• Five maffia masterminds and their hybrid pets living in a luxury villa in London. Anything could happen...





    In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


    • Rollen•
    • Niall Horan • Maffia-CEO • C_A_L_M_
    • Zayn Malik • • •
    • Liam Payne • • •
    • Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Stywin
    • Louis Tomlinson • Labrador-Hybride • Styson

    • Michael Clifford • Maffia-Computernerd • ZaynJavaddMalik
    • Luke Hemmings • • •
    • Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler
    • Ashton Irwin • Walibi-Hybride • C_A_L_M_

    • Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • ZaynJavaddMalik


    • Regels •
    • Minimaal 7 regels, 200 woorden, schrijven, dat is niet heel erg moeilijk.
    • Graag met leestekens en hoofdletters typen.
    • OOC graag met haakjes; [] {} () - -
    • Houd het graag REALISTISCH! Bijvoorbeeld: Hybrides zijn slaven en zullen dus niet snel als gelijken behandelt worden. Als dat wel gebeurt waarschijnlijk alleen in het geheim. Relaties beginnen niet zomaar en nooit zal alles koek en ei zijn in de villa van maffiabazen.
    • Als je een week niet hebt gereageerd zonder te laten weten waarom lig je er zonder pardon uit.
    • Reserveringen blijven 72 uur staan. Reservatie telt tot dat de rol helemaal af is.
    • Geen Mary Sue's (perfecte personages)
    • Naamsveranderingen doorgeven.
    • Geen personages van anderen besturen.
    • 16+ mag
    • Alleen C_A_L_M_ of Styford maken nieuwe topics aan.

    Op het overtreden van al deze regels staat na 3 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

    Veel plezier!


    • Het Begin •
    De ochtend breekt langzaam aan in de villa. Iedereen begint rustig zijn dag en mogelijke taken. De vakanties worden misschien nog wat verder uitgeplant en vriendschappen geheeld, die eerder spanningen hebben ondervonden.

    [ bericht aangepast op 27 dec 2014 - 21:53 ]


