[200] House Full of Teenagers - Speeltopic - Speeltopics

Rollen Vol!

• Christian Woods - Drown
• Avalon Callahan - Glader
• Rosemary Jacobsen-Skiloavna - Nostalgic
• Santino DiAngelo - Falahee
• Samiya Ambrosio - Falahee
• Demelza Santenera - Cicatrix
• Blaise Maison - Risu
• Ivorey Buckley - Lensherr
• Nathaniël Langdon - Talkhouse
• Sydney Tremblay - Californication

Regels

• Minimaal 200 woorden
• We houden het OOC gezellig :')
• Tussen haakjes praten als je iets buiten de RPG wilt zeggen, maar natuurlijk open ik ook een praattopic
• Minimaal één keer per week iets posten, als het dood loopt is er niets meer aan
• Perfecte personages zijn niet toegestaan
• Maximaal 2 personages, één jongen en één meisje
• 16+ Mag, geef het alsjeblieft wel duidelijk aan
• Laat minstens twee mensen iets posten voordat je weer iets post. Als niemand reageert mag je natuurlijk eerder iets posten
• Je reservering blijft 72 uur staan
• En natuurlijk de huisregels van Quizlet

Kamergenoten

• Avalon Callahan & Nathaniël Langdon
• Santino DiAngelo & Blaise Maison
• Demelza Santenera & Sydney Tremblay
• Christian Woods & Samiya Ambrosio
• Rosemary Jacobsen-Skiloavna & Ivorey Buckley

Het praattopic
Het rollentopic

Iedereen komt aan in het huis. De tieners brengen eerst hun koffers naar boven en kunnen dan het huis gaan verkennen.

[ topic verplaatst door een moderator ]

[ bericht aangepast op 21 okt 2014 - 17:39 ]

---

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Ze schud mijn hand en zoals altijd ben ik weer nonchalant bezig. Na een paar seconden voel ik haar handdruk verstevigen en bijna vanzelf kruipt er een klein grijnsje op mijn gezicht. Ik mag haar wel. Ik kijk even naar haar blauwe ogen tot ze haar blik weer afwend. Onopvallend grinnik ik even en ik kijk ook kort naar de groep. De reactie van sommigen deed me alleen maar lachen. Als ze hier al een heel drama van gingen maken kon het nog leuk worden, zeker als de geheimen een voor een uit zullen komen. Wat vast en zeker gaat gebeuren.
''Iemand bezwaar tegen roken in het huis?'' Vroeg Sydney en ik schud mijn hoofd. Ik deed het immers zelf ook. 'We zitten hier namelijk nog een jaar met elkaar en misschien is het wel goed om een paar huisregels te bespreken, niet?' vervolgde hij al snel, maar ik reageer er niet meer op. Ondertussen kwam er nog een meisje binnen, Blaise... Mijn kamergenoot dus. Zij werd al snel geholpen door Ivorey dus ik besteedde niet teveel aandacht aan haar.
Als ik de deur hard open hoor gaan kijk ik weer op en mijn blik valt op een jongen met knalblauw haar. "Eh, sorry voor dat," zei hij met een kleine glimlach. "Hi. Ik ben Christian!" zei hij waarna hij naar boven ging met zijn koffers en niet lang daarna weer terug kwam. Alle types, zoals ze zeggen..
Als ik een zachte por voel kijk ik weer naar Avalon. ‘Voordat je een opmerking maakt over mijn hoeveelheid koffers: ik ben een meisje en heb kleding voor een heel jaar nodig, dan heb ik niet genoeg aan één enkele koffer,’ verdedigt ze zichzelf als we naar de hal lopen. Ik lach even. 'Ik heb vier zussen, ik ben wel wat gewend.' grijns ik. Als ik de koffers zie pak ik er gemakkelijk twee op en volg haar al snel naar boven.
‘Perfect,’ zegt ze als we bij de kamers zijn, maar ik reageer er niet op. Ik zet haar koffers in de kamer en draai me dan met een kleine glimlach om. ’Bedankt voor het helpen,’ zegt ze en ik haal mijn schouders licht op. 'Di niente*.' zeg ik. ‘En vertel eens, pizzamaker, waarom ben jij hier?’ vraagt ze aan me en ik kijk haar even aan. Wat zal ik zeggen... Als ik gelijk zeg "Ik zit in de maffia en ben binnen tien jaar leider van de familie" dan loopt het niet goed af. Nou ja, vaag doen helpt altijd. 'Familie... Iets in de trant van jij bent de amuserende van de familie en je moet geld ophalen..' zeg ik en ik haal mijn schouders op. 'En jij? Je weet wat ze zeggen, achter mooie gezichtjes gaan veel geheimen schuil..' zeg ik met een kleine glimlach. Ach, ik had mijn charmes. En sinds ik niemand er ooit over heb horen klagen, why stop? Ik neem plaats op een van de stoelen in de kamer en ik kijk haar aan.
Om eerlijk te zijn was ik wel benieuwd wat iedereen voor geheimen had. Ik kon het niet gaan raden, het kan praktisch alles zijn. De een leeft in een mishandelend gezin en de ander kan voor hetzelfde geld een beroemdheid zijn. Dat is denk ik ook wat dit zo interessant maakt, en vast en zeker ook iets is wat veel spanningen gaat opleveren.

