Harry Potter and the order of the phoenix • Speeltopic 1 - Speeltopics

[ bericht aangepast op 7 dec 2014 - 14:16 ]

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Leora schreef:
(...)

Ahw. En nu? Ben je het nog steeds :'( -ik ben ondertussen bezig met Cam post hoor... maar ben aan t denken en dat is moeilijk voor mij x') -

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

SphinxX schreef:
(...)

Niet echt nee (:

Ik weet dit slaat nergens op maar ik verveel me;
Noem eens een getal onder de 21, 15 en 20 :'3

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Leora schreef:
(...)

Wacht ik ga nu even niet reageren zodat ik iets met Cam kan posten. (: dan heb je sneller wat te doen. Denk maar alvast na hoe je hoopt dat deze avond met Cam en George eindigt <'3 ik ben mss bereid om het voor hun een goede avond te geven.

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

SphinxX schreef:
(...)

Kan ik je vertrouwen :'o want elke keer als je zegt dat er iets goeds gaat gebeuren, en ik ben dan heel erg opgewonden, gebeurt er iets afschuwelijks en ik heb dan wederom hartpijn.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

‘Gaat het, Campbell.’ Geschokt gleed mijn blik van de vreemde jongen naar George en weer naar het pakketje in mijn handen die zacht aanvoelde.
‘Wat-wat zit daarin?’ ik fronste mijn wenkbrauwen voordat ik weer omhoog keek op zoek naar de jongen die dit in mijn handen geduwd had. Het is geen geheim dat iedereen mijn moeder kent en dan ook weten dat ik haar zoon ben; hoewel niemand weet dat ik niks meer voor haar beteken. Ik ben dood voor haar- iets wat het feit dat ik een pakketje van haar kreeg beangstigde me meer dan het me blij maakte. Voor ik mezelf een kans gaf om een leugen te verzinnen die alles zou uitleggen renden ik al naar binnen; de grote zaal in waar ik op een willekeurige tafel; zonder op te letten welk afdeling het was het pakketje op de tafel gooide dat ik met trillende vingers openmaakte en een zwart tovenaarsgewaad uitviel evenals een wit envelop waar de sierlijke letters van mijn moeder op gegraveerd stonden. Nerveus zetten in mijn nagels in mijn onderlip terwijl ik twijfelend om me heen keek voordat ik de envelop vliegensvlug van de grond viste die in mijn enorm trillende handen voortbewoog, iets wat er haast voor zorgt dat hij weer op de grond viel. Nerveus slikte ik mijn keel voor de zoveelste keer waardoor mijn hele keel droog geworden leek te zijn en ik met mijn vinger het flapje van de envelop open maakte waar iets bewegende afbeelding tevoorschijn kwam die ik met mijn immens trillende handen vastpakte en eruit trok waar ik op stond. Samen met Nathaniel waar ik in mijn zwerkbalkleding stond. Ik weet nog als de dag van vandaag waar en wanneer deze foto genomen was. Het was het moment toen ik de eerste wedstrijd als National van Bulgarije gespeeld had tegen Rusland. Het was een immens moeilijk wedstrijd. Vooral omdat ik enorm nerveus was en Nathaniel had de hele tijd voor mij aan de zijlijn gestaan. Mijn broer; zonder hem had ik waarschijnlijk nooit de doorzettingsvermogen gehad om door te gaan. Hoe zwaar de tocht ook was.
Onwillekeurig glimlachte terwijl ik me immens verdrietig voelde; alleen al bij deze foto. Alleen al bij deze foto leek me iets van binnen te verscheuren. Een leegte die zelfs George niet kon vullen met zijn aanwezigheid en liefde terwijl het fout is wat ik nu deed. Als Nathaniel me een ding heeft geleerd is om niet blind te zijn naar de verleden. Niet terug kijken naar vrolijke of depressieve herinneringen; maar naar de toekomst te kijken. Hoe wij onze rit afmaken op de juiste wijzen; maar wie zei dat dit mijn juiste wijze was. Ik draaide de foto om terwijl ik mijn lip lichtelijk voelde trillen voordat mijn adem stokte door de paar lossen woorden aan de onderkant van de achterkant van de foto.
‘Ben je klaar om dit alles op te geven.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Hun avond gaat eerder geestelijk fataal aflopen dan vrolijk denk ik.