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Ik was Ashton serieus heel dankbaar dat hij niet te lang treuzelde met het schoonmaken, want dit was nou niet bepaald iets waar ik ooit van zou kunnen genieten. Dat begreep hij duidelijk ook. Eigenlijk moest het ergste deel nu nog momen, aangezien ik in principe nog maar goed was voor twee vingers en dan kreeg ik gelijk het speeltje voor mijn kiezen. Gisteravond hielp wel bij de zaak, maar of het echt veel uit zou maken betwijfelde ik zeer. Het kleine beetje afleiden sat hij deed met zijn mond was nodig, wat van genot voor de pijn. Die zou toch geleidelijk weer zakken en plaatsmaken voor fijnere dingen, maar voor nu maakte dat niets uit. Ik stemde in bij zijn woorden en zette me schrap voor wat ging komen, want onvoorbereid overleefde ik dit niet. Zelfs al was ik aan deze grootte ongeveer gewend als ik deze dingen gebruikte. Vanaf het moment dat hij kracht zette deed het best wel veel pijn, die ik grotendeels stil wist te houden en uitte door met mijn nagels over het bad te schrapen. Het geluid was niet om aan te horen, maar ik had enigszins een uitlaatklep nodig en ik dacht dat Ashton dit prefereerde boven dat ik mijn mond ervoor gebruikte. Wat piepend vertelde ik hem dat ik blij was dat hij voor deze had gekozen. Het was al even geleden dat ik dit had gedaan en een grotere was hem nu echt niet geworden. Dat had teveel pijn gedaan, dit viel nog te handelen. Toch rolde er een klein geluidje over mijn lippen toen hij weer in beweging kwam en kneep ik mijn ogen dicht, mezelf voorhoudend dat het zometeen veel beter ging voelen. Een enigszins vreemde gniffel kwam uit mijn keel door zijn woorden, vervormd door wat hij allemaal met me deed. Ik wilde antwoordden, maar zijn hand bij mijn liezen en lengte was zeer afleidend waardoor ik mijn spraak spontaan kwijtraakte. Ik liet een kreun horen die een overduidelijke mix was van een beetje genot en veel pijn door zijn acties. Mijn ademhaling was zwaar maar ik was blij dat dit voorbij was, de pijn verdween straks wel, daar hoefde ik me geen zorgen over te maken. Ik probeerde de pijn zoveel mogelijk te negeren en humde heel zacht om zijn handen bij mijn liezen en de kusjes, terwijl ik mijn ogen langzaam weer opende. De kracht om overeind te komen moest ik even zien te vinden, maar uiteindelijk lukte het me. Ik draaide me naar Ashton toe en legde mijn hoofd wat zwak tegen zijn schouder aan, waar ik een kus op drukte. Vervolgens bracht ik een hand naar beneden om het ding in een wat betere hoek te brengen zodat hij gegarandeerd de rest van de dag tegen mijn prostaat aan gedrukt zat. Het was nog een hele kunst om daarvoor te zorgen en alsnog was de kans groot dat ik door de dag heen toch nog het wat moest aanpassen, hoe ik dat ging doen verzon ik nog. "Het is zo lang geleden dat ik me zo vol heb gevoeld, jouw schuld," zei ik, gespeeld klagerig alsof ik absoluut niet blij met hem was. De hybride was geweldig en ik mocht van geluk spreken dat ik hem had, wat ik ook zeker deed. Alleen niet in zijn buurt, want hij hoefde niet te weten hoe ontzettend veel hij werkelijk voor me betekende.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Het was duidelijk dat dit even, al dan niet meer, pijnlijk was als dat het eruit zag. Hij gniffelde dan wel iets en bleef redelijk stil, zijn nagels die een heel akelig geluid maakten ver de bodem van het bad zeiden iets heel anders. Ik zou bijna willen dat hij begon te gillen als een speenvarken om dit geluid te doen stoppen, maar ik wist ook dat we dan echt het hele huis op ons dak zouden hebben. Dat was wel iets wat ik graag wilde voorkomen. Ik hoefde niet te weten wat zij voor hun plezier deden, en dan hoefden wij onze pleziertjes ook niet hun gehoorgangen in te dwingen. Met mijn hand probeerde ik hem iets af te leiden van zijn achterste, door wat over zijn flink harde lid te strelen, net toen ik het breedste deel bij hem binnen drukte, waarna zijn ingang er netjes omheen sloot en het speeltje vast zat. Dat werd nog leuk als die eruit moest, maar hopelijk hoefde dat niet in de nabije toekomst. Ik drukte zacht een aantal kusjes eromheen en streelde met mijn vingertoppen zijn liezen, zodat hij hopelijk iets zou ontspannen en de pijn zo zou zakken. Ik voelde uiteindelijk hoe hij begon om te draaien, waardoor ik maar rechtop ging zitten, om hem dicht tegen me aan te kunnen trekken en daar te kunnen houden. Ik glimlachte een beetje bij het kusje tegen mijn schouder en aaide zacht door zijn vochtige krullen. Mijn oren stonden al eventjes vrolijk rechtop, toen Harry met zijn kwalijke toon iets zei wat tot nu toe altijd een positief ding leek te zijn. Mijn oren klapte naar beneden en ik keek wat triest naar de plek waar de witte tegeltjes de badrand tegenkwamen. "Maar... maar... maar ik dacht dat je dat juist fijn vond." zei ik zacht en verward, terwijl ik een hand weer richting zijn achterste liet zakken. Toch zat het me ergens niet helemaal lekker en kreeg ik het gevoel dat hij me op de hak nam. "Ik kan het ook weer uit je halen als je dat wil." zei ik zacht, voor ik met mijn vingers vederlicht tussen zijn bilspleet door gingen. Ik stopte bij het speeltje en drukte er zo op dat die harder op het punt zou drukken waarop die nu al drukte. Ik wist ergens als onderbuikgevoel dat hij dit echt niet erg vond en dat ik hem hiermee wel eens dicht tegen de rand zou kunnen drijven, maar zijn woorden, en vooral zijn toon, echoden nog door mijn hoofd, waardoor nadenken niet erg makkelijk was. Daar moesten we wel afspraken over maken, want ondanks dat ik wist dat hij niet goed was met gevoelens, hoefde hij niet met de mijne te gaan spelen. Ik had ze namelijk wel en die waren vrij fragiel, omdat ik ook alleen was gelaten op een jonge leeftijd en enorm snel had moeten opgroeien om Harry nog iets te beschermen tegen de boze buitenwereld. Soms leek het wel of hij vergat dat ik geen hoge muren had en mijn hart openstelde naar iedereen die erom vroeg of het nodig leek te hebben. Ik was dan wel opener en socialer dan Harry normaal was, dat maakte me ook kwetsbaar voor dit soort dingen en als dit als grap was bedoelt, was hij daar duidelijk nogsteeds niet achter.