*Di niente = Geen probleem

---

El Diablo.

Ik leg mijn gitaartas op mijn bed, als ik vanachter me Blaise hoor zeggen: "Dus, hier moeten we een jaar slapen?' Ik knik instemmend. Dan is het stil. Als vanzelf begin ik te fluiten, het liedje Bad Company van Five Fingers Dead Punch om precies te zijn. Een beetje onhandig probeer ik mijn koffer te openen, maar het stomme ding werkt niet mee, dus ik laat mijn armen maar weer langs mijn lichaam hangen. Ik merk dat ik nog steeds sta te fluiten. "Oh sorry, ik fluit nogal snel als het stil is.' Zeg ik, en ik ga op mijn bed zitten. Ik pak mijn koffer en schuif hem onder het bed, ik pak het ding zo wel uit.
Als mijn koffer onder mijn bed ligt, leun ik tegen de muur en kijk ik Blaise aan. Ik sla op het stukje bed naast me, aangevend dat ze naast me mag zitten. Ik vouw mijn handen achter mijn hoofd en sluit mijn ogen, nog steeds met mijn rug tegen de muur zittend. "Het is raar hé? Het gevoel hebben dat je bekeken wordt. Hopelijk hebben ze geen camera's onder de douches...' Grap ik, met een kleine bescheidde grijns op mijn gezicht.

---

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

Hij knikt instemmend, waarna er een doodse stilte valt. Als vanzelf begint Rey - Ja, ik ga hem Rey noemen. - te fluiten. Het liedje kende ik niet, maar fluiten kon hij zeker. Hij probeerde zijn koffer wat onhandig te openen, zonder succes. Hij liet zijn armen langs zijn zij hangen. "Oh sorry, ik fluit nogal snel als het stil is." Zegt hij, en hij gaat op zijn bed zitten. Zijn koffer schuift hij onder het bed.
Wanneer de koffer goed onder zijn bed ligt verscholen leunt hij tegen de muur en kijkt hij me aan. Hij slaat op het stuk bed naast hem, als teken dat ik naast hem kan gaan zitten. Ik ga naast hem zitten, een beetje tegen hem aan leunend. Geen idee waarom ik tegen hem aan leunde.
"Het is raar hé? Het gevoel hebben dat je bekeken wordt. Hopelijk hebben ze geen camera's onder de douches..." Grapt hij met een kleine grijns. "Inderdaad ja. Vooral voor mij is het een zwaar ongemakkelijk gevoel. Vroeger ben ik.. Nou ja, laten we het erop houden dat ik vroeger niet op de prettigste manier ben bekeken.. En als ze onder de douche camera's hebben..." Een traan liep over mijn gezicht. Dit deed me te veel denken aan mijn verleden. "Dan ga ik als de wiedeweerga dit huis uit, die stomme geldprijs boeit me toch niks." Snel veegde ik de traan van mijn wang. Ik mocht niet zwak lijken. Al helemaal niet op dit moment.

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

Heb ik mee, heb ik mee? Natuurlijk heb ik drugs meegebracht dit huis in, stel dat ik opgesloten zou zitten met een groep saaie boekwurmen - no offense - dan zou ik mezelf toch moeten zien te vermaken? Niet dat ik hier zit voor het geld, dat heb ik genoeg. Mijn boeken brengen genoeg geld op om de rest van mijn leven niet meer te hoeven werken. Het is meer een lolletje, en inspiratie voor een nieuw boek.
Ik lach zonder geluid en beantwoord haar vraag door zo onopvallend mogelijk mijn leren jasje iets open te doen en op de voering te tikken. "Altijd."
Er worden wat huisregels besproken en ik voel mezelf rustiger worden, zeker als het gaat over roken. Dat heb ik wel echt nodig en het is een opluchting dat zo goed als iedereen het met me eens is.
Het Poolse meisje mompelt iets dat me bekend in de oren klinkt, maar aangezien Pools en Russisch in de verste verte niet op elkaar lijken zal het wel niet hetzelfde betekenen. Ook mijn kamergenote komt binnen en ik moet toegeven dat ik het slechter getroffen zou kunnen hebben, al lijkt ze tot nu toe een beetje afhankelijk. Dat komt wel goed. Ik vraag me af wat voor geheim ze met zich meedraagt, maar dat vraag ik me ook af over het meisje tegenover me, de Italiaan, de Duitser, de jongen met het enorm opvallende, blauwe haar en alle andere mensen in dit huis. Iedereen heeft een diep geheim, van de een is dit echter iets persoonlijks, van de ander is het zijn of haar identiteit - ik vraag me af of er mensen in dit huis zijn die mijn boeken gelezen hebben, de kans is klein.
"Dus.." Mijn stem verbreekt even de stilte. Er zijn niet veel mensen meer in de kamer. "Ik vraag me af of ze dit interessante televisie vinden. Misschien moeten we een tweetal mensen opsluiten in een kast en wachten tot de liefde bedreven word.." Dat laatste zeg ik met een knipoog, maar tegelijkertijd vraag ik me af wanneer de eerste 'pittige' scènes uitgezonden zullen worden - en of er eerst geruzied wordt of dat er een relatie ontstaat. "Grapje, grapje. Maar ik zou me opofferen."

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

      Een beetje verveelt volg ik alle gesprekken, totdat Nate antwoord. Hij lacht eerst een vreugdeloze lach, iets wat ik maar al te goed herken; dat doe ik namelijk ook altijd. Hij opent zijn leren jasje en tikt op de voering. “Altijd.” Slim, slim, slim. Mijn moeder heeft me het verboden mee te nemen – daarbij is mijn geheim gemakkelijker te raden als ik drugs mee had genomen.
      Mijn blik glijd zonder te blikken of blozen over elk persoon in de kamer, zodat ik ze nog één keer goed kan opnemen. “Dus..” Mijn ogen schieten richting de jongen voor me. “Ik vraag me af of ze dit interessante televisie vinden. Misschien moeten we een tweetal mensen opsluiten in een kast en wachten tot de liefde bedreven wordt..” Hij zegt de laatste zin met een knipoog, maar zijn zin zet me wel aan het denken. Wordt letterlijk alles uitgezonden? De ruzies kan ik wel begrijpen – ik snap alleen niet waarom de seks uitgezonden moet worden, al heb ik wel een idee; de kijkcijfers. Betekent dat ook dat we tijdens het douchen worden gefilmt? Aangezien het mogelijk is dat mensen seks gaan hebben in de douche. Ik rol ongezien met mijn ogen. Lekker dan, nu kunnen die flikkers die dit programma hebben bedacht me naakt zien wanneer ze willen – en de anderen natuurlijk ook. Misschien had ik daar al eerder over moeten nadenken, al zou dat me er niet van weerhouden hebben om me aan te melden. Ik doe alles voor honderdduizend dollar en al deze mensen manipuleren is daar een voorbeeld van. Ik hoop dat ik niet té goed bevriend word met de mensen hier; al is die kans klein. Er zijn nu al een paar mensen die me irriteren.
      “Grapje, grapje. Maar ik zou me opofferen.” Zegt Nate. “Dat is gewoon Seven Minutes in Heaven,” reageer ik. “Het ligt er alleen aan met wie je opgesloten zit – anders kan het ook nog wel Seven Minutes in Hell worden.” En met sommige mensen wordt het ook nog een hel. Plotseling vraag ik me af of er hier misschien moordenaars of andere criminelen zitten. Dat zou immers een geheim kunnen zijn. Ik grijns lichtelijk bij dat idee – er zit in ieder geval één crimineel in dit programma.

---

" icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

•••••

---

'Familie... Iets in de trant van jij bent de amuserende van de familie en je moet geld ophalen...' antwoordt Santino schouderophalend. Het is een ontzettend vaag antwoord en ik word er niet veel wijzer van, enkel dat zijn geheim waarschijnlijk met zijn familie te maken heeft, waarom zou hij anders zo vaag doen? Begrijpelijk, want ik zal ook vaag over van mijn familie moeten doen.
'En jij? Je weet wat ze zeggen, achter mooie gezichtjes gaan veel geheimen schuil...' glimlacht hij vervolgens. Ik trek lichtelijk mijn wenkbrauwen op, waarna ik zachtjes lach. 'Jij doet het om je vader te amuseren, ik doe het om mijn vader te irriteren,' grijns ik. Het maakt niet veel uit of ik dat wel of niet voor de camera zeg, want wanneer mijn vader er achter zou komen dat ik dit doe, zou hij de reden waarom ik dit doe met gemak kunnen raden.
'Ik vraag me af of ze alcohol gaan toestaan,' merk ik daarna op. 'De minimumleeftijd in Amerika is 21, maar ik denk dat de meeste mensen hier in hun eigen land al mogen drinken, plus alcohol zorgt voor meer ruzies en versierpartijen, wat weer goed is voor de kijkcijfers.' Hoe dan ook, ik heb in een van mijn koffers een fles drank zitten, dus dat is tenminste iets.
Ik laat me op de grond zakken en rol op mijn buik zodat ik Santino aan kan blijven kijken. 'Waarschijnlijk brengen ze wel sigaretten, dus dan kunnen ze net zo goed alcohol brengen.'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

'Jij doet het om je vader te amuseren, ik doe het om mijn vader te irriteren,' grijnst ze na kort gelachen te hebben. Ik knik zachtjes. Het geld zou hem amuseren, dat zou weer een stuk meer aanzien voor de familie geven. Maar of dit hem nou echt amuseert. Hij haat dit soort programma's, dus ik betwijfel of hij ook maar een keer zal kijken. Ik zeg er echter niks over en kijk weer naar Avalon.
'Ik vraag me af of ze alcohol gaan toestaan,' zegt ze opeens. 'De minimumleeftijd in Amerika is 21, maar ik denk dat de meeste mensen hier in hun eigen land al mogen drinken, plus alcohol zorgt voor meer ruzies en versierpartijen, wat weer goed is voor de kijkcijfers.' zegt ze waarna ze zichzelf op de grond laat zakken en op haar buik rolt om mij aan te kijken. 'Zullen ze wel doen denk ik.. Zoals je zei, meer ruzies en versierpartijen.' zeg ik. 'En als het echt niet mocht moesten ze maar tassen gaan doorzoeken want ik denk dat iedereen wel iets mee heeft. Een van die gozers zat zo te trillen daarnet dus die heeft ook wel iets op, waarschijnlijk ook iets bij...' vervolg ik.
Er verschijnt al snel een kleine grijns op mijn gezicht en ik buig wat naar Avalon toe. 'Dat wil niet zeggen dat ik zo onschuldig ben...' grijns ik nonchalant. Het is wel zo. Mijn broer heeft me een hele voorraad toegestopt van alles. Drank, Sigaretten en zelfs wat drugs al gebruik ik dat zelf niet héél vaak. Nee, vooral de eerste twee zijn bekend voor mij. Maar hey, iets bij je hebben kan altijd van pas komen. Ik vis een pakje sigaretten uit mijn zak en klem er een tussen mijn lippen. 'Jij ook?' vraag ik terwijl ik het pakje voor houd en met mijn andere hand mijn sigaret aansteek.
'Ik vraag me trouwens wel af wat voor geheimen het allemaal zijn...' mompel ik. 'Sowieso zit er een crimineel bij... Dat is zowat altijd met dit soort programma's..' zeg ik. Dat je mij nou ook onder het kopje crimineel kan plaatsen laat ik maar niet merken. 'En voor de rest.. Het kan alles zijn... Verslaving.. Mishandeld...' mompel ik weer. 'Of denk ik nou te serieus?' eindig ik en ik kijk weer met een lachje naar Avalon.

---

El Diablo.

"Inderdaad ja. Vooral voor mij is het een zwaar ongemakkelijk gevoel. Vroeger ben ik.. Nou ja, laten we het erop houden dat ik vroeger niet op de prettigste manier ben bekeken.. En als ze onder de douche camera's hebben..." Zegt Blaise, en ik kijk vragend opzij. Ergens ken ik het gevoel wel, door mijn ouders. Want toen ik ze over mijn geaardheid vertelde, hadden ze me de hele dag met een vreemde blik in hun ogen aangestaard. Ik zie een traan over haar wang rollen, die ze snel wegveegt. "Dan ga ik als de wiedeweerga dit huis uit, die stomme geldprijs boeit me toch niks.' Ik knik begrijpend. "Ná bíodh imní ort.' Zeg ik in het Iers. "Dat betekent maak je niet druk. Je zal echt niet de enige zijn die hier gelijk spoorloos verdwijnt als het zo is. Zelf heb ik ook...' Een geïrriteerd zuchtje verlaat mijn mond. Fassbender, jij laat je ook altijd zo makkelijk inpakken... "Zelf heb ik ook... blikken gekregen die ik hoopte nooit te krijgen. En het zal je waarschijnlijk niets verrassen als ik je vertelde, ik ben niet de persoon waarvan iedereen denkt dat ik diegene ben. Ik ben hier ook niet voor het geld. Meer om te laten zien wat ik... Heb bereikt.' Ik stond op en rek me uit. Het komende jaar zal interessant worden, dat geloof ik. "Zullen we je spullen naar je kamer brengen?' Vraag ik terwijl ik de deur open. Ik kijk Blaise aan en zeg in het Iers: "Iontaobhas aon duine ar an bpointe boise. Tagann Gach an t-iontaobhas leis an lá.' Ik loop de gang op, en zeg: "Misschien leg ik je ooit uit wat dat betekent. Het is een belofte die ik mezelf ooit gedaan heb.' Iontaobhas aon duine ar an bpointe boise. Tagann Gach an t-iontaobhas leis an lá, oftewel Vertrouw niemand meteen. Al het vertrouwen komt met de dag.

---

"At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

"Ná bíodh imní ort." Antwoordt Ivorey. "Dat betekent maak je niet druk. Je zal echt niet de enige zijn die hier gelijk spoorloos verdwijnt als het zo is. Zelf heb ik ook..." Opnieuw stopte zijn zin abrupt. Ik keek in zijn doordringende ogen, een zucht verliet zijn mond. "Zelf heb ik ook... Blikken gekregen die ik hoopte nooit te krijgen. En het zal je waarschijnlijk niets verrassen als ik je vertelde, ik ben niet de persoon waarvan iedereen denkt dat ik diegene ben. Ik ben hiier ook niet voor het geld. Meer om te laten zien wat ik... Heb bereikt." Ik knik begrijpend. "Voor mij geld hetzelfde. Maar ik ben hier ook grotendeels omdat ik weg wilde bij mijn vader. Hij heeft..." Beelden van de vreemden waarmee ik in bed moest kwamen voorbij. Mijn hand schoot naar mijn voorhoofd. Kom nou schatje, doe je kleertjes nou uit en kom gezellig in bed liggen.. Ik begin paniekerig te hijgen. De beelden bleven voorbij flitsen. Oh kom op nou liefje, een beetje op en neer en heen en weer. Ah, ja zo ja.. Ik begin nog harder te hijgen. Ik hoor Ivorey van alles zeggen, maar ik versta hem niet. Ik zak van het bed af, op mijn knieën op de grond. Ik plaats mijn ellebogen op mijn bovenbenen en verberg mijn hoofd erin, waarna ik in mijn mouwen begin te gillen. Oh, ik zie nu dat ik geen condoom heb gebruikt...

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

[In het praattopic werd ik genegeerd dus ik zet het hier maar neer:
Ik vind het niet erg netjes dat er al 3 pagina's zijn terwijl jullie ook zouden kunnen wachten tot iedereen gepost heeft. Zelf had ik net de tijd om te posten, en ik heb ook niet veel tijd om alles terug te lezen. Mijn verzoek is dan ook of jullie het wat langzamer zouden kunnen doen.]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Cicatrix schreef:
[In het praattopic werd ik genegeerd dus ik zet het hier maar neer:
Ik vind het niet erg netjes dat er al 3 pagina's zijn terwijl jullie ook zouden kunnen wachten tot iedereen gepost heeft. Zelf had ik net de tijd om te posten, en ik heb ook niet veel tijd om alles terug te lezen. Mijn verzoek is dan ook of jullie het wat langzamer zouden kunnen doen.]

[Volgens mij word je niet genegeerd maar weet niemand precies wat we moeten reageren, haha. En wachten tot iedereen gepost heeft is vaak lastig, omdat sommige mensen wel vakantie hebben momenteel en anderen niet. En volgens mij is dit gewoon een beetje de snelheid van een gemiddelde RPG, zo heel veel stukjes worden er niet geplaatst per dag.]

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Cicatrix schreef:
[In het praattopic werd ik genegeerd dus ik zet het hier maar neer:
Ik vind het niet erg netjes dat er al 3 pagina's zijn terwijl jullie ook zouden kunnen wachten tot iedereen gepost heeft. Zelf had ik net de tijd om te posten, en ik heb ook niet veel tijd om alles terug te lezen. Mijn verzoek is dan ook of jullie het wat langzamer zouden kunnen doen.]

[Ik snap dat het niet leuk en fijn voor jou is, maar zo snel gaat het niet. En trouwens, als iedereen wacht tot jij kan reageren dan kan het misschien een beetje doodvallen. Het teruglezen hoeft niet per se als je al een beginpost hebt, je kan gewoon iemand zoeken om mee te praten c:]

---

Dear Molly. Watching over Fred like you have been watching over Harry all these years. Love, Lily.

Ik haalde nu het pakje sigaretten uit mijn zak aangezien iedereen het er wel mee eens was, het vuur liet ik even kort branden en zette de peuk in zijn mondhoek en mengde mij volledig in het gesprek van het knappe, Poolse meisje en Nate.
      ''Dus. . . Ik vraag me af of ze dit interessante televisie vinden. Misschien moeten we een tweetal mensen opsluiten in een kast en wachten tot de liefde bedreven wordt.'' Een licht, verontwaardigde grijns verscheen automatisch op mijn gezicht. ''Grapje, grapje. Maar ik zou me opofferen.'' Rosemary leek het te herkennen en het kwam mij ook aardig bekend voor. ''Dat is gewoon Seven Minutes in Heaven,'' reageerde ze er op. ''Het ligt er alleen aan met wie je opgesloten zit – anders kan het ook nog wel Seven Minutes in Hell worden.''
      ''Daar hoef je bij mij niet aan te twijfelen,'' zei ik en ik liet kort mijn blik op Nate vallen, ''misschien bij andere wel.'' Duidend op de jongen naast Rosemary, ik blies de rook uit en knipoogde kort naar Nate, het leek er steeds meer op dat hij niet zo zenuwachtig was als ik dacht. Zijn pupillen waren dan ook opvallend groot en de glazige ogen deden me iets dieper nadenken.
''Toch heeft Nathan wel gelijk,'' zei ik en ik hield de sigaret tussen mijn twee vingers. ''Interessante televisie moet je maken, een spelletje misschien? Een drankspelletje heel misschien?'' Stelde ik voor.

[ bericht aangepast op 22 okt 2014 - 22:06 ]

---

Everything is illuminated by the light of our past.

