Harry Potter and the order of the phoenix • Speeltopic 4 - Speeltopics

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ik ben er vóór dat Leo & Campbell BFF's worden :'3

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Jonah Barret

Fel licht schijnt door de ramen als ik wakker word. Een snelle blik op de klok vertelt me dat het pas zes uur is. Ik kan nog minstens één uur blijven liggen. Niet dat ik kan slapen. De hele nacht lag ik wakker, maar ik durfde niet op te staan, bang dat ik met Kealan moest praten. Dat kan ik gewoon niet aan.
      In totale stilte kleed ik me om en stop ik mijn boeken in mijn tas. Eigenlijk heb ik helemaal geen zin in de lessen, maar het is nou eenmaal verplicht en op de eerste dag spijbelen is nou niet helemaal een goede houding. Dit is mijn laatste jaar en ik wil wel slagen voor mijn examens. Met zwerkbal er nog bij wordt het sowieso al een druk jaar. Strafwerk kan ik daar niet bij gebruiken.
      De Grote Zaal is bijna helemaal leeg. Alleen aan de Ravenklauw tafel zitten leerlingen die nu al aan het lezen zijn. Ik wil er niet eens aan denken. Niet dat ik op dit moment aan iets anders kan denken dan Kealan. Mijn eetlust lijkt ook helemaal verdwenen te zijn. Op mijn bord ligt een ei en nog wat ander eten, maar nergens heb ik zin in.

Spoiler alert: you will save yourself

Linde; ik ben teleurgesteld x'D geen kippenpootje op 't bord :"D

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ja maar hij is niet Campbell op Scorpius

Spoiler alert: you will save yourself

Hij eet een ei, dat is technisch gezien ook kip. En het is een beetje raar om een kippenpootje als ontbijt te eten.

Spoiler alert: you will save yourself

NoStranger schreef:
Ja maar hij is niet Campbell op Scorpius

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
(...)

Ik sein niet op Campbell gezien die nóóit in alle RP's een kippenpootje gegeten heb = Fact :'D

Maar meer op het feit dat al jouw personages kippenpootjes eet D';

Spoiler alert: you will save yourself

NoStranger schreef:
Hij eet een ei, dat is technisch gezien ook kip. En het is een beetje raar om een kippenpootje als ontbijt te eten.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
(...)

Mwah... Iemand die ik kende at laatst pizza als ontbijt en pasta... af en toe dan.. en met pasta bedoel ik ook echt een avondmaal pasta en geen salade x'D iets wat ik zelf persoonlijk nóóit zou doen.

Spoiler alert: you will save yourself

NoStranger schreef:
(...)

Ik ook niet. Daar heb ik in de ochtend echt geen zin in.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
(...)

Mij lijkt het persoonlijk wel fantastisch om 's ochtends wakker te worden met verse baguettes. iemand die ik ken had tijdelijk stage gelopen in Frankrijk en die ging steeds naar een lokale winkeltje om daar te ontbijten.

Spoiler alert: you will save yourself

Kealan-Dereck Moore

Stiekem deed ik me ogen open toen Jonah zich omkleedde wat mij zachtjes op een vreemde manier deed huiveren. Ik heb hem zo vaak topless gezien; of alleen in een onderbroek tijdens het omkleden en toch; het leek zo anders. Het leek wel alsof ik zijn lichaam nooit goed bekeken had omdat het enorm fascinerend was waardoor het moeilijk werd om mijn ogen gauw weer te sluiten toen hij zich omdraaide en de zaal verliet. Even drukte ik mijzelf nog diep in het matras terwijl de deken verwarmend om mij heen lag voordat ik het op gaf. Al de hele avond kon ik niet slapen; en hoe best ik me ook deed om van Jonah af te draaien; betrapte ik mijzelf er iedere keer erop dat ik naar hem staren was. Het ergste van dit was dat ik wíst dat Jonah wakker was. Ik kon dat aan zijn ademhaling horen; wat betekende dat hij niet met míj wilde praten. Niet dat ik met hem wilde praten. Ik wilde alleen mijn lippen op die van hem drukken en mijn handen over zijn lichaam laten gaan- een gedachte die ik meteen angstvallig wegdrukte door abrupt op te staan en snel mijn gewaad aan te trekken en haast de deur wanhopig uit te rennen terwijl ik mijn boekentas voor het eerst niet gecontroleerd had en slechts er wat in gegooid had. Hoewel ik ruim tijd had om dat allemaal te regelen. Ik stormde dan ook door de gangen terwijl ik mijzelf betrapte dat mijn gedachtes weer naar Jonah gleden. Merlin- ik had wel eerder gemerkt dat ik me sterker aangetrokken dan hem voelde dan een ‘normale’ vriend, maar ik ben niet gay. Dit is gewoon.. een sterke vorm van vriendschap; iets wat meteen afgekraakt werd toen ik zonder er bij na te denken naast Jonah plofte- misschien wat dichterbij dan hoorde waardoor ik snel mijn ogen over de gedekte tafel liet gaan voordat ik een broodje pakte en eieren met spek- foute keuze; want ik voel me meteen misselijk worden bij de geur hiervan waardoor ik maar stiekem naar Jonah staarde voordat ik een geveinsde glimlach op mijn gezicht zetten. ‘Heey, Jonah…’ en daar viel het stil terwijl ik stiekem van zijn lippen naar zijn nek staarde en voordat ik het zelf in de gaten had plaatste ik mijn hand op zijn been en niet zoals je soms toevallig iemand vriendschappelijk aanraakt; maar meer grijpend.
‘Ik- ik zat te denken om de Try-Outs van Zwadderich vrijdag te plaatsen…Ik reken op jouw aanwezigheid.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Jonah Barret