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Het was lief dat Ashton me zo op mijn gemak probeerde te stellen en wat van de pijn weg probeerde te nemen, zelfs al had ik zelf indirect om die pijn gevraagd, ik wist immers dat dit zou gebeuren. Ik verdiende hem echt niet, op geen enkele manier. Hij was te lief en ik te gevoelloos om dat te kunnen beantwoorden. Na even, toen ik voelde dat het ging, kwam ik half overeind en draaide me naar hem toe. Met alle liefde liet ik me tegen hem aan trekken en drukte mijn lippen zacht op zijn schouder, voor ik mijn hoofd daar tegenaan vleide. Ik sloot mijn ogen en humde genietend om zijn hand die door mijn haren streek. Ik liet mijn vingertoppen kort en afwezig net onder zijn ribben strelen. Het speeltje leidde me af van al het andere en ik had niet bepaald door wat ik allemaal aan het doen was, al was het nog mogelijk geen enkel geluidje te slaken. Plagerig beschuldigde ik Ashton ervan dat ik me zo vol voelde, waarvan ik dacht dat het duidelijk was dat ik het niet serieus meende. Blijkbaar gaf mijn intonatie iets anders weer, zoals altijd. Ik fronste licht om zijn woorden en opende mijn ogen, waarna ik goed recht op zijn schoot ging zitten zodat ik hem aan kon kijken, al was zijn blik afgewend. Snel schudde ik mijn hoofd toen hij voorstelde het ding uit me te halen. Liefdevol aaide ik over zijn wangen en drukte een klein kusje op zijn neus. "Ashton, kijk me aan," zei ik zacht en wilde verder gaan, maar moest even pauzeren om naar adem te happen gezien hij de plug harder tegen mijn prostaat drukte. "Ik bedoelde het niet zo, echt niet. Het spijt me als ik je gekwetst heb, je weet dat ik er moeite mee heb om het juiste gevoel in mijn woorden uit te drukken en om de gevolgen in te zien. Dat is geen excuus, maar weet wel dat ik je echt geen pijn wilde doen," zei ik zacht, maar oprecht. Verontschuldigend keek ik hem aan en bracht een hand omhoog om zacht achter zijn oor te kriebelen, ik haatte het om te zien dat ze zo triest tegen zijn hoofd aan lagen, misschien dat dit een beetje hielp. Mijn andere hand lag rustig op zijn bovenarm, waar ik met mijn duim over zijn spieren streek. "Kom op, omhoog met die oortjes, ik wil je zien lachen," zei ik met een kleine glimlach in een trieste poging hem op te vrolijken. Van alle personen op deze wereld was hij de enige die ik nooit verdrietig wilde zien, ik was letterlijk alles aan hem verschuldigd en die schuld kon ik nooit inlossen, maar ik kon wel mijn best doen om voor hem te zorgen en gelukkig te maken. Net zoals hij dat voor mij had gedaan, zonder hem had ik niets bereikt van wat ik nu had. Langzaam bracht ik allebei mijn handen weer omlaag zodat ze in mijn schoot kwamen te liggen, waardoor ik weer naar voren kon leunen en mijn hoofd terug op zijn schouder kon leggen. Ik had mijn best gedaan, het enige wat ik nu nog kon doen was mijn neus licht tegen zijn hals aan drukken, wat ik dan ook deed. Alles om de jongen weer te zien lachen.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Harry's woorden deden me oprecht pijn, zelfs al had ik ergens een onderbuikgevoel dat hij het niet zo bedoelde. Hij was eigenlijk altijd een hurk met gevoelens, maar toch had ik het gevoel gehad dat het minder was geweest als we samen waren zonder iemand om ons heen. Blijkbaar niet en was ik toch niet meer voor hem dan een sloofje en een sexspeeltje. Toch voelde ik al snel een warme ruwe hand op mijn wang, een hand die ik maar al te goed herkende. Bij het kusje op mijn neus en zijn zachte bevel keek ik op. Waarschijnlijk was het ook niet als bevel bedoelt, maar alles klonk nu toch redelijk kil in mijn oren. Ik keek hem aan en drukte nog even hard de buttplug bij hem binnen. Dit zorgde dat hij naar adem moest happen en ik toch een klein beetje hoop kreeg dat mijn onderbuik gelijk had. Zijn woorden die volgden waren erg on-Harry-achtig, maar duidelijk oprecht. Toch had hij me echt pijn gedaan, waardoor het nog wel lastig was om hem te vergeven. Hij wist dat ik hier niet tegen kon. Fysiek kon hij alles met me doen, wat hij ook had gedaan, maar mentaal moest je geen spelletjes met me spelen. Dat wist hij maar al te goed en nogsteeds probeerde hij het. Zelfs in de kelder had hij dit nooit gedaan, hoe kon hij dan denken dat ik het hier wel kon handelen? Toch kon ik niet boos blijven toen hij achter mijn oren kriebelde en over mijn arm aaide. Deze zachte aanhalingen waren echt mijn zwakke punt. Mijn oren kwamen een heel klein stukje omhoog, maar hij stopte toch echt veel te snel. Ik krulde me om hem heen en bleef zo even zitten, maar toen hij ook nog met zijn neus over mijn nek wreef, was ik om. Ik liet een hand onder hem glijden en hield er een op zijn rug, zodat ik hem veilig tegen me aan kon drukken en op kon tillen. Zo nam ik hem met een beetje moeite mee het bad uit en zette hem neer op een handdoek die ik had klaargelegd. "Doe dat alsjeblieft nooit meer, Harry. Ik heb je al vaker gezegd dat ik niet tegen psychologische spelletjes en eens ben je me kwijt als je dit blijft doen." zei ik, voor ik een kus op zijn borst drukje en hem in de handdoek wikkelde. Hij moest dit echt niet vaker flikken, want eens ging hij te ver en dan was hij me in elk geval op deze manier kwijt, en misschien wel meer. Ik liet hem los en liep naar de kast om voor mezelf ook een handdoek te pakken. Ik sloeg het om me heen en ging toch maar weer bij mijn krullenbol staan. "Als je niet weet wat te zeggen, is het soms beter om je mond dicht te houden. Ik praat toch wel, als je het doet om de stilte te breken. En als je wel je gevoelens wil uiten, doe het dan alsjeblieft niet sarcastisch, want zelfs als ik het niet zeg, zal ik altijd blijven twijfelen of je het niet echt meende." zei ik zacht, voor ik toch nog een kus op zijn natte krullen gaf. Ik hield nogsteeds van hem, dat zou nooit over gaan. Hij was in mijn ogen nog altijd mijn kleine broertje, en dat zou hij altijd blijven.


    Bowties were never Cooler

    Ace von Monroe
    Ik wist niet wat het verschil was met gister, maar ik kon het allemaal niet zo goed hendelen. Ik probeerde het te accepteren, maar ik kon het niet zo goed meer opbrengen. Het liefste was ik nu gewoon ook uit het niets in huilen uitgebarsten, me in iemand zijn armen gestort om alles eruit te janken. Maar het kon niet, dus bleef ik bijna geshockeerd zitten, toen Niall dichterbij kwam en weer door mijn staart begon te aaien. Net als gister, het was niet nieuw, maar zo voelde het wel weer. Ik snapte niet hoe Ashton dat deed met Harry. Ik zou hem best om advies willen vragen, maar ik had die jongen ubberhaupt al een paar dagen niet meer gezien. Ik hoorde hem wel altijd. Luid en duidelijk, samen met Harry. Zo ook nu. Het enige wat die twee nog deden was neuken en meer niet. Ik probeerde mezelf af te leiden en vroeg snel of Niall mijn nek in wilde smeren. En het hielp. De pijn verdrong de geluiden naar de achtergrond. Ik glimlachte even dankbaar naar Niall en moest moeite doen ok van mijn nek af te blijven mu, aangezien het behoorlijk branden. Ik wees Calum erop dat ik zelf mijn kamer zou schoonmaken. Ik deed altijd mijn eigen kamer. 'Maakt mij niet uit. Ik doe hem er net zo makkelijk bij.' Gaf ik hem nog snel antwoord. Waarschijnlijk niet en zou ik na vijf minuten instorten, maar dat hoefde niemand te weten. Ik richten me weer op Niall die klaar leek te zijn met mijn nek en knikte langzaam en keek toe hoe hij uiteindelijk naar zijn kantoor vertrok. Zuchten stond ik op en pakte ik het dienblad van tafel om op te ruimen. Verbaasd keek ik Calum aan. Had hij dan werkelijk niets meegekregen van gister. 'Mijn halsband had geen zachte voering en zat te strak.' Zei ik nonchalant. Degene die ik er nu in plaats van om mijn pols droeg, zat een stuk dragelijker en had ik eigenlijk geen last van.