•••••

---

'Zullen ze wel doen denk ik.. Zoals je zei, meer ruzies en versierpartijen,' zegt Santino. 'En als het echt niet mocht moesten ze maar tassen gaan doorzoeken want ik denk dat iedereen wel iets mee heeft. Een van die gozers zat zo te trillen daarnet dus die heeft ook wel iets op, waarschijnlijk ook iets bij...' zegt hij met een kleine grijns. Ik grinnik zacht. Mochten ze echt de tassen gaan doorzoeken, zullen we een hoop werk hebben, gezien meerdere mensen waarschijnlijk wel iets mee hebben. Aan Santino's verhaal te horen, niet enkel alcohol, maar ook drugs. Zelf heb ik daar niks mee. Ik mag dan wel van wat avontuur houden, aan drugs zal ik niet beginnen gezien je er zo verslaafd aanraakt en de gevolgen er van zijn verschrikkelijk. Hoe de meeste mensen er uit zien naar vele jaren van drugsgebruik, bah.
      'Dat wil niet zeggen dat ik zo onschuldig ben...' grijnst hij vervolgens terwijl hij naar me toe buigt, waaruit ik opmaak dat hij ook één van degenen is die iets mee heeft genomen. Luchtig ik haal ik mijn schouders op. 'Oh, ik ben wel echt onschuldig hoor,' merk ik op, echter op een toon die gelijk duidelijk maakt dat ik dat zeker niet ben.
      Ik kijk toe hij een pakje sigaretten te voorschijn haalt en er eentje tussen zijn lippen stopt. 'Jij ook?' Hij houdt het pakje voor mijn neus en ik lach zacht. 'Wat denk je zelf? Tuurlijk wil ik er een,' grinnik ik, terwijl ik een sigaret uit het pakje pluk. 'Alleen niet hier, ik wil niet dat mijn kamer naar een asbak gaat ruiken. Vervolgens krabbel ik overeind en terwijl Santino verder praat, trek ik hem de kamer uit. 'Ik vraag me trouwens wel af wat voor geheimen het allemaal zijn... Sowieso zit er een crimineel bij... Dat is zowat altijd met dit soort programma's... En voor de rest.. Het kan alles zijn... Verslaving.. Mishandeld... Of denk ik nou te serieus?' Ik haal mijn schouders op. 'Nee, ik denk het niet. Drama zorgt voor kijkcijfers en hoe "dramatischer" de geheimen zijn, hoe sneller de mensen gaan kijken.' Niemand zal het toegeven, maar de meeste mensen houden wel van een beetje leedvermaak. 'Enne, over die crimineel gesproken, misschien ben ik dat wel, dus pas maar op,' vervolg ik op een mysterieuze toon.
      'Kun je me een vuurtje geven trouwens, ik ben te lui om mijn aansteker te zoeken.'

---

To the stars who listen — and the dreams that are answered

''Dat is gewoon Seven Minutes in Heaven,'' reageerde Rosemary op mijn, grappig bedoelde, opmerking. ''Het ligt er alleen aan met wie je opgesloten zit – anders kan het ook nog wel Seven Minutes in Hell worden.''
''Daar hoef je bij mij niet aan te twijfelen,'' brengt de jongen die ons gezelschap houdt daartegen in. ''misschien bij anderen wel.'' Hij knipoogt naar me, geen idee waarom. Zie ik er uit als een homoseksueel, doelt hij daar op? Ik lach zachtjes in mezelf en schud die gedachte van me af - hij zal wel zijn bedoelingen hebben en ik zal ze wel niet begrijpen omdat ik met mijn domme kop een lijntje nam die nu gelukkig zo goed als uitgewerkt is. Mijn hoofd bonst wel, een vervelende bijwerking van mijn eigen versie van wit goud.
''Toch heeft Nathan wel gelijk,'' begint hij opnieuw. ''Interessante televisie moet je maken, een spelletje misschien? Een drankspelletje heel misschien?'' Ik steek een sigaret op terwijl ik zijn woorden tot me door laat dringen, en adem de rook uit, de rust wast over me heen.
Of een drankspel een goed idee zou zijn weet ik niet, maar leuk wordt het wel en goede televisie sowieso. "Ik doe mee. Maar alleen als we wat meer mensen regelen, dit is maar een zielige vertoning. Als jullie kijken waar de rest blijft, als die niet al in een andere kast aan het neuken-" Ik sla mijn hand voor mijn mond. Mag ik vloeken? Who cares. Ik hervat mijn zin. "bezig zijn, en ze optrommelt, ga ik op zoek naar drank in de keukenkastjes."
Ik wacht geen reactie af, omdat ik weet dat ik gelijk heb. Het is een eigenwijze, Russische eigenschap denk ik. De keuken huist een heleboel kastjes, allemaal leeg. Geen druppel drank te vinden in dit fucking huis, waarschijnlijk omdat onze lading voedsel nog niet bezorgd is. Ik weet dat ik wat flessen whiskey en vodka in mijn tas heb, evenals een grote verzameling sigaretten, maar ik twijfel of ik daar meteen de eerste dag gebruik van moet maken.
"Helemaal niks!" Roep ik dan maar in de richting van de woonkamer. "Fuck."

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted