Harry Potter and the order of the phoenix • Speeltopic 4 - Speeltopics

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

NoStranger schreef:
Zit Ralf in het vijfde of in het zesde jaar? Vijfde zou echt awkward zijn want dan slaapt hij met Ron op de slaapzaal

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Fred Weasley

'Het is al laat.. Misschien is het beter als ik ga slapen. Ik..' Hij wordt een beetje rood waardoor ik glimlach. Het blijft er gewoon schattig uitzien. 'Wil- wil, kan je vandaag bij onze slaapkamers- uh- s-slapen..?' Ik kijk eerst even verbaasd maar knik dan snel.
      'Natuurlijk. Ik kom er zo aan. Ga even kijken hoe het met Campbell is en me omkleden.' Ik druk snel nog even een kus op zijn slaap en wil naar boven rennen, maar er komt al iemand van de trap gerold. Ik ren naar hem toe en kijk hem hoofdschuddend aan.
      'Hoe vaak moet ik jou nog naar boven brengen, Campbell Saunders? Wacht, ik haal wel even wat water.' Ik pak een bekertje die nog op een tafel stond en met mijn stok doe ik er water in. 'Ga maar op de bank zitten en drink het op,' zeg ik terwijl ik hem naar een bank lijd die zo ver mogelijk van Leo af staat als maar kan.
      'Ga maar alvast naar boven, Ralf. Ik kom er zo aan,' zeg ik en ik glimlach naar hem. 'Zorg er maar wel voor dat Ron niet wakker wordt. Anders gaat die helemaal flippen.'

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 17:48 ]

Spoiler alert: you will save yourself

Seto Went Orochi.

Vampire + Servant = Servamp

RGeorge Weasley

'Uch..' hoorde ik hem murmelen. Ik rolde op mijn andere zij neer om Campbell aan te kunnen kijken die van mijn bed opstond en richting het deur toe wankelde.
'Ihik- ziee jee.'
Ik fronste mijn voorhoofd en gooide de dekens van me af om vervolgens op te kunnen staan toen hij de deur opentrok.
'Och.. rode tapijt...'
'Campbell,' riep ik hen nog voordat hij naar voren boog en de teappenhuis afrolde.
Ik schoot overeind en haaste me naar de deur toe terwijl er een plotselinge gevoel van angst door me heen drong.
'Oh Merlin,' siste ik en haaste me de trappen af.
'Hoe vaak moet ik jou nog naar boven brengen, Campbell Saunders? Wacht, ik haal wel even wat water.'
Toen ik eenmaal beneden stond, zag ik Fred bij Campbell staan die hem mee naar het bang toe hielp.
'Ga maar op de bank zitten en drink het op,'
Ik loop de leerlingenkamer binnen en zag dat het helemaal uitgestorven was op mij, Fred, Campbell, Ralf en Leo na. Eerst zat get nog vol met zevende haars en aangezien niemand in de slaapkamers zijn.. vraag ik ne ersnig af waae al die zevende jaars rondhanngen op dit moment..
'Ga maar alvast naar boven, Ralf. Ik kom er zo aan, Zorg er maar wel voor dat Ron niet wakker wordt. Anders gaat die helemaal flippen.'
'Heei, Ralf.' Murmelde ik maar en liep richting Fred en Campbell toe, zonder Leo een blik waardig te gunnen.
'Oh Fred, eerlijk waar bedankt. Jij bent echt wel een tien keer betere vriendje dan dat ik ben.' Zei ik en knielde voor Campbell neer en probeerde vervolgens zijn blik op te vangen waarna ik twee vingers voor zijn ogen hield.
'Hoeveel vingers steek ik op, Camp?'

Doe maar dat Ralf alvast naar boven is gegaan. Want nu kan ik hem even niet posten, ik post hem later wel.

[ bericht aangepast op 21 dec 2014 - 23:36 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Daar-Ben-Ik :'3

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Welcome back. Ik ga nu een poging wagen ralf zijn post te schrijven.

Ik heb zo een gevoel dat ik deze vakantie vaker offline zal blijven dus alvast sorry daarvoor ^^