Kealan komt aangelopen en meteen beginnen mijn wangen rood te worden. Hij komt naast me zitten en dichter dan normaal. Ik kan niet meer normaal nadenken en opeens is mijn ei wat ik net nog afschuwelijk vond geweldig. Ik prik erin met mijn vork terwijl ik de jongen die naast me zit probeer te negeren.
      ‘Heey, Jonah…’ Zijn hand plaatst hij op mijn been en daar laat hij die ook liggen, waardoor dit allemaal nog gênanter wordt. ‘Ik- ik zat te denken om de Try-Outs van Zwadderich vrijdag te plaatsen…Ik reken op jouw aanwezigheid.’ Meteen knik ik, nadenkend over een goed antwoord. Maar het enige waar ik aan kan denken is zijn hand die op mijn been ligt.
      'Natuurlijk. Ik wil niet dat een of andere tweedejaars mijn plaats als beater inneemt.' Het is even stil en ik probeer een beetje ei naar binnen te werken. Dat is echter moeilijker dan gedacht. Dat ei is echt vals.
      Na een tijdje geef ik het op en kijk ik naar Kealan - zo onopvallend mogelijk, natuurlijk. Mijn hand leg ik op de zijne terwijl ik gewoon normaal blijf doen. Op dit moment is het handig dat ik een goede acteur ben. 'Welke les hebben we het eerste uur? Ik reken erop dat onze nieuwe hoofdmonitor al het hele rooster uit zijn hoofd kent.'

Spoiler alert: you will save yourself

Wat gepraat over voedsel en Quinoa die heel wanhopig is. Ik denk dat ik afschuwelijk veel heb gemist x')

Maarja. Wie gaat eerst posten, Campbell of George?

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ralf Auron

'Fred nee! Wacht,'
Twee meter, nee tien, nee twintig, vijftig meter verderop stond Fred. Ik kon zijn gezicht niet zien door een schaduw die op hem viel. Maar toch wist ik gewoon zeker dat dit Fred was. Ik ren naar hem toe, niet wetend waarom er een plotselinge angst mijn lichaam binnentrad.
'Fred, FRED!' Riep ik maar. Mijn stappen waren zwaar waardoor het leek alsof ik op hetzelfde plek sta te rennen. De meters tussen mij en Fred in bleven hetzelfde. Of ik kwam onwijs langzaam vooruit. Ik wilde zo graag bij hem zijn, bij hem staan, zijn armen om mij heen voelen en al die gerustellende woorden horen. Ik wil hem bij mij hebben. Maar dat kan nu niet meer. Absurd bleef ik stil staan toen het sobkerder om ons heen werd. Het werd stiller en kouder, en toen kwam er een derde persoon in beeld. Achter Fred. Hij stak zijn stok naar hem uit en voordat ik wist wat er gebeurde, en het eindelijk toegaf dat Fred twee jaar geleden toch gelijk had, zorgde een fel groene lichtstraal er voor dat hij voorover neer viel. Dood,en weg bij mij.

'FRED!'
Ik schrok op en viel haast van mijn bed af. Mijn hart klopte razendsnel tegen mijn borstkast aan die plakkerig was geworden van het zweet en tegwn mijn shirt aan plakte. Even ging ik met mijn handen door mijn haren en kreunde zachtjes bij de stekende hoofdpijn die ik plotseling voelde. Het was zo wazig voor mijn ogen, allemaal sterretjes en vlekjes vlogen voor mijn beeld. Ik wankelde overeind en botste tegen het muur aan waarna ik zachtjes 'Fred,' murmelde. Ik vergat het feit dat ik hem gisteren vroeg om bij mij te slapen en wankelde naar de deur toe die ik met alle moeite opentrok.
'F-fred,' murmelde ik wat harder en leunde tegen de muur aan. Mijn ogen begonnen tw branden van de tranen en merkte dat mijn wangen al nat waren wat aangaf dat ik in mijn slaap gehuild had. Ik zakte tegen de muur in waarna ik op de grond terecht kwam en vervorg mijn gezicht in mijn handen. Mijn hoofd deed zo verschrikkelijk veel pijn. Ik kon niet slapen en Fred wilt maar niet uit mijn hoofd gaan.
'F-Fred..' jammerde ik dan zachtjes. Een gigantische leegte vulde mijn maag, alsof er iets miste. En ja hoor, dat was Fred.


Mwuhahaha, nu moet jij zelf maar weten waar je Freddie gaat plaatsen want Ralf zit nog even half te slapen hier

[ bericht aangepast op 22 dec 2014 - 14:16 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••