    ''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

    Harry Styles
    Ashton had geen idee hoe hard ik mijn best deed om me voor hem open te stellen en hoe moeilijk dat was, om alles in de goede richting te leiden en niet gewoon in mijn oude patroon terug te vallen en te gaan snauwen. Ik wilde niet dat hij daarom boos op me was, ik wilde niet dat hij überhaupt boos op me was. Zacht aaide ik achter zijn oor en over zijn arm terwijl ik wel een heel zielige poging deed hem wat op te vrolijken. Ik kon moeilijk met gevoelens omgaan, zowel mijn eigen als die van anderen, maar dat ik het bij hem probeerde goed te maken zei volgens mij wel wat. Bij een ander had het me niet minder kunnen schelen. Ik glimlachte toen ik zijn oren een klein beetje overeind zag komen en liet mijn handen zakken, waarna ik mijn hoofd op zijn schouder legde zodat ik zacht mijn neus in zijn hals kon drukken. Hij kon duidelijk nog steeds niet tegen de liefkozing die ik zelf van hem had overgenomen en ik sloeg al snel mijn armen om zijn nek toen hij me optilde. Wat wankelig bleef ik staan zodra ik werd neergezet en het was maar goed dat hij in de buurt bleef want vertrouwen deed ik mijn benen nog niet. Ik sloeg mijn ogen neer bij zijn woorden en knikte lichtjes. "Je weet dat het me spijt, ik moet er gewoon nog even inkomen om rekening te houden met anderen. Het laatste wat ik wil is jou daarom verliezen," mompelde ik en glimlachte om de kus die ik kreeg en de handdoek die hij om me heen sloeg. Ik begon me maar droog te wrijven en was bezig met mijn bovenlichaam toen Ashton weer begon te spreken. "Gewoon uiten wat ik voel is makkelijker gezegd dan gedaan na jarenlang daarvoor een muur opgebouwd te hebben. Wij weten allebei dat het zo erg is dat ik sommige dingen niet eens meer van elkaar kan onderscheiden, maar ik ga mijn best doen," zei ik terwijl ik verder ging met de rest van mijn lijf, wat niet heel prettig was omdat ik moest bukken maar ik ging niet vragen om hulp. Ik was niet totaal hulpeloos. Nadat dat gedaan was haalde ik de handdoek nog even door mijn haar heen voor ik het ding met een boogje in de wasmand gooide. Gelukkig voor mij lagen hier op de. Badkamer altijd nog wat kleren van. Een boxer, skinnies en een te groot shirt dat over mijn heupen viel en dat net iets te laag was uitgesneden bij de hals voldeden wel. Daarbij had Ashton gezegd dat hij wilde dat anderen zagen dat ik van hem was en zo waren de markeringen in mijn hals en een paar op mijn schouders prachtig zichtbaar. Met pijn en moeite trok ik de kleding aan en fronste even toen ik in de spiegel keek. "Kan ik ermee door of zie ik er niet uit?" vroeg ik hem. Uiterlijk boeide me in het algemeen vrij weinig, maar zijn mening deed er nog wel een beetje toe. Door de strakke broek werd de plug nog wat verder omhoog gedrukt, maar buiten dat ik het zelf voelde en het, als je goed oplette, van mijn gezicht af kon lezen was het ding niet door mijn kleding heen te zien, wat een grote opluchting was. Al was ik bang dat ze er vroeg of laat toch achter kwamen.


    Because I love him, do I need another reason?

    Calum Hood
    'Maakt mij niet uit. Ik doe hem er net zo makkelijk bij.' Zegt Ace waardoor hij me duidelijk maakte dat hij de badkamer ook wel deed. Twijfelend knikte ik naar hem. " ehm als je hulp nodig hebt moet je me maar even roepen ofzo" bied ik aan. Ik zie dat ace wat opruimt en kijk iets verbaasd me aan.Mijn halsband had geen zachte voering en zat te strak." Ik knik weer even. " dat is niet fijn"ik slaak een zucht door allerlei geluiden die ik niet wilde horen. Konden ze niet een geluidsdichte kamer krijgen? Ik besluit naar buiten te gaan en loop naar achter de bosjes. Twijfelend kijk ik rond. De drang om weer een kuil te graven was wel heel aanlokkelijk. Harry en Ashton hadden het veelste druk. Ace zou gaan poetsen en niall was aan het werk. Ik besluit achter het schuurtje te beginnen daar konden ze me niet zien vanuit het huis tenzij ze echt vanuit de zolder keken. Ik kijk vlug om mij heen en begin in hdt zand te graven. Wel let ik erop dat mijn kleren niet vies worden. Mijn handen kon ik in een plas wel schoon krijge


    Change is for weirdos ~ Niall Horan

    Ashton Irwin
    Ik kon niet boos blijven op Harry, daarvoor was hij me te dierbaar. Hem zelfs een tijdje laten zweten lukte me niet, zeker niet opzettelijk. Ik nam voorzichtig Harry mee het bad uit en zette hem neem, waarna ik een handdoek op hem heen sloeg. Zijn woorden waren lief en leken oprecht, waardoor ik daar wel vanuit ging. Ik pakte zelf een handdoek en trok de stop uit het bad, terwijl ik toekeek hoe hij zich afdroogde. Zacht vertelde ik hem nog dat hij zich ofwel oprecht moest uiten, of het niet moest zeggen als hij niet wist hoe, want dit soort situaties kon ik echt niet te vaak aan, zeker niet nu ik hier meer emotioneel in geïnvesteerd werd dan alleen broederlijk. Ik knikte stilletjes bij zijn woorden en begon mezelf nu ook maar af te drogen, want uitschudden en me op mijn kamer gewoon laten drogen was geen optie. "Dat weet ik, maar daarvoor kan je altijd bij me komen, dan kan ik je hopelijk een beetje helpen, maar ga alsjeblieft geen spelletjes spelen met mijn psyche, want ik heb die emotionele muur niet opgebouwd." zei ik zacht tegen hem, terwijl ik de laatste stukjes van mijn harige benen droogde. Alleen mijn staart en mijn krullen moesten nog. Ook die wreef ik droog, al was dat altijd best een werkje, omdat die pas echt dicht behaard waren. Ik gooide de handdoek in de halfvolle wasmand en trok een schone boxer aan die ik hier neer had gelegd. Mijn andere kleren kwamen zo wel. Intussen was het Harry ook gelukt om zich aan te kleden, en bij zijn vraag liet ik mijn ogen ongegeneerd over zijn lichaam gaan. Hij zag er goed uit, dat kon ik niet ontkennen, maar hierdoor waren mijn markeringen, samen met zijn tattooages, wel heel goed zichtbaar. Erg vond ik het niet, erg opwindend dat wel, maar ik wist niet hoe de rest erop zou reageren. "Perfect, zoals altijd. Ik zou alleen een vestje aandoen tegen de kou en voor als de rest zich toch niet zo prettig voelt met de concrete bewijzen van wat wij hier hebben uitgevoerd." zei ik tegen hem, voor ik hem, met mijn handen ongegeneerd om zijn billen gevouwen, tegen me aan trok. Ik drukte mijn lippen rustig op die van hem en genoot nog even van het warme gevoel en de rust die het gaf. Echt liefde, romantische liefde, wist ik niet of dit was, ik wist ook niet wat het was, maar er was hier zeker liefde, vriendschappelijke liefde, broederlijke liefde, en toch ook zeker wel wat lust en nogsteeds wat seksuele frustraties, waarvan ik tot twee dagen geleden eigenlijk niet wist dat ik die al lang aan het opbouwen was. Ik drukte met mijn middelvingers de plug nog iets verder bij hem binnen, maar door deze hele strakke broek, was dat al bijna niet meer mogelijk. Hij voelde zich door mij vol, dit was mijn schuld, net als de weggedrukte paal in zijn broek. Misschien dat ik toch niet nog twee dagen zou wachten tot de vakantie, al zou dat wel beter voor zijn lichaam zijn. Zijn rug zag er namelijk niet uit en hij had overal nog verse blauwe plekken zitten. Ik moest wachten, hoe vervelend we het allebei ook vonden, want het was duidelijk dat als we lol wilden hebben op vakantie en we nieuwe dingen wilden proberen, we het nu rustig aan zouden moeten doen.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Aankleden was pijnlijk, en niet zo'n klein beetje ook. Zelfs na een tijdje omringd te zijn geweest door warmte protesteerden al mijn spieren nog. Alles deed zeer, of bijna alles dan, want de kleding aantrekken zorgde er juist voor dat de plug onmogelijk dicht tegen mijn prostaat aan werd gedrukt. Toch lukte het om na even volledig aangekleed te zijn en ik kijk wat kristisch in de spiegel voor ik op Ashton richtte en hem vroeg wat hij vond. Het kon mij toch niet schelen dus waarom zou ik hem niet laten bepalen. Ik pruilde wat toen ik zag dat hij een boxer had aangetrokken maar zei niks, omdat ik nog op zijn antwoord wachtte. Ik beet speels op mijn lip terwijl zijn ogen over mijn lichaam gleden, wat me al geruststelde dat hij het in ieder geval niet niks vond. Dat had ik al wel gedacht, gezien hij me ondertussen duidelijk genoeg had gemaakt hoe leuk hij het vond om me te markeren als de zijne en het daarna te bekijken. Schaamte behoorde ook niet meer tot mijn woordenboek dus ik had er zeker geen problemen mee, het hing er alleen vanaf van wat hij verstandig vond. Met een kleine glimlach om zijn woorden schudde ik mijn hoofd. Wat de rest vond was niet zo belangrijk, sowieso had ik de belofte gekregen dat wij hier wel geaccepteerd werd, maar goed. Ik piepte verrast toen hij met zijn handen op mijn kont me tegen hem aantrok. Toch sloeg ik al snel mijn armen om zijn nek zodra hij me kuste en zoende hem liefdevol terug. Hij was echt heel lief en ik was dol op hem, maar ik durfde nog steeds niet te zeggen wat we nou waren. Ik hield het graag op dat we gewoon heel erg close waren. Zijn warmte tegen me aan was heel fijn en ik kon zo wel uren blijven staan, maar er stond nog ontbijt op mijn kamer en we moesten een keer naar beneden. Onbedoeld beet ik op zijn lip toen Ashton tegen de plug drukte. Ik kreunde zacht tegen zijn lippen aan en moest terugtrekken om op adem te komen, vandaag zou ik maar weinig zuurstof hebben met alle genot dat ik constant kreeg. "Je laat me toch niet lopen, hè?" vroeg ik zacht. Ik had het idee van niet omdat hij wist hoeveel pijn het deed, al zou veel lopen het net zo goed verminderen als een nachtje slapen. Heel licht drukte ik mijn lippen in zijn hals en schuurde automatisch tegen hem aan. Waarschijnlijk bleef ik dit doen als ik de kans had, hij kon het me niet kwalijk nemen met de staat waarin ik was, wat hij zelf had veroorzaakt. Als hij nog iets wilde uitproberen was vandaag zijn dag, want het was een zoete marteling om de hele dag tegen het randje aan te moeten zitten. "Als je het zover laat komen dat ik in mijn broek kom wurg ik je, dit is mijn lievelings en dit krijg je niet uit zwart," mompelde ik. Het stond alleen vast dat ik met de plug die hard tegen mijn prostaat werd gedrukt niet maar een keer zou komen vandaag, ik was al gevoelig en het was onmogelijk om het tegen te gaan. Als hij me dat verbood was hij erg vals, maar het zou me om eerlijk te zijn niet verbazen.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Het was wel duidelijk dat Harry nog best wat pijn ondervond van gister en van net. Toch was het fijn om hem weer te zien lachen, ondanks dat hij misschien wat vreemde blikken zou krijgen van de anderen. Ik trok hem naar me toe, door gewoon zijn heupen tegen de mijnen te drukken. Zo kon ik hem ook gewoon kussen, wat er ook gebeurde om ons heen. Hij piepte wel iets, maar kuste me al snel terug, wat betekenende dat het wel goed zat. Het was gewoon fijn om zo close te zijn. Hij was dan niet goed in zijn gevoelens uiten met woorden, maar het uiten met daden kon hij duidelijk wel. Zijn warmte was heerlijk tegen mijn nog blote huid. Ik drukte zacht nog even op zijn butt plug, waardoor ik zijn tanden in mijn lip voelde en piepte zacht, want het was niet bepaald zachtjes. Gelukkig wist hij me al snel af te leiden door zijn heerlijke gekreun, wat trilde tegen mijn lippen. Ik wist niet dat zo'n klein iets, zo fijn kon voelen. Ik opende mijn ogen bij zijn woorden en trok langzaam een stukje terug. Een rilling liep over mijn rug bij zijn lippen in mijn nek, net toen ik antwoord wilde geven, waardoor ik zacht piepend naar adem hapte. Hij was echt heel stout, en om dat te benadrukken drukte ik mijn vingers nog iets verder in zijn vlees, het kleine beetje wat hij dan nog had. Zijn woorden deden me grijnzen, voor ik hem in mijn armen nam. "Dan moet je gewoon niet klaarkomen, Harry. Simpel als dat. Gister avond heb je het ook kunnen tegenhouden." zei ik zacht, voor ik nog een klein kusje op zijn voorhoofd gaf, en meenam naar de slaapkamer. Daar zette ik hem op het bed. "Ga jij maar lekker eten. Ik trek even iets aan." zei ik met een glimlach. Ik hobbelde weg en trok op mijn kamer een simpele skinny en een wat gescheurd t-shirt aan. Aan mijn voeten trok ik sokken en mijn afgetrapte gympies, waarna ik in de spiegel mijn haar uitborstelde en nog even uitschudde, zodat het lekker wild zat, zoals ik het fijn vond, voor ik met mijn bril weer op mijn neus me weer bij Harry voegde. Ik ging naast hem zitten en aaide zacht over zijn arm. "Vanavond verlos ik je wel weer van dat ding... En als je wil kan ik hem morgenochtend dan weer op z'n plek zetten, maar dat is aan jou." dluisterde ik zacht in zijn oor. Door de skinny was gelukkig het zichtbare feit, dat ik toch een klein beetje opgewonden werd van dit alles verdwenen, maar het was er nogsteeds. Nu was mijn stijve nog verre van de staat van die van hem, als je niet beter zou weten zou je denken dat die nog gewoon slap was, maar ik wist zeker dat Harry beter wist. Ik drukte nog een kusje op zijn wang en stal toen een vruchtje uit een van de bakjes op het dienblad, om die met een grijns in mijn mond te stoppen. Nee, ik kon het echt niet laten en Harry vond het vast niet heel erg als ik iets van zijn ontbijt opat, want hij at het nooit helemaal op. Ooit hoopte ik dat het anders was, en hij wel een gezond eetpatroon zou hebben, maar daar zat hij nog mijlen vanaf op dit moment.


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Blijkbaar weerhield ik Ashton van antwoord geven door alleen mijn lippen zacht in zijn nek te drukken, maar eigenlijk vond ik het niet zo erg. Hij droeg me vast wel als ik erom vroeg en het was goed om zijn zwakke punten te vinden, gezien ik daar tot nu toe amper de kans voor had gehad terwijl hij de afgelopen dagen heel veel had geleerd over hoe mijn lichaam reageerde op zijn aanrakingen. Ik voelde hoe zijn vingers zich dieper in mijn huid boorden, niet eens zo hard, maar door mijn redelijk lage weerstand voor zo'n beetje alles liet het hoogstwaarschijnlijk blauwe plekken achter. Zacht klaagde ik tegen hem dat ik niet wilde hebben dat mijn broek verpest werd. Ik maakte een wat honend geluidje bij zijn woorden, alsof dat mogelijk was. Ik liet me meenemen naar het bed en schudde mijn hoofd lichtjes. "Je weet wel dat -dat onmogelijk is, toch? Gisteren was het maar voor even, dit is voor de rest van de dag. Een hele dag, Ashton. Als je echt wilt dat ze me opnemen in een psychiatrische kliniek moet je dat vooral zeggen," klaagde ik. Er was namelijk al eerder gedreigd dat ik daarheen had gemoeten, gezien mijn overwerkte verleden en het kleine probleempje dat ik had dat ik iets teveel genoot van mensen martelen. Met een gehoorzaam knikje schoof ik het dienblad naar me toe en begon langzaam aan het beetje fruit dat er was. Als ik eindelijk iets at, was het meestal gezond en daar kwam ik niet veel van aan. Net toen ik een aardbei en een druif achter de kiezen had was Ashton alweer terug van het aankleden. Ik kroop fijn tegen hem aan zodra hij zich bij me op het bed voegde en humde om het aaien over mijn arm. "Klinkt goed. We zouden het niet willen hebben dat ik je 's nachts wakker maak doordat ik tegen je aan schuur in mijn slaap, of wel?" vroeg ik rustig met een wenkbrauw opgetrokken. Een hand rustte ik op zijn bovenbeen terwijl ik nog een aardbei uit het bakje pikte en glimlachte om het kusje op mijn wang. Het deed me niet zoveel dat hij iets van het fruit nam, Ashton moest ook eten en daarbij bleef er van mij toch altijd over. Toen ik na nog een aardbei besloot dat ik genoeg had gegeten pakte ik met mijn vrije hand de kop thee, die ondertussen afgekoeld was zodat het drinkbaar was. Ik verplaatste mijn hand van zijn bovenbeen naar zijn kaak en streelde en zachtjes over. Ik bestudeerde zijn gezicht even en drukte toen een kus op zijn kaak. "Je ziet er goed uit, die bril is schattig," kwam ik tot de conclusie en dronk rustig verder van de thee. Het was zelden dat ik complimenten gaf en zeker over iemands uiterlijk, maar hij zag er gewoon knap uit en ik vond dat hij het moest weten. Ik zuchtte en schoof de rest van het dienblad naar hem toe om te laten merken dat ik geen trek meer had. Vier vruchten waren voor mij zat om er even mee door te komen en als hij het niks vond at ik nog wel iets, maar niet veel. Ik kon er niet tegen om veel meer dan dit te eten en als ik werd gedwongen eindigde het met mijn maaginhoud in het toilet en dan had ik niets meer in mijn systeem. Niet bepaald ideaal dus.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Harry had duidelijke problemen met mijn simpele oplossing. Tja, ik wist niet heel goed hoe dit alles werkte. Ik wilde absoluut niet dat hij in eenzelfde gesticht zou komen wat ook maar het kleinste beetje op het asiel leek, wat waarschijnlijk wel zou gebeuren als ze hem te pakken kregen. Ik wist alleen niet heel goed hoe ik moest antwoorden, dus ik vroeg hem maar vast wat te eten, terwijl ik me aan ging kleden. Ik zou ook wel een joggingbroek voor hem kunnen pakken, als hij dat fijner zou vinden, maar dat wist ik eerlijk gezegd niet. Ik trok mijn gewone kloffie aan, en aangezien ik vandaag niet veel fysieke inspanningen zou leveren, ook mijn bril. Het ding was gewoon niet altijd handig, maar verhielp wel hoofdpijn en het feit dat ik vanaf een klein afstandje al dingen niet kon lezen. Ik liep rustig terug en kroop naast hem op het bed. Zijn woorden deden me zacht grinniken en ik aaide zacht door zijn haren, voor ik zelf een paar vruchtjes van hem at. "Je schuurt maar wat je wil. Je weet dat ik een redelijk vaste slaper ben." zei ik zacht. Nee, ik zou het niet erg vinden, al was het misschien iets minder prettig om met het plakkerige resultaat ervan wakker te worden. Zijn hand op mijn bovenbeen was alleen wel de reden dat ik mijn stem heel zacht hield, want ik wilde hem eigenlijk niet laten merken precies hoeveel invloed hij op me had. Ik at rustig verder van Harry's ontbijt, omdat hij het toch nooit zou opeten, maar ik wilde eigenlijk wel dat hij een aantal happen havermout zou eten. Bij zijn kusje op mijn wang en zijn complimentje bloosde ik knal rood en wist even totaal niet meer wat te zeggen of te doen. Ik at dus maar zijn laatste vruchtjes op en keek naar hem toen hij het dienblad naar mij schoof. Ik schudde stilletjes mijn hoofd en pakte de lepel bij de kom havermout op. "Drie hapjes. Nee, ik ben inderdaad niet ons mam, maar je eet drie happen voor we ergens anders dan ook mee verder gaan. Als je wil pak ik zo nog wel een andere broek voor je, als je deze niet vies wil maken, maar je krijgt in elk geval wat granen en vezels binnen, Harold." zei ik streng. Ja, nu klonk ik misschien wel als zijn moeder, mijn adoptief moeder, maar soms moest dat wel, wilde ik iets bij die jongen voor elkaar krijgen. Anders zou hij namelijk altijd een uitgemergeld scharminkel blijven en zeker nu ik iets meer kaarten van waarde in mijn hand had, kon ik verder met mijn plan in de hoop hem toch iets te doen aankomen. "Als je vanavond een verrassing." voegde ik er zacht aan toe, voor ik een lepel vol schepte met de brij die havermout met wat suiker heette, en hield die, toen die uitgedrupt was, voor zijn mond. Hij mocht zelf eten, maar zo wist ik ten minste zeker dat hij nog iets meer dan muizenhapjes binnenkreeg. Als hij namelijk zo bleef eten kwam het echt niet goed. Met mijn vrije hand nam ik intussen het glas sap van het dienblad en nam een slokje. Ondanks dat ik voor hem wilde zorgen, moest ik mezelf wel in een staat houden om dat te kunnen, een motto wat tijden lang me in leven had gehouden.