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Ralf Auron

'Natuurlijk. Ik kom er zo aan. Ga even kijken hoe het met Campbell is en me omkleden.'
Ik knik zachtjes voordat hij een kus op mij slaap drukte en ik een glimlach tevoorschijn perste. Ik volgde ieder van zijn beweging, tot aan de trap en maakte een sprongetje van schrik toen er een.. lijk van hwt trap afrolde en zag dat en Campbell was.
'Hoe vaak moet ik jou nog naar boven brengen, Campbell Saunders? Wacht, ik haal wel even wat water.'
Aarzelend liep ik naar ze toe en keek toe hoe Fred en bekertje pakte en zijn stok erinstak waarna de beker zich met water vulde. Alweer. Alweer kon ik niets goeds doen, net als altijd.
'Ga maar op de bank zitten en drink het op, Ga maar alvast naar boven, Ralf. Ik kom er zo aan, Zorg er maar wel voor dat Ron niet wakker wordt. Anders gaat die helemaal flippen.'
Hij glimlachte naar mij terwijl hij Campbell mee naar het bankje begeleidde en zag nog net George de trap af rennen.
'Oh, heei Ralf.' Murmelde hij snel en baande zich een weg naar zijn broer en vriendje toe. Ik zucht zachtjes en draaide me om, om met langzame stappen de trap op te lopen. Toen ik eenmaal boven stond, kon ik het niet laten en nam op de eerste treed plaats en leunde zo tegen de leuning aan om vervolgens op de anderen te wachten. Sowieso, als ik beneden blijf ga ik weer het gevoel krijgen dat ik niets goeds kan doen. En het is al duidelijk dat ik vandaag niet kan gaan slapen. En wie weet rent nu Fred het keerlingenkamer uit. Je weet maar nooit, tot nu toe heb ik duizenden keren gezegd dat we gaan slapen, of naar het lwerlingen kamer moeten en al maar in plaats van dat kwam er weer een soort drama tussen waardoor we huilend weg rennen. En ik heb zo een gevoel dqt dat weer gaat gebeuren.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Campbell Saunders

Met een harde klap eindigde de eeuwig durende klappen in mijn ribbenkast en hoewel ik het liefst voor eeuwig op de grond wilde blijven liggen gezien bewegen nutteloos was- werd ik alweer overeind getild en op iets zachters dan het tapijt neergelegd waar ik nutteloos vooruit staarde en hoewel er geluid om mij heen te horen was; kon ik geen enkel woord of letter vastleggen met mijn brein. Zelfs de persoon die plotseling voor me verscheen leek dat niet te kunnen terwijl ik in een trance naar haar dunne lippen keek en haar donkerblonde haren die altijd roken naar rozen die ooit in de bloemperken bij ons huis gestaan hadden terwijl haar ogen diezelfde ogen als mij hadden. Niet kil en afstandelijk zoals ik gewend was. Maar op de manier hoe ze keek toen Nathaniel deze zomer verdween- op missie. Bezorgd, verdrietig. Iets wat mij enorm diep geraakt had waardoor het me helemaal niet meer uitmaakte hoe ze me behandelde voordat ik verdween- iets wat vast aan haar kant een hele opluchting was en toch- wilde ik het liefst nu voor het eerst sinds tijden mezelf weer tegen haar aandrukken en haar alles vertellen. Van het begin tot het eind en toch voordat ik mijzelf kon bedwingen klampte ik me aan haar vast als een klein kindje die voor het eerst naar school moest terwijl ik zachtjes; ‘mama’ fluisterde voordat ik mijn hoofd tegen haar boezem gooide en haar verder over me heen trok terwijl ik mijn lip voelde trillen. ‘Ik mis je zo.’ Vervolgde ik zachtjes terwijl mijn grip alleen maar verstevigde en ik op de bank me helemaal tegen haar opkrulde en mijn ogen dicht kneep voordat ik weer murmelde; ‘ik mis je zo.’ Voordat ik me langzaam weg voelde zakken in een slaap.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ik wacht wel even op fred met reageren en dan draagt george hem naar zijn bed.. en slaapt hij wel naast hem, net als wat jullie ook wilden (jij en camp)

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

SphinxX schreef:
Ik wacht wel even op fred met reageren en dan draagt george hem naar zijn bed.. en slaapt hij wel naast hem, net als wat jullie ook wilden (jij en camp)

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
(...)

dáww ; je moet doen wat je zelf wilt he D';