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

^ niet zo pessimistisch x'D

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

In plaats van een antwoord te geven, rende hii het kasteel in en verbaasd keek ik hem na. Toen hij eenmaal binnen was, kwam ik ook in beweging en beende hem achterna. Ik weet niet eens of we wel naar binnen mochten, maar wat maakt het uit? Ik stind bij het ingang van het grote zaal stil en staarde naar Campbell die verderop bij het Hufflepuff tafel stond. De pakketje had hij uitgepakt en vanaf hier kon ik zien dat er een zwart gewaad uit slingerde. Met een frons liep ik zo zachtjes mogelijk naar zijn richting toe. Niet veel personen waren er op dit moment in het grote zaal aangezien wij vooraan liepen. Maar een voor een druppelen er studenten wel naar binnen. Alle studenten behalve eerste jaars. Uiteindelijk stond ik achter Campbell maar hij leek het niet te merken. Hij hield een foyo vast, vast zat die ook in het pakketje. Ik kon het net niet goed zien voordat hij het omdraaide. Ik kon wel net Cqmpbell en Nathaniel zien die naast elkaar stonden, ze zagen er gelukkig uit.maar die gedachtes vlogen snel weer weg toen ik een enkele zinnetje achter het foto las, per ongeluk natuurlijk: ‘Ben je klaar om dit alles op te geven.’
'Ohmerlin,' vloog plotseling ongewild uit mijn mond. Ik beet even op mijn lip tken ik er achter kwam dat ik een harde en luidde stem had en nam een stqp achteruit waardoor ik tegen een jongen aan botste die zich net een 'heei!' Omdraaide.
'Kijk uit waar je loopt; oh- heei George!' Het was Leo. Maar ik lette niet echt op hem en murmelre snel 'sorry' naar Campbell.
'..en jij zegt dat jij mij altijd in de problemen gooit, het is overduidelijk dat het andersom is.' Verklaarde ik en staarde Campbell even aan voordat ik wegkeek.
'Oh- ik spreek je later dan wel. Dit was een leuk gesprek.' Hoorde ik Leo nog zeggen voordat hij langs me heen richting de gryffindor tafel liep.

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

Leora schreef:
^ niet zo pessimistisch x'D

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

Wat een drama. Niet dat ik dat erg vind.

Vampire + Servant = Servamp

SphinxX schreef:
(...)

Het is dat ik hier met jou sta te RPG'en, anders zou ik vele maler positiever denken dan nu hoor, niet slecht bedoeld maar jij zei het ook zelf, bij Campbell is het onmogelijk om positief te denken.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Campbell Saunders

‘Oh Merlin.’ In een flits draaide ik me om wat weer een enorme steek in mijn zij opleverde en de foto uit mijn handen gleed waar ik geen nota van maakte. Het enige wat ik nog zag was dat George achter me stond en tegen een jongen opbotsten die blijkbaar George leek te herkennen aan zijn; ‘Oh- heei George!’ Iets waar George zelf geen aandacht aan leek te besteden.
‘Sorry… en jij zegt dat jij mij altijd in de problemen gooit, het is overduidelijk dat het andersom is.’ Ik schudde nutteloos met mijn hoofd en pakte snel zijn handen. ‘Nee, nee, George.’ Murmelde ik gespannen. Ik keek gauw naar de foto op de grond en griste hem met een hand van de grond en stak hem gauw achter mijn vest voordat ik mijn gewaad onder mijn arm stak en George meetrok de Grote Zaal uit dat gevolgd ging door willekeurige gangen tot ik op mijn tenen ging staan en hem met een hand los liet om die in zijn nek te leggen zodat zijn hoofd dichter bij die van mij kwam en ik ongevraagd mijn lippen op die van hem drukte- misschien iets harder dan bedoeld voordat ik mijn lippen weer scheidden maar in plaats van terug te buigen bleef ik stil staan op mijn tenen bij zijn nek die ik gebogen had. ‘Je mag niet zo denken; George. Niks is minder waar dan wat jij zegt. Ik doe het mezelf aan. Jij doet niks verkeerds; je bent perfect- George, onthou dat.’ Zachtjes vormde mijn lippen even een kus in zijn nek.
‘Wat je ook gezien hebt- vergeet het; het is niet belangrijk en je moet je jaar niet laten verpesten door míj. Míjn problemen zijn niet belangrijk. Niet voor jou.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

George Weasley

Hij schudde met zijn hoofd wat me nutteloos deed glimlachen voordat hij naar mijn hand greep en murmelde vervolgens: ‘Nee, nee, George.’
Hij greep naar de foto die nog op het grond lag en deed die achter zijn verst om vervolgens zijn gewaad te pakken- dus dit was het moment waar ik Campbell met een gewaad in zijn armen zag- het moment waar ik me realiseerde dat hij werkelijk bij Zweinstein hoort nu. Campbell sleurde me mee het zaal uit, de trappen op en richting willekeurige gangen. Net toen ik wilde vragen wat hij in merlijns naam aan het doen was, stopte hij met lopen, keerde zich naar mij toe en liet mijn hand los waarna ik het achter mijn nek voelde wat me wel een zeer fijn gevoel gaf. En helemaal toen hij zijn lippen op die van mij drukte, iets harder dan normaal ook voordat hij die van mij weer scheidde en ik hem verbaasd aankeek.
‘Je mag niet zo denken; George. Niks is minder waar dan wat jij zegt. Ik doe het mezelf aan. Jij doet niks verkeerds; je bent perfect- George, onthou dat.’ En toen voelde ik zijn lippen die hij teder in mijn nek drukte en ik even mijn ogen sloot.
‘Wat je ook gezien hebt- vergeet het; het is niet belangrijk en je moet je jaar niet laten verpesten door míj. Míjn problemen zijn niet belangrijk. Niet voor jou.’
‘wat als ik jou die problemen puur door mij krijgt.’ Murmelde ik, nog steeds met gesloten ogen alsof ik net na een rustgevende droom wakker was geworden.
‘ik ben niet perfect.’ Ik opende mijn ogen en keek Campbell triest aan. Ik ben meer een arrogante monster dan perfect, en alsnog zou ik dit liever niet bekennen. Maar het is waar.
‘en mijn jaar word niet verpest. Het word maar interessanter.’ Zei ik dan met een nep-grijns.

Saving people, hunting things, the family business &#12487;--&#9656; •••

Campbell Saunders

‘Wat als jij die problemen puur door mij krijgt. Ik ben niet perfect.’ Verbaasd haalde ik mijn hoofd van zijn nek af naar zijn gezicht waar zijn ogen triest stonden.
‘En mijn jaar word niet verpest. Het word maar interessanter.’ Een grijns gleed over zijn gezicht en ik zou er ingetrapt hebben als zijn ogen niet een totaal ander verhaal hadden.
Zachtjes drukte ik mijn lippen op zijn wang voordat ik met een klein glimlachje maximaal een centimeter afstand hield. ‘Jé bent perfect, George. Van je daden tot aan de grijns die op jouw gelaat glijd; ook al is alles nog zo onmogelijk. Ook al zie je geen licht in het duister van de tunnel.’ Zachtjes streelde mijn vingers de haren in zijn nek terwijl voor even alle vreemde stemmingswisseling verdwenen leken te zijn. Alsof niks op de aarde nu bewoog tot George geloofde dat hij meer dan perfect was. ‘Maar misschien heb je gelijk; perfect doet misschien te kort aan jou. Klinkt; geweldig- fenomenaal; buitengewoon onweerstaanbaar beter.’ Plaagde ik hem zachtjes.

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Kealan- Dereck Moore

‘Mijn vakantie was fantastisch.’ Met dat boog ze dichter naar mijn lippen toe waardoor ik toch even ietwat arrogant naar achter staarde voordat ik Chanels zachte adem langs mijn oor voelde strijken. ‘Vooral het gedeelte dat ik bij jou was.’ Oh merlin; het zou fantastisch geweest zijn om nu Chanel zo ver te krijgen om bij Amelie de schaamrood op haar kaken te zien staan; wat ongetwijfeld vermakelijk zou zijn maar in plaats daarvan hield ik me maar stil. Net zoals een ieder ander in onze uber saaie coupe waardoor uiteindelijk ook mijn grijns verdween en slechts nors vooruit staarde tot de trein tot mijn opluchting eindelijk stilviel wat haast eeuwen geduurd leek te hebben.
‘Kom. Ik heb al veels te lang in deze mudbloodstank gezeten.’ met dat omsloot haar hand die van mij en liet ik me gewillig meetrekken in de koetsen waar ik naast haar neer plofte.
‘Ik kan niet wachten om weer op school te zijn.’ ik lachte hatelijk bij de sarcasme in haar stem voordat ik haar hand los liet en om haar schouders legde.
‘Anders ik wel; mij bevielen die uurtjes met jou alleen wel.’ Met dat trok ik haar dichter tegen me aan terwijl ik haar speels een klein kneepje in haar schouder gaf en me charmantste glimlach opzetten.
‘Ik zou het dan ook totaal niet erg vinden als we eerder uit de Grote Zaal verdwenen.’ Ik trok veel betekend een wenkbrauw op voordat ik plagend een kus tegen haar mondhoek drukte.

[ bericht aangepast op 12 dec 2014 - 23:28 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya