Het is iets wat ik al lang wil zeggen.
Het is iets wat ik al lang wil zeggen.
Het is een hele mond vol.
Maar elke keer weer
Weet jij weer de aandacht
naar jezelf toe te trekken.
Ik kan mijn vinger er niet op leggen,
Maar het maakt mijzelf dol.
En elke keer weer
Weet jij precies de manier
Om het niet belangrijk genoeg te laten voelen.
Ik kan eigenlijk nooit de woorden vinden om het te zeggen.
Mijn gedachten lopen vol.
Omdat elke keer weer
Heb jij weer een probleem
Wat belangrijker lijkt dan mijn dilemma.
En toch wil ik het toch aan je voorleggen.
Omdat jij het hebt: die dubbelrol.
Want elke keer weer
Weet jij mij zo te laten voelen
Dat ik ertoe doe.
Ik heb sinds kort mijn dichterlijke ik leren kennen en ik ben een beetje gaan experimenteren met gedichtjes. Ik had dit gedicht laatst geschreven wegens persoonlijke opkroppingen jegens een persoon die dicht bij me staat. Reacties, tips en dergelijken zijn natuurlijk altijd welkom, maar ik was benieuwd: waar doet dit gedicht je aan denken?
Deep inside, I've never felt alive