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Kealan-Dereck Moore

‘Had je dat niet kunnen bedenken voor je me kuste? Waarom heb je me dit aangedaan.’ Het enige wat ik deed was naar mijn handen kijken wier ik ineengehaakt had op mijn benen terwijl zijn woorden als zweepslagen klonken.
‘Weet je wat, trouw die Victoire maar. Wordt gelukkig en vergeet mij maar.’ Met dat hoorde ik hem wegstormen terwijl ik maar mijn handen fijnkneep aan elkaar. Alles was fout afgelopen. Dit hele gebeuren- en het ergste was dat ik me had willen inhouden; iets waar ik enorm slecht in was- dat wist Jonah toch wel. Hij was toch mijn beste vriend? Hij hoorde me toch van binnen en buiten te kennen- en toch wist ik dat dit niet het geval was. Daar was ik iets te gesloten voor in bepaalde dingen zoals; emoties die ik absoluut niet begreep. Net zoals nu. Ik wilde dat zijn lippen op die van mij gehaakt gebleven waren en zijn handen nog in mijn nek rusten waarmee hij me dwingend naar hem toe trok terwijl zijn adem af en toe langs mijn gezicht heen streek. Alleen al hieraan denken liet me opstaan en de kerker trap op te rennen naar onze zaal waar ik ietwat gespannen voor de deur bleef staan om mijn vingers te knakken. Dit was veel makkelijker in films en boeken dan in het echt en ergens- heel ergens was ik bang wat ik zou aantreffen als ik de deur open deed; of wat ik zal doen. Zachtjes legde ik mijn hand op de klink zodat hij toonloos open zou gaan- maar zoals altijd moest de deur weer kraken waardoor mijn komst alles behalve geheim bleef. Eigenlijk zou ik nu op hem af moeten gaan en mijn lippen op die van hem te drukken zodat hij me niet meer los zou laten zoals zojuist toen May het weer nodig moest verpesten. Maar in plaats van een van de zoveel romantische scénes na te bootsen sloot ik de deur en ging ik op mijn bed zitten waar ik even stiekem naar Jonah staarde die al in zijn bed lag terwijl ik naar woorden leek te zoeken. Altijd had ik de laatste woord. Altijd; en anders had ik wel een weerwoord maar nu; nu was ik stil naar mijn beste vriend aan het kijken wie ik nog geen tien minuten geleden passioneel gezoend had op een wijze dat meer emoties bij me opwekte wat ooit iets gedaan had.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Ik ben al een post met Fred aan het typen.

Spoiler alert: you will save yourself

Fred Weasley

'Oh Fred, eerlijk waar bedankt. Jij bent echt wel een tien keer betere vriendje dan dat ik ben.' Ik rol met mijn ogen. Al hij eens wist... Dan zou hij me zeker niet een goed vriendje vinden. Als ik sterf dan laat ik Ralf alleen achter.
      Ik knik naar George en loop de trap op naar onze slaapzaal. Daar kleed ik me snel om, maar blijf ik nog even op mijn bed zitten. Het is gewoon zo moeilijk alles te bevatten wat er gebeurt is vandaag. Ralf weet dat ik ga sterven en hij gaat me niet verlaten. Zo lang als ik nog kan ga ik bij hem blijven. Ik hou zielsveel van hem en ik ga hem alleen laten.
      Als ik na een tijdje weer een beetje rustig ben sta ik op en loop ik naar de slaapzaal van Ralf. Ik zie hem om de bovenste trede zitten en ga naast hem zitten. 'Waar denk je aan?' vraag ik, hoewel ik al wel zo'n vermoeden heb. 'Ik zal bij je blijven tot ik dat niet meer kan.' Ik haak mijn vingers in de zijne en sla een arm om hem heen. 'Ik hou van je, Ralf Auron.'

Spoiler alert: you will save yourself

George Weasley

Fred knikte slechts met zijn hoofd en liep terug het trap op waarna hij uit zicht verdween. Verbaasd keek ik toe en zuchtte zachtjes. Fred doet ook best vreemd de laatste tijd. Maar dat is ook wel te verklaren. Al dat drama en al, ik ben er ook wel moe van geworden.
‘mama. Ik mis je zo. ik mis je zo.’ 
Ik keek Campbell weer aan die zijn ogen had gesloten en nu leek te slapen. Ik glimlach zachtjes en gooide zachtjes mijn armen knder hem door om hem op te kunnen tillen. Even wierp ik een blik naar Leo uit die nog steeds bij het open haarvuur zat, met een fles in zijn hand.
'Ga je niet slapen?' Murmelde ik naar hem. Hij nam maar een slok uit het fles en schudde met zijn hoofd.
'Ik kom zo.'
Ik knikte maar met mijn hoofd en liep met Campbell in mijn armen de trappen op.
'Het spijt me George. Dit was niet mijn bedoeling, echt waar,' hiorde ik hem nof zeggen. Even bleef ik stil staan en murmelde: 'slaap lekker,' voordat ik samen met Campbell de trappen op liep. Zachtjes liep ik de zevende jaars slaapkamer in en stopte Campbell onder mijn dekens in. Nog even staarde ik hem aan voordat ik op zijn bedrand plaats nam en mijn ogen even sloot.
'Ik meen het. Ik ga je niet verlaten.' Murmelde ik, meer tegen mezelf en gooide ook mijn bene op het bed om naast Campbell, maar dan op de dekens te liggen en draaide zo op mijn zij neer zodat ik hem aan te kunnen kijken. Ik kon haast zijj ademhaling voelen wat me een rustvevende gevoel gaf.
'Slaap lekker.' Murmelde ik zachtjes hoewel hij het niet kon horen en sloot mijn ogen om een tedere kus op zijn voorhoofd te plaatsen voordat ik ook maar rustig stil bleef liggen, klaar om deze dag achter mijn rug te laten.

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••