedachten.´ zei ik en keek hem met een grijns aan toen hij vroeg wat voor betere dingen ik te doen had. Voor een moment bleef ik naar de jongen naast me staren, en verwonderde me erover hoe iemand zo ontzettend knap kon zijn. Normaal had ik nu met een of andere flink betalende klant in bed gelegen, maar samen met Zayn zijn is een duizend keer betere besteding van de avond. Ik kon mijn blik niet van de jongen naast me houden, en dat vond ik ook totaal niet erg. Mijn blik gleed nu naar zijn lippen. Voor ik zelf besefte wat ik aan het doen was, had ik mijn lippen op die van Zayn geplaatst. Ik kon mezelf er gewoon niet meer van weerhouden. Na een aantal seconden scheidde ik mijn lippen weer van die van hem, en grijnsde licht. ´Eigenlijk had ik zoiets in gedachten.´

How far is far

Louis William Tomlinson.

Marcel verteld me dat kwasten een meubel zijn en houd dan een verhaal hoe slecht sigaretten voor je zijn, iets wat me natuurlijk niet ontgaan is, het staat immers op elk pakje. Hij is ineens bijna zakelijk geworden, maar ik weet dat hij nog altijd pijn heeft, niet alleen om de tranen die nog steeds zijn gezicht bekleden. Ik bijt op mijn lip, ik voel voor hem, echt. "Het spijt me voor je," zeg ik zachtjes. "Maar je moet echt weten dat het sukkels waren, ze hadden het recht niet om je zo te behandelen en natuurlijk heeft dat zijn sporen achter zich gelaten. Op een dag kom je iemand tegen waar je -je compleet tegenover kan openen, waar je jezelf kan zijn en zelfs dat soort dingen kan doen. Het is lastig, maar hou moed, Marcel," zeg ik zachtjes en rustig. Ik begin me nu heel hard af te vragen of ik dit wel kan, of ik hem wel gerust kan stellen. En dat is het moment dat Niall binnen komt zetten, alsof hij het nog niet genoeg verpest heeft. Hij is dronken, dat is duidelijk en begint te brabbelen in twee talen door elkaar, maar ik kan er wel uit op maken dat hij om vergiffenis vraagt en dat hij zegt dat hij Marcel leuk vind. Heeft hij dan echt geen idee hoeveel pijn hij de gevoelige Styles heeft gedaan? Het liefst zou ik Niall meteen wegsturen, hem er misschien nog een dreun bij verkopen ook. Maar ik wil eerst weten hoe Marcel reageert, misschien vind hij het helemaal niet prettig als ik het afhandel, maar als hij ook maar enigszins in elkaar kruipt is Niall binnen de kortste keren weg, reken daar maar op.

Reality's overrated.

Marcel Styles
Louis bedoelde het duidelijk goed, maar het was mij door de jaren heen wel duidelijk geweest dat zij niet de sukkels waren, maar ik. De pijn van het alles had me doen dichtklappen, mijn emoties doen wegstoppen om mezelf te beschermen. Als ze je pijn niet zagen, was het minder leuk en stopten ze ermee. Ik zuchtte nog een zachte trillerige zucht en knikte naar de bruinharige jongen tegenover me. "Dank je voor het luisteren. Ik weet dat ik een lastpak ben. Ik ga nu wel gewoon mijn huiswerk maken." zei ik zacht en kil. Ik meende het, maar nu kon ik dat niet eens meer in mijn stem liggen. Het was allemaal veel te veel voor me geweest, nu al. Meestal gebeurde dit pas na de act, als ik alle ingehouden walging en angst eruit liet door de mannen die geld tussen mijn string hadden gestopt, en daarbij aan meer hadden gezeten dan ik ooit vrijwillig zou toestaan. Ik had me net omgedraaid, toen Niall binnenkwam. Hij kwam te dichtbij, zo dichtbij dat ik zijn adem in mijn gezicht voelde slaan, waardoor ik wat in elkaar kroop. Hij stonk ontiegelijk veel naar drank en kon nog amper op zijn benen staan. Ik vond het verschrikkelijk om hem zo te zien, niet alleen zo bezopen, maar ook zo gebroken dat zijn Engels niet eens meer verstaanbaar was. "Niall, nee. Wordt sober, doe je ding en ga naar huis. Ik ga mijn huiswerk maken, doe mijn ding, en ga naar huis. Laat me met rust." zei ik kil, maar toch kleintjes. Ik vond het verschrikkelijk om Niall zo te zien, maar wat hij had gedaan was zeker nog niet vergeten en al helemaal niet vergeven. Met moeite en nog licht trillend stapte ik met een grote boog om Niall heen, naar het andere deel van de kleedkamer, waar mijn spullen lagen. Ik pakte mijn bril nog mee bij de deur, maar legde die eerst alleen op het bureau, zodat ik de gel voor nu uit mijn haren kon wassen. Anders mocht ik het podium niet op. Ik wreef ze droog met een handdoek en zette toen mijn bril op, zodat ik mijn huiswerk kon doen terwijl mijn krullen even pluizig opdroogde zoals die van mijn broer, dat we echt als haast identieke tweeling op het podium zouden staan.

Bowties were never Cooler