    Bowties were never Cooler

    [C_A_L_M_ -> Bain]


    Bowties were never Cooler

    Harry Styles
    Het voor mij erg prettig dat ik niet zo lang alleen bleef, want ik had sinds tijden deze mate van aandacht geaccepteerd en dan een tijdje met niks gelaten worden was niet goed voor mijn mentale gezondheid. Toen Ashton zich weer bij me had gevoegd krulde ik me tegen zijn zijde op en at wat van het fruit. Ik had echt niet zoveel nodig om de dag te overleven maar dat was blijkbaar lastig te begrijpen. Ik zag zelf ook wel dat ik dun was, maar het was volgens mij toch echt niet levensbedreigend en dan boeide het me ook niet. Ik maakte een tevreden geluidje door het aaien door mijn haar en grinnikte om zijn woorden. Het was een feit dat ik veel bewoog in mijn slaap, al lag het eraan wat ik droomde. Ik had mijn hand licht op zijn bovenbeen liggen en gaf er een kneepje in voor ik nog een vrucht in mijn mond stopte. Langzaam keek ik naar hem op en verplaatste mijn hand naar zijn kaak, waarna ik een opmerking maakte dat hij schattig was. Een vertederde glimlach verscheen rond mijn lippen door de dieprode blos die op zijn wangen verscheen en ik kroop nog wat dichter tegen me aan. Daarna schoof ik de rest van het dienblad met de inhoud naar hem, het was prima zo. Natuurlijk was Ashton het daarmee weer niet eens. Ik zuchtte diep en rolde met mijn ogen om zijn woorden, al zou ik waarschijnlijk wel naar hem luisteren. Zelfs al was het niet om hoe hij me noemde of hoe streng hij het zei, maar alleen om hem blij te maken. Toch keek ik hem verwijtend aan en pruilde. "Je klinkt toch echt verdomd veel als haar, maar goed. Als het het jou gelukkig maakt, Ash," zei ik en prikte hem zacht in zijn flank. Ik beet op mijn lip door wat hij toevoegde en mijn ogen lichtten op. Ik kon slecht tegen verrassingen, maar ik was wel heel nieuwsgierig. Zeker weten dat ik hem ging ondervragen, ik was namelijk erg goed in negeren dat een verrassing betekende dat ik het niet mocht weten. Ik trok een wenkbrauw op toen ik zag dat hij voor mij opschepte en het voor mijn neus hield. Ja, ik moest in de gaten gehouden worden maar ik was echt geen klein kind meer. Ik pakte de lepel van hem over en at netjes de hap havermout op, de rest kon ik dan ook zelf wel. Met mijn andere hand pakte ik de bak met de overige havermout en schepte op. Het lag in mijn aard om nu heel sarcastisch te vragen of ik genoeg opschepte maar ik slikte de opmerking in, er was geen reden om Ashton zomaar te kwetsen. Volgens mij had ik wel genoeg op de lepel zo en nam zo nog twee happen, en net eentje meer om hem tevreden te stellen. Ik zette de bak met de lepel terug op het dienblad en keek de hybride aan. "Blij?" vroeg ik rustig. Het was een serieuze vraag en absoluut niet rottig bedoeld, ik had beloofd dat ik dat zou ontwijken. Even kroop ik nog dicht tegen hem aan en legde mijn hoofd tegen zijn schouder, voordat we naar beneden zouden moeten. Daar zou deze affectie namelijk een stuk minder getolereerd worden.


    Because I love him, do I need another reason?

    Ashton Irwin
    Ik was het er verre van mee eens dat hij maar een vruchtje of vier had gegeten en daarmee dacht dat hij klaar was. Hij moest echt wat meer binnen krijgen. Hij zag dan misschien niet wat het steeds mindere eten met hem en zijn lichaam deed, maar ik wel. Hij was door de jaren heen heel mager geworden, maar de laatste tijd was het wel heel duidelijk geworden. Ik zei hem dus maar dat hij in elk geval nog iets met vezels en voedingswaarde moest eten. Bij zijn woorden rolde ik met mijn ogen en spande mijn spieren aan, zodat het geprik geen effect op me had. Ik voegde er toch wat bij, waardoor hij hopelijk letterlijk en figuurlijk zou toehappen. Hij pakte de lepel van me over en at het gelukkig op. Ik keek stilletjes toe en streelde zacht zijn arm, toen hij niet drie volle lepels, maar zelfs vier. Ik was echt heel blij, en liet dat van buiten ook wel zien. Dat hij naar me luisterde was verre vanzelfsprekend, maar hij deed het toch en bij zijn vraag knikte ik. "Zeker. Je hebt met je ontbijt al zeker een derde van je verrassing verdiend. Dubbel en dwars." zei ik voor ik een arm om zijn warme dunne lichaam wikkelde en zelf de rest van de kom havermout opat. Ik moest toch ook wat voeding binnenkrijgen, wilde ik de dag doorkomen, zeker aangezien ik vandaag niet alleen voor het huishouden moest zorgen, maar ook voor alles wat Harry nodig had, want tot nu toe merkte ik wel dat hij in deze staat maar ongelofelijk weinig zelf kon. Ik zou hem zo wel voor de tv zetten, waar hopelijk Michael of Niall ook was, en dan het huishoudelijke werk gaan doen, tot ik lunch moest gaan maken. Voor nu stond ik mezelf nog toe om hem lekker dicht bij me te houden en te genieten van dit rustige momentje samen. Dit vond ik misschien nog wel een stuk fijner dan al die sex. Ja, dat was natuurlijk heerlijk, maar zo waren we emotioneel veel closer. Ik drukte een kusje op zijn kruin. "Wil je nog een andere broek aan, om deze schoon te houden? Of hou je deze aan en jezelf in bedwang?" vroeg ik gewoon heel normaal, alsof het de normaalste zaak van de wereld was, wat het hopelijk ooit zou worden. Nu was alles nog enorm spannend en nieuw, maar hopelijk kon het ooit minder nerveus worden en meer gewoon een leuk semi-casual spelletje. Ik wreef zacht nog even over zijn arm en legde mijn hoofd op het zijne. Zo waren we lekker dicht bij elkaar en deelden we onze warmte op een prettige manier. "Ik moet nog wel schoonmaken en de was doen, maar in die tijd kan ik je wel beneden voor de tv zetten als je dat graag wil. Dan heb je zo nog wat te doen, want kijken hoe ik stofzuig is nu niet heel interessant." zei ik rustig. Het dienblad lag nogsteeds op mijn schoot. Met een wat onhandige beweging zette ik die weg en trok de krullenbol op schoot, waardoor ik mijn kin op zijn schouder kon rusten en mijn armen om zijn lichaam kon slaan, zodat hij echt niets meer kon, omdat zijn armen ook vast zaten in de liefdevolle houtgreep die ik nu op hem had.


    Bowties were never Cooler